Net toen we terugwaren uit Cuba, had Bastiaan het al over de volgende reis. “Zal ik eens kijken wat het kost om een weekje naar Lapland te gaan Beppie?” “Bas! We zijn net terug, hou op! Meneertje Vakantie zal ik je noemen” Meneertje Vakantie krijgt natuurlijk weer zijn zin. Stiekem vind ik het zelf toch ook wel leuk 😉

Zondag 7 februari, van -5 ºC naar -7 ºC

We mogen weer lekker vroeg uit de veren, drie uur welteverstaan. Een uurtje later rijden we naar Ine en Dick, zij zijn weer zo lief om ons weg te brengen naar Schiphol. Na de incheck hoeven we nog maar een uurtje te wachten totdat we de lucht in gaan richting Kuusamo! Daar komen we weer voor de tweede keer!
Het vliegtuig zit nokkievol. Hoezo crisis? Drie uur later landen we. Ik heb me qua kleding extra voorbereid, want de vorige keer dat we het vliegtuig uit liepen wilde ik zo gauw mogelijk weer terug naar binnen omdat het zooooo koud was!!!! Dus extra trui aan, muts op, handschoenen aan en gaan! Hmmm…het valt eigenlijk best mee deze keer!  Maar -7 ºC!
De bus brengt ons naar weer naar het vertrouwde bungalowtje in Iso Syöte. Openhaardje, sauna… hier gaan we de komende week weer doorbrengen, net als drie jaar geleden.
Eenmaal uitgepakt en dik aangekleed, gaan we naar buiten, richting het bijbehorende Hotelli Iso Syöte op de heuvel. Kijken of we hier iets kunnen eten. Er is een pizzabuffet dus dat komt goed 😉
Later vragen we bij de receptie of we een sleetje kunnen krijgen. Dat kan (huren dan, 3 jaar geleden was het gratis) want is het is wel leuk om naar beneden te glijden natuurlijk.

We zijn al zowat een hele dag op, dus eenmaal terug in de bungalow kijken we relaxt een filmpie, Serendipity. Er is alleen wat mis met de TV ofzo, alle gezichten zijn blauw. En dat komt niet door de kou 😉 Maf. Dat moet iemand maar even komen checken. Na het eten ‘s avonds in het hotel, pakken we nog een lekker sauna’tje in de bungalow. Daarna zijn we helemaal moe! Truste!

Maandag 8 februari, -7 ºC

Om 8.00u gaat die fijne wekker. Het is hier een uurtje later dus eigenlijk is het pas 7.00u. Lijkt wel gewoon een doordeweekse werkdag qua opstaan man! Bah! Maar ok, je hebt wel wat aan je dag.
Na het ontbijt krijgen we een introductie van de sales- en marketingmanager Geralda, een Nederlandse dame, das handig. Zij vertelt over de omgeving en wat we allemaal kunnen doen deze week.
Aansluitend vindt er een sneeuwscooter introductie plaats. Ik dacht dat er alleen zou worden uitgelegd hoe zo’n ding werkt, maar we mogen er ook zelf op! Leuk!
We worden eerst in een bloedheet thermopak gehezen, we krijgen helmen, speciale handschoenen en laarzen, dan volgt de uitleg. Vervolgens worden de motoren gestart. We worden er weer aan herinnerd hoe gaaf het ook al weer was! Als het even mogelijk is keihard gas geven en scheuren door de Finse besneeuwde bossen! Wauw!

Wat gaat een uur dan snel…jammer! Maar goed, donderdag mogen we weer, want dan gaan we met de sneeuwscooter naar de rendieren.
Nadat we ons weer hebben ontdaan van het pak, doen we ff een warm chocootje Stroh in het Hotelli. Hè lekker.
We hebben nog een hele middag voor de boeg, dus we hebben bedacht dat we naar het dal gaan, Bas lopend en ik met de slee. Ben net een kind hè.. wat erg eigenlijk ;-). Maar zo leuk!
Een uurtje ofzo later, komen we daar aan. Het was super. We zijn helemaal onder gesneeuwd, zowel door de neerslag als door het crashen met de slee in de sneeuw. Geweldig! Rozig lopen we het restaurant binnen om wat te eten en te drinken. Hier is ook een groepje mensen uit Helmond. We kennen ze vanuit het vliegtuig. We kletsen ff gezellig. Later komen we erachter dat het busje van het hotel dat hier twee keer per dag komt, al geweest is, dus we nemen met z’n allen een taxi terug naar boven. In ons hutje kijken we een filmpie
’s Avonds eten we weer in het hotelli. Voor het eten vragen we bij de receptie of we op woensdag een huskytocht safari kunnen doen. Dat is een hele dag Huskysleeën, met lunch erbij. Helaas is het al vol. De receptioniste vraagt of we morgen willen terugkomen, dan is Geralda er weer. Zij kan ons vertellen of er nog een wordt gepland deze week.

Dinsdag 9 februari, -11 ºC

Voor het ontbijt vragen we Geralda aan de receptie of er nog plaats is bij de extra geplande excursie van vrijdag. Ze vertelt dat deze ook al vol is. Misschien wordt er nog eentje op zaterdag gedaan, maar dat is nog niet zeker. Shit wat moeten we nu? Er is vandaag ook wel een tocht met de Husky’s maar deze is veel korter. Je gaat er heen met de sneeuwscooter. Daar is nog wel plek. Dan doen we toch deze? Als zaterdag niet doorgaat, hebben we helemaal niks. Gauw ontbijten dan!
Als we onze pakken weer aan hebben, springen we op de sneeuwscooter. Op weg naar de Husky’s! Leuk!

Het is een andere Huskyfarm dan drie jaar geleden. En de honden zijn niet allemaal Huskyhonden. Volgens mij zitten er ook Golden Retrievers bij en andere rassen. Op zich maakt het niet uit. Ze blaffen zich weer helemaal gek! Zo enthousiast zijn ze om te gaan lopen! Omdat de groep te groot is, worden we in tweeën gesplitst. Wij zijn groep twee en gaan eerst even koffie drinken rond het haardvuur.
Als groep 1 terugkomt, zien we één slee aankomen zonder bestuurders…Haha! Achteraf horen we dat de slee was omgevallen. De bestuurders waren uit de slee gekropen en de honden waren gewoon doorgelopen. Altijd dus de slee vasthouden, is de tip!
Nu mogen wij. De honden zijn nog lang niet uitgeput. Bastiaan staat achterop de slee en stuurt en ik zit erin. Wat is het toch geweldig hier! Zo mooi!
Als we terugkomen hebben we nog wel even tijd om te wandelen/ sleeën en eventueel een cache te zoeken. Tja, het blijft Bas z’n hobby hè. We vinden ‘m niet vanwege de sneeuw, maar het uitzicht is evengoed mooi!

Terug in het hotel nemen we een lekker chocootje om op te warmen! Daarna lekker relaxen in onze hut ;-).

Woensdag 10 februari, -17 ºC

Vandaag hebben we geen safari’s op het programma staan. Maar we vermaken ons evengoed wel hoor! Na het ontbijt gaan we weer richting dal. De eindbestemming is Syötteen Luontokeskus (jawel), hier schijnen twee caches te liggen die je wel kunt vinden ondanks de sneeuw.

Het is vandaag heel koud, maar zo voelt het absoluut niet aan. Ok, je moet je wel warm aankleden, maar als het in Nederland -17 ºC zou zijn, dan zou niemand naar buiten komen. Hier kan dat makkelijk. We lopen en sleeën en lopen, en sleeën en lopen. Soms warmen we binnen even ergens op, en lopen en sleeën we weer verder. We zijn er! En wie vindt de schat? IK!! Haha! Onder een huisje met haardhout, daar ligt de cache. Trots sta ik ermee op de foto :-). Bas weet me over te halen om er nog een te zoeken, hier in de buurt. Ook deze vinden we!

Trots gaan we op weg terug. We lopen tot de ski piste in onze eigen plaats. Hier drinken we nog wat. Even later rijden we met het busje van het hotel mee terug naar boven. Is ook niet meer gratis helaas… maar je betaalt toch liever twee euro dan dat je het hele stuk nog omhoog moet lopen.
Nu is het nu.. en Bas ligt te pitten op de bank terwijl ik dit schrijf. O nee, hij slaapt toch niet. Hij vraagt hoe ver ik ben met schrijven :-).

Donderdag 11 februari, -17 ºC

Kan nog steeds niet wennen aan die wekker. Dat bed ligt gewoon veel te lekker. Hup opstaan!
Om 10 uur moeten we namelijk klaar staan. We gaan met de sneeuwscooter naar een rendierfarm!
Tjee wat is het koud! Nog kouder dan gisteren lijkt wel. Eenmaal in het hotel aangekomen blijkt dat niet zo te zijn. Er hangt daar een digitale thermometer. De temperatuur is hetzelfde als gisteren, alleen lijkt het kouder door de wind en het sneeuwt ook. Als we om 10 uur naar de kleedkamer gaan om de thermopakken etc. aan te doen, zegt de excursiegids dat het in de bossen wel -22 ºC is. Extra paar sokken aan dus!
En inderdaad, het is heel koud op de scooter. Tintelende tenen! Maar wel weer gaaf hoor! Het is best een eind naar de rendierfarm. We komen aan en zien tientallen rendieren in het besneeuwde land staan. Mooi om ze eens in het echt te zien! De rendierboer vertelt een verhaaltje over de rendieren. Onder andere hoe hij en zijn collega’s de dieren ’s zomers van elkaar kunnen onderscheiden; als ze nog klein zijn wordt er een hoekje uit hun oor gesneden met een mes. De plaats en de vorm van het hoekje geven aan wie de eigenaar is. Zo kunnen de boeren hun eigen dieren in de winter weer naar de boerderij halen. Verder vertelt hij dat ze worden gehouden voor het vlees en de huid. En voor de toeristen dus!
Een paar rendieren worden voor een slee gezet. Iedereen mag een rondje sleeën. De beesten zijn zo eigenwijs als de pest! Haha! Die van mij vindt het halverwege de ronde wel genoeg geweest en blijft staan. Na een paar keer aan het touw te hebben getrokken gaat hij ineens als een speer. Bas maakt foto’s. Als ik terug ben gaat hij op een volgende slee zitten, met daarvoor een rendier met één gewei. Dat beest schiet ervandoor en haalt iedere andere slee in! Geweldig! Als het rondje klaar is loopt ie gewoon door en maakt nog een ronde, met Bas erop dus. Je had zijn gezicht moeten zien.

Als iedereen is geweest, kunnen we binnen in een soort grote wigwam koffie of thee drinken rond het haardvuur. Hè, even lekker ontdooien! Alleen met de tenen gaat het niet meer goed komen vandaag denk ik.. Meer mensen hebben er last van.  Ondertussen krijgen we van de boer allemaal een “rendierrijbewijs” omdat we de ronde op de slee goed hebben afgelegd. We bedanken hem en gaan weer richting de scooter.
De tweede helft van de dag staat er een sneeuwschoenwandeling op het programma. Dit hebben we drie jaar geleden ook al gedaan. Alleen toen sneeuwde het niet. Brr! We krijgen weer van die grote ovale “rekken” onder onze schoenen. In het begin even wennen met lopen!
De excursiegids gaat voorop de wildernis in. Da’s mooi dan kan hij mooi een paadje maken. Af en toe stopt hij om te vertellen over de natuur in Lapland. Het is een beetje een slome duikelaar. Hij kan niet echt boeiend vertellen. Maar hij bedoelt het goed, haha. Hij heeft het onder andere over de wilde dieren die hier leven; bruine beren, wolven en de lynx. De beren slapen nu gelukkig. Veel van de dieren slapen gewoon onder het sneeuw, ook vogels. “If you see one hole, then the bird is in there, if you see two holes, then it’s not there anymore” Nou dan weet je wel hoe hij ongeveer vertelt.
Halverwege krijgen we iets warms te drinken en een koekie. Daarna lopen we naar de top van de berg van Iso Syöte. Mooi hoor, om zo over de hele omgeving te kunnen kijken. Wel een beetje jammer dat de sneeuw het uitzicht een beetje belemmert.

Eenmaal terug in het hotelli hebben we wel weer een chocootje verdiend na deze zware dag!  
‘s Avonds lekker het openhaardje aan en een film op. Bas pakt nog ff een sauna’tje. Wat is het toch vervelend hier.

Vrijdag 12 februari, -13 ºC

We worden wakker met een blauwe lucht en een zonnetje. Lekker. Het is voelbaar minder koud dan gisteren. We hebben de rest van de vakantie geen excursies meer op het programma staan. Na het ontbijt gaan we daarom weer even terug naar het hutje, ik om een beetje op te ruimen en te typen, Bas om even lekker te lezen. Zo meteen gaan we weer naar buiten om een stukkie te wandelen.

Toen we met de sneeuwscooter op pad waren van de week, had Bas al een mooie open vlakte gezien niet ver van het hotel. Hij wil daar wat foto’s gaan maken dus we lopen er heen. De heenweg is heel leuk, met het sleetje naar beneden. Keihard gaan we! Helaas zijn we snel beneden. Maar de omgeving daarentegen is weer geweldig! De zon schijnt nog steeds, dat maakt het ook zo mooi. We maken een paar mooie foto’s.
En dan weer omhoog! Pfff… das ff minder zeg. Gaat ook een stuk langzamer! Wat een eind! Dat hadden we net niet in de gaten toen we zo snel beneden waren met die slee.
Uitgeput (Joyce) komen we de hut weer binnen. Na die wandeling in de kou zijn we wel toe aan een bezoekje aan onze eigen sauna! Heerlijk even ontdooien. Als we er klaar mee zijn, stappen we van de warmte naar buiten in de ijskou. Het stoom komt van ons af!
’s Avonds in het hotel drinken we nog ff wat met een groepje medereizigers uit Helmond. Zij hebben vandaag een snowscooter tocht gedaan. Het zijn gezellige- en gestoorde gasten. “Waar denk je nou aan Joyce als je ons ziet?” “Nou ik moet meteen denken aan Jos van Oss!” “Jos van Oss wie is da?” Bastiaan laat ze ‘m zien op z’n I Phone. “Bastiaan doe eens ‘Stien en de stoeptegels’!”

Zaterdag 13 februari, -10 ºC

De laatste volle dag van de vakantie is aangebroken… We doen lekker rustig aan vandaag. Net als gisteren na het ontbijt weer even terug naar de hut. Beetje lezen en relaxen. Bastiaan leest ‘Echte mannen eten geen kaas’. Wel een heftig boek zegt hij. Ik lees ‘De mannentester’, een leuk boek.   
Als we klaar zijn met lezen gaan we weer naar buiten. Met het sleetje natuurlijk! We gaan vandaag voor het laatst deze vakantie naar beneden naar de ski piste. Voordat we beneden zijn, maken we eerst een paar goede afdalingen met de slee naar beneden. We zitten soms echt van top tot teen onder. En koud dat dat is! Een heuvel is zo leuk dat we weer terug omhoog lopen om nog een keer van die af te glijden. Als ik het zo schrijf zijn we echt net twee grote kinderen.. Tsjonge jonge.

Zo wat is het druk bij de piste! Zo druk hebben we het nog nooit gezien hier. In het restaurant/café is alles vol. We wachten even aan de bar totdat er een plek vrijkomt bij het raam zodat we alle skiërs kunnen zien. Ik heb helaas nog steeds een skitrauma van de vorige keer dat we hier waren overgehouden, anders hadden we het welk een dagje kunnen doen. We doen gewoon net alsof! Biertje? Of neem je dan fris.…
Tegen vijven komen we erachter dat het weekend is en dat dan het busje van het hotel niet rijdt… Hmm hoe komen we dan boven? Gelukkig is er nog een stel oenen zoals wij die ook netjes op het busje staan te wachten. Toevallig die jongens die van de week mijn slee hadden gestolen! Zij bellen een taxi. Als die er is, is er gelukkig ook nog ruimte voor ons. Ok, we zijn weer vrienden…
Eenmaal terug in de hut kijken we nog ff een filmpie. Zo jammer dat we morgen alweer naar huis moeten… Dit is echt zo’n relaxt leventje..

Zondag14 februari 2010, van -10 ºC naar -3 ºC

Dan is het toch echt zover. We hebben het even nagevraagd en we moeten om 12 uur het hutje verlaten. Om 5 uur komt de bus dus we mogen ons nog vijf uur vermaken in het hotel. Gelukkig gaat de tijd best wel snel. We lezen en we kletsen wat met de anderen die ook vandaag naar huis gaan. Tegen vijven komt de bus. “Dag Iso Syöte!!” We gaan het weer vreselijk missen…
Anderhalf uur later komen we aan bij het vliegveld(je). Na de incheck moeten we nog twee en half uur wachten op het vliegtuig! Vertraging dus. Ik word daar altijd zo chagerijnig van. Niet dat dat helpt, maar goed. In plaats van 8 uur gaan we pas om 9.30 uur de lucht in. Gelukkig gaat de vlucht verder goed.
Als we zijn geland zet ik m’n telefoon aan en zie “Hoera ze is er!…”  Elin Elisa Mare Ros is geboren op Valentijnsdag! Dat maakt onze dag weer helemaal goed! Welkom Elin!

XXX Joyce