De laatste post op mijn blog dateert uit eind december 2018, over een weekje fietsen in Italië. Geen vuiltje aan de lucht, het normale leven. Op zich gek dat een uitbraak van een naar virus als Corona aanleiding moet zijn voor een nieuw blog.

Samen met Joyce werk ik thuis, geef ik les aan de kinderen en maak er het beste van. Dat klinkt allemaal niet zo ernstig op papier, maar de aanloop verliep wat stroef. Van school krijgen we allemaal toffe opdrachten die via Microsoft Teams worden gedeeld. Lizzy, net twee weken op school, doet samen met mij goed haar best om kleurplaten in te kleuren. Op de iPad maken we opdrachten met getallen en luisteren we naar boeken die door de juffen vol enthousiasme worden gelezen. Fantastisch om te zien hoe vlot dit door school geregeld en vooral omarmt is. Het was best wennen de eerste week, maar nu vinden we onze draai en loopt het soepel.

Een rare tijd en al weet ik dat het voor iedereen geldt, ik heb er best moeite mee. Het lijkt of alle standaarden vervagen en het vraagt daarnaast een grote flexibiliteit. En ik dacht nog wel flexibel te zijn, daar moet ik misschien wel van terug komen. Mijn werk in de IT en voornamelijk de detachering schreeuwt om flexibiliteit. Elke week is anders, je wisselt vaak van opdracht en in mijn geval ook nog wel eens van werkgever 😉 Dus ik dacht wel flexibel te zijn, totdat Corona op je pad komt en alles anders loopt. Langzaam begint de mindset te veranderen en wen ik samen met de dames aan deze nieuwe situatie.

Ik hecht veel waarde aan uitjes, events, lekker eten en samen gezellige dingen ondernemen. Daarom plan ik graag toffe dingen vooruit wat voor de mensen die mij kennen geen nieuws is. Haha. Vandaag is Joyce jarig en mag 38 kaarsjes uitblazen. Mijn cadeau om ergens lekker te eten met een overnachting valt in het besmette Coronawater. Uitgesteld zonder specifieke datum… Vanavond bestellen we een pizza om het leed te compenseren. Ook gezellig. Haha

Wat te denken van The Ride. Begin dit jaar de beslissing gemaakt om mee te doen aan deze bijzondere fietsreis van Italië naar Nederland. Ook uitgesteld tot augustus, maar dat past helaas niet. Maarten en ik zijn genoodzaakt om mee te doen aan The Ride Pyreneeën in september. Een ander cool tripje in Spanje, ook gecancelt. Over drie weken zou ik fietsen van Alicante naar Valencia. We kozen voor april 2021 als nieuwe datum.

Klagen gaat Nederlanders goed af, en mij in het bijzonder. Terwijl ik geen reden heb om te klagen over reisjes en tripjes in het algemeen. Met Lone haar verjaardag eind januari hadden we twee geweldige dagen met zijn vieren in de Efteling. Eind februari sliepen we een lang weekend in een boomhut te Drenthe… Oké oké, ik stop met klagen.

Vanuit de knusse bunker aan de Mgr. van de Weteringstraat wens ik iedereen wijsheid maar vooral gezondheid toe. Als half Nederland het virus moet krijgen zoals nu voorspeld is, dan zitten we voorlopig nog binnen. Maak er het beste van, geniet van elkaar en laten we uitkijken naar de tijd dat we met z’n allen veilig naar buiten kunnen zonder rekening te hoeven houden met afstand en aantallen.

Misschien is het Coronavirus niet de correcte aanleiding, maar het is mijn voornemen om weer wat actiever te bloggen hier.

Cheers.