Halverwege juni krijg ik een mail van Carmen met de vraag of het mij leuk lijkt om mee te lopen met de Diabeatit Run. Eerst 589 treden omhoog bij de Euromast om vervolgens een dubbele marathon te lopen in estafettevorm van Rotterdam naar Amsterdam. Ja heel cool lijkt me dat. Je kan je inschrijven met een team van 12 man. Dat betekent dat je ongeveer 7 kilometer per persoon moet lopen. Prima te doen lijkt me. Dit alles voor het goede doel. Het werven van sponsorgelden voor het Diabetes Fonds. Het geld komt te goede om onderzoek te kunnen doen naar de genezing van diabetes. We besluiten de uitdaging aan te gaan. We schrijven ons in met de teamnaam “DeLorentz diabeaters” en voegen 12 lopers toe. Ook hebben we twee begeleiders. Totaal 14 personen dus.
In de maanden die volgen zijn we druk met de voorbereidingen, trainen en niet te vergeten het bij elkaar harken van sponsorgeld. Als voorwaarde heeft de organisatie gesteld dat je 500 euro per persoon moet binnenhalen. Voor ons team met twaalf lopers betekent dat dus 6000 euro en dat is best een hele opgave. Vrienden, familie en collega’s worden diverse keren en op verschillende manieren benaderd of ze ons willen sponsoren. Na niet al ter lange tijd staat ons team bovenaan met het ophalen van sponsorgeld maar we hebben nog lang niet 6000 euro bij elkaar. We schrijven ook een persbericht wat we naar de lokale media versturen om het goed onder de aandacht te brengen. Het stuk, met mijn foto verschijnt in de Gooi en Eembode. Dat is cool!
Na een paar goede mails vanuit DeLorentz naar heel veel mensen weten we een week voor tijd het benodigde bedrag binnen te halen. Dat geeft een goed gevoel en we mogen dus tevens deelnemen aan de Run. Uiteindelijk halen we 6.745,88 op voor het Diabetesfonds. We zijn hiermee het besten fondsenwerfteam van de Diabeatit Run. We zijn er heel trots op!
Zaterdag 12 oktober is een bijzondere dag. Deze speciale dag staat namelijk geheel in het teken van de Diabeatit Run. Iedereen verzamelt ’s ochtends vroeg bij DeLorentz. Van daar uit rijden we richting Rotterdam. We parkeren met de auto en de bus onderaan bij de Euromast. Nadat we de reclameposters op de auto en de bus hebben geplakt gaan we met z’n allen met de lift omhoog. Als we officieel zijn ingeschreven houdt Jet Sol een inleidend praatje. We worden als team gehuldigd omdat we het meeste geld hebben opgehaald. Top zeg. Vervolgens wordt de Run geopend door de burgemeester van Rotterdam Aboutaleb.
Marjolein heeft goed getraind op traplopen en is helemaal klaar om de 589 treden te bedwingen. Vooraf verwacht ze er wel zo’n 15 minuten over te doen maar ze is velen malen sneller. Na iets meer dan drie minuten is ze al boven en mogen we met het hele team met de lift weer naar beneden. Wat een geweldige prestatie van Marjolein. Eenmaal aan de voet van de Euromast is het begin wat chaotisch maar alles komt uiteindelijk helemaal goed. We zijn op weg, nog 84 kilometer te gaan!!!
Voor de Run hebben we een indeling gemaakt. Er zijn elke keer drie personen onderweg. Twee fietsers en een loper. Als de loper 2,3 kilometer gelopen heeft wisselt hij met een fietser. Bij de tussenpunten die door de organisatie zijn aangegeven wisselen we dan fietsers die al gelopen hebben met verse frisse mensen uit de bus. Per keer loop je dus ongeveer 2,3 kilometer en fiets je ongeveer 4,6 kilometer.
We gaan echt heel vlot. Binnen mum van tijd heeft iedereen al een keer gelopen en op de fiets gezeten. Dan beginnen we dus weer van voor af aan. Wat een prachtige dag is het ook. Zowel de vrijdag voor de Run als de zondag erna valt er echt de hele dag regen. Het komt soms met bakken uit de lucht. Wat hebben wij het getroffen dat het de zaterdag droog is. Het is ’s ochtends wel fris maar in de middag verschijn het zonnetje af en toe en is het geweldig loop weer. Onderweg gaat het super goed. We wisselen heel intelligent van loper en fietser. We zijn een gestroomlijnde geoliede machine. Het stempelen van de stempelkaart gaat ook als een trein. Na 3,5 uur hebben we de eerste marathon er al op zitten. We besluiten om niet rustig te gaan eten in Alphen aan de Rijn waar iedereen zit te lunchen. We hebben zelf brood, fruit, repen en drinken in de auto’s dus we stempelen de kaart en gaan gauw weer op pad. Op dat moment schatten we in dat we rond 17:00 uur bij het Olympisch stadion aankomen en gooien dat gelijk op Twitter:
Wat een topdag tijdens de @DiaBeatitRun. Zoals het er nu uitziet 17.00 strak in Amsterdam. Olympisch stadion we komen eraan.
— DeLorentz & Partners (@DeLorentzenP) October 12, 2013
Het kan natuurlijk niet altijd goed gaan. We hebben drie fietsen bij ons. Twee daarvan zijn op weg om de loper te ondersteunen en de andere staat op het dak van de Volvo. We komen bij een brug waar de Volvo niet onderdoor kan met de fiets op het dak. Op dat moment ben ik aan het lopen met Appie en Matthew. De Volvo rijdt een alternatieve route en het busje gaat naar het volgende wisselpunt. Wij hebben alle drie al gelopen. Als we zowel het busje als de Volvo niet zien besluiten we om weer te wisselen. Gelukkig staat een stukje verder de bus en gaan er drie verse krachten op pad. Het loopschema klopt nu niet meer. De nieuwe groep die namelijk de weg op moest zit in de Volvo en die is er nog niet. Uiteindelijk komt het allemaal goed. Een tijdje later wisselen we alsnog de mensen in de Volvo en gaan weer vrolijk verder met deze geweldige dag.
Omdat iedereen vol gas zijn 2,3 kilometer loopt, we geen blessures hebben en iedereen fit blijft lopen we ruim voor op schema. We berichten al voor 16:00 uur dat we nog maar 9 kilometer te gaan hebben:
We gaan de laatste 9 km in van de @DiaBeatitRun! We zien Amsterdam al. Olympisch stadion -> here we come!!!
— DeLorentz & Partners (@DeLorentzenP) October 12, 2013
Nog wel opmerkelijk is dat we onderweg de mannen tegenkomen die de bordjes plaatsen om de route aan te geven. Op sommige punten lopen we zelfs voor ze uit. Gelukkig hebben we de GPS bij ons en die werkt heel goed. De route staat er heel duidelijk op.
Maar we gaan dus richting de finish en wel als eerste. We halen niet alleen het meeste sponsorgeld binnen maar komen ook als nummer 1 over de streep. Gaaf. Vlak voor het Olympisch stadion parkeren we de auto’s en gaan Monique en Marcel op de fiets zitten. De laatste 400 meter voltooien we met het hele team. Iedereen is gereed bij de finish en we worden warm onthaald. Wat een super mooie dag. Er worden foto’s en fimpjes gemaakt. We zijn euforisch na deze geweldige dag en sportieve prestatie voor het goede doel.
Als afsluiter drinken we nog wat in het Olympisch stadion en gaan we in Hilversum eten bij ELT. Delorentz bedankt voor de mooie dag, Diabeatit Run bedankt voor de organisatie. Wat een top dag!
