“Ga je mee fietsen in de Alpen?” vraagt Jochem alias Gakkie mij! Ja lijkt me leuk. Nog geen idee wat ik kan verwachten, hoe ik me moet voorbereiden en wat het allemaal inhoudt. We plannen een datum halverwege juli. Dinsdagavond weg na de files. Slapen we ergens in noord Frankrijk. Woensdag rijden we de rest en zaterdag in de middag weer naar huis. Vier dagen fietsen dus in de prachtige Franse Alpen. We hebben iets om naar uit te kijken.

Dinsdag 14 juli

Niet over nagedacht maar wel uitermate toevallig. We gaan op de nationale feestdag “le quatorze juillet” naar Frankrijk. Om 18:00 uur ben ik bij Gak. We eten een lekkere pasta, ook om de koolhydraten te stapelen, en laden zijn fiets en de tassen in de auto. 

Gelukkig heeft Gak nog op het laatste moment zijn eigen fiets mee weten te krijgen. Hij had wat onhandig de mechanicien uit gehangen. Zijn remkabel kreeg hij niet meer door het frame. Toch lastig als je moet afdalen en remmen. Op zaterdagochtend de fiets naar de fietsenmaker gebracht maar die kon niet garanderen dat hij dinsdag klaar zou zijn. Fietsenmakers zijn op maandag altijd dicht. Dit legde er nog wat extra druk op;-) Voor het geval de fiets niet op tijd klaar zou zijn had Gak al mijn Bulls fiets gehaald, zodat we die mee konden nemen. Maar gelukkig kwam het niet zo ver. De fietsenmaker kreeg met een “trucje” de kabel er weer doorheen en de fiets was dus op tijd klaar. Pfieuw…. gelukkig!!!

Off we go. We slapen in noord Frankrijk in het plaatsje Thionville in een Kyriad hotel langs de snelweg. We rijden via Maastricht en Luxemburg naar beneden, alles loopt voorspoedig. We komen rond 23:00 uur aan en checken in. De fietsen laten we in de auto liggen. Deze staat voor de ingang van het hotel. De beste man achter de receptie zegt dat hij de hele nacht blijft zitten en dus goed zicht heeft. Ok prima. Onze kamer ligt ook nog eens pal voor de auto dus we kunnen alles goed in de gaten houden. We lopen nadat we de tassen boven hebben gezet buiten nog een klein rondje voor een frisse neus. Omdat het dus die feestdag is zien we overal vuurwerk de lucht in gaan. We aanschouwen kort dit Franse feest en gaan dan terug richting hotel. Lekker pitten, morgen weer vroeg dag.

Woensdag 15 juli

We hebben geen wekker gezet. Gak vertrouwt op mijn biologische wekker. Hij is lichtelijk van slag als ik om 05:30 moet plassen. “Uuuhh Bas, is het al 07:00 uur? Moeten we er uit?” Gelukkig kunnen we nog anderhalf uur slapen. Netjes rond de klok van 07:00 uur word ik weer wakker. Gakkie gaat douchen. Daarna ga ik. We pakken de tassen weer in, checken uit en gaan weer op pad. Na een uurtje gaan we de snelweg af voor een lekker Frans ontbijt. Bakkie koffie voor mij erbij en een thee voor Gak. Het is al aardig warm. We gaan de goede kant op qua temperaturen.

De TomTom geeft aan dat we er rond 15:00 uur zijn. Prima tijd. Als we er bijna zijn is de Col de la Croix de Fer gesloten. Die moeten we net hebben richting ons appartement. Via een omweg komen we aan op de plaats van bestemming alleen snapt de TomTom het af en toe niet meer. Gelukkig bezitten we gezond verstand zodat we het zelf oplossen.Tijdens de rit ben ik gebeld dat we in Marmotte 201d slapen en ik krijg de code van een kluis zodat we de sleutel kunnen ophalen. Een beetje vaag is het wel en de verbinding wordt ook nog eens verbroken. Uiteindelijk snappen we wat er bedoeld wordt. We zien een kluis bij de receptie en die gaat open met de code die de man gegeven had. Daarin zit een enveloppe met mijn naam er op. Top!

We gooien de tassen uit de auto en zetten de fietsen binnen. Als echte mannen hebben we ons niet gerealiseerd dat er vrij weinig aanwezig is in het appartement. Er is maar een rol toiletpapier en bijvoorbeeld geen zeep. Om over het eten en drinken nog maar te zwijgen. We trappen de auto aan en rijden door naar boven nadat we bij het toeristenbureau hebben geïnformeerd naar een supermarkt. We nemen alleen het nodige mee uit de supermarkt. Jam, water, zeep, eitjes, toiletpapier en La vache qui rit kaasjes. We rijden terug, kleden ons om en beginnen aan de eerste officiële kilometers door de Franse Alpen.

We dalen bij ons appartement af en rijden zes kilometer naar beneden. Omdat het de eerste dag is en we rustig willen wennen, draaien we om zodat we de laatste 14 kilometer van de col de la Croix de Fer omhoog kunnen fietsen. Het begin is vrij relaxed en de stijgingspercentages doen nog niet echt ter zaken. De eerste zeven kilometer hebben dan ook een gemiddelde stijging van vier procent. Goed te doen dus. Lekker blijven zitten en de beentjes laten draaien. Maar na die eerste zeven kilometers gaat het geweld dan echt beginnen. Het tweede deel doet gemiddeld negen procent maar stukken van maar liefst elf procent komen ook voor. Dit is afzien! Al snel moet ik Gak laten gaan, heb iets te veel gegeven om bij hem te blijven. Ik moet lossen, haha. Niet veel later moet ik voor de eerste keer even stoppen om op adem te komen. Een klein stukje eten van mijn reep, wat drinken er tegenaan en ik ga weer verder. Gak zie ik steeds verder van me wegrijden. Hem bijhalen heeft geen zin. Ik moet dit echt op eigen tempo doen anders blaas ik mezelf elke keer op. Langzaam veranderen de gezellige dorpjes met mooie groene bomen in kale stukken waar je helemaal niets tegen komt. Alleen af en toe een verdwaalde camper die klaar staat om volgende week de Tour de France te aanschouwen. Buffelen, zweten, hijgen, stoppen, drinken, eten, trappen en de hele riedel weer opnieuw. Zo kom ik uiteindelijk boven. Gak juicht me de laatste 100 meter aan. Over de col heen zodat Strava netjes registreert dat je echt de col gedaan hebt! Ook dat nog;-) OMG wat is dit zwaar. Loodzwaar. Uit de wind en in de zon moet ik even bijkomen op een bankje. Op adem komen en genieten van het uitzicht. Wow wat ontzettend mooi. Als ik weer enigszins wat zuurstof in m’n lichaam heb volgt de afdaling. De beloning voor al het zwoegen. Gak daalt echt als een baksteen. Hij snijdt de bochten mooi aan en is niet bang voor een beetje snelheid. Ik zelf ben wat voorzichtiger, het is dan ook mijn eerste afdaling van dit niveau. Maar we blijven redelijk bij elkaar in de buurt. Het is handig als ik hem een bocht in zie duiken, dan kan ik zelf beter inschatten wat de weg doet met Gak als voorbeeld. Na vijf en halve kilometer afdalen gaan we een bocht in, remmen dus. En opeens…. BAM!!!! Mijn achterband is kapot. Een klapband. Shit. Omdat ik nog een stukje rolde is mijn hele velg beschadigd. Aaaaaahhhh, mijn gloednieuwe fiets nu al beschadigd. Ik kan niets meer, ik kan er niet mee verder. Gak stort zich naar beneden en gaat de auto halen. Ik wacht ondertussen aan de kant van de weg. Mooi tijd om even met Joyce en Lone te bellen. Ze is wel geschrokken van het verhaal, maar is blij dat ik ongedeerd ben. Als dit met 50 km/uur gebeurt weet ik niet of je netjes op de fiets blijft zitten. Als ik heb opgehangen draait m’n zwarte Clio al de bocht in. Dat heeft die berg koning snel gedaan zeg. Fiets erin en terug naar het chalet. We hebben tegenover de bakker en de supermarkt vanmiddag een fietsenwinkel en verhuur gezien. Wellicht kunnen zij de fiets maken?!?!?! Zorgen voor morgen.

Na een frisse douche rijden we richting het dorpje om wat calorieën aan te vullen. Er zijn diverse restaurantjes, maar er is er een die heel druk is. Daar gaan wij ook zitten. Een paar gele koude kletsers erin samen met lekker eten doet ons goed. We nemen allebei een salade en Gak een burgertje. Ik neem een pizza. Het is allemaal zo veel dat we het niet op krijgen. Via wifi uploaden we alle data naar Strava en checken wat nieuws. Voldaan gaan we naar huis. Dit was een mooie, drukke, zware dag. Lekker pitten en morgen op naar de volgende beklimming. 

Donderdag 16 juli

Om 07:00 uur draai ik me nog “even” om. Anderhalf uur later word ik weer wakker. Biologische klok is even van de leg af.

We rijden op ons gemak met mijn fiets achterin naar de bakker en halen croissants en een baguette. Dan begeven we ons naar de verhuur. Eerst informeren we slim naar de prijs van een fiets per dag of een aantal dagen. Kan hij er niets bovenop gooien als hij ziet dat het voor ons noodzakelijk is om een fiets te huren. Dan nemen we de verhuurder mee naar de auto en laten we hem mijn zielige hoopje fiets zien. Ach gossie;-) Zijn Engels is niet al te best maar we begrijpen dat hij er weinig aan kan doen. Er moet ook een ander velg lint op en de bramen moeten van het aluminium afgehaald worden. Dit is wel specialistisch werk waar hij geen (Franse) kaas van gegeten heeft. Dan wordt het huren, er zit niets anders op. Pedalen en tasje zetten we op de Scott huurfiets en hij wordt afgesteld op mijn maten. Fietsen achterin en terug naar het chalet. Ontbijten en op naar de bergen. 

We besluiten de auto boven aan de Croix de Fer te zetten. Dan dalen we af en gaan we door naar de Alp ‘d Huez. Het idee is om die dan te beklimmen en vervolgens af te dalen en wederom de Croix de Fer te beklimmen maar nu dan vanaf de andere kant. Gak parkeert de auto op de top en we dalen af. Het is ruim 30 kilometer naar beneden. Met twee korte onderbrekingen. Hier moet kort geklommen worden. Als we eenmaal beneden in het dal aankomen vullen we de bidons en kletsen wat met andere fietsers. Als we ook nog de Alp ‘d Huez naar boven moeten wordt dit misschien wat veel concluderen we. Deze rit terug omhoog van ruim 30 kilometer is al een enorme uitdaging. Ok. We horen van de andere fietsers dat het begin van de klim een dorpje verderop is in Rochetaillee. Daar rijden we heen. Gooien wat eten en drinken er in en beginnen aan onze weg terug. 32 keiharde kilometers terug omhoog naar de top van de Croix de Fer. Ondertussen zitten we ook rond een uur of 13:00, het heetst van de dag. In de palle zon, zonder een zuchtje wind vecht ik me een weg omhoog. Net als gisteren ben ik Gak gauw kwijt. Hij heeft met zijn gewicht ruim 15 kilo voordeel zeg maar. Na een uur klimmen is er weer een dorpje waar de bidons gevuld kunnen worden. Daar staat Gak al enig tijd op mij te wachten. Hij had al ff navraag gedaan bij andere fietsers of ik er aan kwam. Haha. Ik neem wat flinke slokken water, vul m’n bidons en we vervolgen de weg. Extreem afzien is dit. Onderweg stop ik nog een paar keer om op adem te komen. Wat drinken en eten en dan weer verder. Zo gaat de weg tergend langzaam aan me voorbij. De terugreis duurt drie uur totaal. Vlak voor het einde, als ik het restaurantje op de top al zie moet ik nogmaals op adem komen. Compleet gesloopt en helemaal van de wereld kom ik over de finish. Ik ben heel blij om Gak te zien. Hij stond er al een half uur. Zonder te stoppen komt hij boven. Ik kan hier gewoon echt niet bij!!! Hoe doet die gozer dat!?!?!?! Nogmaals respect Gak! Als ik weer een beetje bij kennis ben gaan we naar de auto en dalen af naar ons chalet. Nadat ik ben afgespoeld lopen we nog even naar het zwembad om wat te relaxen. We lezen wat fiets lectuur, uploaden alles naar Strava en ik maak nog een rondje in het kleine zwembad. 

Terug in het chalet frissen we ons op en gaan weer richting het dorpje. Wat eten en drinken hebben we wel verdiend zeg! Een mooie salade niçoise en een hamburger met wat friet worden door ons op vakkundige wijze verorberd. Een lekker biertje erbij om het geheel compleet te maken. Rozig en vermoeid gaan we terug naar ons verblijf. Horizontaal op bed. Het duurt niet lang of ik ben vertrokken. Gak maakt nog wat ruzie met gordijnen en kozijnen. Hij komt niet zo goed in slaap. 

Vrijdag 17 juli

Vandaag op het programma: Col du Télégraphe en Galibier. Nadat we ontspannen zijn wakker geworden en bij het bakkertje ons ontbijt gescoord hebben gaan we op pad richting de voet van de Télégraphe. We zetten de auto vlakbij op de parkeerplaats, rijden een kort stukje en beginnen aan de klim. Dag drie dus de beentje beginnen toch wat tegen te sputteren. Naar de top van de eerste beklimming is het 12 kilometer met een gemiddelde stijging van zeven procent. Allebei op eigen tempo omhoog. Uiteraard, zou ik bijna zeggen!!! De begin kilometers zijn weer bikkelen. Die lopen iets steiler dan de laatste stukken van deze klim. Onderweg na een aantal stops voor eten en drinken begin ik me af te vragen of het verstandig is om na de Télégraphe vijf kilometer te dalen en dan nog eens 18 km de Galibier omhoog te gaan. Als ik wederom gesloopt boven aan de top kom heb ik mijn beslissing genomen. Ik ga helaas niet de Galibier doen. Er is een klein restaurantje waar ik even op adem kom met een water en een Orangina. Gak die ouwe bikkel vult zijn bidon en gaat de strijd aan met de Galibier. Respect en een diepe buiging. Wow!!!! Na enig rekenwerk kom ik tot de conclusie dat het wel zo’n drie uur kan duren totdat hij terug is. Ik kan dus alles op mijn gemak doen. Eerst koel ik af in de schaduw en als me dat door de wind iets te koud wordt verplaats ik me op het terras richting in de zon. Even een beetje opdrogen, ik ben doorweekt van al het zweten. De zon verdwijnt achter de wolken en ik begin het een beetje fris te krijgen. Vol gas naar beneden dan maar. Om wat mooie beelden te maken bevestig ik de GoPro aan m’n zadelpen. Thuis eens kijken of ik dat leuk kan editen.

{youtube}AJmcw7Y5DK4{/youtube}

De hele klim naar boven heeft 1 uur en 25 minuten in beslag genomen. Naar benden ben ik binnen 20 minuten klaar. 8,6 km/u vs 37,5 km/u. Om het verschil maar eens aan te geven. De fiets verdwijnt in de auto en ik eet rustig mijn Snelle Jelle in de zon. Beetje drinken erbij en relaxen. Om Gak na zijn enorme inspanning goed te onthalen besluit ik op de brug te gaan staan met de GoPro om zijn binnenkomst te filmen. Het komt nog aardig uit, een kleine drie uur later is hij terug. Een prestatie van wereldklasse. Hij is ook gewoon aanspreekbaar, niets duidt er op dat hij heeft afgezien. Werkelijk verbazingwekkend! Ik weet de Franse autoriteiten af te weren dat hij echt niet naar een dopingcontrole hoeft;-) Hahaha.

Terug richting chalet om nog even bij het zwembad te vertoeven. Mooi leven hoor als fietser. Alle afstanden, wattages, procenten, calorieën en gemiddelden gaan weer naar Strava. We ontvangen veel reacties en kudos op onze prestaties. Leuk is dat. Als om 19:00 uur het zwembad gesloten wordt gaan we terug om te douchen. Even de factor 50 afschrobben, deo onder de oksels, aankleden en gauw richting een restaurant. We hebben wel trek gekregen wat niet geheel onlogisch is. Woensdag omhoog de Croix de Fer op zagen we een leuk restaurant. We rijden er heen om te polsen of het ook echt wat is. Er zitten zowel mensen binnen als buiten en het ziet er heel pittoresk uit zo in een mooie bocht van de klim. Ok, hier gaan we een lekker hapje eten. We zitten net als er allerlei lekkere gerechten voorbij komen voor een tafel verderop. Nou, dat lijkt ons ook wel wat. Scheelt ook weer die Franstalige kaart vertalen. We krijgen ieder een bord met diverse hammen en salami. Een mandje brood en een mooie ovenschaal met gesmolten Franse kaas, aardappels, spekjes en een uitje maken onze bestelling compleet. We smullen er heerlijk van. Genieten in de Franse Alpen als echte bourgondiërs. Dit gerecht gaat samen met het ultieme herstelvocht, een lekker biertje! Morgen al weer het laatste dagje. We bespreken wat de planning wordt en welke klim we willen doen. De Alp ‘d Huez zou kunnen maar na enig uitzoekwerk zien we daar vanaf. De gemiddelde stijging is na drie dagen klimmen een beetje “out of our league”. We besluiten om de Col de Molard te doen. Niet heel steil en ook niet gek lang. De route is ook vrij simpel. Afdalen vanaf ons chalet en daar wordt het al aangegeven.

We rekenen af en rijden terug. In onze crib ruimen we al wat op en leggen de spullen voor morgen klaar. Afgedraaid en voldaan gaan we lekker horizontalen. De Tour win je immers in bed zei Zoetemelk al, laten wij daar dan niet van afwijken;-)

Zaterdag 18 juli

We zijn zo slim geweest om bij de receptie brood en croissants te bestellen. Om 08:00 uur kunnen we het ontbijt ophalen. Scheelt weer een ritje omhoog naar het dorpje. Na het ontbijt ruimen we langzaam alles een beetje op. Na 09:00 uur komt er iemand van de receptie inspecteren hoe het chalet er uit ziet. Het vuil wordt netjes weggegooid door Gak en de meeste spullen zitten al weer in de tassen. M’n Isaac gooi ik ook vast in de auto. Het idee is dus om nog lekker een stukje te fietsen, dan de huurfiets terug te brengen om vervolgens te douchen en naar huis te gaan. Douchen kan pas om 14:00 uur bij de receptie. Door de grote toestroom van nieuwe gasten gaan ze pas rond die tijd open. Als de man van de receptie bij ons binnen komt zegt hij dat hij later wel terug komt!?!?!? Uuuhhh waarom? Wij hadden niet begrepen dat het chalet gelijk afgesloten wordt en dat je dus uit checkt. Hij is een half uur later terug, hebben wij nog de tijd om de fietskleding aan te doen en de rest van de spullen in de auto te leggen. De inspectie stelt niet veel voor. Nou zijn we op het slapen na ook bijna niet binnen geweest dus ziet alles er nog prima uit. Vaatwasser draait en alles is opgeruimd. Ik lever de sleutel en de tas met handdoeken en linnen in bij de receptie. Klaar voor de laatste etappe. Col de Molard is een col die heel goed te doen is. Een kleine zes kilometer met tevens een gemiddelde stijging van zes procent zorgt ervoor dat dit “maar” met een categorie twee col wordt aangeduid. Gak geeft even kort gas om een wat oudere kerel met stalen kuiten te volgen. Ik moet lossen en ga weer op de eigen koffiemolen naar boven. Zonder te stoppen en niet echt van het pad af kom ik over de streep. Het is hier heel druk met fietsers. Een hele club met Look fietsen en wat andere gasten willen maar al te graag met het bord op foto. Wij ook natuurlijk. Laatste stukkie naar beneden tot aan ons dorp en dan splitsen onze wegen even kort. Gak rijdt terug naar de auto en ik pak de laatste hoogtemeters richting de verhuur. Dit is nog best een pittig stukje maar wetende dat het ook de laatste klim zal zijn volbreng ik ook deze klim zonder te stoppen en zonder dat ik ingehaald wordt. Yesss!

Pedalen en tasje van mijn mooie Scott huurfiets. Bedankt voor de mooie tochten hier in de bergen. Dan willen we opfrissen maar het is nogal vroeg. 11:30 uur pas. We hebben geen zin om tweeënhalf uur bezweet te gaan zitten wachten maar hebben wel een mooie kuip gezien een stuk verderop waar water uit de bergen in uitkomt. Op een mooiere manier kan je deze trip eigenlijk niet afsluiten. Jezelf wassen en opfrissen in ijskoud water uit de bergen, de bergen die je zo getergd hebben. Diezelfde bergen die zorgden voor melkzuur ophoping in je hele lichaam zorgen nu voor verfrissing. Het moet een hilarisch gezicht zijn geweest. Op een afstand lijkt het vast grote armoede maar wij hebben er veel lol om. Afdrogen en schone kleding aan. Op naar Nederland. Op naar de dames die op ons wachten. Dit blijkt uit het feit dat ik vlak voor vertrek een huilende Lone aan de telefoon krijg, ze mist me verschrikkelijk. Ach gossie, arm wijfie van me. Morgen maar lekker veel kusjes en knuffels dan. Als ik zeg dat ik er morgenochtend weer zal zijn als ze wakker wordt, komt ze iets tot rust en kan de terugreis beginnen. 

Die terugreis verloopt zeer voorspoedig tot aan België. Er is een weg afgesloten en ook een aantal wegwerkzaamheden. Uiteindelijk zijn we daar ruim een half uur mee kwijt. Gak is thuis rond 23:30 en ik niet veel later.

Wat was dit een gave, zware, memorabele trip. Nog nooit zo stuk gezeten maar het was het meer dan waard. Volgend jaar 10 kilo lichter en dan nog eens kijken of ik die “heuveltjes” daar in de Alpen de baas kan!!!

Gakkie thanks voor alles. Het was top!

Nog wel wat leuke vergelijkingen van cijfers tot slot mbt tijd, snelheid, wattages en VSM. VSM meet jouw Verticale Stijging in Meter/uur; deze waarde meet hoe snel jij bergopwaarts beweegt. Om een hoge VSM-score te verdienen kun je het beste een hellingspercentage van 6-10% hebben, want op dat soort hellingen heb je de grootste kans om snel te kunnen klimmen. Ze zijn namelijk steil genoeg om wind te vermijden en vlak genoeg om nog ongehinderd te kunnen bewegen. (Bron: Strava)

Laatste deel (13,9 KM) van de Col de la Croix de Fer. Gemiddeld 6%. Gereden op 15-07-2015:

	Tijd	Snelheid	Vermogen	VSM
Jochem	1:06:40	12,6km/u	182W	740
Bastiaan	1:15:16	11,1km/u	237W	656

Gehele klim Col de la Croix de Fer vanuit Rochetaillee (24,3 KM). Gemiddeld 5%. Gereden op 16-07-2015:

	Tijd	Snelheid	Vermogen	VSM
Jochem	2:31:16	9,6km/u	162W	497
Bastiaan	2:43:53	8,31km/u	216W	430

Gehele klim Col du Télégraphe (12,1 KM). Gemiddeld 7%. Gereden op 17-07-2015:

	Tijd	Snelheid	Vermogen	VSM
Jochem	1:03:19	11,5km/u	187W	788
Bastiaan	1:24:15	8,6km/u	255W	592

Het leuke is dus dat ik tijdens elke beklimming meer vermogen trap tov Jochem. Dit voordeel aan vermogen gaat heel duidelijk verloren in een beklimming omdat ik meer kilo’s mee naar boven moet nemen.