Woensdag 8 oktober
Net als voorgaande jaren is ook dit midweekje weg met de mannen ruim van te voren gepland. In april boeken we de tickets voor de vlucht vanaf Eindhoven naar Katowice met Wizzair. Wizzair staat bij ons beter bekend als “Hakkie Takkie Air” of later ook als “Ductape Air”. We gaan een lang weekend naar Polen. We verblijven in een appartement in de stad Krakow. Het hoofddoel van dit weekend is een bezoek aan het bekende concentratiekamp Auschwitz.
Vandaag, woensdag 8 oktober staat alleen de vlucht op het programma. We verzamelen met twee auto’s rond 16:00 uur bij Bijltje voor de deur en vertrekken naar Eindhoven. Gelukkig weinig file onderweg dus we zijn ruim op tijd op het kleine gemoedelijke vliegveld. We hebben allemaal een koffer of tas mee. Met alleen de handbagage van 42 x 32 x 25 cm redden we het niet een weekend lang. Dus zorgen we er van te voren voor dat we een ook bagage in kunnen checken. De prijsvechter doet zijn reputatie eer aan. We tikken even 216€ extra af voor dit grapje.
Bagage is ingecheckt dus lopen we even in alle rust naar boven voor een hapje en een drankje. Heel relaxed allemaal, geen stress op zo’n klein vliegveld. Alles lekker overzichtelijk en dicht bij elkaar. Na het eten begeven we ons richting douane. De gate zou volgens het ticket sluiten om 18:40 uur, maar er staat nog geen gate op de borden als we door de douane heen zijn. Als we een sanitaire stop gemaakt hebben en wat lectuur hebben ingeslagen verschijnt gate vier op de borden. Als kudde dieren begeven we ons direct naar de gate en sluiten achteraan in de rij. Tja, daar staan we dan. Nog maar even wachten dan. Ondertussen worden we op vrij aparte wijze nogmaals gecontroleerd. Nadat de dame ons paspoort en ticket heeft gezien krijgen we met een roze marker een aantekening op het ticket. Geen idee waarom maar het is wel eigenaardig. We zien een tankwagen van de Shell voorbij rijden en ondertussen stappen er nog allemaal mensen uit. Gaan we het wel redden om op tijd de lucht in te gaan? We komen er tevens achter dat we geen stoelnummers op de tickets hebben staan. Dat wordt dus een stoelendans. Haha. Eindelijk mogen we naar buiten, het is bloedheet in de wachtruimte namelijk. Wat frisse lucht is welkom. Eenmaal buiten moeten we weer wachten en kletsen we met wat Belgische dames. Zij gaan voor hun werk naar Katowice. Goed, na nogmaals tien minuten buiten in de frisse lucht te hebben gewacht mogen we eindelijk aan boord. We volgen Robbie en sluiten aan bij de rij voor achterin de kist. We nemen verdeeld over twee rijen versnipperd plaats. Ach het is toch zo kort vliegen, wat maakt het uit.
De tijd vliegt voorbij en voor we het weten zet de piloot de landing al weer in. Na vijf kwartier staan we weer aan de grond. Ruim ver op schema landen we op Krakow.
Vliegtuig uit, koffers halen en gauw richting Avis voor de bus. We hebben een grote Renault Transporter gehuurd. Aangezien we op en neer naar het vliegveld moeten en tevens naar Auschwitz is dit voor zes personen goedkoper dan een taxi. Het uiteindelijk regelen van de bus heeft nog wel wat voeten in de aarde. Ik heb na het online huren van de bus nog wel een verzekering afgesloten voor 31,60 euro. De ietwat corpulente verhuurder doet ons een offer voor een afkoop van het gehele eigen risico. Maar wat dekt onze eigen afgesloten verzekering? De algemene voorwaarden zijn een aantal pagina’s lang en we willen naar Krakow. We besluiten dus om de deal van de verhuurder aan te nemen. Dan komen we bij het volgende struikelblok. We willen Robbie als extra bestuurder toevoegen en daarnaast moet dit op de papieren van zowel de verhuurder als op onze papieren terecht komen met handtekening. Gakkie met zijn Europcar ervaring met een vleugje juridische achtergrond maakt zich hier voor sterk. Terecht ook. We willen geen problemen hebben achteraf. Ok, we hebben de bus, de verzekering en een extra bestuurder. Krakow here we come!!!! We lopen naar de parkeerplaats. Wat een enorme bus zeg. We maken wat foto’s, leggen het vertrek vast op video en gaan op pad. Nog 105 kilometer te gaan naar Krakow. Dit was niet voor iedereen duidelijk. Navigatie ingesteld en rijden maar. Gakkie stuurt zorgvuldig de bus richting Krakow. Onderweg halen we bij de BP benzinepomp wat biertjes en water. Wat is er nou mooier dan met vrienden over de Poolse snelweg met een lekker biertje te cruisen. We genieten allemaal van deze nu al bijzondere trip. We beseffen ons dat dit toch wel fantastisch is om elk jaar weer iets moois te doen. Genoeg emotioneel gelul, over naar de orde van de dag;-) Rond 23:15 uur komen we aan bij het appartement van verhuurder Nick. Om de hoek is een plekje voor de bus beschikbaar. Hij past er echt precies in. Tassen en koffers er uit en maar liefst vijf verdiepingen omhoog. Nick wacht ons op en geeft een rondleiding door het appartement. Beneden is het vrij klein maar boven zijn drie ruime slaapkamers en een mooie badkamer met toilet. Nadat hij alles heeft uitgelegd gaat hij weg.
We besluiten om nog even richting centrum te gaan en het Poolse bier te proeven. De eerste tent waar wat volk binnen zit lopen we in. Het blijkt een karaoke bar te zijn. Mensen zingen uit volle borst, de een wat valser dan de ander. We bestellen ons eerste biertje en proosten op een mooi weekend wat voor de deur staat. Na wat biertjes lopen we naar de volgende tent. Een zogenaamde pod horen we later. Een pod is een discotheek of club onder de grond. Hier zijn er aardig wat van in Krakow. Heel veel gelegenheden liggen onder het straatniveau. Dit komt omdat de stad anderhalve meter omhoog is gekomen de afgelopen honderden jaren. Dit wordt uitgelegd als een natuurverschijnsel. Aangezien we morgen fris aan de start van de fietstocht willen staan besluiten we om lekker naar ons appartement te gaan. Mede door een tussenstop bij een Kebab tent duurt het iets langer en is het alsnog 04:00 uur voordat we gaan pitten. Lange dag gehad.
Donderdag 9 oktober
De bedden liggen heerlijk, we hebben allemaal goed geslapen. Ik begin de dag om 08:30 uur met een rondje hardlopen door het mooie oude centrum van Krakow. Een groot deel loop ik door het park. Het is prachtig weer. Na ruim 32 minuten en 5,5 kilometer later loop ik alle trappen van ons gebouw weer omhoog. Er heerst een serene rust in ons appartement, niemand is nog wakker. Hardloopspullen uit en onder de douche dan maar. Dan wordt langzaam iedereen een beetje wakker. Als we allemaal klaar zijn voor de fietstocht lopen we naar onze om de hoek geparkeerde bus. Het is vanaf 10:00 uur betaald parkeren. We zijn gisteren langs twee grote parkeerplaatsen gelopen en daar kunnen we de bus goed kwijt. Te voet gaan we verder richting het grote plein. Maar even goed ontbijten voor de aankomende workout. We stappen een bakkertje binnen. Ze hebben er echt van alles. Van smoothies tot croissantjes.
We eten op ons gemak het buikje rond en begeven ons naar het grote standbeeld op het plein. Dit plein is een van de grootste pleinen in Europa. Het ziet er allemaal prachtig uit. Keurig schoon en goed onderhouden. We ontmoeten Mike, onze gids voor vandaag op de fiets, onder het standbeeld van Adam Mickiewicz. Hij begint met een korte uitleg van de fietstour en vertelt ons over de gebouwen op het plein. Dan als het klokslag 12:00 uur is begint er een brandweerman met een trompet uit de hoogste toren van de Maria ten Hemelvaart kerk muziek te maken. Dit is een heel ritueel en leuk om te zien. Mike zegt dat we een klein stukje moeten lopen naar de fietsenverhuur dus we volgen hem door de straatjes van Krakow. Elke fiets heeft een eigen naam en daarom zijn ze makkelijk te herkennen. Het zijn echte beachcruisers. Fijne fietsjes om de stad te verkennen. De zadels worden op de juiste hoogte ingesteld en we starten.
Ik zet Strava nog even aan om het ritje te loggen. Achteraf wel grappig om te zien waar we allemaal geweest zijn. Mike weet ontzettend veel van de stad en alles wat er te zien is. Het is een hele relaxte tour. We stoppen redelijk vaak en na een kort verhaaltje of anekdote gaan we verder. We hebben ook zo’n geluk met het weer. Mike heeft dit rond deze tijd van het jaar nog niet vaak meegemaakt. Het is gewoon 27 graden. Heerlijk!!! Voor de lunch stoppen we halverwege in de Joodse wijk. Wat voorheen drie aparte winkeltjes waren is nu omgetoverd tot een restaurant met de naam Chajim Kohan. Er staat van alles op de kaart. We nemen allemaal wat anders. Stoofpannetjes, kool gevuld met rijst of een stukje vlees. Het smaakt allemaal heerlijk. Goed eten in deze leuke ambiance. We vervolgen onze tocht. We zien echt van alles en overal komt een informatieve aanvulling bij. Mike doet het goed. Met de lunch erbij zijn we ongeveer vier uur onderweg geweest en hebben we veel sights gezien. Onder andere de Joodse wijk, Joodse begraafplaats, Oscar Schindler fabriek en de drakengrot fietsen we langs. Na afloop pin ik het geld voor Mike en bedanken we hem voor de mooie tocht. We nemen afscheid van de knappe fietsjes en lopen nog even richting het plein voor een drankje.
Op een van de drukke terrassen nemen we plaats in het zonnetje. Cocktailtje erbij en genieten maar. We kletsen wat over de fietstocht en hebben het weer reuze naar onze zin. Een aantal straat acrobaten/ dansers doen een mooi optreden voor onze neus. Pezige krachtpatsers!
Voordat we gaan eten lopen we naar huis om ons op te frissen. Voor mij sowieso wel handig want ik heb me vandaag geheel in stijl gekleed in mijn fietstenue;-) Als zes keurige mannetjes lopen we ons appartementje uit op zoek naar wat lekkers. We komen uit bij een Italiaan natuurlijk in de buurt van het grote plein. Ze maken hier goede pizza’s. Adse en ik halveren onze pizza en geven elkaar ieder een helft zodat we lekker van alles kunnen proeven. De rest neemt ook een pizza. Alleen die van Gakkie is wat aan de harde kant. Na een aantal minuten ploeteren ook met een nieuw scherp mes vraagt hij het meisje in de bediening of zij de pizza willen snijden. Er is geen doorkomen aan. Tijdens wat koffie en toetjes komen er wat raadseltjes op tafel. Als deze brein-brekers zijn opgelost is het tijd om af te rekenen en het nachtleven van Krakow te ontdekken.
De karaokebar van gisteren werkt toch aanstekelijk. Wellicht dat we hier met z’n zessen een mopje kunnen zingen. Het karaoke gedeelte is een beetje aangepast merken we op als we naar binnen stappen. Je kan nu nummers zingen onder begeleiding van een band. Ook leuk maar het repertoire is een stuk beperkter. We zijn toch iets te laat naar bed gegaan gisteren dus proberen we wat olie op het vuur te gooien door wat shotjes te halen. Onder de bezielende leiding van Gakkie worden hele lekkere shotjes gehaald met mint en aardbeismaak maar ook minder lekkere wat gewoon neerkomt op Finse wodka. Maar goed, na een stuk of vier zit de stemming er lekker in. De handjes gaan weer in de lucht en we besluiten om weer eens een tentje verderop te gaan bekijken. Onder straatniveau is weer een hele grote club te vinden. Zodra de muziek van “Cotton Eye Joe” wordt opgezet stromen alle bankjes en krukken leeg. Ze gaan helemaal los die Polen op de dansvloer. Mooi om te zien! We verlaten deze tent weer snel want we moeten in de rij voor een drankje. Dat laten we ons niet gebeuren. We lopen naar de volgende tent, drinken hier een biertje en gaan redelijk snel weer weg. Er wordt hier namelijk darts gespeeld in de drukte dus we zijn ons leven niet zeker;-) We drinken vervolgens nog een drankje bij de pod waar we de avond ervoor ook waren. Adse voelt zich niet top en gaat lekker pitten. De rest vindt dan dat het tijd is geworden om eens die mooie stripbar in te gaan. Een statig hoog pand pal aan het grote plein verlicht met rode lampen. Hier worden we onder aanvoering van Bijltje al sinds gisteren naartoe getrokken. Het werkt als een magneet. Haha hier moeten we ons wel even vermaken. Het is een vrij kleine stripbar. Dat hadden we niet verwacht, aan de buitenkant ziet het er zo groot uit. Rond een lange paal op een podium staan lage banken. We komen binnen en als bijen op honing worden we belaagd door schaars geklede dames. We worden er door overvallen. In Amsterdam hebben we ook wel eens iets soortgelijks bezocht maar dan kun je rustig van een biertje genieten en je ogen de kost geven. De dames willen dat je champagne voor ze koopt. Als je het wilt proeven dan mag dat niet. Maar op een onbewaakt ogenblik proef ik het toch maar even voor de zekerheid. Het is gewoon ordinaire aanmaak limonade. Wat een afzetterij. Gakkie houdt het voor gezien. Hij wordt er helemaal gek van en loopt verstandig naar huis voor wat uurtjes nachtrust. De biertjes en shotjes doen fijn hun werk. Ronald let even niet op en is een stripper kwijt. Verbaasd kijkt hij om zich heen. De dame in kwestie blijkt een begenadigd paaldanseres want ze blijkt boven in de paal boven hem te hangen. Hahaha, achteraf weer zo veel lol om gehad. Na een laatste lapdance is het echt tijd om naar huis te gaan. Eenmaal buiten wordt het langzaam licht. Het is voor ons allen heel lang geleden dat we met zonsopgang zijn thuisgekomen. Gakkie opent na een telefoontje de deur voor ons beneden. Ik vind het opvallend hoe fris en wakker hij oogt. Thanks Gak voor het openen van de deur voor je vier bezopen vrienden. Wordt gewaardeerd!!! Half zeven sluiten we onze luikjes.
Vrijdag 10 oktober
Bij ontwaken rond half twaalf zijn Adse en Jochem ontbijten. Een keurig briefje op de tafel brengt ons deze boodschap. Wij zijn niet echt in staat om helder te denken dus in de laagste versnelling maken wij ons klaar. Brak onder de douche, aankleden en naar buiten voor een detox ontbijtje. Vitaminen, vocht zonder alcohol, wat cafeïne en een gezonde dosis zonnestralen moeten ons er weer bovenop brengen. Als we naar het tijdstip kijken is het voor ons meer een lunch. Geruisloos eten en drinken we alles op. We hebben het zwaar, oude mannen zijn we.
Op jacht naar wat cadeautjes voor het thuisfront lopen we richting het centraal station van Krakow. Er is daar een enorme shoppingmall van drie verdiepingen. Robbie koopt onderweg een mooie shawl voor Esther. Ronald en ik slagen bij de speelgoedwinkel voor leuke cadeautjes voor Lou en Lone. Op de terugweg koop ik een roze met zandkleurige shawl voor Joyce. Nog erg brak waggelen we naar het plein voor een frisje op het terras. De zon probeert onze laatste alcohol uit het lichaam te verdampen. Rustig aan met wat frisjes komen we een beetje terug op planeet aarde. Ook hebben we even contact met de twee avonturiers, Gak en Ads. Zij wilden een fiets huren bij Mike maar helaas was hij er niet. Met een El Cheapo taxi zijn ze richting de Schindler fabriek gegaan en hebben daar het museum bezocht. Ook doen ze een rondje Joodse wijk en ghetto. De beroemde apotheek wordt ook aangedaan door de heren. In Apteka Pod Orlem zijn veel joden geholpen en er hebben veel illegale activiteiten plaatsgevonden. Ze doen op het moment dat wij op het terras zitten ook een hapje en drankje. Zodra het zonnetje weg is lopen wij terug naar het appartement om een beetje te relaxen en te douchen. De tweede opfrisbeurt doet ons opleven. Adse en Jochem komen terug. Ze hebben onderweg op het plein een sportsbar gezien waar we voetbal kunnen kijken. Nederland speelt vanavond in de Arena tegen Kazachstan. Ze hebben van alles op de kaart staan en besluiten dus om lekker onderuit gezakt hier een hapje te eten en de Oranje mannen te bekijken. Vanavond voelt Robbie zich niet super en loopt naar huis. We genieten van het lekkere eten en een klein biertje voor de smaak. Nederland komt vrij snel op een 0-1 achterstand. Al na 17 minuten is raak voor Borat country. Nadat Huntelaar in de tweede helft is ingevallen komt het gelukkig toch goed. Hij kopt in de 61e minuut de gelijkmaker binnen. Toch blijft het tot de 82e minuut spannend maar Afellay weet met een van richting veranderde bal de 2-1 binnen te schieten. Wat een opluchting. Vlak voor tijd benut van Persie nog een penalty en bepaalt de eindstand op 3-1. Na een lastige wedstrijd voor Oranje en een zware dag voor ons gaan we lekker terug naar onze crib. Morgen een intensieve dag waar we geconcentreerd willen luisteren en veel indrukken zullen opdoen. Slapen dus.
Zaterdag 11 oktober
We gaan vandaag vroeg op. Het is nog ruim een uur naar Auschwitz. We moeten de bus nog halen en ook een ontbijtje zou wel lekker zijn. Wekkertje gaat om 07:00. Uit de veren en onder de douche. Een uurtje later halen we bij de bakker weer een broodje en vertrekken met onze bus naar Óswieçim. Zo heet de plaats waar het kamp staat. Aangezien alles in die tijd naar het Duits werd omgezet veranderende Óswieçim in Auschwitz. De navigatie zet ons niet exact voor de deur af maar na wat draai en keer werk kunnen we parkeren. Voor de slagboom staat een norse Pool. Hij zegt in zeer gebrekkig Engels dat we geen tassen mee mogen nemen. Hhhhmmmm, lastig! Alleen het nodige proppen we in onze broekzak of houden we los in de hand. Voor de ingang staat een lange rij. Wij geven echter aan dat we een privé gids hebben en mogen langs alles en iedereen heen lopen. Bij de balie voor rondleidingen meld ik mij met de gegevens uit de mail. “You are Bastiaan” zegt de dame achter het glas. Ik knik ja en ze wijst me door naar het volgende loket om te pinnen. Niet veel later komt onze gids Renata aanlopen.
Een kleine vrouw met een bijzonder geurtje. Een pittige tante zal later blijken. We beginnen iets voor tien uur met de tour. Ze vraagt aan ons wat wij voor een kennis hebben en uit welk land we komen. Ze is heel flexibel en de studie toer is geheel op eigen wens in te vullen. We vertellen dat we uit Nederland komen en dat we basis kennis hebben. Ze stelt voor om dan in ieder geval naar de Nederlandse tentoonstelling te gaan. Dit vinden wij natuurlijk interessant en stemmen toe. De rondleiding begint bij Auschwitz 1 wat origineel bestemd was voor Poolse politieke gevangenen. Zodra we onder de bekende poort “Arbeit macht frei” doorlopen bekruipt me toch een bijzonder gevoel. De hele sfeer hier ademt dat er iets gruwelijks heeft plaatsgevonden. Zoveel mensen vonden hier de dood terwijl ze verwacht hadden een nieuwe baan en een nieuw huis te krijgen. Niets is minder waar! Renata vertelt over de verschillende doelen van de barakken. Het gros werd gebruikt voor huisvesting van de gevangenen, maar er zijn ook een aantal speciale. Een barak werd ook wel blok genoemd. Blok elf bijvoorbeeld werd gebruikt als gevangenis. Een gevangenis in een gevangenis dus. Dit blok werd als meest gevreesd omdat het je dood betekende. Hier heb je ook cellen van 1 meter bij 1 meter. Hier moesten door een lage ingang de gevangenen met vier man in staan. Wij proberen dit ook uit. Het is heel krap. Daarnaast hebben wij licht en geen smerige uitwerpselen om ons heen. Wat een situatie. Haast niet voor te stellen dat dit hier gebeurd is. Tussen het kampziekenhuis in blok tien en dus de gevangenis in blok elf is een grote binnenplaats waar martelingen en executies werden verricht. Er staan palen waar de gevangenen met hun armen achter hun rug aan vast worden geknoopt en er is een grote muur waar gevangenen geëxecuteerd werden. Verschrikkelijk om te zien. In het kampziekenhuis van blok tien worden ook medische experimenten uitgevoerd op gevangenen door Josef Mengele. We gaan ook in het barak langs waar een Nederlandse tentoonstelling is te zien. Dit is in blok 21. Het is allemaal erg aangrijpend. Teksten in het Nederlands. Foto’s uit Loosdrecht, Naarden en Weesp. Dan komt het allemaal wel dichtbij. Ook in andere blokken zien we nare dingen. Blikken met Zyklon B, het beruchte gas wat werd gebruikt voor in de gaskamers. Vitrines vol brillen. Kilo’s haar van vrouwen. Honderden koffers van mensen die dachten een nieuw leven te starten. Als we langs kinderkleren en schoenen lopen dan moet ik toch echt even slikken. Bah bah, wat een narigheid.
Buiten wordt alles gescheiden door hoge betonnen palen met prikkeldraad. Hier stond in die tijd stroom op. Soms als enige uitweg werd er naar zo’n hek gerend om zelfmoord te plegen. Men was radeloos. We lopen in de richting van de gaskamer. Het is hier verboden om foto’s te maken als respect voor alle gruwelijkheden die hier in deze kleine ruimte hebben plaatsgevonden. Je ziet de kamer waar 2000 personen per keer werden vergast en vervolgens de ovens waar de lijken in werden verbrand. Het is lastig om dit gepast te omschrijven dus dat doe ik dan ook maar liever niet. We lopen terug naar de ingang. De rest van de tour vindt plaats in Auschwitz 2, oftewel Birkenau. Renata zegt dat we even wat kunnen eten en we ontmoeten haar voor de ingang van kamp 2. In de buurt van de parkeerplaats hebben we een aantal tentjes gezien waar je wat kan eten. Er wordt door ons voor een simpele burger uit de frituur gekozen. Niet het beste wat we tot nu toe hebben gegeten maar met de informatie die we zojuist over de gevangenen hebben gehoord wordt er niet geklaagd. Dat zou niet gepast zijn. De bus brengt ons enkele minuten later bij het tweede kamp
Dit kamp is velen malen groter. Het heeft een oppervlakte van 2,5 bij 2 kilometer. In plaats van alle stenen barakken staan hier ontzettend veel houten barakken. Uit alle uithoeken van Europa kwamen de gevangenen per trein aan. Zonder eten, drinken en sanitaire voorziening werden ze als beesten vervoerd in de wagons. Bij aankomst werd vlak bij het perron een selectie gemaakt. De mensen die uberhaupt de reis overleefden werden in een oogwenk beoordeeld. Door middel van het wijzen van een duim wist je welke kant je op moest. De selectie gaat puur op basis of je wel of niet in staat bent om als slaaf aan het werk te gaan. Elf uur per dag buffelen. Mensen die niet in staat worden geacht om te werken, vooral jonge kinderen en vrouwen, gaan direct door naar de gaskamer. We lopen door tot het einde van de treinrails. Hier liggen in twintig verschillende talen plaquettes op de grond met de boodschap dat deze plaats eeuwig een kreet van wanhoop moed zijn en een waarschuwing aan de mensheid. Hier zijn anderhalf miljoen mensen vermoord. Voornamelijk Joden. We vervolgen onze weg door het kamp. We zien de resten van de gaskamer die over zijn gebleven nadat de Duitsers de bewijzen hebben geprobeerd op te blazen. We gaan een houten barak binnen. Allemaal klein, donker en vies. We komen hier een oude vrouw in een rolstoel tegen van 90 uit Tsjechië. Ze heeft het kamp overleefd en is hier voor de allereerste keer terug. Een emotionele gebeurtenis voor haar uiteraard. Haar kinderen en kleinkinderen hebben dit voor haar geregeld. Onze gids Renata heeft voordat ze rondleidingen ging geven in Auschwitz mensen geïnterviewd die het kamp overleefd hebben. Voor haar is deze mevrouw een waardevolle bron van kennis over het kamp. Ze praten veel en wisselen mail adressen uit. De vrouw heeft nog een duidelijke tattoo op haar arm. Zo werd de registratie vroeger in het kamp gedaan. Ze heeft het kamp overleefd omdat ze een schoonmaaksters is geweest. Hoe cru ook maar je kan stellen dat ze geluk heeft gehad. We wandelen terug naar de ingang waar we nog de uitkijktoren in mogen. Dan pas kan je zien hoe ongelooflijk groot dit is. Wat een enorme oppervlakte. Na afloop van de tour loopt Renata met ons langs de boekenwinkel. Er zijn een aantal boeken die haar aanbeveling krijgen. Deze worden door ons massaal gekocht. Hiermee steun je ook dit mooie monument. Terug met onze bus richting Krakow. Wat een heftige dag was dit. Zes uur lang zo veel ellende maakt een immense indruk. Onderweg zijn we niet bijzonder uitbundig, wat aan de stille kant. Onze koppies zijn druk bezig om alles te verwerken.
Aangezien je toch een keer terug moet naar de realiteit, het nu, zeg ik als we bijna thuis zijn tegen Gak dat het wel lekker is om Aziatisch te gaan eten. Hij is het met me eens en uiteindelijk besluiten we gezamenlijk om een tentje op te zoeken via Tripadvisor. We komen, nadat we allemaal een opfrisbeurt onder de douche achter de rug hebben, terecht bij Edo Fusion. Ze hebben hier Japans, Thais en Vietnamees. Deze tent heeft de hoogste beoordeling in zijn categorie. Aangezien het een stukje bij ons appartement vandaan is en we al zoveel stappen hebben gezet nemen we de taxi. Al schrijvend realiseer ik me wel het contrast wat hier wordt weergegeven op één dag… aanwezig zijn in een kamp waar bijna geen eten beschikbaar was tot met de taxi naar een lekkere eetgelegenheid… maar goed. De vrouwelijke taxichauffeur brengt ons naar het restaurant. Ze zegt nog tijdens de rit dat Polen vanavond thuis moet voetballen tegen wereldkampioen Duitsland. Ze heeft er geen vertrouwen in dat de Polen gaan winnen. Eigenlijk helemaal niemand in Polen zegt ze. Uiteindelijk winnen de Polen met 2-0. Met Bijltje bestel ik twee schalen verschillende sushi. De andere mannen doen zich te goed aan warme delicatessen. Het smaakt voortreffelijk. Na het toetje en koffie gaan RD en Gak lopend terug naar het appartement. De rest stapt in oeroude taxi waar een hele oude knar achter het stuur zit. Hij spreekt geen Engels. Alleen wat korte kreten. We gaan voor de laatste keer naar het mooie plein voor tevens het laatste biertje. Je kan goed merken dat het zaterdagavond is. Overal is drukte, er zijn meer mensen op straat. We kletsen wat met twee Nederlandse meisjes. Ze zijn hier met familie en hebben vandaag ook Auschwitz bezocht. Ze vinden ons maar een beetje saai. Ze vragen of we moe zijn. Als we vertellen hoe laat we naar bed zijn gegaan de afgelopen dagen dan is er een sprankje begrip maar niet veel. Ze lopen een stukje verder en distangeren zich van ons;-) Dan is het voor ons ook mooi geweest. Met in het achterhoofd dat we er morgen weer vroeg uit moeten gaan we op huis aan. Behalve Dennis, hij wil nou we toch zo in de buurt zijn nog wel even langs de stripbar. Wij niet, wij willen terug. We hebben maar één bosje sleutels bij ons. Ik bel Robbie om te vragen of hij nog even wakker kan blijven en de deur voor ons open kan doen zodat we Bijltje de sleutels kunnen geven. Hij wilde net gaan pitten maar hij blijft nog wel even wakker. Niet veel later lopen we de trappen van het appartement omhoog nadat Robbie op blote voetjes en in boxershort voor ons de deur heeft geopend. Thanks RD!!! Slaap lekker.
Zondag 12 oktober
Wederom dat fijne wekkertje om 07:00 uur. De dag van vertrek is aangebroken. Douchen, spullen verzamelen en inpakken…. klaar maken voor de reis terug. Vlak voor vertrek wordt er aangebeld door de assistent van Nick. Ze doet er lang over om boven te komen en steekt een sigaretje op in het trappenhuis. Ze oogt niet heel vrolijk, waarschijnlijk door het tijdstip. Haha. Voor de laatste keer dalen we alle trappen af van ons appartement aan de Kremerowska nummer 4. Koffers en tassen mee, we proppen de bus weer helemaal vol. Gelukkig konden we de bus gisteren weer om de hoek kwijt en is het gratis parkeren. Scheelt weer een stuk lopen met alle bagage. Eerste stop is ons geliefde bakkertje. Broodjes, water en koffie worden ingeslagen. Dan vol gas richting Katowice airport. Onderweg nog een paar keer flink op de rem voor verwarde Polen als we een wegomleiding tegenkomen, maar verder verloopt de terugreis soepel. We moeten de bus afgetankt inleveren dus rijden we vlak voor het vliegveld nog langs een BP. Met de motor draaiend gooien we de diesel er in. Onze gedachte is namelijk dat je dan live kan zien of de tank vol zit op de meter voordat hij in werkelijkheid helemaal gevuld is. Scheelt weer geld. Maar in plaats van dat de meter aangeeft dat de tank vol is slaat de slang af. Huuuhh??? Hoe kan dat nou??? Er kan echt niets meer bij! Bij de Avis balie horen we dat dit wel vaker voorkomt. De bus en de misschien wel bewust gemanipuleerde meter zijn ons te slim af. Sukkels. Hahah. Koffertjes en tassen worden weer ingeleverd. We zijn wederom keurig op tijd en kunnen dus ontspannen wat rondlopen. Na de douane is niet zo heel veel meer te vinden. Wat kleine souvenir winkels en verder voornamelijk geurtjes, sigaretten en drank. We nemen wederom achterin de kist plaats. Dag dag Polen. Wat een bijzonder weekend was dit. Tijdens de vlucht terug knappen we een uiltje, lezen we een boekje en ik schrijf een deel van dit verslag op de laptop. Alles verloopt volgens plan en voor we het weten zet de piloot de daling al weer in. Hop hop naar buiten, bagage halen en richting voiture. Nadat ik twee maal 70 euro heb afgetikt voor het parkeren zeggen we elkaar gedag. Ronald en Adse stappen bij RD in de auto en Bijl en ik laten ons op sublieme wijze door Gakkie naar huis sturen.
Mannen, wederom bedankt voor deze fantastisch mooie trip in diverse opzichten. Wat een hoop indrukken in zo’n korte tijd!!!
Groet, Bastiaan
