26
mrt, 2020
Corona thuiswerken lesgeven

Corona – thuiswerken en lesgeven

De laatste post op mijn blog dateert uit eind december 2018, over een weekje fietsen in Italië. Geen vuiltje aan de lucht, het normale leven. Op zich gek dat een uitbraak van een naar virus als Corona aanleiding moet zijn voor een nieuw blog.

Samen met Joyce werk ik thuis, geef ik les aan de kinderen en maak er het beste van. Dat klinkt allemaal niet zo ernstig op papier, maar de aanloop verliep wat stroef. Van school krijgen we allemaal toffe opdrachten die via Microsoft Teams worden gedeeld. Lizzy, net twee weken op school, doet samen met mij goed haar best om kleurplaten in te kleuren. Op de iPad maken we opdrachten met getallen en luisteren we naar boeken die door de juffen vol enthousiasme worden gelezen. Fantastisch om te zien hoe vlot dit door school geregeld en vooral omarmt is. Het was best wennen de eerste week, maar nu vinden we onze draai en loopt het soepel.

Corona thuiswerken lesgeven

Een rare tijd en al weet ik dat het voor iedereen geldt, ik heb er best moeite mee. Het lijkt of alle standaarden vervagen en het vraagt daarnaast een grote flexibiliteit. En ik dacht nog wel flexibel te zijn, daar moet ik misschien wel van terug komen. Mijn werk in de IT en voornamelijk de detachering schreeuwt om flexibiliteit. Elke week is anders, je wisselt vaak van opdracht en in mijn geval ook nog wel eens van werkgever 😉 Dus ik dacht wel flexibel te zijn, totdat Corona op je pad komt en alles anders loopt. Langzaam begint de mindset te veranderen en wen ik samen met de dames aan deze nieuwe situatie.

Ik hecht veel waarde aan uitjes, events, lekker eten en samen gezellige dingen ondernemen. Daarom plan ik graag toffe dingen vooruit wat voor de mensen die mij kennen geen nieuws is. Haha. Vandaag is Joyce jarig en mag 38 kaarsjes uitblazen. Mijn cadeau om ergens lekker te eten met een overnachting valt in het besmette Coronawater. Uitgesteld zonder specifieke datum… Vanavond bestellen we een pizza om het leed te compenseren. Ook gezellig. Haha

Corona thuiswerken lesgeven

Corona thuiswerken lesgeven

Corona thuiswerken lesgeven

Wat te denken van The Ride. Begin dit jaar de beslissing gemaakt om mee te doen aan deze bijzondere fietsreis van Italië naar Nederland. Ook uitgesteld tot augustus, maar dat past helaas niet. Maarten en ik zijn genoodzaakt om mee te doen aan The Ride Pyreneeën in september. Een ander cool tripje in Spanje, ook gecancelt. Over drie weken zou ik fietsen van Alicante naar Valencia. We kozen voor april 2021 als nieuwe datum.

Klagen gaat Nederlanders goed af, en mij in het bijzonder. Terwijl ik geen reden heb om te klagen over reisjes en tripjes in het algemeen. Met Lone haar verjaardag eind januari hadden we twee geweldige dagen met zijn vieren in de Efteling. Eind februari sliepen we een lang weekend in een boomhut te Drenthe… Oké oké, ik stop met klagen.

Vanuit de knusse bunker aan de Mgr. van de Weteringstraat wens ik iedereen wijsheid maar vooral gezondheid toe. Als half Nederland het virus moet krijgen zoals nu voorspeld is, dan zitten we voorlopig nog binnen. Maak er het beste van, geniet van elkaar en laten we uitkijken naar de tijd dat we met z’n allen veilig naar buiten kunnen zonder rekening te hoeven houden met afstand en aantallen.

 

Misschien is het Coronavirus niet de correcte aanleiding, maar het is mijn voornemen om weer wat actiever te bloggen hier.

Cheers.

25
dec, 2017

Een nieuwe huisgenoot – We hebben een hondje

Het moet de eerste week van februari in 2011 geweest zijn. Lone was net geboren en ome Gak bracht een pluche hondje mee. Wat we toen nog niet konden vermoeden, is dat deze knuffel Lone’s grootste vriend zou worden. Onze lieve Lone was toen zelfs nog kleiner dan haar cadeautje Woefa.

Ongeveer anderhalf jaar later staat oma Ine met Lone in de kinderwagen. Er loopt een hondje voorbij. Lone wijst en zegt “woef”. Oma Ine gelooft haar oren niet en kijkt ervan op dat Lone dit zegt. Tekenend; een van Lone’s eerste woorden is “woef”. Het wekelijkse bezoek aan oma Anke vindt Lone ook prachtig. Oma heeft namelijk Bobbie. Een kleine witte Maltezer. Voor arme Bobbie zijn het zenuwachtige kwellende dagen. Lone kruipt, rent en wijst Bobby de hele tijd na. Het beestje is kapot na een dagje achtervolging. 

Lone’s liefde voor hondjes is in de loop der jaren sterker en sterker geworden. Elk baasje kreeg de vraag van Lone of het hondje geaaid mocht worden. “Ah papa kijk, een puppy wat lief.” Een uitspraak die we meermaals gehoord hebben.

Joyce en ik hebben het er vaak over gehad. Wel of niet een hondje. We zijn aan het werk, hebben sport, vrienden en natuurlijk al twee lieve kleine meisjes. Moeten we daar een pup bij zetten? Is het verstandig om een hondje te nemen? We hakken eind dit jaar de knoop door. Aangemoedigd door de oma’s, die tevens oppas aanbieden voor ons nieuwe mini monster, gaan we op zoek naar een nieuwe huisgenoot.

Tia, een fokker uit Tilburg heeft bijzondere Jack Russells. Niet de standaard wit met bruine variant. Zij hebben een nestje met melkchocolade gekleurde hondjes. We zijn verkocht en na contact met haar kunnen we Bibi 16 december ophalen. Lone weet dan nog van niets. Bibi is een speciale verrassing voor haar verjaardag. Met een smoesje nemen we Lone en Lizzy mee in de auto. We rijden naar Tilburg. Na een uurtje rijden lopen we naar binnen en daar staat een hokje met wel 8 kleine pups. Lone is verbaasd maar vindt het geweldig. Ze is zo blij als ze kleine hondjes ziet dus dit is een paradijs voor haar.

Tia, de fokker van de chocolade hondjes wijst ons Bibi aan. We halen haar uit het hokje en zetten haar bij Lone op schoot. “Lone, weet jij hoe dit hondje heet?” vraagt Joyce. Lone is onder de indruk van de ochtend en schudt nee. “Dit hondje heet Bibi. En weet je Lone…” zegt Joyce. “Bibi is voor jou.” Lone kan het haast niet geloven. Voorzichtig zet ze Bibi op de bank en loopt emotioneel naar Joyce. Haar dankbaarheid is enorm groot. “Dank je wel lieve mama, dank je wel!”  Nadat we uitleg hebben gekregen en het paspoort hebben overgezet gaan we met Bibi naar haar nieuwe onderkomen in Hilversum.

Nu ruim een week later heb ik de tijd gevonden om dit korte stukje te typen. Bibi bijt, poept en piest er wild op los. We moeten nog wennen aan onze kleine druktemaker maar we vinden het geweldig.

play-sharp-fill