Afgelopen Kerst hebben we weer een heel leuk cadeautje onder de boom gekregen van Ine.
Tijdens de gourmet kregen we verschillende hints onder onze neus geschoven. En natuurlijk, pas aan het einde van de avond kregen we de finale hints (zand en schelpen) en wisten we wat het was: een weekje Valras Plage!

Vrijdag
We vertrekken vanaf Rotterdam airport. We moeten met twee auto’s want met z’n allen plus bagage in Bas z’n Peugeotje gaat ‘m niet worden. Gelukkig is Bert zo lief om Annie te brengen. Ze rijden achter ons aan. Wij parkeren bij lang parkeren – 100 m vanaf de vertrekhal, haha.
Het is een heel relaxed vliegveld. Heel klein, geen rijen bij de balie, top! We zijn binnen vijf minuten ingecheckt. Tijd genoeg dus nog voor een lekker bakkie en een broodje. Dan kan Bert nog even in alle rust afscheid nemen van z’n liefje 😉
Nadat we Bert hebben uitgewuift, gaan we door de douane. Het is zo grappig, 2 winkels en 6 gates  en dat was het. We krijgen een wisseling van gate door. O jee. Iedereen loop van nummer 4 naar nummer 6. Oh nee, toch niet. Iedereen loopt weer terug. Hihi.
In het vliegtuig is het gezellig voor Lone. Voor en achter ons zitten kindjes. We wisselen koekjes uit en spelen met Lone’s hond Woef, haar grote steun en toeverlaat die ze heeft gekregen van ome Gakkie en tante Daan. Woef en Lone waren even groot, toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten. Sindsdien zijn ze onafscheidelijk.
Het is prachtig weer in la France. Nadat we de koffers van de band hebben gehaald, lopen we naar de autoverhuurder. We krijgen een mooie grote auto, een Renault Altitude. Het rijdt ook geweldig! Op weg naar Valras!  Lone heeft nog niet zo veel slaap gehad deze reis, dus ze valt als een blok in slaap.
Een uur later komen we aan in Valras Plage. We zien Ine en Dick al op ons staan wachten voor het hotel. We lossen de bagage en Bas, Annie en Lone blijven bij het hotel. Dick stapt naast mij in om een parkeerplek te wijzen. Gelukkig vinden we er een in de buurt van het hotel.

We hebben super leuke appartementjes. Bij binnenkomst rechts is de badkamer met bad en douche en verderop de woon/slaapkamer met een keukentje en een groot balkon. Wij kijken uit op de straat en op de zee. Annie woont tegenover ons. Ze kijkt uit op de binnentuin van het hotel. Ine en Dick wonen precies boven ons.
Als we de koffers hebben uitgepakt en onze zomeroutfits aan hebben gedaan, gaan we richting het nabijgelegen winkelstraatje, om winkeltjes te kijken en om wijn te scoren bij een van de lokale wijnboeren. Hier verkoopt men namelijk wijn uit een ton. Deze is lekker en goedkoop. Ine en Dick hebben vaste adresjes. Met een panini in de hand lopen we naar wijnboer 1. Helaas heeft zijn producent niets geleverd. Jammer. Op naar wijnboer 2, hij zit in het winkelstraatje.
Wat een leuke winkels. Vooral de kledingzaken zijn leuk, zowel voor heren en dames als voor kinderen. Ik zie de meest enige kleertjes voor Lone. En superleuke ieniemini Crocs. Zooo leuk! Helaas hebben ze niet Lone’s maat, dus we lopen verder. Een winkel later zien we ieniemini Havaïana’s. Ook zooooo leuk! Die kopen we! Zalmroze met Mini Mouse erop. Ze kan er nog geen stap op lopen, maar toch.

Dick en Bas schieten zowat wortel. Gelukkig zijn we bij wijnboer 2 aanbeland. Deze meneer heeft wel wijn in de ton. Alleen krijgen we met z’n vijfen een – zoals Ine het achteraf noemt – “oogspoelbakje” wijn om te proeven…zo weinig.  Daarnaast is het nipje wijn ook maar ‘mwa-mwa’ qua smaak. Als het hoofd van de man Ine ook nog eens niet aanstaat, zegt ze: “we gaan weg! Moet je kijken wat een chagerijn! Die wil niks verdienen, dat is duidelijk. Kom!!” En daar gaat ze. Met het oogspoelbakje nog in de hand, loop ik flabbergasted achter de groep aan.. “we lopen nu dus gewoon weg Ine?” zeg ik nog. “Ja Joyce, we gaan!”
Gelukkig hebben we nog een adresje verderop; wijnboer 3. Hier werkt een aardige mevrouw met 2 kindjes in de zaak. We proeven verschillende wijntjes en kiezen de Pic Poule de Pinet, een lekkere zachte. De mevrouw heeft lege spaflessen om het in te gieten en Dick heeft een tonnetje van 2.5 liter mee. Voor de heren nog een litertje Merlot. Ja, wij zijn heel wat van plan! Mevrouw heeft de omzet van de dag gelijk binnen. Haha.
Op de terugweg zien we tot m’n grote vreugde een winkel die de ieniemini Crocs wel in Lone’s maat heeft! Joepie! Die nemen we natuurlijk. We zijn amper een paar uur in Frankrijk en Lone is alweer twee paar schoenen rijker.
 Voordat we naar het hotel gaan, drinken we nog wat in de zon op een terrasje. Lone wilt niet meer in de wagen, die mag kruipen. Al is dat ook wat lastig op een terras. Oma neemt haar even mee richting de zee, en daarna papa. En daarna gaan we maar.
’s Avonds eten we bij Ine en Dick een gebraden kippetje en Bas pizza. Wijntje uit de ton erbij! Beetje slap ouwehoeren. Ha heerlijk, vakantie.

Zaterdag
We hebben om 9.30 uur afgesproken om met z’n allen bij ons te gaan ontbijten. Lone is al vrij vroeg wakker, dus we hebben alle tijd om een vers stokbroodje te halen bij de boulanger op de hoek.
Daarna gaan we lekker naar het strand. Dick smeert zich in met olie en gaat vol de zon in. Als dat maar goed gaat! Lone vindt het zand heerlijk. Letterlijk… met handen vol tegelijk gaat het die mond in. Bah. De zee is heel koud, daar kunnen we niet in. Alleen pootjebaden. Maar dat geeft niet.
Naarmate de dag vordert, gaat het steeds wat harder waaien, dat is minder. We worden zowat gezandstraald. Dat is niet lekker, dus we gaan terug naar het appartement. Op het balkon is het lekker. De wind is minder en de zon schijnt hier ook. Rummikubben kunnen we net niet, dat waait van tafel.  Dan besluiten Annie en ik dat we de de Pic Poule de Pinet van gisteren soldaat gaan maken.
Lone gaat even pitten. Bas gaat beneden Wifi-en in de binnentuin. Ine en Dick zijn mosselen kopen voor vanavond.
Aangezien uiteten met Lone geen succes zal worden, hebben we besloten om thuis te koken. Annie en ik lusten geen mosselen, dus tegen de tijd dat ze bijna klaar zijn, lopen wij naar de traiteur/pizzaria op de hoek van de straat om voor ons en voor Lone pizza te halen. Dan kunnen we tegelijk eten. Helaas hebben de mosselen een andere mening, want ze willen niet echt gaan koken. Nog even wachten dus voor Ine, Dick en Bas. Nou ja, dan eten we een beetje verspreid, ook geen probleem.
We kunnen lekker op het balkon eten. Het is nog niet koud buiten. Als Bas en ik Lone naar bed hebben gebracht beneden, doen we nog een klein drankje bij Ine, Dick en Annie boven. Dick heeft wel wat last van z’n schenen. Olie in combinatie met zon en wind, auw…

 Zondag
Vandaag is het moederdag. Bas heeft de wekker gezet, want hij gaat een rondje lopen. Lone en ik blijven lekker op bed, spelen met de Iphone. Papa heeft allerlei appjes voor Lone op de Phone. Vooral die met diertjes en dierengeluiden vindt  ze heel leuk.
Op de terugweg heeft Bas een stokbroodje meegenomen. We gaan iets vroeger ontbijten dan gisteren, 8.30 uur. Ine en Dick vinden dat iets te vroeg, dus die eten apart. Annie eet wel met ons mee. We nemen er een lekker eitje bij. Lone is dol op eitjes. Ze eet ze op met huid en haar.
Voor moederdag heeft Lone een mooi cadeautje voor me geknutseld: een geverfd bakje met hartjes erop, en erin zitten pepermuntjes. Zo schattig! Dank je wel lieverd!
Moeder Annie en moeder Ine krijgen vanavond een verrassing van Bas en van mij.
We hebben nog wat tijd voordat we met Ine en Dick hebben afgesproken voor het strand, dus we gaan lekker even naar buiten. Het is een mooie dag. Op een terras aan het strand bestellen we een cappuchino. Even later komt de ober met drie enorme coupes met koffie met slagroom aangelopen. Dat is hier dus een cappuchino! De koffie is sterk, dus je moet de slagroom er echt in laten zakken. Lekker hoor!
We kunnen Lone niet lang op haar plaas houden, dus als de koffie op is, gaan we meteen verder. We lopen even het strand op. Daar hebben ze allerlei speelapparaten voor kinderen, waaronder een glijbaan. Dat vindt mevrouw wel wat! Ze gaat gewoon zelf eraf, hup! Zonder angst. Geweldig.
Even later gaan we met z’n allen naar het strand. Er is weinig wind, dus we kunnen lekker zonnen. Dick doet vandaag wel verstandig een doek over z’n benen.
Oma Ine heeft allerlei leuke strandspeeltjes voor Lone meegenomen. En Opa Dick heeft schelpen uit de zee gehaald. Daar is ze wel mee zoet. Lone gaat verder weer lekker door met waar ze gisteren was gestopt: zand eten. En dat zand moet er natuurlijk ook weer uit. De eerste verrassing kregen we vanmorgen; wat een vreselijke stinkluiers! En rode billen natuurlijk, dat kan bijna niet anders. En toch blijven doen he, dat eten. De tweede verrassing kan dus niet lang uitblijven. Ze zit zonder luier te spelen, en kruipt dan richting oma Ine. Vervolgens gaat ze zitten op de voet van oma Ine. We maken er eerst nog een grapje over, maar dan gebeurt het echt: ze poept op de voet van oma Ine! We liggen in een deuk! Haha! Alsof ze het er om doet!
Bas wil graag een fiets huren morgen. Er zitten wel een paar fietsverhuurders in de buurt, dus dat zou goed moeten komen zou je denken. Maar helaas. De eerste die hij bezoekt wordt bijna vader en gaat sluiten de komende dagen. En bij de tweede staat er nog maar 1 fiets buiten die niet geschikt is voor de tocht Bas in z’n hoofd heeft. Dus hij komt terug met lege handen. Morgen dan nog maar eens proberen bij een andere verhuurder die iets verder weg is.
Lone zet stapjes los op het strand! Wel verstandig, want als ze nu valt dan valt ze zacht. We klappen voor haar! Heel trots stapt ze verder en laat zich daarna op haar billen vallen. Het gaat nu niet lang meer duren voordat ze echt gaat lopen, denken we.
Als we allemaal schoon gedoucht zijn, lopen we naar de traiteur. We trakteren onze moeders op allerlei lekkere gerechten. We halen het restaurant wel naar huis! Dick heeft weer lekkere wijn gehaald bij de wijnboerin, op en top genieten!

Maandag
Op maandag is er markt in Valras Plage. Dat is natuurlijk wel even leuk om te bekijken. Tenminste, dat vinden Annie en ik. Bas vindt dat niks, dus hij gaat met Lone naar de glijbaan op het strand.
De markt is aan het einde van het winkelstraatje. Als we er bijna zijn, komen we voor Lone een leuk speelgoed setje voor op het strand tegen. Is wel leuk voor erbij. En niet duur.
Er zijn net al in Nederland veel etenswaren op de markt te krijgen; brood, vlees, kaas, groenten en fruit. We nemen lekker frambozen en kersen mee. Verder is er vooral veel prullaria. We kijken nog even voor een extra petje voor Lone en Annie ziet een portemonnee, maar uiteindelijk blijft het alleen bij fruit. We komen Ine tegen, die gaat lekker worstjes, aardappels en sla maken vanavond en dat komt ze ook even hier halen. Als we weer aan het beging van de winkelstraat zijn, koopt Annie een paar tijgerslippers. Iets aan de kleine kant, maar ja, het is tijger hè. Die moeten gekocht worden. Annie heeft een dierenprinttik; koe, slang, tijger, het kan haar niet te gek zijn.
Na een korte  stop bij de supermarkt, brengen we de spullen thuis en gaan we richting het strand. Bas en Lone hebben al een mooi plekje uitgezocht. Het is mooi weer. Daar komen Ine en Dick ook al aan.
Het is heerlijk op het strand, alleen gaat het steeds harder waaien. Vandaag hebben we geen zin om zo vroeg van het strand te gaan, dus we zetten alle drie onze parasols tegen de richting van de wind in. Als we maar plat genoeg blijven liggen, dan is het goed uit te houden, hahaha! Na een tijdje zijn we een van de weinigen die er nog zijn. Het is een komisch geheel. Annie en Dick zijn zelfs verbrand!
’s Avonds na het eten maken we lawaai en zingen we liedjes met Lone op het balkon, ze vindt het prachtig en deint vrolijk mee:

“Achter op de fiets
Wiebel wiebel wiebel
Hé daar hoor ik iets!
Kriebel kriebel kriebel
Paardje in de wei
Hobbel hobbel hobbel
Houd je vast aan mij
Want daar komt een… Bobbel!!!”

Ze giert het uit als oma Ine haar oppakt op het moment dat de bobbel komt!

Dinsdag
Bas begint de dag weer met een rondje lopen. Lone en ik draaien ons nog even om. Het is niet zulk mooi weer vandaag. Bewolkt en veel wind. Het is te koud om op het balkon te ontbijten dus dat doen we dan maar binnen. Bas zou eigenlijk vandaag gaan fietsen, maar het is te winderig. Dus dat wordt een andere indeling van de dag. Hij gaat eerst even wifi-en beneden. Dan ga ik even rummikubben met m’n moeder onder het genot van een lekkere café au lait. Lone doet even een ochtendslaapje. Ine en Dick zijn boven aan het lezen.
We zouden eigenlijk morgen een bezoek brenge n aan Anko, een vriend van Ine van vroeger.  Hij is geëmigreerd  naar zuid Frankrijk en zij heeft daar vaak de zomervakantie doorgebracht voordat ze Dick ontmoette. Bas is er ook vaak geweest en ik een keer een paar jaar geleden. Nu het hier niet zulk mooi weer is, kunnen we beter vandaag gaan. We bellen Anko en gelukkig komt het uit. We kunnen om 13 uur terecht, Ine, Bas, Lone en ik. Anke en Dick blijven hier.
Om 12 uur gaan we op pad. Het is 45 minuutjes rijden naar Bize Minervois, hier woont Anko. Hier is het wel super mooir weer. Wat een verschil.
Anko hoort onze auto het pad op rijden en komt er aan gelopen samen het zijn hond Kato, alias Truus. Lone is natuurlijk helemaal in haar element met een hond in de buurt. “Aai, aaaaiii aaaaaiiii!” schreeuwt ze. Als Kato in haar buurt komt, giert ze van het lachen. Als we binnen aan een lekker kopje koffie (van Michel) zitten en gezellig aan het kletsen zijn, loopt ze ineens 10 stappen achterelkaar!! En nog een keer en nog een keer! Een record! Zo leuk. Het wordt tijd voor echt loopschoenen als we weer in Nederland zijn. Leuk om Anko weer eens te zien. We wisselen allemaal verhalen uit en lopen door zijn prachtige tuin. Een mooie plek om te wonen hoor! Ben jaloers!
Twee uurtjes later gaan we weer terug naar Valras. Eerst zeggen we Anko’s buren nog even gedag, Carla en Martin. Dit zijn ook bekenden geworden van Ine en Bas in al die jaren. Dan stappen we in de auto. Anko slaat stijl achterover als hij ziet dat ik achter het stuur stap. “Rijd jij??” Haha, ik rijd altijd omdat Bas er niet van houdt. Dat is voor Anko even wennen, een vrouw achter het stuur.          
We zwaaien iedereen uit! “Tot ziens!!”  Het was leuk om weer even langs te zijn geweest.
Op de terugweg stoppen we bij de LIDL om de nodige boodschappen in te slaan.
We hebben het zonnetje meegenomen naar Valras Plage! Top! Dick heeft Anke een sight seeing tour gegeven, ze hebben samen ergens wat gedronken en daarna een broodje gegeten op het balkon. Kortom, ze hebben zich prima vermaakt zonder ons.
Omdat het al te laat is voor het strand, gaan we even het winkelstraatje in. Mama wil nog even iest leuks kopen voor Bert. Een shirt ofzo. En Bas wil ook wel even kijken of hij iets kan scoren. Waarschijnlijk wel, want de kledingzaken zijn heel leuk hier. we komen in een heel leuk zaakje met leuke fleurige overhemden en polo’s. Hier gaan we slagen. Bas wijst Annie op een polo voor Bert. Een roze met zwart en wit, heel leuk. Bas vindt het zelf ook wel wat en past ‘m even aan. Het staat ‘m super. Hij koopt ‘m voor zichzelf en mama koopt ‘m voor Bert.
We lopen nog even een souvenirzaakje in voor een magneetje voor thuis en dan gaan we weer richting het appartement. De winkels gaan ook sluiten.
Op een gegeven moment komen de verkoopsters van de kledingzaak van net naar ons toegelopen en vragen ons of we een plastic tas hebben meegenomen. “Hè, een plastic tas? Nee natuurlijk niet”, roepen we allemaal. We zijn toch geen dieven, zo kijken we elkaar aan. Dan wijst een van de meisjes naar een tas die Annie in haar hand heeft. Ze loopt rood aan. En nog wat roder. “Ooooooh sorry!! Wat erg!!! Ik dacht dat het een tas van Ine was. Oooohh wat erg hè!” “Mam, nee toch!!!” Hahahaha. We moeten allemaal lachen, maar we schamen ons tegelijkertijd ook! We zijn dus wel dieven. Onbewust natuurlijk. Hihi. Gelukkig zijn de verkoopsters niet boos. Ach, Annie doet het niet expres hè…. 😉
Vanavond eten we meloen met ham vooraf en daarna spaghetti. Heerlijk. Alleen iets minder dat ik bij het openen van een blikje tomatenpuree een paar spetters op mn broek krijg. En ik was gewaarschuwd, nog erger. Maar gelukkig is waswonder Ine in de buurt. Ze heeft ook al een paar met fruitvlekken besmeurde kleertjes van Lone gewassen deze week. “OMA wast door en door schoon!”

Woensdag
De weersvoorspellingen geven aan dat het vandaag de laatste mooie dag is. Daar moeten we dus even flink van gaan genieten. Daarom gaan we direct na het ontbijt naar het strand. Er is wel zon, maar de wind is fris. Maar wij laten ons niet uit het veld slaan en leggen gewoon weer de parasols op de grond en gaan daar achter liggen. Nu is het toch nog heerlijk warm en beschut.
Bas gaat richting de fietsverhuurder, hopelijk lukt het hem om vandaag een fiets te bemachtigen. Even later komt hij weer aangelopen. Het bedrijf is nog dicht… hij heeft ook geen geluk deze week wat het fietsen betreft.
Annie beseft dat vandaag de laatste zonnige dag zou kunnen zijn en grijpt naar de olie. “Is dat nou wel verstandig mam?” Maar het zit er al op. We horen haar sissen. Hihi.
Lone is zo lief aan het spelen vandaag met haar speeltjes. Nog maar af en toe neemt ze een hapje zand. Ze begint ook door te krijgen dat het toch niet zo lekker smaakt en dat die hele rode en zere billen van de laatste dagen daar wel eens van zouden kunnen komen. Dan maar zeewater drinken uit haar emmertje. Kijken wat dat voor effecten heeft.
Bas gaat weer eens kijken bij de fietsenman. En ja hoor! Hij heeft een fiets! Hij trekt zijn fietsoufit aan in het appartement en gaat op pad. Hij gaat richting Beziers. Een mooie route langs het Canal du Midi. Daar geniet hij van de mooie omgeving zonder dat hij last heeft van het wegverkeer. Er zijn namelijk niet zo veel fietspaden hier. Af en toe appt hij een mooie foto van de plek waar hij even is gestopt.
Ondertussen gaan Lone en oma Ine gaan even naar de speeltuin op het strand, op de wipkip. Ik ga even bij m’n sissende moeder en Dick liggen. Heerlijk in het zonnetje achter de parasol. Hè wat is het leven toch vervelend….
Na een paar uur komt Bas voldaan terug van het fiesten. Hij heeft het heerlijk gehad en mooie dingen gezien. In totaal heeft hij 35 KM afgelegd. Hij komt nog even lekker bij ons zitten uitrusten in het zonnetje.
Als we na het strand weer allemaal schoongedoucht zijn, gaan we boven hamburgers eten. En chocoladeijs toe. Lone ook… die herken je bijna niet meer terug. Haar gezicht is compleet bruin. Het ijs ligt overal. Lekker!  Ze heeft een nieuw spelletje uitgevonden. Lone blijft achter het raam staan en daagt oma Ine uit om haar te komen halen. Ze giert het uit van het lachen en als Ine eraan komt, weet ze niet hoe gauw ze weg moet komen! En dat natuurlijk tien keer achter elkaar. Prachtig.
Dick en m’n moeder hebben toch wel wat last van hun verbrande benen en armen. Ine heeft daar wel een wondermiddeltje voor: zonnebloemolie met water. Ze gaat het maken.
Ondertussen is mn moeder aan de beurt bij Bas die allerlei “vuur” spreekwoorden aan het verzinnen is.
“Annie het vuur ligt je wel aan de schenen hè! Het gaat als een lopend vuurtje! Je bent als water en vuur!” Flauw, maar we komen niet meer bij!
Annie en Dick smeren het goedje op de verbrande delen. Het helpt ook nog! Weer wat geleerd, hihi. 

Donderdag
Vandaag is het, zoals voorspeld, minder mooi weer. 19 graden en wolkjes. We doen rustig aan vandaag. Eerst even lekker ontbijten met een eitje. Daarna doen Annie en ik de afwas en spelen we met Lone. We ruimen alvast een beetje de kamer op want we gaan morgen alweer naar huis…
Als Lone een slpaaje gaat doen, gaat Bas wifi-en in de binnentuin. Annie haalt benden twee cafe au lait en daarna doen we een potje Rummikub. Bas komt alweer terug, want hij vindt het te koud in de binnentuin. Hij gaat lekker lezen.
Als Lone wakker is geworden en van oma Anke een banaantje heeft gekregen, komen Ine en Dick ons halen om te gaan winkelen. Ze hebben al boodschappen gedaan voor vanavond.
We slagen weer goed in de winkelstraat!

Bas heeft een leuke roze korte broek en ik een leuk bloementruitje.  Annie scoort een tijgerbroek en een heel mooi badpak. Verder een klok, placemets en een snijplank. Allemaal met dezelfde beschilldering van olijfjes. Heel leuk. Voor Bas neem ik in die winkel nog kruiden mee in een leuk glazen potje, voor de op BBQ. Lone krijgt een lief wit broderie jurkje van oma Annie. Ine en Dick hebben  niets gekocht, maar ze hebben nog 2 weken de tijd. Ze blijven hier namelijk nog lekker vakantie vieren!
Na het shoppen pakken we even een  typisch Frans terrasje. Lone drinkt orangina met een lepeltje. Als ze het zat wordt, gaan we richting het strand om te kijken of we er echt niet heen kunnen vandaag. Helaas, het is echt te koud. Maar een keertje van de glijbaan kan natuurlijk wel. Maar Lone is ongeduldig en wil niet op haar beurt wachten. Uit nijd krijgt papa een krab in zijn gezicht! En dan is papa er klaar mee. We gaan naar het appartement en Lone gaat naar bed. Wij gaan met z’n allen bij Ine en Dick op het balkon een boekje lezen en zonnen. Het is hier wel lekker warm!
Voodat we gaan eten gaan we alvast een beetje pakken. Dat scheelt morgen weer. We hoeven niet al te vroeg op, maar het is toch wel lekker als het alvast gedaan is. Lone blijft even bij Ine en Dick.
Als we klaar zijn, kunnen we aan tafel. Ine, Dick en Bas eten voor de laatste keer mosselen en Annie en ik krijgen biefstuk met een lekker foie gras sausje. We moeten voor het eerst ‘s avonds ook binnen eten omdat het buiten te koud is. De komende dagen beloven ook niet al te best weer voor Ine en Dick helaas.

Vrijdag
De dag van vertrek. We hoeven pas om 11 uur uit te checken en rond twaalven weg te rijden, dus we kunnen lekker rustig aan doen. Als we hebben ontbeten, afgewassen en als alles is ingepakt, verlaten we ons leuke appartementje. Na het uitchecken drinken we nog een bakkie met Ine en Dick, zij blijven hier nog een tijdje.
We pakken de auto in en geven Ine en Dick een dikke kus. “Veel plezier nog en super bedankt voor alles!!” dan rijden we weg. Dag Valras Plage! Het was super leuk hier.
Een uurtje later komen we aan op het vliegveld. Gelijk komt er een ventje van Europe Car naar onze auto om te inspecteren. En wat blijkt: We hebben schade… Hadden we zelf niet eens gezien. Wat kut zeg. Op de acherkant zit een kras. Het lijkt wel alsof iemand erlangs is geschuurd met iets. Nou ja. We horen het wel als we thuis zijn. Bas maakt nog wel even een foto.
Na het inchecken, gaan we door de douane. Er is 1 winkeltje met sparfum en van alles. Montpellier airport is al net zo schattig klein als Rotetrdam airport. We moeten nog even wachten en dan kunnen we. De vlucht gaat weer prima met kleine Mien. We hebben met z’n drieen 6 stoelen tot onze beschikking, dus dat is perfect.
Na de landing moeten we helaas vet lang op de koffers wachten. Er zijn twee kofferbanden en er zijn drie vliegtuigen, dus dat gaat organisatorisch helemaal mis. Mensen lopen van de ene band naar de andere en terug. Bert wordt ondertussen gek van het wachten want hij ziet mijn moeder wel, maar hij mag er niet bij, hihi! Uiteindelijk hebben we ze en kunnen ze elkaar in de armen sluiten.
Mama gaat met Bert mee en wij moeten naar lang parkeren, dus we geven elkaar ook een dikke kus!

Dat was een topweekje! Allemaal super bedankt voor de gezelligheid!