gaillardonline

22 juni 2008 is de grote dag! Dan wordt Annie (voor de zoveelste keer) 49!
Zij heeft al een klein cadeautje gekregen om deze memorabele leeftijd te vieren: een reisje Ibiza samen met mij! Dit is helaas al achter de rug, maar we hebben genoten! Ik heb met Annie afgesproken dat we dit cadeau uitsmeren over moederdag, verjaardag en Kerst. Voorlopig hoef ik dus niets te geven.

Maar toch… om nou met lege handen aan te komen. Als ze lief is krijgt ze misschien nog een kleinigheidje. Arme Bokkie heeft ook nog haar pols gebroken, dus ze is wel een beetje zielig. 10 weken verplichte vakantie is haar vonnis. Vervelend hè

Lieve mammie, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!!! We gaan er een gezellig daggie van maken samen met je allerliefste schoonzoon, zoon Bob, vrienden en familie! Ik heb de zon ook uitgenodigd. Zij kon helaas nog niet zeggen of ze er ook bij kan zijn, maar ze zou haar uiterste best gaan doen.

Op naar de volgende 49 jaar!

Luf joe,
Dikke kus Joyce!

Vrijdag 2 mei

Ine wordt dit jaar zestig jaar jong en om dat alvast te vieren heeft zij een select gezelschap uitgenodigd om een weekend met haar door te brengen in Praag! Wie zijn de gelukkigen: Carolien, Bastiaan, Dick, Anke, ik en zij zelf natuurlijk!
Vandaag is de grote dag. Om 4 minuten over zes in de ochtend nemen we de trein richting Schiphol. Allemaal hebben we een mini-sleurhut mee. Het ziet er allemaal heel leuk uit.
Eigenlijk verloopt alles prima. We komen aan op Schiphol en checken in. We gaan dit keer naar een hele gekke gate. Helemaal afgesloten van het leuke shopgedeelte van de luchthaven. Beetje jammer, maar aan de andere kant: kunnen we ook niets uitgeven. Dat scheelt. Dan maar een bakkie en even lekker zitten tot we gaan. Ine heeft voor ons allemaal een rugzakje met daarin zelfgesmeerde broodjes. Haha. Heerlijk hoor bij de koffie!

We kunnen boarden. Met de trap gaan we het vliegtuig in. Praag daar komen we bijna! Echt bijna, want het is maar 70 minuten vliegen! Net te doen voor de helden onder ons 😉

Bij aankomst op de luchthaven van Praag wachten we even op onze koffertjes en vervolgens gaat Dick voor ons ieder een metro-/bus-/tramkaartje kopen. Ok gelukt. Hoe komen we nu bij ons hotel? Gelukkig schiet een oud mannetje ons te hulp en geeft aan welke bus we moeten nemen en waarheen. Prima. We moeten nog twee keer overstappen op de tram en nog een stukje lopen. We zijn er: Hotel Junior!

Bij de incheckbalie staat een wat norsige Tsjech. We mogen de kamer nog niet in. Pas over twee uur. We mogen wel de koffers achterlaten gelukkig. We besluiten een beetje rond te lopen door de stad en wat te gaan drinken op een terrasje. Eigenlijk hebben we ook wel trek, dus we gaan lekker lunchen bij een terrasje vlak bij het grote plein. Iedereen gaat aan de goulash. Ik houd het even bij een salade capreze met een broodje. En natuurlijk een watertje* erbij! Die hebben we wel verdiend!

Als we zijn uitgegeten en gedronken lopen we richting het grote plein. Daar hebben honderden toeristen zich verzameld rond een grote astronomische klok. Het schijnt dat er elk uur iets gaat bewegen. Nou nou nou! Dat is wat zeg! Twee poppetjes luiden een belletje en that’s it. Haha. Wel een mooie klok trouwens.

Alles is hier mooi. De bouwstijlen hier zijn heel verschillend maar toch mooi op elkaar afgestemd.
We lopen we richting de Joodse wijk. Wat is het hier overal verschrikkelijk druk! De winkeltjes zijn leuk. Je ziet heel veel kristal en glas. Dat is hier een specialiteit. Mooi hoor. Nu zien we ook waar alle drukte vandaan komt: we zijn vlakbij de beroemde Karelsbrug van Praag. Het schijnt dat elke toerist hier wel een keer overheen loopt. Wij besluiten dit morgen te doen omdat het zo druk is.
Inmiddels zijn we Dick kwijt… “Dick? Waar is Dick” “Net liep hij nog voor me.” “Shit waar is ie nou!” Ine besluit er een duur telefoontje aan te wagen 😉 Niks aan de hand, Dick had gewoon niet in de gaten dat wij even waren gestopt. Daar is hij al weer. Hihi.

We lopen weer terug richting ons hotel waar we nu wel mogen inchecken. Maar we komen natuurlijk nog een terrasje tegen onderweg. Even een watertje* hoor, na zo’n lange wandel! En een peukie erbij! Behalve Bastiaan dan. O ja en Carolien is ook gestopt! Heel knap Carolien 😉

Eindelijk gaan we inchecken! Ik ben zo nieuwsgierig geworden! Het is kamer 41 op de derde verdieping. En de badkamer en de wc delen we met onze 50 verdiepinggenoten. O…. Ok dan pakken we de lift. Lift Nee, geen lift. Lopen zullen we. Drie lange stenen trappen omhoog! Pff!
Daar zijn we dan. Een kamer met drie stapelbedden en een tafel in het midden. En een kast. Ook nog! Wat een giller ï?. Hahaha! Gelukkig kunnen we er wel om lachen! Ach hoeveel tijd brengen we hier ook door. Alleen de nachten. Hebben we dit ook weer eens meegemaakt! We bespreken de bed-indeling. Carolien neemt een onderverdieping. Ine wil sowieso niet boven liggen want ze is bang dat ze uit bed rolt. Dus zij legt een matras op de grond. Bastiaan wil wel boven liggen. Ik ga onder hem. En Dick gaat op Anke. Prima! Geregeld! En nu gauw weg hier! Haha!

We gaan een hapje eten in een luxe restaurant waar Ine en Dick vorig jaar ook hebben gegeten. Hotel Imperial heet het. Wauw! Wat een prachtig restaurant. Ik kan het wel uit gaan leggen maar een foto zegt hier alles. Bas: jouw beurt.

Foto's zijn klikbaar

We eten onder andere foie gras, lamsbout, kipsalade, en schnitzel. Onder het genot van een lekker watertje* luisteren de mannen naar het gekakel van de vrouwen 😉 Vooral Carolien is een genot om naar te luisteren. Wat een mooie verhalen kan zij vertellen zeg! Hahaha! Prachtig.
Als we het tweede flesje water* ophebben zijn we toch wel een beetje moe. Lekker slapen op het stapelbed. We gaan nog even plassen op het toilet met de gouden kranen, pikken nog even een wc rolletje mee voor in onze eigen plee, en gaan op naar Junior.
Eenmaal daar aangekomen krijgen we meteen in de gaten dat er van slapen niet heel veel gaat komen: Wat en K*LERE HERRIE hier!!!!!!!! Werkelijk waar overal in en buiten het hotel is het bezaaid met lallende, dronken, schreeuwende Zweedse jongeren. Wel een stuk of 200! O nee!!! Help!! Wat nu!!!
Eigenwijs als we zijn worstelen we ons toch maar naar boven. Tja, wat moeten we anders, we zijn moe en willen liggen! Op de tussendeuren zijn bordjes geplakt dat het stil moet zijn tussen 23.00u en 06.00u. Het is ongeveer half 12 dus we gaan er maar van uit dat de herrie zo ophoudt. Je raadt het al denk ik hè… Om half vier is het nog steeds verschrikkelijk. Niemand van ons heeft een oog dichtgedaan. Voor Dick is de maat dan vol. Hij gaat naar beneden om te vragen of het wat zachter kan. Hij wordt niet boos, maar gaat even een sigaretje roken met de jongeren en vraagt aardig of het geluid wat zachter kan. Dit is een zeer goede aanpak, want 10 minuten later is het warempel rustiger! Nou gelukkig! Nu kunnen we wel slapen! O nee…niet…. Wie is er zo aan het snurken Carolien!!!

Zaterdag 3 mei

Wat een nacht. Nadat we een overheerlijke verfrissende douche hebben genomen in onze gezamenlijke modderpoel ï? gaan we richting ontbijt. Nou dat is best goed moeten we toegeven. Allerlei soorten broodjes, vlees, kaas, yoghurt, thee, koffie, jus, eitjes…. nee niks op aan te merken. Buiten de zure lucht van de uitademende katerende Zweden is het prima.

We gaan natuurlijk klagen over vannacht! Tenminste, met onze stoere Dick als woordvoerder! De receptionist heeft wel met ons te doen en biedt ons de mogelijkheid om te verhuizen naar een andere kamer. Over een half uurtje kunnen we terugkomen om de kamer te inspecteren. Het voordeel is dan ook dat we een hele verdieping voor onszelf hebben, want de bewoners daarvan gaan vandaag naar huis zegt hij. Nou prima! Eerst even ergens een kopje koffie en dan komen we terug. Imperial is wel het dichtst bij dus gaan we daar een bakkie doen. Tegelijkertijd kunnen we dan bespreken wat we de rest van de dag gaan doen. En we hebben daar een schoon toilet 😉
De mannen bepalen dat we met de Metro naar de andere kant van de brug gaan en daar onder andere de St. Nicolaaskerk en Kampa eiland gaan bezoeken. Dan kunnen we daarna over de brug terug en dan de Joodse wijk in. Hier schijnt ook een leuk café te zijn, dus dan kunnen we daar ook gelijk even heen. Dit heeft Bastiaan gehoord van een ex- klasgenote die in Praag heeft gewoond. Ok dat doen we!
Nadat we terug zijn geweest bij het hotel (de kamer, badkamer en de wc zijn beter, we doen het) gaan we richting de metro.

Je wilt gewoon niet weten hoe stijl de roltrappen daar naar benenden gaan! En zo snel ook! Brrr. Met twee handen vasthouden dus!
Het duurt niet lang en we zijn er al. Over de brug. Op weg naar de St. Nicolaaskerk regent het dikke druppels. Wij slimmerds hebben natuurlijk allemaal onze plu mee…NOT. Zit nog in de koffer in het hotel. Tja, dan zit er niks anders op dan schuilen. We gaan een typisch Praags cafeetje binnen. De eigenaresse spreekt geen woord Engels en blijft maar doorratelen in haar eigen taal. Haha. We gaan zitten in een klein nisje in het café. Er zit al een klein oud mannetje te slurpen van zijn eigen koffie. Lepeltje voor lepeltje… We noemen ‘m ome Kees. Wat een raar mannetje zeg, hihi. Maar hij doet geen vlieg kwaad. Grappig. De zon schijnt weer! Klaar om verder te gaan! Dag ome Kees!

Na een eindje lopen komen we aan bij de kerk. We gaan naar binnen en zien een en al bling bling! Wauw ik heb nog nooit zo’n mooie kerk gezien! Mooie schilderingen op de plafonds en een hele boel gouden beelden en versieringen. Prachtig! Bastiaan en ik branden natuurlijk ook nog even een kaarsje voor de papa’s.

Als we een ronde door de kerk hebben gedaan zijn we er weer klaar mee. Bastiaan en Dick gaan nog even naar boven om wat foto’s te schieten en dan gaan we weer naar buiten.

We lopen richting Kampa eiland. Dat is eigenlijk een soort park aan de Moldau. Heel mooi groen met mooie bloesembomen. Na hier even te hebben doorgebracht gaan we richting de beroemde Karelsbrug van Praag. Hier moeten we natuurlijk zoals elke toerist overheen! Op de brug staan veel schilders en karikatuurtekenaars. We kunnen het niet echt goed zien want het regent inmiddels weer, dus ze hebben overal plastic overheen gedaan. Logisch ook. Eenmaal aan de overkant snellen we een winkeltje in om te schuilen. Wat een dikke druppels hier zeg!

We besluiten naar de Joodse wijk en richting cafe Franz Kafka te lopen. We hebben wel zin om iets te eten en een watertje* te drinken.

Het is eindelijk een beetje droger buiten als we uitgegeten en gedronken zijn. We lopen richting plein. Eerst nog even langs een Braziliaans restaurant vlakbij het plein om te reserveren voor vanavond. Dit is ook een aanrader van de ex-klasgenote van Bastiaan. Helaas is het voor vanavond al vol, maar morgen is er nog plek gelukkig.
Op het plein komen we een Ierse pub tegen en daar moeten we natuurlijk een Guiness drinken! Het wordt voor Carolien de eerste van haar leven! Ze vindt het niet echt geweldig… haha. Maar het is sowieso niet zo’n biermens, dus vandaar. We zitten buiten, maar het is toch wel vrij frisjes. Dus we gaan naar binnen. Daar maakt Dick een groepsfoto van ons m.b.v. zijn ministatief die hij van ons voor Kerst heeft gekregen. De eerste keer gaat het mis! Haha lachen. De volgende gaat goed! Leuk! Heel handig dingetje. Dan kunnen we er ten minste met z’n allen op.

Tijdens ons verblijf in de Ierse pub hebben de mannen gereserveerd een restaurant Kolkovna in de buurt waar Ine en Dick al eerder hebben gegeten. Daar kunnen we terecht. Het is een leuk restaurant waar we naar beneden lopen om te eten. In het begin is het nog rustig, maar later is het afgeladen! Ook met veel Tsjechen. Dat zegt wel wat! Het is ook heerlijk!

Na het eten gaan we met de metro terug naar het hotel. De Zweedse jongeren zijn weg dus we kunnen rustig slapen in onze nieuwe kamer. We hebben hier alleen geen gordrijnen. Dus we hangen al onze kleding en sjaals voor de ramen. Ach ja…
O ja. We liggen nu aan de straat kant waar een trambaan langs loopt 😉 Truste!

Zondag 4 mei

Vandaag gaan we weer over de brug, maar nu gaan we andere dingen bezichtigen. Met de metro gaan we weer op pad. Daarna pakken we de tram die ons de berg op helpt, want we willen naar de St. Vituskerk en dat ligt hoog. Nadat we de tram zijn uitgestapt komen we een restaurantje tegen met een binnentuin in de zon. Het is stralend weer vandaag! Dus daar drinken we eerst een kopje koffie.

Ok we kunnen ertegenaan. We lopen richting de St. Vituskerk. Het is niet zo ver. Er staan twee wachters voor de ingang met wie iedereen op de foto gaat. Wat een baan zeg. Haha. We vragen ons af of hier de beroemde wisseling van de wacht is, maar we denken van niet en lopen door.

We komen uit bij een groot plein met een hele grote mooie kerk. We mogen er wel in, maar er staat een hele grote rij mensen te wachten. We lopen door. Bastiaan, Ine en Dick lopen nog een straatje in richting het Gouden Laantje, ik, Annie en Carolien gaan lekker in het zonnetje zitten op het plein bij de kerk.

Als ze terugkomen, gaan we weer richting uitgang. De oude wachters hebben plaats gemaakt voor nieuwe, dus hier zal toch wel de wisseling zijn geweest waarschijnlijk 😉 Nou ja, hebben we dus gemist.
We hebben inmiddels wel trek dus we lopen een restaurantje binnen. Er liggen allemaal heerlijke dingen op ons te wachten in de vitrine. Carolien en ik nemen een bacquetje, Bastiaan en Annie een croque monsieur, Dick spaghetti en Ine een soepje en een salade.

We kunnen er weer tegenaan voor het volgende: Een tochtje over de Moldau! De eerste de beste kaartjesverkoper houdt ons aan. Eerst heb ik er een hard hoofd in, want het is een vrij klein bootje waar we op gaan. Maar achteraf gezien was het geweldig!

Eerst worden we met een taxiboot naar de rondvaartboot gebracht. Daar aangekomen wordt er muziek gespeeld en krijgen we een ijsje en iets te drinken voor aan boord. Tijdens het varen vertelt de schipper een heel verhaal over Praag. Ook gaan we richting imitatie Venetië: in dit stukje water zijn verschillende films opgenomen alsof ze in de kanalen van Venetië plaatsvonden. Heel leuk.

Na een uurtje staan we weer aan wal. We hebben nog een poosje voordat we naar de Braziliaan gaan en we zouden onszelf niet zijn als we niet even een terrasje gingen pakken. We komen uit bij een cafeetje in de Joodse wijk. In het zonnetje. Lekker hoor. De tijd gaat snel voorbij want Carolien vertelt honderduit over van alles en nog wat. Haha! Leuk!

We gaan richting metro richting plein richting Braziliaan. Maar we hebben nog tijd over. Onder het genot van de zingende saxofonist op het plein, besluiten we toch richting Braziliaan Ambiente te lopen, want daarnaast is een cafeetje. Wachten we daar toch even.

Als we onze water* op hebben in het café, gaan we bij de laatste naar binnen. Nou het is een heel mooi modern restaurant! De ex-klasgenote van Bas heeft smaak! Super! We zitten boven (er is ook een beneden) Als we naar de tafel lopen, komen we langs een buffet met de allerlekkerste hapjes. Een soort tapas eigenlijk. Maar dit is het niet alleen: telkens komt er iemand uit de keuken langs met een groot stuk vlees aan een spies of vis. Werkelijkwaar heerlijk allemaal! Maar eerst het volgende: omdat Ine altijd met Champagne trakteert als ik jarig ben (zie verhaal Mechelen), hebben Bas en ik besloten om nu Ine te trakteren voor haar bijna zestigste verjaardag. We komen uit bij een Spaanse cava, niet echt Champagne, maar wel net zo lekker eigenlijk. Ze is verrast! Met z’n allen proosten we op haar! Dan begint het diner.

We lopen naar het buffet en ondertussen worden we aan tafel bediend. Na de champagne wordt het een watertje* opengetrokken. En daarna nog een flesje. Heerlijk. De koks blijven maar komen en opscheppen! Ook als je geen trek meer hebt blijft het moeilijk om de kok te overtuigen dat je niet meer hoeft! ï?

Als we zo’n beetje klaar zijn met het eten, komt verrassing twee: alle lampen gaan uit. Het voltallige personeel komt naar onze tafel om een liedje te zingen voor Ine’s verjaardag! Dat had Bastiaan geregeld! Ook krijgt ze nog een lekker toetje en een ballon! Haha! Hierdoor is ze helemaal verrast! Dat kun je wel aan haar gezicht zien!

Voldaan gaan we op hotel aan. Het is weer een super avond geweest!

Maandag 5 mei

Vandaag alweer naar huis…bleehhh. Nadat we hebben ontbeten kunnen we nog even de laatste spulletjes inpakken en daarna naar moeten we uitchecken. Omdat we pas om 17.00u op het vliegveld hoeven te zijn, gaan we nog even winkelen voor die tijd. We kunnen de koffertjes gelukkig nog wel even laten staan bij het hotel.
We gaan naar het nieuwe winkelcentrum in de buurt: Het Palladium. Alleen het gebouw zelf is al geweldig om te zien voor vrouwen: roze! Wat wil je nog meer. Het gebouw telt 5 verdiepingen, tot groot ongenoegen van de twee heren. Want wij willen natuurlijk elk winkeltje zien! Ik moet zeggen; het is vrij aan de prijs. Het zijn voornamelijk merk winkels allemaal. Maar dat geeft niet. Kijken is ook leuk. Volgens mij heeft niemand wat gekocht. Ik heb wel nog leuke gympies gezien, alleen die zijn er helaas niet in mijn maat. En de dichtstbijzijnde zelfde winkel is een eindje weg, dus dan zijn ze niet voor mij bestemd helaas. Als de mannen en Carolien het zat zijn, drinken we nog even een KOP koffie in de aanwezig zijnde Starbucks en dan gaan we weer naar buiten.
Eenmaal buiten zien we een Albert (Heijn, red. ï?). Ine wil nog even kijken voor foie gras, dus we gaan daar even naar binnen. Helaas hebben ze het niet. Grappig om te zien dat de Albert daar precies hetzelfde is als bij ons. Maar helaas zonder foie gras dus.
Ok tijd voor wat drinken natuurlijk! Het weer is wel lekker dus we kunnen lekker buiten op een terrasje zitten. Ik bestel een fantaatje, maar de ober geeft geen antwoord. We moeten namelijk eerst “goedemiddag” zeggen! Whoeee. Sorry meneer! Haha.
Als we wel weer genoeg hebben gezeten gaan we op zoek naar een tentje om onze laatste Praagse lunch te genieten 😉
Onderweg komen we nog meer leuke winkeltjes tegen. In een daar van vindt Bastiaan een leuke D&G zomerjas! Nou moet het toch weer niet gekker worden. De dames willen graag shoppen en wie slaagt er? Als je niet zoekt vind je juist wat hè! Haha!
Ine en Annie passen ook nog wat dingen, maar helaas zonder succes.
We komen langs een (denken we ) Italiaanse eetgelegenheid. Dat denken we omdat er “pasta” op het raam staat. Eenmaal binnen blijkt het Amerikaans te zijn. Ook lekker! We nemen allemaal een burger en Ine soep en een salade. Dan kunnen we er tegenaan voor de grote reis naar huis.
Het is nu een uurtje of half 4 ‘s middags dus we gaan naar het hotel om onze koffertjes te halen. De receptioniste legt ons uit hoe we het snelst bij de luchthaven kunnen komen: Eerst met de metro en dan overstappen op bus 29. Die rijdt er in 20 minuten direct naartoe. Zo gezegd zo gedaan, de metro in, overstappen en de bus in. Gaat prima. De bus stopt bij terminal 2.
We stappen allemaal uit en lopen richting ingang. En dan gebeurt het: Annie draait zich verschrikt om en slaat haar hand voor haar mond: “ Mijn tas ligt nog in de bus!!!!!!” “O nee, alles izt erin, mijn ticket, mijn paspoort, alles!!!!!” Wat voor taal er dan (vooral bij mij) uitkomt kan ik maar beter hier niet herhalen…
Dan ineens zien we Ine’s hand een beetje verderop omhooggaan: zij heeft m’n moeder’s tas! O wat een opluchting is dit! Mijn moeder vliegt naar haar toe om haar te bedanken! Ine zegt” Dit doe ik maat een keer, in het vervolg beter op je spullen letten!”
Wat blijkt nou, Ine ziet bij het uitstappen uit de bus dat Annie wel haar koffertje pakt, maar haar tas op de grond laat liggen. Toen heeft zij ‘m meegenomen. Pffff gelukkig!
Stel je voor, dan zouden we voorlopig nog niet thuis zijn geweest!
Met een gerust hart checken we in. Nederland, daar komen we weer ï?…. Op Schiphol nemen we de trein naar huis. Op station Hilversum nemen we afscheid van elkaar. Wat zijn deze leuke dagen weer omgevlogen!
Ine het was helemaal top! Dan spreek ik namens team Praag! Super bedankt! En alvast gefeliciteerd met je 60ste verjaardag! Dat er nog maar zestig bij mogen komen!

Liefs Joyce

Eindnoot
*Als ik ‘water’ schrijf, is het eigenlijk rode- of witte wijn, bier of rum cola. In een enkel geval is het koffie of tonic, in een heeeeeel enkel geval is het echt water ï?. Wat dacht je? “Wat een gezond levende mensen zijn dat?” Haha, NOT! Maar we genieten wel 😉