Het lijkt wat stil de laatste tijd op mijn blog. Dat klopt ook wel want al mijn verhalen worden tegenwoordig op een andere site gepubliceerd. Sinds begin dit jaar, nadat ik Ride leader was voor Het is Koers op Zwift, heb ik meerdere artikelen voor ze geschreven.
Het begon zo gezegd met Zwift. Vervolgens ben ik ook producttesten gaan doen. Begin dit jaar, in de wintertijd heb ik een mooi jack en lange BIB getest van Gasp Cycling. Een Frans merk. Daarna raakte alles in een stroomversnelling. Na een cool ovaal blad van O.symetric en een met led verlichte helm van Lumos kwam ik in contact met Maurits Lammertink. Hij rijdt voor het Pro Continentale team Katusha. Dit team ging naar de Tour de France, Maurits ging naar de Tour de France. Eenmaal raden wie hem mocht volgen tijdens zijn debuut in de Franse grote ronde. Yes, that was me!
Dit was zo ontzettend gaaf om te doen. Drie weken lang op de Whatsapp met Maurits. Chatten over de Tour, wat er allemaal gebeurt in de hectiek en over andere zaken. Dankbaar dat ik dit mocht doen voor HiK. Volgende week zondag ga ik ter afsluiting en tevens kennismaking nog een rondje fietsen met Maurits. Het is namelijk wel leuk om elkaar eens in het echt te ontmoeten. Dit combinerend met een rondje op de racefiets is geweldig.
Met de familie thuis gaat het ook goed. Joyce is haar eigen webwinkel begonnen. Gisteren officieel ingeschreven bij mijn oud werkgever de KvK. Nu nog wachten op een bankrekening en dan gaat ze open. Enorm trots op deze stap. Tien jaar lang bezig met cijfers en financiële zaken en dan nu totaal iets anders. Met zoveel enthousiasme en passie aan iets totaal onbekends werken. Veel respect voor haar. Kijk allemaal op tweedehandjes.com
Onze kleine Lone is lang zo klein niet meer. Ze is gisteren na een vakantie van zes weken begonnen in groep 3. Leren lezen en rekenen. Niet meer kiezen in de klas wat je mag doen. Werkjes doen en echt les krijgen staat elke dag op de planning. Straks gaat ze Lizzy voorlezen. Haar derde jaar op de Wilge. Ongelofelijk wat gaat dat snel.
Lizzy gaat ook prima. Lopen ho maar. Mevrouw kan het best wel maar zet geen stap zonder een hand vast te houden van mama of papa. Gisteren weer een dagje Toermalijn. Dit was toch best vermoeiend voor haar.
Dus ja, enorme stilte hier maar er gebeurt nog van alles. Ik zal proberen om weer wat meer letters, zinnen en alinea’s hier op gaillardonline te gooien. Keep you posted.
Een hobby, fietsen. Zowel van buiten als binnen fietsen ben ik gecharmeerd. Voor de jaarwisseling ben ik bij Tacx geweest in Wassenaar voor een kennismaking. Hier hoor ik over een tour van Zwift door Europa. Deze start op 9 januari in Amsterdam. Gisteren was het dan zo ver. Een mooi event bij de Futurumclub in Amsterdam. Dit event heeft vooral betrekking op de variant binnen fietsen want Zwift is een en al binnen fietsen. De saaie trainer hebben ze omgetoverd tot een ware verslaving. Het is zo cool. Ik was er als de kippen bij om me in te schrijven en heb een geweldig avond gehad.
Na mijn werk ben ik uit Leusden naar Amsterdam gereden. Officieel start het event om 18:00 uur maar ik ben ruim op tijd aanwezig om met een aantal mensen van Zwift en Tacx te spreken. Ik wil namelijk voor zowel Tacx als de populaire fietswebsite âHet is Koersâ virtuele ritten organiseren en begeleiden. Zij hebben mij gevraagd om hun te vertegenwoordigen tijdens dit event.
Ik heb met veel interessante mensen gesproken en goede contacten gelegd. Even een babbeltje met Leon van Bon, gewoon winnaar van twee Tour etappes alsof het niets is. Zelf heb ik niet echt gefietst aangezien dit voor mij meer een netwerkavond was. Er was ook een fiets beschikbaar met Zwift VR. Dit heb ik wel geprobeerd en dat was geweldig. Of het ook “lekker” binnen fietst met het oog op zweet weet ik niet maar het was wel een beleving om om je heen te kijken. Lijdt wel af als je bijvoorbeeld serieus een workout doet. Daarnaast zit je niet zo steady meer op je fiets. Er was een kerel die zat te schudden en te bewegen, beetje hangen in de bochten dus dat was heel gek. Ook je stuur vast zien te pakken was een uitdaging omdat je die dus helemaal niet ziet.
Thijs Zonneveld was er ook nog. Voor zo ver ik het in kan schatten is hij er niet echt een fan van maar was hij er meer voor de publiciteit. Hij heeft wel even op de VR fiets gezeten en was daarna weg.
De verschillende wedstrijdjes op de Watopia KOM (900 meter, de eerste klim van Watopia) waren wel cool. Zeker toen Sebastiaan Langeveld op zijn Cannondale mee ging doen kwam het publiek los.
Na afloop met een goed gevulde goodiebag naar huis. Voldaan en vol energie vertel ik alles aan Joyce. Dit was een speciale beleving waar zeker een vervolg op komt.
A guy should have a hobby. Mine is cycling. I have a passion for both indoor as outdoor cycling. At the end of 2016 I have visited Tacx in Wassenaar to get acquainted. During this meeting the people from Tacx tell me about a Zwift European tour. This tour will start in Amsterdam on the 9th of January. This event is all about indoor cycling since Zwift is all about the indoor experience. They transformed the boring trainer to an addiction. I responded very quickly and subscribed to be part of this great event.
After my work was done I drove from Leusden to Amsterdam. Officially the event starts at 18:00 hour but I am on time because I want to talk to people from Zwift and Tacx. I would like to organize and lead virtual cycling rides for Tacx and the popular cycling website âHet is Koersâ. They have asked me to represent them during this event.
I spoke to a lot of interesting people. Just a chat with Leon van Bon, a winner of two Tour de France stages. Does it get any better?!?! I didnât cycle myself because I have been on Zwift for a while. I just wanted to speak with people. There was a bike available with Zwift VR connected to it. I have tried that and was truly amazed. I donât know if it is suitable for riding indoors considering sweat and comfort but it was a great experience to try it. I think it distracts you when you are doing a workout. Besides, you are not steady on the bike anymore. There was a guy shaking and moving on the bike, hovering in the bends. Very funny. To get hold of your handlebar was a challenge as well because you donât see it.
Thijs Zonneveld was there too. To my honest opinion he is not a fan of indoor cycling. He was there just for the publicity. He tried the Zwift VR bike and after that he left.
The different attempts on the Watopia KOM (900 meter, first climb on Watopia) were nice to watch. Especially when Sebastian Langeveld joined on his Cannondale bike the crowd went nuts.
I went home with a nice goodiebag. Full of energy I told the stories to Joyce. This was a very special experience which I will follow up in the near future.
Vorig jaar, half juli ben ik met Gakkie naar de Franse Alpen gegaan om daar een paar geweldig mooie beklimmingen te doen. We verbleven toen met ons appartement aan de klim van de Croix de Fer. Dinsdagavond weg en zaterdag weer terug. Ondanks dat het voor mij ontzettend zwaar was en ik echt elke dag verschrikkelijk heb afgezien bleef de euforie me het meeste bij. Als je eenmaal boven bent na zoân inspanning voelt dat geweldig.
Dit jaar doen we eigenlijk hetzelfde recept. We hebben een iets groter peloton. Ons team wordt met drie man uitgebreid. Ronald aka Ronnie gaat mee met zân gloednieuwe Canyon racefiets. Vorige maand heeft hij de kuiten getest in ItaliĂ« en was daar niet ontevreden over. Ook voegen we Aernout aka Jansen toe aan onze tourclub. Hij neemt zijn klassieke Trek racer mee maar heeft een oogje op de gifgroene Bianchi van Team Lotto Jumbo. Hij fietst niet heel veel maar wel regelmatig in de Alpen. De klimmetjes die we gaan doen kent Jansen op zijn duimpje. Mijn oud collega van de ABN gaat ook met ons mee. Jaap, met wie ik vorig jaar ook LBL gefietst heb, heeft ook wel zin om zich stuk te bijten op wat mooie âcolletjesâ in Frankrijk. Jaap neemt zijn trouwe raspaardje van Specialized mee. Verder neemt hij ook werkelijk waar alle accessoires mee van Specialized. Jochem heeft in de afgelopen maanden een prachtig Cannondale frame geheel naar eigen smaak en wensen zelf opgebouwd tot een zeer lichte klimfiets. Ik neem mijn Isaac mee. Vorig jaar in de eerste afdaling kreeg ik een klapband en heb ik verder op een huurfiets gereden. Hopelijk dit jaar blijft mijn trots heel;-) Vijf man sterk dus richting de hoogtemeters in de Franse Alpen.
Begin dit jaar stuurt Jochem een mail eruit met wat algemene informatie. Datum wordt wederom half juli met vertrek op dinsdagavond 12 juli. Helaas is ons appartement van vorig jaar geheel vol. Waarschijnlijk omdat de Fransen, die 14 juli een feestdag vieren, er een mooi lang weekend van maken. Op zoek naar een alternatief stuit Jochem op Hotel Beyond in Oz speciaal voor wielrenners. Dit hotel biedt half pension. Lekker uitgebreid ontbijt en âs avonds een drie gangen diner gericht op fietsers. Dat komt mooi uit. We boeken twee kamers met aankomst op 13 juli. Top, dan kunnen we ons nu serieus richten op de training en voorbereiden op wat komen gaat;-)
Dinsdag 12 juli
De dag van vertrek. We slapen de eerste nacht in Thionville. Dat is in noord Frankrijk en dan heb je al 400 kilometer gehad. Dat scheelt voor de woensdag dan weer. In de namiddag rijd ik naar Apeldoorn om lekker te eten bij Jaap en Gina om vervolgens de spullen te pakken en in de auto te gooien. Ronnie en Jansen gaan met Gak mee. Zij vertrekken vanaf Hilversum met zân drieĂ«n. We spreken af in Eijsden. Dit is in het uiterste puntje van Limburg vlak voor de grens met Belgie. Zowel vanaf Hilversum als van Apeldoorn is dat ongeveer twee uur rijden. We gooien beide autoâs vol met diesel en gaan dan de A2 op. Via het altijd fijne Luik en daarna Luxemburg zijn we snel in Thionville. Hotel Kyriad Design Enzo waar Jochem en ik vorig jaar ook sliepen is dit jaar veel en veel drukker. Vorig jaar stonden we alleen op de parkeerplaats, nu moeten we een plekkie zoeken. De fietsen gaan van de Volvo af en de tassen mee naar boven. We lopen nog even naar buiten maar ik hoor van een vriendelijke Belg bij de receptie dat er verder niets meer open is. We nemen een drankje bij de receptie en gaan dan lekker slapen. Morgen wacht weer een lange dag.
Woensdag 13 juli
Het wekkertje gaat vroeg af. We willen om 07:00 uur weer in de auto zitten. Op nu.nl hebben we afgelopen week kunnen lezen dat er grote drukte verwacht wordt op de Franse wegen. Een deel van Nederland heeft al vrij en ook de Fransen hebben vrij. We gaan op weg en na anderhalf uur pakken we een broodje, een croissantje en een lekker bakkie koffie dan wel thee. Niets aan de hand en we tuffen lekker verder. De kilometers vliegen er af en we zijn snel in Oz. Rond 15:00 komen we aan.
We laden alles uit de auto en maken ons klaar voor de eerste uitdaging. Onze eerste beproeving wordt de Alpe dâHuez. Zowel Jansen als Jaap hebben deze Alpenreus van de buitencategorie al meerdere malen bedwongen. We dalen bij Oz af met de auto en parkeren onder aan de klim richting ons hotel. Vanaf daar pakken we alles wat we nodig hebben zoals eten en kleding en gaan op pad. Over de stuwdam naar beneden richting Allemond en zo verder naar Huez. We hebben 13,5 kilometer er op zitten als we bij de voet van Huez aankomen. Het is nu ieder voor zich, gewoon op eigen tempo naar boven. Het is best fris en het regent een beetje. Ook de wind is goed voelbaar op sommige stukken. Jochem danst weg. Op het moment dat hij gaat staan is hij niet bij te houden. We laten hem rijden omdat het niet verstandig is om bij of met iemand omhoog te gaan. Jaap en ik wisselen af en toe van positie. Bocht na bocht fladderen we omhoog. Het gaat traag maar we gaan vooruit. Het is fijn om de 21 bochten met bordjes af te kunnen tellen naar boven. Dan heb je iets van houvast. Uiteindelijk is Jochem uiteraard als eerste boven gevolgd door Jaap. Ik volg kort daarop. Ik was Jaap kwijt in het dorpje en kon de weg even niet vinden. Al zoekend naar de Tour de France bordjes die ik helemaal over het hoofd heb gezien. Ik rijd verkeerd en kom van een andere kant bij Jochem en Jaap uit. Dit heeft Jansen ook. Kort daarop volgt ook Ronnie. Hij heeft de bordjes wel goed gezien. Well done boys!!! De eerste meters omhoog zitten er op. Ik vond het best zwaar. Wellicht door de korte nacht in combinatie met de reis die er volgde naar de Alpen.
We vliegen lekker naar beneden en door de regen fietsen we naar de auto. Halverwege de klim moeten we de band van Jansen nog wel voorzien van wat extra lucht. Hij zwabberde een beetje en zijn band is echt zacht. Het is al wel redelijk laat geworden ondertussen. Het diner van 19:30 uur halen we niet. Maar eenmaal in het hotel aangekomen is het geen probleem. We kunnen op ons gemak douchen en omkleden.
Het eerste drie gangen menu gaat in rap tempo naar binnen. We hebben enorme trek gekregen en het gaat er allemaal goed in. We smullen er heerlijk van. We nemen een paar biertjes en kijken dan naar de Avondetappe op de Nederlandse televisie. Dan gaat bij iedereen wel het kaarsje uit. We zijn moe en gaan lekker pitten. Morgen staat de Croix de Fer op het programma.
Donderdag 14 juli
We spreken om 08:45 uur af bij het ontbijt. Achteraf gezien niet verstandig want het bruine brood is op en we moeten van alle tafels onze spullen verzamelen om tot een goede bodem te komen. Morgen pakken we dit anders aan. Alsnog is er voldoende te eten. Het beleg op brood is uitgebreid en een eitje is ook lekker.
Op ons gemakt gaan we ons klaar maken voor de tweede tocht. Het is wederom niet geweldig weer. Het is koud, er staat een aardig windje en er is regen voorspeld. Maar dat mag de klim pret niet drukken. Fietsen uit de stalling en warme kleding mee. We dalen met de auto weer af vanaf ons hotel beneden naar de stuwdam. Dat is het officiële begin van de klim. Vlak voor de dam parkeren we de auto en maken ons gereed. Ik ga in mijn lange broek net als gisteren. Ook neem ik mijn windjack mee.
Het begin van de klim door het bos is het zwaarste. Hier zitten echt hele pittige stukjes in. Bij een water punt staat Jochem net als vorig jaar te wachten. Dit jaar hoeft hij gelukkig niet zo lang te wachten. We komen allemaal redelijk snel na elkaar boven. We vullen de bidons, eten een reepje en gaan voor de top van de Croix de Fer op 2067 meter. Na een korte zeer steile afdaling moeten we ook weet een steil stuk omhoog. Jochem en ik zien hier percentages van wel 20% op de Garmin verschijnen. Pfffffff. Bikkelen hoor. Dan na verloop van tijd vlakt het af en heb je nog een kort afdaling. Het laatste stuk is goed te doen. Niet heel steil en loopt lekker naar de top. Net als gisteren op de Alpe dâHuez staan er ook op deze klim fotografen. Ze nemen fotoâs van je terwijl je aan het klimmen bent. Ze geven als je voorbij rijdt een kaartje met een nummer er op. De foto kan je dan thuis bestellen. Ondertussen weet ik dat het opvragen van een digitaal bestand maar liefst 11 euro kost. Dan heb je zelfs nog een lage resolutie ook. Een beetje duur maar het zijn wel gave fotoâs.
Rond 17:00 zijn we terug bij hotel Beyond. We hebben ontspanning verdiend. Beneden is een sauna met jacuzzi. De spiertjes even verwennen. Een biertje erbij maakt het helemaal af. Een beetje ouwehoeren en lachen. We hebben toch mooi de akelige klim van de Croix de Fer af kunnen strepen vandaag.
Na de spa treatment staat er boven een BBQ klaar. Vlees, vis, brood met kruidenboter, salade en fruit staan tot onze beschikking. Als uitgehongerde wolven vallen we aan. We stoppen niet met bunkeren totdat we geheel verzadigd zijn. Vandaag zitten we aan de VIP tafel met allemaal mensen die wel uit Nederland komen maar totaal niet te verstaan zijn. Ze komen uit Limburg. Voordat zij bij het diner aankomen hebben wij vakkundig een deel van âhunâ tafel bezet. Ze kijken een beetje nors en zijn niet blij met vijf vrolijke jongens aan hun zijde. Hahaha. Uiteraard hebben wij er extra veel schik om. Volgepropt ploffen we voor de tv neer voor weer een aflevering van de Avondetappe. De Tour heeft de kale berg als finish bergop bedacht. De etappe wordt iets ingekort vanwege de harde wind boven op Mont Ventoux. Het wordt een etappe met een mooi verhaal. Froome rent zonder fiets een stuk de Ventoux op na een valpartij met een motor. Mollema doet goede zaken voor het klassement. Na de rebus gaan we lekker een verdieping lager naar de slaapkamers. De klimgeiten zijn moe.
Vrijdag 15 juli
De dag begint met verschrikkelijk nieuws over een aanslag in Nice. Op de boulevard waar veel mensen naar het afsluitende vuurwerk keken voor âquatorze juilletâ rijdt een idioot met een vrachtwagen op de mensenmenigte in. Wat heb je toch een zieke mensen in deze wereld.
Voor ons staat vandaag de Galibier op het programma. We pakken de Telegraphe er als vanzelfsprekend bij. Na wat discussie over wat de beste route is besluiten we tijdens het ontbijt dat we naar de voet van de Telegraphe rijden. Niet veel later zwengelt Els, de eigenaresse van het hotel, de discussie weer aan. Ze zegt dat het drie uur scheelt als we vanaf de andere kant de klim benaderen. Hhhmmm⊠de moeite waard denken we dan. We bespreken het nogmaals en besluiten het advies van Els te volgen. We laden alles in de auto, nemen warme kleding mee en gaan goed voorbereid de route van Els volgen naar de Galibier. Maar ja⊠na ruim een uur rijden staat op Jochem zijn navigatie een lange rij met rode kruizen. Net op de weg waar wij moeten zijn. Ook zijn er verschillende borden afgeplakt. Hier zijn we niet blij mee op zân zachtst gezegd. Dat had Els wel even morgen zeggen. We besluiten terug te gaan en een andere col te pakken. Jaap heeft voorafgaand aan Alpe dâHuZes een colletje gedaan om op te warmen. Deze gaan we doen, Col dâOrnon it is! Een klim die goed loopt. Met bijna 11 kilometer en gemiddeld 6% stijgen valt deze in de categorie âgoed te doenâ. Met het oog op de Galibier hadden we veel warme kleding aangetrokken en meegenomen. Dat is nu niet nodig. Het is in het dal prachtig weer met een graadje of 24. Er staat wel een stevig windje. Dus in plaats van een lange broek en warme handschoenen staan we ons in te smeren bij de auto. Jochem is nog terug gegaan om voor hem en voor mij een korte broek te pakken. Daar zijn we nu heel blij mee. We beginnen aan de klim, hij loopt heel fijn en we hoeven niet extreem diep te gaan. Ook lekker om eens in de zon te fietsen in plaats van regen en af en toe hagel. Jochem en ik komen samen boven aan. Er is daar een restaurantje met relaxte ligstoeltjes in het gras. Dat spreekt ons wel aan. Het is wat fris met de wind maar met een lekker kopje thee en de bezwete spullen drogend in de zon is het prima te doen. Het is tenslotte vakantie dus af en toe in de chill-modus is niet verboden. Haha. We balen van de Galibier maar zo blijft de Alpen bucketlist nog steeds in stand. Deze klim moeten we echt nog een keer doen. Achteraf gezien konden we de weg naar de Galibier wel nemen. Omdat de ene weg is afgesloten hebben ze een andere geopend. Tja… ook dat had Els wel even mogen zeggen. Maar goed… Als Ronald de ontspanning nog iets verder doorvoert en een bakkie bestelt dalen Jochem, Jaap, Jansen en ik af aan de andere kant van de klim. Bassie en de 3 Jâs⊠hahaha. Ook dit is weer zoân 11 kilometer. Het is een razendsnelle afdaling. Bochten goed te zien dus vol gas naar beneden. Onder aan de klim ziet het er pittoresk uit. Een mooie schilderachtig plaatje met een beekje en een kerkje. Dit samen met de zon maakt beeld compleet. We maken wat fotoâs en gaan terug naar boven. Ronald zou er misschien nog zitten zodat we samen de afdaling kunnen doen. Op het moment dat ik boven kom is hij weg. Ik zie de dame van het restaurant de stoeltjes recht zetten dus ik vermoed dat hij net vertrokken is. Ik knal door om de afdaling naar de andere kant te doen. Ook deze afdaling is net als de andere kant goed te zien en perfect af te dalen. Ik kom hem onderweg niet tegen maar hij staat onder aan de klim wat fotoâs te schieten. Even later volgt Jaap. Hij is met de andere Jâs afgedaald. Maar na een minuut of tien, als we met zân drieĂ«n hebben staan wachten, bevalt het Jaap maar niets dat ze er nog niet zijn. Tot in het dorpje waren ze samen en dat is nou niet heel ver weg. Ongerust stap ik snel in de auto en rijd terug naar het dorp. Bij elke wielrenner goed kijken of het ze zijn en dat is nog knap lastig tegen de zon in. Ik zie ze niet en ben ondertussen in het dorpje aangekomen. Ik kijk voor de zekerheid nog even op mijn telefoon. Gelukkig, ik heb ondertussen een appje gekregen dat ze nog een extra klimmetje pakken. Pffff⊠opluchting. Geen lekke band, geen ellende waar we niet eens aan willen denken⊠ze pakken gewoon wat extra kilometers. Eenmaal terug beneden zijn Jaap en Ronnie ook blij dat er niets aan de hand is. We besluiten om terug te gaan naar het appartement. Drie man en drie fietsen. Zou dat passen??? Ronnie en ik samen op de bijrijdersstoel en Jaap stuurt. De fietsen stapelen we voorzichtig op elkaar met doeken er tussen. Het past precies. Bij het hotel aangekomen is de stroom geheel uitgevallen. Een handige Engelsman wilde wel eens weten waar dat ene knopje voor was. Dit zorgt ervoor dat alle stoppen er uit slaan en het alleen met een sleutel weer aangezet kan worden. Laat die sleutel nou net even niet in het hotel liggen. Els en Maarten zijn al op de hoogte en doen hun best om alles zo snel mogelijk te fixen.
Vandaag is de tijdrit in de Tour. Met Maarten gaan we in het naastgelegen chalet zitten en zetten we de Duitse televisie op. Tom Dumoulin is al klaar en heeft een wereldtijd neergezet. Ook zien we Mollema goede zaken doen voor zijn klassement. Froomey komt nog het meest dichtbij en moet iets meer dan een minuut toegeven op de winnaar. Jawel, Tom Dumoulin pakt zijn tweede etappe in deze Tour. Wat een geweldenaar. Dat belooft wat voor de tijdrit in Rio. Als de tijdrit is afgelopen gaan we terug naar het hotel. De stroom is dan snel weer gemaakt. Jansen en Gakkie komen ook aanrijden. Ze hebben de Oulles beklommen en hebben daarna de omgeving met de auto verkend. Ik zet vast de sauna en het de jacuzzi aan. De spiertjes zijn wel toe aan wat ontspanning. Na de opfrissing gaan we eten. Vandaag iets minder lekker. Het smaakt op zich ok maar we zijn niet zo enthousiast als de vorige dagen. Na het eten doen we rustig aan. De 3 Jâs en Ronnie gaan hartenjagen en ik rommel wat voor de televisie met mijn telefoon. Biertje erbij en de beetjes in de lucht. Jochem en Jansen willen morgen nog de achterkant van de Alpe dâHuez beklimmen. De rest heeft genoeg geklommen en doet alles morgen op het gemak. Na weer een aflevering van de Avondetappe gaan we pitten. Morgen al weer naar huis. Time flies…
Zaterdag 16 juli
Prachtig weer is het vandaag. Vanaf ons hotel hebben we een super uitzicht op de bergen. Relaxed wakker worden en alvast wat spullen verzamelen. Bij het ontbijt besluit Jansen om toch niet mee te gaan fietsen. Hij blijft met Ronnie boven om wat te kletsen met de dames van het hotel. Gakkie onze ongekroonde bergkoning gaat de afdaling vanaf het hotel nog ff maken om vervolgens weer omhoog te klimmen. Jaap en ik pakken de rest van de spullen, laden de auto in en zijn klaar voor vertrek. We geven Jansen en Ronnie een hand en ook de dames van het hotel. Off we go.
In de afdaling komen we Jochem nog tegen. Toeteren en zwaaien, hij gaat weer als een malle de berg op. Grenoble, Lyon, Dijon, Lille, Metz en dan Liege/Luik aanhouden. Ik begin met rijden en na bijna vier uur neemt Jaap het stuur over. Dit gebeurt bij een tankstation waar we een lekker broodje en croissantje halen. Een mini bakkie koffie vult niet echt maar is wel smakelijk. We hebben nog aardig wat in de tank en vullen het iets aan in Luxemburg omdat het daar goedkoop is. Dat redden we net. Dan navigeren we weer naar Eijsden waar onze trip dinsdagavond begon. Rond 18:00 uur komen we bij het tankstation. Hier gooien we de auto helemaal vol en gaan richting Apeldoorn. Vanaf Eijsden rijd ik weer verder. Alles verloopt voorspoedig en we tuffen lekker door. Jaap is thuis en Gina is blij dat we er zijn. Voor mij vanaf Apeldoorn de laatste 45 minuten. Alleen nog de A1 af. Bij thuiskomst is Lone nog wakker. Ook Lizzy ligt lekker te keuvelen in de box. Ik geef mijn drie meiden een dikke knuffel. Ik ben blij dat ik weer veilig bij de dames ben. Ze hebben me gemist en ik hun ook!
Mannen wat was dit weer geweldig. De fotoâs, videoâs en het verhaal spreken voor zich. Dit was een mooi tripje. Bedankt voor de gezelligheid.
Hieronder volgen nog de video’s, Strava gegevens en gegevens met betrekking tot wattage:
Het hardlopen houdt me nog steeds bezig. Nog niet over geblogged maar afgelopen januari heb ik de kwart marathon van Egmond gelopen samen met Ilona. 10.5 kilometer waarvan een deel over het strand tegen de wind in en door de duinen. Dit was een pittig loopje maar qua parcours en omgeving echt geweldig. We sluiten dit mooie evenement af met een voldaan gevoel. Want het was super om hier een keer aan deel te nemen.
In april is het traditie getrouw tijd voor de 10 kilometer. Dit jaar niet meer met de business run maar weer ouderwets met de recreatieloop mee. De tijd van vorig jaar was scherp. Mijn PR destijds met 47 minuten er 36 seconden hoopte ik dit jaar uit de boeken te lopen maar ik weet ook dat dit een zeer mooie tijd is. Het komt neer op 4:45 minuut per kilometer. Met Thijs begin ik met trainen. Een aantal keer op donderdag pakken de de heuvel richting de watertoren in Hilversum om vervolgens ook nog de Gijsbrecht te bedwingen. Het voelt goed maar als we soms versnellen heb ik het wel zwaar. Op de loopband werk ik nog wat interval trainingen af. Niet met ontzettend veel trainingskilometers in de benen sta ik zondag 17 april aan de start. Wat wel een mooi voordeel is dat ik nu zes kilo minder weeg ten opzichte van vorig jaar.
De start van de recreanten is bijzonder laat. Om 15:15 uur gaan we pas knallen. Dan zit je toch de hele dag te wachten totdat âje magâ! Ilona komt op de fiets naar ons toe en om 14:45 lopen we samen met Thijs naar de start. Onderweg nog even stoppen om te plassen en dan het startvak in. We manoeuvreren ons vakkundig een beetje naar voren. Dan hoeven we niet het gehele vak in te halen. Althans zo denken we dan. De tijd kruipt voorbij maar dan klinkt toch eindelijk het startschot. De eerste kilometer verloopt heel chaotisch en Ilona e Thijs ben ik gelijk kwijt. Het gaat ook traag, ik kan mijn eigen tempo niet lopen. Achteraf blijkt ook dat dit de langzaamste kilometer is. Na de eerste kilometer zie ik Thijs weer lopen. Hij loopt zoân 50 meter vooruit. Ik probeer iets aan te zetten zodat ik bij hem kan komen. Pas in het Mediapark ben ik bij hem. We lopen samen het Mediapark door. Ik houd het tempo lekker vast en kijk aandachtig met regelmaat op mijn Apple watch. Op mijn gelletje zit een schema om deze loop binnen 47 minuten te lopen. Dus ik richt me hier netjes op. Door de trage eerste kilometer moet ik wat zien te compenseren. Kort gezegd, het gas moet er op. Haha. Als snel duik ik onder de tijden door mij opgeschreven en gaat het dus heel lekker. Helaas heeft Thijs me niet kunnen volgen. Ik dacht dat hij achter me zat maar ik zie hem niet meer. Na de âs Gravelandseweg via het oude postkantoor naar de Havenstraat. Daarna wacht die fijne Taludweg. Het parcours is dit jaar aangepast. We lopen de Taludweg verder door tot de Staringlaan. Hier gaan we in en in een rechte lijn door naar de Gijsbrecht. Ik kom de Taludweg goed door en focus met op het laatste deel. Hier is de Gijsbrecht altijd een kuitenbijter. De tijd is nog steeds in mijn voordeel en als ik het tempo vast kan houden ga ik mijn PR verbeteren. De Neuweg loopt lekker naar beneden en na de Neuweg gaan we in plaats va de Kerkstraat er eerder in bij de Herenstraat. Ook dit loopt lekker naar beneden. Top top top!!! Het laatste stuk over de Kerkstraat krijg je toch vleugels en geef ik nog wat extra gas bij. Bij de finish staat de vaste crew die mij elk jaar naar de finish schreeuwt en leuke foto’s maakt. Allemaal bedankt voor de support, ook de mensen langs de kant!!!
Uiteindelijk finish ik in 45 minuten en 26 seconden. Ruim twee minuten sneller. Per kilometer is het 4:32. Ongelooflijk trots op deze tijd. Thijs blijkt niet eens zo veel achter me te zitten. Een minuut later gaat ook hij over de finish. Ontzettend knap voor zijn eerste keer. Biedt mogelijkheden voor volgend jaar;-) Of stoppen we op het hoogtepunt. Hahaha. Ook Ilona loopt een prachtig mooie tijd. Al die trainingsrondjes op dinsdag werpen hun vruchten af.
Zodra we over de finish komen gaat het zonnetje lekker schijnen. Wat een timing. Na afloop doen we nog een drankje bij de wijnbar. Even proosten op dit mooie resultaat.
