Zaterdag 23 maart

4.40 uur. Tijd om op te staan. Om 6.00 uur  verzamelen we namelijk op station Hilversum. Ons Kerstcadeau gaat eindelijk werkelijkheid worden. We gaan vandaag naar Curaçao! En wel met elf man: Ine, Dick, Anke, Jeroen, Natascha, Sara, Lisa, Marieke, Bas, Lone en ik.

Ondanks het vroege opstaan moeten we ons op het laatst toch nog een beetje haasten om op tijd bij het station te zijn. De hele groep staat al te wachten. Nog niet op het perron, maar in de stationshal beneden. Het is namelijk super koud! Gevoelstemperatuur is -10! Maar, over een uur of 15 zitten we in 30 graden. Hehe.

De trein komt er op tijd aan. We hebben allemaal een plekje. Het is een gezellige bende. Alle koffers staan midden in het pad.  De conductrice vraagt of we wat ruimte willen maken. Maar verder is ze vrolijk en wenst ons een hele fijne vakantie.

Op Schiphol verloopt alles soepeltjes. Na het inchecken komen we er achter dat we helaas niet met de hele groep bij elkaar zitten in het vliegtuig, dat is jammer, maar ja. Gelukkig wel vijf om zes.

We moeten nog wel even wachten totdat we kunnen boarden, het is half acht en kwart over negen kunnen we pas. Het is een ander deel van Schiphol dan waar je normaal heen moet. We hoeven ook niet gelijk door de scan enzo. Alleen paspoortcontrole. Maar er zijn ook winkels en een restaurant.

We zitten even met een bakkie en een broodje. Daarna gaat ieder z’n eigen gang. De kleine dametjes vermaken zich prima met elkaar, dat zit gelukkig goed.

Eindelijk, we mogen. Het begint nu toch wel weer spannend te worden. Zo’n lange vlucht hebben we allemaal in lange tijd niet gehad. Het is druk. Dat al die mensen in het vliegtuig passen.

Het gaat allemaal een beetje chaotisch. Eerst moet iedereen opstaan om te boarden, dan weer alleen de mensen die moeilijk ter been zijn. En dan ineens gaat het per deel rijen. Al met al gaan we drie kwartier later dan gepland weg. Curaçao here we come!

Bastiaan vindt de vlucht erg snel gaan, ik vind ‘m voorbij kruipen. Vooral de laatste vijf uur. Lone wordt steeds drukker lijkt wel en ik steeds meer moe. Gelukkig hebben we afleiding. we hebben filmpjes, boekjes, potloden en we krijgen een rugzakje speelgoed van de steward. Soms komen Sara en Lisa even  gezellig langs. Zij zitten op rij 18 samen met Jeroen, Natas, Marieke en m’n moeder. Wij zitten met Ine en Dick.

Ruim tien uur later komen we aan op Curaçao. Als de deuren opengaan, komt de warmte ons tegemoet. Heerlijk! Het is hier vijf uur vroeger dan in Nederland, half vijf in de middag.

Door de douane komen is nog even lastig. Allereerst is Lone heel lastig en moeten we haar de hele tijd achteraan rennen, terwijl we zelf eigenlijk in de rij staan. En als we eenmaal aan de beurt zijn, blijken we niet alleen voor ons twee een immigratieformuliertje in te moeten leveren, maar ook voor Lone. Die van ons hadden we in het vliegtuig al ingevuld, maar we mogen er nu dus nog een doen. De mensen achter ons zullen blij zijn. Jeroen en Natas hebben hetzelfde met Sara en Lisa.

De koffers hebben we gelukkig snel en we haasten ons naar het busje dat ons naar ons hotel gaat brengen. Er worden allerlei stoelen uitgeklapt zodat iedereen er in past.

Tijdens de rit komen we langs Willemstad. Dat zier er super gezellig uit met al die kleurtjes! We rijden over een super hoge brug. Die is zo gemaakt zodat de cruise schepen eronder door kunnen.

Lone is als een blok in slaap gevallen in het busje. We moeten haar wakker maken als we bij het hotel aankomen. De ontvangst is super. We krijgen allemaal een glaasje champagne. Het ziet er chique uit verder! Dick houdt zich bezig met onze incheck. Het gaat een beetje chaotisch en daar kan hij niet tegen. Gelukkig komt het allemaal goed. We moeten allemaal een formulier invullen en dan krijgen we een kamernummer en twee pasjes. Onze koffers worden op een karretje naar de kamer gebracht, wat een luxe!

Het is een super mooi complex met een groot zwembad, een aantal barretjes, een eetzaal, een casino, een spa en 4 restaurants. Daarnaast is er een animatieteam voor de kids.  Hier gaan wij ons de komende week wel vermaken!

Wij hebben een kamer op de eerste verdieping, Ine en Dick zitten precies onder ons. Even verderop zitten Jeroen en Natas en de kids en Anke en Marieke schuin daaronder.

We komen erachter dat we geen kinderbedje hebben en geen gevulde minibar dus ik loop even naar de receptie om dat te regelen. Het is allemaal geen probleem en wordt snel geregeld.

We hebben om half acht afgesproken bij de buffetzaal beneden om een drankje te doen en wat te eten. We zijn best wel moe allemaal dus het zal geen latertje worden. Lone zit meteen al met kleren en al in het zwembad. Gelukkig is het eerste deel laag met een trapje dus ze gaat niet koppie onder. Maar de nieuwe gympen zijn meteen zeikie nat. Die gaan dus uit. Nog geen vijf minuten later  loopt madam richting het bubbelbad. Ze neemt aan dat hier ook zo’n trapje zit waar ze rustig kan gaan zitten dus ze stapt er vol zelfvertrouwen in. Maar het trapje is er niet… Dus Lone gaat vol voorover het bubbelbad in. Ik kan haar nog net aan een been grijpen. Heel fijn. Naast het feit dat ik me doodgeschrokken ben, kan ik haar dus ook gaan verkleden. Gelukkig hebben we genoeg mee.

Als we beneden komen, eten we snel even wat. We zijn gebroken, dus gaan lekker naar bed. De rest van de club volgt ook snel. Het is half negen deze tijd, half twee in Nederland. Het was een lange dag! Weltrusten.

Zondag 24 maart

We zijn allemaal vroeg wakker, om een uur of 6 al. Komt natuurlijk omdat het in Nederland al 11 uur is! We moeten maar niet al te veel vergelijken, anders wennen we nooit aan het tijdsverschil. Om 7 uur staan we dus onze koffers al uit te pakken. Ik kijk naar buiten en zie dat Jeroen al buiten is met de kids. Zij waren zelfs al om 5 uur wakker!

Het ontbijtbuffet is top! Alles kun je nemen; vers fruit, eitjes op alle manieren klaargemaakt, Engels ontbijt en allerlei andere warme gerechten, yoghurt en natuurlijk ook gewoon brood met kaas, haha.

Het ontbijt is van half 8 tot half 11, prima dus voor de uitslapers onder ons. Om 10 uur gaan alle bars open en om 12 uur opent de grillbar en het buffet alweer voor de lunch. Als we willen, kunnen we dus de hele dag eten en 10 kilo aankomen in 1 week.

Eerst even lekker naar het strand. We liggen gezellig met z’n allen bij elkaar in de buurt aan de rand van de zee.  Er staat een lekker windje en af en toe komt er een wolkje voor de zon. Dat is wel fijn, want anders verbrand je hier levend. En als er een wolkje is, is het nog steeds lekker warm.

De kindjes kunnen leuk met elkaar spelen. Geef ze een lepel en een plastic beker (van onze cocktails en biertjes en soms watertje) en ze zijn een paar uur zoet. Vooral Sara en Lone. Lisa is het liefst met haar vader onderweg. Lekker zwemmen of snorkelen. Of op pad met het animantieteam.

En zo vermaken wij ons prima op de eerste stranddag. Heerlijk! Natas, Marieke en Dick zijn alleen iets te onvoorzichtig geweest met smeren. Ze zijn verbrand. Auww! Morgen even rustig aan dus!

Na het strand gaan we even douchen. We leggen Lone even op bed, want ze heeft de hele dag niet geslapen. Dan is ze weer fris voor het diner. Dachten we. Als Bas en ik ons hebben aangekleed, maken we haar wakker. Maar arme Lone dacht waarschijnlijk dat ze al aan haar nachtslaap was begonnen. Ze is dus niet helemaal in haar hummetje. En dat is vrij zacht uitgedrukt.

Als we beneden komen, vertelt Ine dat ze heeft gereserveerd bij de Italiaan. Alleen pas om half negen, eerder is er helaas geen plek. Dat gaan we helaas niet redden met Lone. Ze is echt kapot! We besluiten om niet mee te gaan naar de Italiaan en bij het buffet wat eten te pakken. Nemen we dat mee naar boven en dan kan Lone lekker verder slapen. Niets aan te doen.

De rest van de crew gaat uiteindelijk ook splitten; Natas, Marieke en de kids eten ook buffet, de meisjes zijn ook moe en willen niet wachten tot we terecht kunnen bij de Itailiaan. Jeroen, Ine, Dick en Anke wachten wel. Het eten bij de Italiaan is wel oke. Niet geweldig hoogstaand, maar lekker. Prima. De opa’s en oma’s doen na het eten nog ff een gezellig drankie. Ouwe nachtbrakers 😉

Maandag 25 maart

We gaan ‘s morgens allemaal rustig ons eigen gangetje. We zijn natuurlijk niet allemaal tegelijk wakker, dus ontbijten doet ieder voor zich. Na het ontbijt gaat Bastiaan gaat zich even uitsloven in de fitnessruimte. Hij moet zijn hardloop conditie natuurlijk wel een beetje op peil houden, ook al is het vakantie. Ondertussen lopen Lone en ik leuk een stukje over het strand. Kunnen we gelijk een paar strandhanddoeken scoren voor vandaag. Het “handdoekenhuisje” is toevallig in de buurt namelijk. Op de terugweg komen we mijn moeder tegen en we vergezellen haar bij het ontbijt. Lone probeert steeds zo ver mogelijk met haar voeten in het zwembad te poedelen. Ze heeft geen bandjes om dus het is vrij link, helemaal na de ervaring van zaterdag. Ze ligt er zo in. Als Annie gegeten heeft, vertrekken we naar het strand.  Als Bas klaar is met hardlopen, gaat hij douchen en komt hij ook naar het strand. De familie Calis en Marieke zijn er al. Ine en Dick zijn nog op de kamer. Die komen er later ook aan, one happy family!

De mensen van het animatieteam hebben op Lisa’s gezicht een hele mooie vlinder geschilderd.Vol trots komt ze het showen! Kijken of ie de hele dag blijft zitten!

Jeetje wat is het lekker, zon afgewisseld met af en toe een wolkje. Een warm briesje suist langs onze oren. He, wat is dat voor een lekker muziekje bij het zwembad? Er staat een groepje mensen. Ze zijn iets van plan. Dan vraagt er een stem door een microfoon of we zin hebben om te komen aguajoggen! Uhh.. de Calisjes wel hoor!!! En de muziek gaat harder, kijk ze gaan! Die Jeroentje doet het het best, hij zou een van de leraren kunnen zijn! Haha! Ziet er goed uit!

De families Gaillard/Hoveling/Lindner/Meeuwsen kijken de Calisjes vol bewondering toe. Tijd voor een Seks on the Beach! Wie haalt ‘m?

Na alle beweging hebben we wel weer honger gekregen. Het buffet staat gelukkig al voor ons klaar. Er is weer genoeg keuze! Top!

De rest van de middag liggen we lekker in het zonnetje of spelen we met de kids. Lone en Sara vermaken zich lekker met de bekers en de lepels. De oma’s hebben al 10 zandijsjes op. Opa Dick en Lisa spelen een potje bingo, georganiseerd door het animatieteam. Leuk!

Bas heeft bij de grill een afternoon snack gehaald; frikandellen, haha die hebben ze hier gewoon! Van de Euroshopper. Die hebben ze zeker ingekocht bij de Albert Heijn in Willemstad. Ze hebben ook broodjes kroket. Die nemen we de volgende keer 😉

We doen hier niet veel meer dan liggen en eten, zie ik nu ik het voorgaande terug lees, en net wil gaan schrijven dat we om half acht bij de Jappanner hebben gereserveerd. Maar ja, het is echt zo. Het is een soort Kimono. Het eten wordt aan tafel klaargemaakt op een grote bakplaat. Voordat we naar binnen gaan, lopen we langs een paar kraampjes waar souvenirtjes worden verkocht. Lisa en Sara zien een leuk portemonneetje gemaakt van een schelp. Ze krijgen er ieder een van oma Ine en ze zijn er hartstikke blij mee!

Bij binnenkomst wordt de kleding van de heren gecheckt. Een korte broek en open schoenen is namelijk niet toegestaan. En wat hebben Bastiaan en Jeroen aan… jawel. Zij moeten dus even snel iets langs aantrekken, anders geen Japans eten! Gelukkig is het snel gebeurd en zitten we snel met z’n alleen gezellig aan de hoge tafel. We beginnen met een misosoepje. Vervolgens krijgt iedereen een bordje met een paar stukjes sushi. Ook lekker! Dan komen de koks er aan. Onze tafel heeft twee bakplaten, dus ook twee  koks. Ze zijn heel grappig en maken er een hele show van.

Sara is er klaar mee voor vandaag dus ze wil graag slapen. Lone lijkt nog niet moe te zijn, dus we leggen Sara in Lone’s buggy. Ze valt als een blok in slaap. Je raadt het al, nog geen tien minuten later wil Lone ook slapen. En we zijn nog niet klaar met eten. Uhmm, nou ja dan zetten we maar twee krukken tegen elkaar aan. Dat gaat ook! Opgelost. Twee slapende prinsessen. Het is ook wat voor ze, zo ver van huis met zo’n tijdverschil. Ze doen het alle drie hartstikke goed, de ladies!

Na het eten zitten we nog even gezellig bij het zwembad. Topdagje!

Dinsdag 26 maart

Jee! vandaag ben ik Jarig! De dag begint al gelijk goed. Nadat ik dikke kussen heb gekregen van Bas en Lone, komen mijn moeder en Marieke de kamer versieren met slingers. Ook krijgen we allemaal een toeter en een feesthoed op. En “lang zal ze leven” mag natuurlijk niet ontbreken. Haha.

We hebben voor vandaag een auto gehuurd om naar Willemstad te gaan en daarna nog naar een mooi strandje. Bas ik Lone en mama een en Ine, Dick en Marieke ook een. Natas en Jeroen en de kids niet, ze gaan met de bus, alleen naar Willemstad. Na het ontbijt gaan we op weg. Willemstad is niet ver weg. We gaan weer over die enorm hoge brug, net als op de heenweg naar het hotel. Wel een beetje eng om eroverheen te rijden! Het is wel een super mooi uitzicht vanaf hier op de stad, met die mooie gekleurde huisjes langs het water. Daar lopen we zometeen gewoon.

We moeten nog even een klein stukje door de stad rijden, voordat we een parkeerplek hebben gevonden voor onze witte Hyundai Tucson. Ine en Dick en Marieke zijn we onderweg al kwijtgeraakt, maar we komen ze vast wel tegen. Willemstad is niet zo groot. We zetten Lone in de buggy en gaan!

We lopen Willemstad binnen via de markt. Voornamelijk vis en groenten worden verkocht op aangemeerde boten. Leuk om te zien. Die vis stinkt! Het ligt gewoon allemaal ongekoeld in die boten. Als wij dat zouden kopen zouden we waarschijnlijk doodziek worden. Brrr.

Op een gegeven moment komen we bij een hele aparte brug. Het is een flexibele loopbrug die kan buigen zodra er een boot aankomt. We zien aan de overkant gekleurde huisjes die we wel van dichtbij willen zien, dus we stappen die gekke brug op. Het lijkt wel of je dronken bent als je hierop loopt! We moeten elkaar vasthouden om niet om te vallen!

Als we eenmaal aan de overkant zijn, zien we ineens dat dit niet “de” gekleurde huisjes zijn die zo beroemd zijn in Willemstad, maar dat die aan de overkant zijn, daar zijn we dus net langs zijn gelopen zonder dat we het hebben opgemerkt. Wat stom! Nu kunnen we vanaf hier wel mooie foto’s maken. Gelukkie bij een ongelukkie.

Als we de oversteek over de wiebelbrug weer hebben gemaakt, vinden we dat we wel een lekker bakkie hebben verdiend. Langs het water hier zijn veel terrasjes, dus we pikken er een uit en gaan zitten.  Ik maak even gebruik van Bas zijn wifi om wat lieve mensen te what’s appen die me hebben gefeliciteerd met m’n verjaardag. Het is heel grappig, boven het terras hangt een soort waterverstuivertje die af en toe een beetje stuift tegen de warmte. Lekker.

Als we klaar zijn om verder te gaan vragen we de rekening. Tien minuten later hebben we ‘m nog niet. Je moet wel geduld hebben hier. Ze doen allemaal rustig aan met een grote R. Afijn, na de serveerster nog een keer te hebben aangesproken komt ze er aan met de rekening. Betalen en verder! We lopen weer richting de wiebelbrug om daar over te steken richting het centrum.

Hee daar lopen Ine en Dick en Marieke, toevallig! We kletsen even en lopen dan verder richting centrum. We zien elkaar strakjes weer.

We lopen een straat in en dan zien we ineens Jeroen en Natas en de kids. Ze hebben al een paar dingen geshopt en gaan richting de bus  om weer terug naar het hotel te gaan.

Even later zien we bij een klein parkje enorm groot de letters ‘DUSHI’ en ‘CURACAO’ op de grond staan . Leuk om een fotootje te maken!

Volgens mij hebben we alles wel gezien hier nu. We lopen terug naar de auto. Bas koopt voor in z’n computerkamer nog een doek van Curaçao bij een van de toeristische kraampjes vlakbij de haven.

En dan nu richting Cas Abao, een van de mooiste stranden op Curaçao!

Het is niet al te ver hier vandaan. Het het zou nog minder ver zijn, als wij niet verkeerd zouden rijden! Ach het is niet de eerste keer. Gelukkig komen we snel op de goede weg terecht.

100 meter voor ‘de ingang’ staat er een slagboom. Jaja, die Antillianen zijn ook niet gek, betalen moeten we om een van de mooiste stranden van het eiland te mogen bezoeken. En wel 10 gulden.

Het is het geld meer dan waard. Het strand is werkelijk prachtig. Het is druk, maar gelukkig kunnen we nog een paar ligstoelen bemachtigen achter aan. Ine en Dick en Marieke komen ook straks, dus we houden genoeg stoelen gereserveerd.

Het water is zo mooi blauw, niet normaal gewoon! We gaan lekker met ons gat in de branding zitten. Dat vindt Lone ook leuk, kan ze lekker met ons spelen en een beetje met water kledderen. Ik ben nog nooit jarig geweest op zo’n mooie plek, te gek gewoon! En zo bijzonder!

We hebben allemaal wel een beetje trek, dus mama en ik gaan ff wat halen bij het eettentje verderop. We moeten even geduld hebben, het is druk, maar dat geeft niet. Onder het genot van een biertje eten we wat frietjes en een tosti. Lone had ook wel trek, de ene friet na de andere gaat erin!

We vragen ons af waar Ine, Dick en Marieke blijven. Het duurt nu wel lang.

Uiteindelijk komen ze aan gelopen! Ze waren een beetje verdwaald onderweg, maar zijn daardoor wel een heel lekker restaurant tegen gekomen en daar hebben ze wat gegeten.

Een paar uur genieten later, nemen we afscheid van het mooie strand. op naar het hotel om lekker te douchen en ons op te maken voor het diner. Voordat we gaan eten wacht mij nog een verrassing. als we klaar zijn, begeleidt Bas me naar beneden, naar de kamer van Ine en Dick. Iedereen staat in de kamer. En wat zie ik! Natuurlijk! Champie! Ine heeft gewoon champagne meegenomen hier naartoe! Deze traditie wordt niet gebroken, dus ook hier niet! Heerlijk! Proost allemaal! Wat een verrassing, lief!

We willen eten bij het visrestauarant op het strand vanavond, maar als we daar aankomen is ie helaas dicht. Dan doen we een buffetje. Vanavond maken ze onder andere verse pasta met de de groenten en sauzen die je maar wilt. Lekkah. Lisa en Sara eten vanavond bij de Japanner met het kidsanimatieteam. We zien ze zitten op een afstandje. Het ziet er super gezellig uit!

Na het eten nemen we nog een klein drankje, alleen Lone is zo moe dat ze tegen me aan in slaap valt. We maken het maar niet te laat. Het is een topdag geweest! Ik heb nog nooit zo’n bijzondere verjaardag gehad!

Woensdag 27 maart

Bas begint de dag in de fitnesszaal, onze held! Ik en Lone ontbijten met mama en de rest van de familie druipt langzaam ook binnen. De Calisjes gaan vandaag als het goed is met de bus naar een strandje hier in de buurt. Maar als ze  op het punt staan om ter vertrekken, zijn de meiden verdwenen. Overal zoeken we. Het hele resort wordt doorzocht. We beginnen nu toch wel een beetje ongerust te worden… waar zijn ze nou gebeleven? Uiteindelijk zijn ze in de hotelkamer! Ze konden ons nergens vinden en toen besloot Lisa om op de hotelkamer te wachten met haar kleine zus. Heel goed van ze!!

Uiteindelijk gaan ze ook niet naar het strand omdat de bus op een bepaald punt stopt en dan is het nog en hels end lopen. Dus ze besluiten om gewoon bij het hotel te blijven vandaag.

We willen op het strand gaan liggen, alleen we komen erachter dat alle parasols bezet zijn, shit dat is niet handig met die kleintjes. Ine ziet een echtpaar half onder een parasol liggen, aarzelt geen minuut en stapt er op af. Vanaf een afstandje kijken we toe hoe ze die mensen onder de parasol vandaan probeert te jagen. Het duurt even, maar ze krijgt het nog voor elkaar ook hoor, haha! Het blijkt dat deze mensen vanmiddag toch vertrekken, dus ze hadden sowieso niet zo lang meer willen blijven liggen. Nou top! Liggen maar!

De Calisjes vragen of we morgen mee gaan zeilen op zee, op een grote zeilboot, met eten en alles erbij. ‘s Morgens vertrekken en rond zes uur ‘s avonds zijn we dan weer terug. Het lijkt me wel gaaf, maar toch liever niet. Ben bang dat ik dood ziek word op open zee. Zij gaan wel morgen, met Marieke. Wij kunnen op zich nog wel een dagje een auto huren morgen. Als ik naar de receptie loop, is de autoverhuur dicht. De receptioniste weet ook niet waar ze uithangen. Jammer, maar helaas.

In hetzelfde hokje waar je schone handdoeken kunt halen, zijn ook snorkels en flippers te leen. Bas en ik gaan even het water in, oma past even op Lone.

Het is echt heel mooi onder water. Allerlei soorten mooie gekleurde vissen zwemmen onder ons door. Geweldig om te zien! Ook best wel enge, maar ze zijn banger voor ons dan wij voor hen gelukkig.

Als we terug komen zijn de dametjes lief aan het spelen op het strand. Sara heeft net geslapen, Lone wilde niet. Kijken hoe lang ze het volhoudt vanavond…

We spreken vanavond een beetje op tijd af want we willen wat mooie groepsfoto’s maken met de ondergaande zon op de achtergrond. Dus tegen zevenen staan we allemaal braaf en mooi aangekleed beneden. De zonsondergang is niet zo mooi als gehoopt, maar we besluiten om de foto’s evengoed te maken. En ze zijn goed gelukt!

Na het fotomomentje gaan we naar het grillrestaurant. We moeten bij de ingang even wachten totdat ze open gaan. Er staan nog wel wat mensen te wachten maar niet veel. Het zou leuk zijn als we met de hele groep aan een tafel kunnen zitten. Als er een serveerster aankomt, vragen we of dat kan. Helaas niet. We moeten verdelen in twee groepjes. Nou ja ook ok.

Lisa gaat om acht uur naar een kidsfeest, geregeld door het animatie team hier, dus zij moet iets eerder weg. Gelukkig houdt de kok er rekening mee en kan ze op tijd vertrekken. Het eten is prima hoor. Lekker entrecotetje van de grill met groenten en salade. En toe nog lekker cheesecake. Lone en Sara rennen eerst tien rondjes over het terras, maar later vinden ze gelukkig de rust en gaan ze samen kleuren op de grond. Pffff, hihi.

Na het eten gaan we nog even gezellig naar de zwembadbar. Er is een hele  leuke artiest, hij kan goed zingen en krijgt de mensen zelfs de dansvloer op. Zelf Bas waagt een dansje met Sara op zijn nek!

Lisa is inmiddels weer terug en samen met Lone en Sara vermaakt ze zich ook op de dansvloer. Kunnen de papa’s , mama’s, opa, oma’s en tante nog even lekker een drankje nemen.

Natas, Anke, Ine en Dick blijven nog hangen. De rest is verstandig en gaat slapen.

Donderdag 28 maart

Half negen. Bas en ik staan op het punt om de krant te bellen. Er is namelijk iets gebeurd wat niet normaal is: Lone slaapt nog!! En dat terwijl wij allang wakker zijn. Een wonder. Hihi. Als we zijn gedoucht en we ons in de badkleding hebben gehezen, maken we haar toch maar eens wakker. Onze slaapkop.

We komen de Calisjes en Marieke tegen bij het ontbijt. Ze gaan zometeen varen. Vertrek vanaf Willemstad. Wij hebben de autoverhuurders gisteren niet meer te pakken gekregen, dus we blijven lekker hier. “Tot vanavond! We komen misschien nog wel langs varen!”, zegt Natas. “Kan bijna niet missen. Houd ons in de gaten!”

Als we goed en wel geïnstalleerd zijn op het strand, ziet mama inderdaad een grote zeilboot aan komen varen. “Zullen dat ze zijn? Kijk!!” Vanuit de verte zien we ze inderdaad staan en zij zien ons ook! Lachen! We maken een paar leuke pica’s. De boot schommelt mij veel te veel. Heb geen spijt van de beslissing om niet mee te gaan. Hopelijk genieten ze er van vandaag en worden ze niet zeeziek.

Wij vermaken ons prima bij het hotel. Er is een soort vastgemaakt vlot zo’n 25 meter uit de kust en daar zwemmen we regelmatig heen met Lone. Dat vindt ze wel een beetje eng, maar als we haar goed vasthouden dan vindt ze het ook spannend en giert ze het uit! Met haar zwembandjes om kan er ook niks gebeuren.

Na het zwemmen hebben we wel trek in iets vettigs. “Zullen we gewoon een broodje kroket nemen?” M’n moeder heeft er ook wel zin in en Bas wil een broodje hamburger. Lone lust misschien wel een frikandel. Oh wat erg, zo ver van huis en dan dit soort eten nemen. Bah, wat lekker!

Ine en Dick zijn er niet, ze zijn met de bus een paar uurtjes naar Willemstad gegaan. Ik denk dat ze daar wat aan het eten zijn.

Tegen zessen zien we de Calisjes weer verschijnen. Ze hebben het heerlijk gehad, niemand ziek geworden, lekker gegeten en gesnorkeld. Al was dat op volle zee wel een beetje eng, zegt Natas. Maar ze hebben het maar mooi gedaan! Jeroen had de onderwatercamera mee, dus hij heeft een paar mooie plaatjes gemaakt.  De dag was top, ook voor Sara en Lisa. Marieke heeft een vrouw ontmoet op de boot. Ze kunnen het goed met elkaar vinden, dus Marieke heeft haar uitgenodigd om naar het hotel te komen straks en om hier te komen eten. Ze gaat haar eerts masseren. Het schijnt dat ze heel beroemd Amerika onder haar handen heeft gehad. Ben benieuwd.

Mama, Bas, Lone en ik eten bij het buffet, de Calisjes, Marieke en de gast en Ine en Dick eten bij het visrestaurant. Dat is de bedoeling. Uiteindelijk eet de vrouw niet mee.

Er treedt echt een geweldige zangeres op vanavond, djiezz wat kan ze goed zingen! Het is ook heel druk en mensen kijken ook echt naar haar. Als ze klaar is, komt er iemand anders, maar die kan niet aan haar tippen. Wel lullig, want dit is meteen te merken aan het publiek, maar ja.

Eindelijk komen ze terug van het visrestaurant. Het heeft echt enorm lang geduurd voordat het eten er was, en het was ook nog niet eens zo speciaal. Nou ja, jammer. We drinken nog even wat samen en dan gaan we lekker slapen. Morgen al weer vrijdag. Wat gaat het toch snel altijd! Snif.

Vrijdag 29 maart

De laatste hele dag genieten. Morgen gaan we alweer naar huis namelijk. Dus, vol bakken in die zon! We willen met een goeie kleur terug  komen! Na het ontbijt gaan we dan ook snel richting het strand. Ine heeft nog een parasol kunnen bemachtigen.

We zijn de eerste helft van de dag met z’n  zessen, want de familie Calis en Marieke zijn in het zee aquarium hier in de buurt. Natas en Marieke gaan zwemmen met dolfijnen en Jeroen en de kids gaan met ze knuffelen. Hoe gaaf is dat!

We liggen lekker in het zonnetje met een drankje in de hand als ze terug komen rond de middag. Ze hebben het heel leuk gehad. De foto’s zijn super gaaf.  Als Lone wat groter is dan gaan we dat zeker ook doen!

Etenstijd! Dat is een van de weinige dingen die we hier doen eigenlijk, naast liggen en slapen en zwemmen met Lone, Sara en Lisa. Bas haalt een snackje voor ons bij de grillbar. En later wat fruit om te compenseren. Ine en Dick gaan naar het buffet om te lunchen. Mama heeft nog geen trek.

Lone en Sara maken ijsjes voor ons van zand. Ze hebben plastic bekertjes en twee lepels. Waar we ze al niet blij mee kunnen maken. Geweldig die twee samen. Als ze er genoeg van hebben, lopen ze weg. Lone kijkt nog heel even om van “Zien jullie me wel!”  en dan rent ze keihard verder die boef. En hup, wij erachteraan natuurlijk. Wel goed voor de beweging.

Op het einde van de dag wordt er Zumba les op het strand gegeven door een van de mannen van het Sunscape team. Hij geeft ook aquarobics les ‘s morgens.

Vanavond is er een beachparty. Er is een podium op het strand gemaakt en alles is versierd met vlaggetjes en andere gezelligheden.

Als we doorbakken zijn, mijn moeder doet haar sterrenbeeld weer eer aan, gaan we even lekker douchen en ons opmaken voor het diner. Als we beneden aankomen, hebben Ine en Dick al een aantal stoelen en tafels aan elkaar geschoven zodat we gezellig met z’n allen kunnen eten.

De beachparty begint met twee vuurspuwende mannen. In hele mooie strakke pakjes… hihi. Helemaal niet vervelend om naar te kijken. Ze lokken het publiek met hun optreden naar het strand. Iedereen volgt en dan barst het feest los. Het animatieteam begint met dansen en alle mensen doen mee. Het is heel gezellig.

Natas en Marieke gaan op pad, ze gaan stappen bij Mambo beach, hier in de buurt. De rest blijft bij het hotel. Als we het dansen zat zijn, doen we nog ff lekker een drankje. Lone is intussen in de bugy in slaap gevallen en Sara op een stoel. We leggen haar neer over twee stoelen verdeeld zodat ze nog een beetje comfortabel kan liggen. Lisa is met Jeroen aan het dansen.

Dat was een leuke afsluiter van de vakantie! Als we weer in de hotelkamer zijn dan begin ik alvast een beetje met vouwen en pakken. Dan kunnen de morgenochtend nog zo lang mogelijk van de zon genieten.

Zaterdag 30 maart

Snif, de dag van vertrek is aangebroken. We mogen deze ochtend nog genieten van de zon en het strand, maar vanmiddag vertrekken we richting Nederland. Dat rijmt. Daarom zitten we om begen uur, nadat we hebben genoten van het laatste heerlijke ontbijtje, strak op het strand. Sara, Lisa en Lone spelen ook nog lekker in het zwembad. De tijd gaat het te snel natuurlijk. Om half 12 moeten we echt de laatste spullen gaan pakken, want om 13 uur komt de bus ons ophalen.

Iedereen eet nog wat en dan gaan we. Dag mooi hotel! Bedankt voor de geweldige week!

Het is druk op het vliegveld. En we zijn heel vroeg, drie uur van tevoren. We hoorden dat dat moet, omdat de kans groot is hier dat je koffer wordt onderzocht op drugs. Daarbovenop hebben we ook nog een half uur vertraging. Om half zeven gaat het vliegtuig pas de lucht in.

We checken in. De koffers worden helemaal niet onderzocht. Dus dat wordt gewoon wachten, lang.

Lone is stierlijk vervelend dus we zetten haar vast in de buggy. Zo, die kan even geen kant meer op. Alle meisjes krijgen trekdropjes van oma Ine. Een deel van onze club gaat op een terrasje in de zon zitten. Bas en ik blijven even rustig zitten kletsen met Annie en Ine. Later gaat ze met Dick alvast door de douane, want Dick is bang dat ie anders het vliegtuig mist, hihi.

Later gaat de rest ook door de douane. Het verloopt eigenlijk prima, zonder gedoe. Dan hebben we nog mooi even de tijd om alle winkeltjes te checken en wat te eten. En warme kleren aan te doen voor in het vliegtuig. Daar is het meestal koud en straks in Nederland natuurlijk ook. Getver, wat zal dat wennen zijn zeg.

We mogen boarden, delen van rijen worden opgeroepen om te komen. We zitten vrij dicht bij elkaar allemaal. In het begin spelen de kindertjes nog even samen, ze rennen van het begin naar het eind van het vliegtuig. Tot grote blijdschap van de rest van de passagiers. Later krijgen we eten. Lone eet er niet veel van. Ik ook niet. Ik vind dat vliegtuig eten meestal vies…

Dan proberen we Lone te laten slapen. Het lukt gelukkig! Zelf kunnen we niet slapen omdat er de hele tijd een ander kind aan het janken is. Heel vervelend. Iedereen heeft er last van.

Negen uur later komen we een beetje brak aan op Schiphol. Als we  de slurf uitlopen staat daar een drugshond en bij de bagagebanden is de bagage van onze vlucht helemaal afgezonderd van de rest van de vluchten. Richting de uitgang staan nog een paar scanners en een paar mensen worden eruit gepikt om hun koffers te laten checken. Niet normaal wat een controle allemaal! Gelukkig mogen wij allemaal zonder problemen doorlopen.

Jeroen en Natas en de kids worden opgehaald, Marieke, Dick, Ine, Anke, Lone, Bas en ik gaan met de trein naar Hillywood. We toveren onze winterjassen uit de koffers tevoorschijn. Die zijn hier helaas wel nodig.

Ine en Dick, dank voor deze supervakantie! We zullen het nooit vergeten!