Vrijdag 3 oktober

Ja hoor vandaag is het zover! We gaan naar de US of A! New York! Whaaaah! Spannend!

Om 3 uur in de nacht moeten we opstaan. Even gauw douchen en aankleden en op naar Ine’s huis. Daar worden we met een taxibusje opgehaald. We, we, wie is WE. Nou daar gaat ie: Dick en Ine, Jeroen en Natascha, Bastiaan, Joyce en Anke!
Het busje staat al te wachten als we aankomen en iedereen is er. Let’s go! De meesten van ons zijn gelukkig niet echt moe.
Op Schiphol staat er best wel een rij om in te checken. Gelukkig redden we het op tijd om te boarden. Nadat we van top tot teen zijn gecheckt kunnen we de plane in.
We gaan van Amsterdam eerst naar Londen Heathrow en van daar uit naar New York. Van Amsterdam naar Londen is maar 3 kwartier vliegen dus dat valt reuze mee. Maar al met al een hele reis te gaan!
Op het eerste gezicht lijkt Heathrow helemaal niet zo’n groot vliegveld. Later blijkt dat we met de metro naar onze terminal moeten, dus. Toch wel groot.
Voordat we naar “onze” terminal kunnen krijgen we weer zo’n grote check. Op zich is het allemaal wel goed hoor, maar soms word je er wel een beetje gestoord van. Riem af, jas uit, schoenen uit, horloge af, alles! Oh nee, bijna alles. 😉
Toch wel op het nippertje bereiken we de gate. Er is overal best veel tijd in gaan zitten. “Rustig Dick, we zijn er al! Zie je nou wel,  we zijn hartstikke mooi op tijd!”

Dick is gisteren de hele dag bezig geweest met online inchecken. Hij heeft geprobeerd om ons allemaal naast elkaar te laten zitten, maar helaas is dat niet gelukt. Nou ja, jammer, maar niks aan te doen. Alleen Anke en Ine zitten naast elkaar. Uiteindelijk is het ook Natas gelukt om naast Jeroen plaats te nemen. Iemand wilde gelukkig met haar van plaats ruilen. Ja, want stel je voor dat we neerstorten, dan wil ze dat wel naast Jeroen doen! En begrijpelijk ook. In dat geval zou ik de hand van de Indiaan naast mij moeten vast houden. Geen fijn idee. Bas en ik hadden namelijk niet het geluk dat een van onze buren wilden ruilen. Snif.
Het vliegtuig is groot! 2 verdiepingen. 10 stoelen in de breedte! Dat geeft je op de een of andere manier toch wel een rustiger gevoel. Op de stoel ligt voor iedereen een dekentje, sokken, een tandenborstel, een koptelefoon, en een slaapmasker. In de rug een kussentje en een TV voor de snufferd. Nou hier wil je toch nooit meer weg? 😉
Nou hup de lucht in met dat ding! We willen naar New York!!! De piloot vertelt ons dat de vlucht 7 uur en 40 (!!!) minuten gaat duren. Bas kijkt me met een grijns aan. Hij heeft mij namelijk al die tijd wijs gemaakt dat het niet langer zou zijn dan 6 uur. Ik zit als een rat in de val. Annie kijkt ook al niet echt blij.
Gelukkig gaat de vlucht prima. Ik kan niet echt slapen. Ook omdat de Indiaan zijn waffel niet kan houden. We krijgen twee keer eten en veel drinken. Ja, de service is prima. Op het TV’tje kun je uit veel films kiezen, dus dat is ook goed! Dan gaat de tijd toch best wel snel voorbij. Tijdens de vlucht krijgen we ook nog wat formuliertjes met vragen die we moeten invullen voordat we het land in mogen.

Rond 17.00 uur landen we op JFK Airport. We gaan nu 6 uur terug in de tijd! Het is hier dus 11.00 AM. Zo, even plassen en dan aansluiten in de rij voor de douane. Hier moeten we de ingevulde formuliertjes afgeven en we krijgen een stempel in ons paspoort. Cool!
Bij de uitgang staat er een taxibusje op ons te wachten. De chauffeur gaat ons naar het hotel brengen. Een echte Amerikaan. ‘Dick!!! Waar is Dick?’ zegt Jeroen. De chauffeur kijkt hem raar aan. Huh? O shit! Dick heeft hier natuurlijk een heel andere betekenis dan bij ons ‘Karel ga je mee?’

Ons hotel heet het Manhattan Inn. Een eenvoudig hotel met kleine kamertjes. Het is wel schoon dus prima. We slapen hier toch alleen maar. Gauw droppen we de koffers en frissen ons even op, om vervolgens de stad in te gaan. Vandaag staat het Central Park op het programma. Dat is redelijk dicht bij ons hotel. Op weg daar naartoe pakken we even een Burger Kingetje. Tja, dat hoort erbij hier toch?
We kijken echt onze ogen uit hier! Al die yellow caps, bussen, auto’s, winkels, Cafés, mensen en lawaai. En zo groots! Echt, je moet hier zijn om te begrijpen wat een indruk het allemaal maakt. Het komt recht op je af. Echt geweldig!

Eindelijk komen we bij Cental Park aan. We zijn allemaal gebroken natuurlijk, van de reis en de indrukken. Dus we besluiten om ons (na veel afdingen) op fietsen met zitjes erachter door het Park te laten vervoeren. Dat is pas relaxt!

Daar gaan ze hoor, op drie fietsen door het Central Park in New York! De mannen die ons rondfietsen, vertellen allerlei verhalen over het park. Over de geschiedenis en over welke films er zijn opgenomen en welke celebs er dicht bij wonen, enz. Soms stoppen ze even om ons wat te laten fotograferen. Zo hebben we bijvoorbeeld een leuke foto van ons bij de beroemde Friends fontein. Ook staan we op de foto met Madonna’s appartement op de achtergrond en gaan we naar bij de herdenkplaats van John Lennon. Super leuk. Overal zie je ook kleine eekhoortjes lopen! Wat een scheetjes zeg. En hartstikke mak.

Na deze leuke fietstocht lopen we nog even een mall in, waar we tegen een reusachtige naakte mannelijk boeddha aanlopen. Annie, hangt deze al in de keuken bij Sky? Haha!

We komen erachter dat we toch echt wel heel moe zijn, dus we besluiten de mall vandaag te laten voor wat die is en nog even wat te gaan drinken. Na 25 uur is het alcohol peil toch wel tot een minimum gedaald, dus sommigen onder ons beginnen al te trillen. Vlakbij ons hotel is een pub. We bestellen wat biertjes en wijntjes en frisjes. Whaa lekker! We houden het niet lang vol hoor. Natas en Jeroen gaan als eerste. Toch worden we nog even wakker geschud door de rekening: $160!!!! We komen erachter dat de prijzen die op de kaart staan de kale prijzen zijn. Dus er komt nog tax bovenop en als klap op de vuurpijl ook nog eens 16% fooi! Lekker brutaal hé. Dus dat is even schrikken. Wat zijn we ook een stelletjes toeristen!

Ine en Dick gaan nog even wat eten, Annie, ik en Bas gaan naar bed. Truste.

Zaterdag 4 oktober

Zo goedemorgen, wij hebben zo’n 12 uur geslapen als het niet meer is.. Heerlijk. De wekker is net gegaan. Het is half negen. Om half 10 hebben we bij het ontbijt afgesproken. Nou dat moet toch makkelijk te redden zijn. Voor Bas wel. Voor mij gaat het helaas wat langzamer, want mijn föhn doet het maar voor de helft! 120 volt in plaats van 220. Shit. Ben wel 25 minuten met dat haar bezig!!! Gauw gauw gauw!
Gelukkig nog wel op tijd voor het ontbijt. Ik haal Annie op. Iedereen is er verder al. Het ontbijt bestaat uit bagels waar je elkaar mee kan vermoorden, cakejes, mierzoete sinaasappelsap, boter, jam en koffie of thee. Mmmm!
Met een bekertje koffie in de hand gaan we naar het metrostation. Hier kopen we een kaartje die zeven dagen geldig is, omdat vijf niet kan. En we gaan door de poort. Althans, Natascha, Jeroen, Bas en ik. De rest moet nog even leren hoe het moet 😉 Het is een soort schuif systeem. Net zoals je je pinpas door het apparaat heen haalt, moet dat nu met het metrokaartje en dan gaat het poortje los. Nou, niet bij Annie, Ine en Dick hoor. Terug! Hup daar gaan ze, terug naar de kaartenverkoper. Jeroen gaat inmiddels ook weer terug om te kijken of het hem wel nog een keer lukt om binnen te komen. Dat lukt dus ook niet meer, haha.De kaartenverkoper scheldt iedereen half uit en doet vervolgens een deur open waar ze door kunnen lopen. Zo hé hé, we zijn er hoor.

We gaan eerst naar Rockefeller Centre. Met de metro is het maar een klein stukkie. Eenmaal aangekomen regent het hier een beetje. He getver, dat hadden we niet besteld! Gelukkig komt het niet met bakken uit de hemel.
Op een gegeven moment lopen we langs een chocolaterie waar een mevrouw in de etalage aardbeien in de chocolade aan het dompelen is. O wat ziet dat er heerlijk uit! Dat wil ik dat wil ik dat wil ik! Niet iedereen heeft er zin in, maar Natas, Annie en ik nemen er een. Geweldig! Echt lekker. Dat mag ook wel voor 8 dollar 😉

We lopen door en komen bij een hoog gebouw aan, Top of the Rock bij Rockerfeller Centre. We kunnen hier in als we willen, dan hebben we een mooi uitzicht over heel New York. We zouden eigenlijk de Empire State Building in gaan, maar daar staan altijd dikke rijen en hier kunnen we zo in. Ik moet even worden overgehaald, dat wel. Het is wel heel hoog namelijk. We kopen kaartjes en gaan naar boven met de lift. Wat ontzettend gaaf zeg! Die lift gaat echt heel snel, maar je merkt er niks van. Als je omhoog kijkt, zie je pas hoe snel het gaat.
Eenmaal boven ben ik ook gelijk van m’n hoogtevrees af. Het is helemaal niet zo eng. Er staan trouwens ook overal glazen ramen voor de rand. En het uitzicht is echt prachtig.

Eenmaal weer beneden komen we een Starbucks tegen. Hier doen we ff een bakkie. Lekker hé, Ine!

Als we weer buiten zijn, lopen we richting Time Square. Dit is hier vlakbij, en op de heenweg zagen we de M&M’s winkel, daar gaan we even naar binnen. Lachen. Wat je maar kunt bedenken hebben ze daar. Speelgoed, kleding, bekers, knuffels, douchegordijnen, hondenjasjes, tassen, sieraden, enz. En dat allemaal van M&M’s. De chocolade M&M’s hebben ze natuurlijk ook in alle kleuren en maten. Heel leuk!
Time Square is overdag al leuk om te zien met al die lichtreclames overal, maar ’s avonds schijnt het nog mooier te zijn. We besluiten dan ook om vanavond weer terug te gaan.

Nu gaan we eerst even naar de wijk waar Dick vroeger heeft gewoond. We pakken de metro en stappen uit in de buurt van Washington Square. Het is hier best wel rustig en vredig vergeleken bij het drukke deel waar wij zitten. Hé leuk een markt! O Kijk zonnebrillen! Hup, gelijk de eerste kraam en Annie en Natascha hebben al weer wat te pakken. O leuk! ‘Twee voor $20. Nou dat is niks! Kijk Jeroen’ En Jeroen gaat ook voor de bijl!
Kom jongens, eerst even ergens wat eten en dan gaan we straks weer terug. We vinden een leuk restaurantje op de hoek van een straatje. Hier nemen we een lekker biertje en een uitsmijtertje op brood. Ha lekker peukie erbij. Mmm!
Weer terug op de markt komen we nog allerlei leuke kraampjes tegen! Anke koopt nog een ordi gouden horloge en Bas koopt ‘de zachtste sokken ter wereld’ voor ons. Ine komt haar droomtas tegen waar ze al jaren naar op zoek was! Jeroentje koop een leuke pet en Natas nog ondergoed voor Lisa. Bas wil eigenlijk ook nog een ‘Alain Clark’ petje kopen, alleen hij laat zich door mij tegenhouden. Ik vind m niet zo.. Sorry schat. Ok, dan nu echt naar Dick zijn wijk!O nee nog even plassen? Haha. Dat is wel grappig als je met zijn zevenen op stap bent. Voordat iedereen klaar is met alles kan er best wel eens een kwartiertje overheen gaan. Maar we hebben de tijd dus wat maakt het uit. Nou daar gaan we dan echt! Oh nee, we worden een schoenenwinkel binnengezogen! Jeroen koopt een paar Pumaatjes. Leuk Jeroentje!
Kijk eens nog een andere leuke schoenenwinkel! O een koeientas! ‘Die moet ik hebben’, zegt Annie. Natas krijgt wat van de prijs af. Mogen we in euri’s betalen? Helemaal mooi! Doen!

Je zult het nooit verwachten, maar we bereiken eindelijk de straat van Dick. Via een parkje lopen we een grote ronde in de laan waar hij gewoond heeft. Het is heel jammer, maar ‘zijn’ appartement staat er helaas niet meer. Maar nu weten we in ieder geval wel waar het ongeveer is geweest.

Het is echt een hele mooie buurt met mooie opgangen voor de huizen. Het is echt zo’n Amerikaanse laan die je ziet in TV series.

Nadat we op de terugweg even wat hebben gedronken bij een Café stappen we in de metro richting Time Square.
Via Broadway lopen we ernaartoe. Nou inderdaad! ’s Avonds is het hier nog mooier en grootser dan overdag! Wauw wat zijn die lichten mooi zeg! Gewoon hele muren van gebouwen zijn bezet met schermen. Super. Vooral Jeroen kijkt zijn ogen uit natuurlijk, want het is zijn werk!

Ah, er zijn hier ook winkels! Leuk! Levi’s store, Toy’s R Us en Footlocker, daar gaan we naar binnen. En bij het Hardrock Café voor een T-shirt voor Dick. We hebben niks gekocht behalve dat en een paar speelgoedjes voor Lisa en Sara. ‘Hi Welcome to Toys R Us!!! Please smile than we can make you a picture!. zegt zo’n typisch Amerikaans viswijf bij de ingang wel 200 keer in de tijd dat we op Natas en Jeroen staan te wachten. Pff hoe houdt ze het vol!
Eigenlijk zijn we het wel weer zat voor vandaag, dus we gaan weer richting Manhattan Inn. Eenmaal daar komen we langs een sushi restaurantje. Hmmm, dat is toch nog wel even lekker! Zo gezegd zo gedaan. Nou en lekker is het! Wijntje erbij en het kan niet beter. En nog een wijntje en nog een. O nee, die laatste krijgen we niet. We worden er gewoon uitgezet! Willen de mensen hier geen geld verdienen dan? Nou dan niet ook. De rekening dan maar.
Nou ze willen dus wél geld verdienen, want naast de 8% tax die hier extra op de rekening wordt gegooid komt er ook in dit restaurant weer 40 dollar tip bijna. Tja, dan kun je je gasten zo’n laatste wijntje wel weigeren hé.
Ok nog één afzakkertje dan in de kroeg hiertegenover! We zijn weer over de moeheid heen hoor! Deze stad slaapt nooit, dus wij ook niet, haha! Kortom.. 3 uur, 9 chardoneetjes, 6 bier, 2 baco en 30 sigaretten later (en wat was het knap van Natas en Jeroen dat ze die laatste konden weerstaan!), rolden we weer naar buiten! Op Bas na, die was zo slim geweest om een paar uurtjes eerder zijn mand in te gaan 😉

Zondag 5 oktober

Tja, en dan voel je je rottig hé, de volgende morgen om half negen. Bas natuurlijk zo fris als een hoentje. Pffff. ‘Gelukkig treffen we aan het ontbijt nog wat meer brakke mensen aan. Niet dat ze dat zouden toegeven natuurlijk 😉
Vandaag staat Ground Zero als eerste op het programma. We gaan er weer met de metro heen. We stappen uit en komen bij een grote bouwval terecht.

Overal staan hoge hekken met zeilen ervoor. Niemand mag dus zien wat er achter de hekken gebeurt. Dat maakt het nog aanlokkelijker om door elk gaatje of spleetje wat je ziet te kijken. Het enige wat je dan kunt zien is een groot gat met alleen nog de overblijfselen van wat ooit een kelderverdieping is geweest. Vreselijk. Het is echt heel gek om hier te lopen. Helemaal omdat die beelden van 11 september in je geheugen gegrift staan. Het is haast niet voor te stellen dat deze ramp hier heeft plaatsgevonden. Dat wordt wel anders als we een kerkje binnenlopen dat vlak bij Ground Zero staat.

We willen oversteken naar het kerkje en dan doet er ineens een Amerikaan een doek open. Er zitten allemaal tassen in! Nep tassen! Die heel echt lijken! Ohh. Alle vrouwen in de buurt komen er als mieren op af, haha. Zo ook onze Natascha. Die we aan het einde van deze vakantie NaTAS noemen. Ze heeft er een te pakken, een D&G met rood en zwart witte zebra print. Heel mooi! Ze heeft ‘m die dag niet meer losgelaten.

Maar goed, we zouden over steken naar het kerkje. In het kerkje hangen allemaal foto’s van – en herinneringen aan de omgekomen mensen op 9/11. Het is vreselijk. Anke heeft dikke tranen op haar wangen. Wat indrukwekkend is dit. Hoe heeft dit kunnen gebeuren. Ongelofelijk. Geen woorden meer voor.

We gaan verder. Op weg naar de gedenkmuur waar alle namen op staan van de omgekomen brandweerlieden. Onderweg daarheen drinken we nog even een kopje koffie en een brownie of een stuk cheesecake. Dat moet je toch ook geprobeerd hebben als je in New York bent nietwaar? Jeroen vindt het nodig om nog even de wc hier te bezoeken, tot groot ongenoegen van de rij mensen die na hem gaan. ‘We gaan, nu! Haha.
De muur is ook heel indrukwekkend, ook met huilende mensen en bloemen erbij. Bah.
Op naar wat leukers. Century 21! Een shoppingmall! Het is vlakbij Ground Zero. We hebben van meerdere mensen gehoord dat we hier heen moeten!

We spreken op een bepaalde tijd weer met elkaar af, dan kan iedereen z’n gang gaan. Het zou helemaal te gek zijn om hier te shoppen. Nou, wij vinden eigenlijk van niet. Het is niet meer dan een veredelde Zeeman, maar dan met (lelijke) merkdingen. En wel zo slordig door elkaar dat je gewoon niet weet waar je moet zoeken. Nee, dit is niks. Ank en ik zijn gauw weer buiten. Samen met Ine gaan wij andere winkels in de straat kijken. Bas en Dick gaan ook samen op stap, Natas en Jeroen zijn we even kwijt.
Op de afgesproken tijd zijn we weer samen. Eigenlijk heeft niemand wat speciaals gekocht in Century 21. Nee, dit was ‘m niet. Bastiaan heeft wel stiekem samen met Dick toch zo’n ‘Alain Clark’ petje gekocht, die hij op dat marktje gisteren heeft laten liggen omdat ik zei dat ik ‘m niet mooi vond. Deze is wel leuker moet ik zeggen. Staat je goed schat.

Onze volgende bestemming is Wall Street. Maar wat zien we daar! Een karretje met eten! Nou, we hebben wel zin in een broodje met het een of het ander. Gyros en kebab worden het, met veel sauzzz. Wel lekker ook, na zo’n avondje doorhalen.

Wall Street is niet ver weg. Het is een grote straat met bekende gebouwen waaronder de New York Stock Exchange en de Trump Building. Wel even leuk om gezien te hebben en mee op de foto te gaan natuurlijk!

Het schijnt dat hier in de buurt ook een grote gouden stier staat. Laten we daar dan ook even heen gaan. Leuk! Eerst moet Annie maken dat ze naar de wc komt (broodje Gyros), anders kunnen we meteen door naar het hotel voor schone kleren. Haha. Pfff net op tijd vinden we een wc!
Hé, wat zien we daar! Een Amerikaan met een doek! Oh nee NaTAS, doorlopen! Maar het is alweer te laat. Ze laat haar oog dit keer vallen op een zwarte lederen D&G. Onweerstaanbaar natuurlijk. Ze had inmiddels voor elkaar dat ze die andere van haar vader voor haar verjaardag krijgt, dus nu was er nog geld over! Tja, het vervolg raad je al hé.
De stier is goud en groot! Hup op de foto! Natuurlijk kunnen wij weer niet normaal op de foto met het dier. De een staat met z’n kruis tegen de snuit van de stier en de ander kriebelt of trapt hem in de ballen. Stelletje ongeregeld.

Nu is de Statue of Liberty ook niet ver meer weg! Laten we die dan ook gelijk meepakken! Dick heeft het gelijk al bij het rechte eind, want hij heeft het idee om het de Ferry te gaan. Die vaart langs het vrijheidsbeeld, je kunt ‘m dan goed zien en het is gratis. Maar Natas en ik willen toch graag met de officiële (betaalde) boot, zodat we ook het eiland op kunnen. De kapitein schreeuwt naar ons dat als we nog meewillen, we gauw kaartjes moeten kopen, want dit is de laatste tocht van vandaag. Hij gaat om half vijf.

We hebben iedereen overgehaald om mee te gaan dus we gaan gauw kaartjes halen. Het is nu kwart over vier dus dat redden we makkelijk, denken we. Echt niet dus. We kunnen hoog en laag springen, maar we krijgen de kaartjes niet . Weer een voorbeeld dat Amerikanen geen geld willen verdienen. Ze hadden nog 70 dollar kunnen binnenhalen. De boot was maar halfvol en het was nog geen eens half vijf! Echt belachelijk. Achteraf wel goed hoor, want we gaan toch lekker met de gratis Ferry en kunnen prachtige foto’s maken.

Het volgende agendapunt is Little Italy. We hebben bedacht dat we daar gaan eten vanavond. Wij weer de metro in. En alsof het zo moest zijn: We stappen uit tegenover een grote Victoria’s Secret (lingeriezaak, red.)!!!!! Wauw! Daar moeten we even naar binnen! Vooral Annie heeft het hier al dagen over. 3 slipjes later staan we weer buiten 😉 De bh’s waren mwa. Niet wat je van zo’n winkel verwacht.. Er schijnt trouwens ook een echte Ugg store in de buurt te zijn. Maar we hebben niet genoeg tijd om die te vinden. Doen we dat morgen. We lopen nog wat winkels in en uit zonder succes en dan komen we elkaar weer tegen. NaTAS en Jeroen hebben wel succes gehad! Zij zijn de andere kant van de straat ingelopen en hebben leuke dingen gekocht. En Bas heeft leuke All Stars.

Zo nu een lekker Italiaans restaurantje zoeken. We lopen en lopen, maar Little Italy kunnen we niet echt vindenâ?¦ We zien wel een pizzaria, maar dat is meer op een hoek van Chinatown. Nou laten we daar maar heen gaan, want we hebben trek en zijn het zat! Tijd voor een wijntje ook!
We treffen het niet echt met het eten. Vooraf gaat wel geloof ik. Behalve de kippensoep van Annie, daar zitten meer noodles in dan kip. Maar het hoofdgerecht slaat alles. Tenminste, vind ik. Spaghettie pesto heeft nog nooit zo vies gesmaakt! Zelfs Bas vindt het vies. We geven het aan ons vuilnisvat, die lust alles. Jeroen?
Ine en Dick hebben wel een lekkere pasta en Bas een lekkere pizza. Annie haar hoofdgerecht is ook niet zo geloof ik. Nou ja.
Vanavond maar geen afzakkertje, hé guys? Truste dan!

Maandag 6 oktober

Vandaag gaan we naar de Brooklyn Bridge en naar de oude school van Dick. Chinatown staat op het avondprogramma. Bas en ik zijn vandaag 6 jaar vriendje en vriendinnetje, dus we willen daarom iedereen vanavond trakteren op een lekker Chinees maal.
Maar eerst Macy’s! Dit is een groot bekend warenhuis in NEW YORK en vlakbij ons hotel. Dus op weg naar de Brooklyn Bridge stoppen we daar even. We spreken over een half uurtje af, want NaTAS en Jeroen willen liever even naar H&M, en Bas en Dick gaan ook ergens anders heen. Ine, Annie en ik gaan naar binnen. Zo dit is wel even iets anders dan Century 21.
We zien meteen allerlei leuke dingen! We hebben niet ze lang de tijd, dus we snuffelen allemaal gauw doorheen. Ik koop een paar leuke gympies en Annie ziet mooie laarzen. Ze laat ze nog even staan. We vanavond wel terug, want anders loop je daar de hele dag mee te slepen. Op de afgesproken tijd staan we buiten. Niemand te bekennen. De rest schijnt in Old Navy te zijn. Is ook een leuke Amerikaanse winkel. Bas komt met tassenvol naar buiten. Inmiddels komen Jeroen en Natas er ook aan met tassen, dus de heren besluiten dit even naar het hotel te brengen. Had Annie toch die laarzen wel kunnen kopen, maar ja. Komt goed.
Ondertussen drinken Annie, ik en Natas we even een Starbuckje. Ine en Dick gaan even schoenen kijken voor Dick in een winkel dichtbij.
Wat een half uur zou duren, is inmiddels al twee uur geworden, haha. Dick kijkt op zijn horloge. Ja, de halve dag is alweer zowat voorbij. Kom!
We lopen de subway in! Hier krijg ik de schrik van mijn leven. Ik bedenk me dat mijn metrokaart nog in mijn andere broekzak zit! Dat durf ik dus niet tegen Bas te vertellen, want dit is echt typisch iets voor mij en ik kan zijn reactie wel raden! Ik vertel het tegen Ine en zij komt met het geweldige idee om te zeggen dat zij haar kaart is vergeten in plaats van ik. Wat een schat hé. Dus ze geeft me gauw haar kaartje en Dick gaat zogenaamd voor haar een nieuwe kopen. Voor 1 dag. En wat denk je nu schatje? Hahahaha!!! Sorry lief!!!! En Ine, bedankt! En iedereen eigenlijk bedankt voor het ‘niets zeggen!’ Vooral Jeroen ook.

Ok, Brooklyn Bridge it is! We stappen daar de metro uit en we komen direct in een enorme rooklucht terecht. Best wel eng, vooral hier in New York. We lopen gewoon door. De rook wordt wel steeds heftiger. Op de Brooklyn Bridge staan allerlei mensen naar een bepaald punt te kijken. Eenmaal op de brug kunnen wij het ook zien. Staat er gewoon een hele tunnel in de fik! Auto-ongeluk. En een rook! Niet te geloven! Pikzwarte rook komt er uit de tunnel. Waarschijnlijk hebben een paar mensen dit ongeluk niet overleefd. Vreselijk. De hele stad zit ook gelijk muurvast qua verkeer. Niemand kan meer een kant op. Zelfs brandweerwagens kunnen er niet meer bij.

We besluiten door te lopen. We genieten zo helemaal niet van de mooie brug! De brug is 2 kilometer lang. We maken er een aantal mooie foto’s van.

Na de brug gaan we eerst even zitten. Hmm we hebben eigenlijk wel een klein beetje trek. Ah! Daar staat een hotdog karretje. Lekker.

Zo, nu kunnen we op weg naar de oude school van Dick. Dat schijnt hier dichtbij te zijn. En inderdaad, we lopen een stukje en we komen bij het adres aan wat op Dick zijn oude diploma staat. Maar geen school. We lopen toch even naar binnen en vragen aan een mannetje bij de receptie of de school hier nog is. Hij kijkt ons een beetje vaag aan. ‘But sir, things have changed, 15 years ago the school closed. There’s no one left in New York from that time.’ Nou, jij bent er toch ook nog!! Het had gekund hoor. Toch jammer.. We zetten Dick nog wel even op de foto met het gebouw op de achtergrond.

De volgende stop wordt Chinatown. Hier gaan we eerst nog even een klein shopje doen en daarna zoeken we een restaurantje waar we onze family kunnen trakteren ter gelegenheid van ons 6 jarig jubileum.
Goed, bij de uitgang van de metro richting lopen we tegen een Hilfiger winkel aan. Heel even naar binnen dan? Hihi. Ik koop een donkerblauwe spijkerbroek en Ine een mooi vest. In dollars valt het best mee qua prijs, ahum.
Zo nu gaan we echt even die Ugg store zoeken. Gelukkig zien we een groot uithangbord, dus we hebben het zo gevonden. Het is hier druk. Heel druk. Alle gangbare maten zijn eruit. Ook voor kinderen. Natas wilde ook een paar voor Lisa kopen en voor het kindje van haar vriendin, maar dat gaat allemaal niet door. Ik pas nog een paar Ugg laarzen, maar 300 dollar vind ik ze niet waard. Iedereen is er klaar mee, dus we gaan weer.
In deze straat is ook een Guess winkel. Leuk! Ik zie echt een geweldige jas hangen. Zwart met gouden stippeltjes erdoorheen geregen. Heel sjiek. En nog een truitje erbij. Natas ziet weer een leuke tas. Maar ze kan hoog of laag springen, ze krijgt ‘m niet van Jeroen. Haha. Daar baalt ze de komende dagen erg van, kan ik je zeggen.

Iedereen is wel uitgeshopt voor vandaag, we gaan richting Chinatown. De straatjes van Chinatown zitten vol met winkels, vooral vis en groenten. Brr wat stinkt dat zeg. Sommige vissen leven gewoon nog! Zielig! Chinezen proberen alles voor een klein prijsje te krijgen. Dan komen we een winkeltje tegen waar je een Chinese massage kunt krijgen. Nou dat lijkt Bas wel wat. En Ine ook wel. Een half uurtje voor 25 dollar. Nou, das niks. Doen! Dan gaan wij tussendoor wel even ergens op een terrasje zitten.

We komen terecht bij een Italiaans restaurant met een buitenterras. Wel wat smalletjes, maar goed. Allereerst duurt het een kwartier voordat er iemand naar ons toe komt. Uiteindelijk komt er een bijdehante ober aan hoor. We geven onze bestelling op. Vier biertjes en een baco. Het zal wel duur zijn hier. Ik vraag hem wat een biertje nou eiegnlijk kost. 7 dollar zegt hij. ‘Excluding tax and service?’Jezus, dat wordt dan 8,5 dollar voor een biertje. Nippen! ‘Voor elke slok een dollar aftikken jongens’, zegt Jeroen. Haha.
Ondertussen komen Bas en Ine aangelopen. Dick zegt dat we nog online moeten inchecken voor morgen, anders kunnen we niet naast elkaar zitten. Dan moeten we wel een internet Café vinden, en die heb je hier niet veel om de een of andere rare reden. Jeroen heeft er wel eentje gezien op de heenweg naar Chinatown, maar we gaan op het advies van de ober af. Die stuurt ons de andere kant op. Hadden we dat nou maar niet gedaan, want drie kwartier en 5 km later, komen we toch uit bij die van Jeroen. Gelukkig is er ook een printer, dan kunnen we ook de boarding passen printen. We zitten naast elkaar! Gelukkig. Dick is ook weer helemaal gerust 😉
Ok, nu op zoek naar een restaurant. We lopen er een paar voorbij en uiteindelijk vinden we er een waar de Peking eenden in de ‘etalage’ hangen en de keuken is open. Nou, als de keuken open is, dan zal het wel hygiënisch zijn denk je dan hé?

We gaan aan tafel. Ze hebben hier geen wijn, maar wel bier. Goed. We krijgen de kaart. Eigenlijk weten we niet precies wat we moeten nemen, want Amerikaans Chinees is anders dan Nederlands Chinees. De ober kan ook ook niet helpen door een gevarieerd menu van de chef op tafel te zetten. Daar doen ze niet aan. We moeten het echt zelf uitzoeken. Uiteindelijk zijn we eruit. Annie neemt kip met sinaasappelsaus, Dick kip met hete saus en groenten, Natascha garnalen in een sausje, ik pekingeend met groenten en een sausje, Bas en Jeroen en Ine sizzling prawns. We bestellen nog een paar bakjes rijst erbij, wit en gebakken met kip, en klaar.
Al snel komt het eten op tafel. Het ziet er perfect uit en het smaakt ook zo. Heerlijk. Daar komt ook de rijst aan. Jeroen schept op en ik vraag of hij op mijn bord ook een beetje op wil scheppen. En dan gebeurt het. Ik wil een hap nemen en zie ineens iets rozigs op mijn bord. Wat denk je, het is een pleister!!! Op mijn bord! En pleister tussen de rijst! Wat goor! De ober hoort ons gillen en neemt mijn bord mee naar de keuken. Maar het kwaad is al geschied. Hier neem ik geen hap meer. Nergens van. Iedereen die de rijst heeft opgeschept, krijgt een nieuw bord en we krijgen nieuwe rijst, maar voor mij is het echt voorbij met eten. Ik ben er echt misselijk van!
Uiteraard betalen we niet voor de rijst. De rest was echt wel lekker, maar toch drukt het wel een stempel op de avond. Jammer. Vergeten doe ik het nooit meer in ieder geval en achteraf kunnen we er ook wel om lachen gelukkig. In plaats van ‘sambal bij is het nu ‘pleister bij?

We gaan nog even een chardoneetje halen hoor, om die pleister weg te spoelen. Gezellig! Leuk hé Jeroen, die serveerster! Boef!
Morgen al weer naar huis. Bah. Ik wil niet!!! Niemand volgens mij.

Dinsdag 7 oktober

Vandaag spreken we niet om half tien af bij het ontbijt, maar om half negen. We moeten namelijk nog even naar Macy’s voor de laarzen van Annie, en Ine wil nog even naar de M&M store om iets leuks te kopen voor de kids van Andrea. En aangezien we al om twee uur vanmiddag weg moeten voor vertrek, hebben we weinig tijd! Ik heb gelukkig het meeste al gepakt, dus dat scheelt.
Om kwart over negen staan we voor de deur bij Macy’s. Wat denk je. Dicht! Gaat om tien uur open! Kl*te. Hadden we wel uit kunnen slapen dus. Maar ja. Dan maar wat andere winkels bekijken. We gaan even met Dick mee een sneakerswinkel in. Hij wil graag All Stars met de NEW YORK metro kaart erop. Helaas zijn ze niet in zijn maat. Balen. Ik zie zilveren All Stars. Wel in m’n maat. Leuk. Die neem ik dan nog.
Als Macy’s eenmaal open is, past Annie haar droomlaarzen! Ze zijn er in haar maat! Ze zijn echt geweldig! Twee meisjes staan te kijken naar ons en vragen of ze een foto van Annie mogen maken als ze haar laarzen aan heeft. Het schijnt dat deze meisjes werken voor de designer van deze boots en dat dit het eerste paar is dat er wordt verkocht! Leuk hé!
Verderop is Natas ook laarzen aan het passen. Ze komt erachter dat ze thuis net zoiets heeft, dus ze neemt ze toch maar niet. Maar dan kan ze die Guess tas nog gaan halen want nu heeft ze geld over! Haha. Nee? O.

Terwijl we de spullen naar het hotel brengen gaan Natas en Jeroen nog even naar Old Navy voor een bodywarmer voor Jeroen. Dat is ook net een wijf hoor. Ouwe shopaholic!
We moeten ook uitchecken om twaalf uur. De koffers zijn wel wat zwaarder dan op de heenweg! Gelukkig kunnen we ze nog even in het hotel laten staan voor dat we weg gaan.
Zo nu is het de beurt aan de M&M store voor Ine. We gaan er heen met de metro. Ja, ik heb mijn kaartje bij me 😉
Als we klaar zijn kopen we nog wat I love NY T-shirts en wat frutsels en dan is het toch echt tijd om te gaan.
We halen de koffers op bij het hotel en gaan met de metro naar het treinstation dat ons rechtstreeks naar het vliegveld brengt. Bij een hele aardige meneer checken we de bagage in. We kunnen in de rij voor de douane. Alles moet weer uit en weer aan en we kunnen door. Hier zijn ook leuke winkeltjes! En wat een goedkope parfum! Die gaan we scoren! Ik een flesje en Annie twee. Het gekke is dat we onze spullen pas krijgen als we gaan boarden. Vreemd hoor. Wat kun je nou uithalen met een flesje parfum? Ze zijn hier wel heel streng qua beveiliging.
We hebben nog een beetje geld in de pot, dus eten we nog even een Maccie voordat de grote terugreis begint! En Dick een anti zenuwen biertje 😉
Ok, we kunnen boarden! De zakjes parfum staan netjes klaar in de slurf voordat we instappen. Het is weer zo’n groot vliegtuig, gelukkig. En we zitten allemaal netjes op een rij naast elkaar. Daar gaan we! De terugvlucht duurt een kleine 6 uur zegt de piloot. Dat is een uurtje korter dan de heenreis. Lekker.
Omdat we iets later vertokken en omdat we ruim een half uur boven Londen moeten blijven slingeren voordat we mogen landen, duurt de vlucht toch zo’n 7 uur bij elkaar. We hebben er allemaal niet veel van gemerkt. Tenminste, ik heb het grootste deel van de vlucht geslapen. We moeten ook weer een beetje wennen aan de nieuwe tijd natuurlijk.

Woensdag 8 oktober

Om half negen gaan we vanaf Londen weer de lucht in richting Amsterdam. Rond tienen komen we aan op Schiphol. We zijn allemaal totaal gebroken! Logisch ook. Gelukkig komen de koffers vrij snel. Het taxibusje staat ons weer op te wachten bij de aankomsthal. Bij Ine drinken we nog een bakkie en dan scheiden onze wegen. Gek hoor. Na zo’n intensieve vakantie met zijn allen is dat wel wennen!

De dagen die volgen besef je je eigenlijk pas wat je allemaal hebt meegemaakt en wat een enorme indruk het heeft gemaakt! Volgens mij heeft iedereen dat gevoel wel.

Dick, Ine, Natas, Jeroen, Annie en Bas natuurlijk: het was helemaal super gezellig en leuk met jullie in New York! Had het voor geen goud willen missen! Bedankt en we moeten het zeker niet bij deze ene keer laten! Op naar de volgende trip!

Liefs Joyce

P.S. Toch nog 10 kantjes geworden hé Jeroentje 😉

Zondag 24 augustus 23.45u

Piep Piep Piep!!! Neeeheeeee! Nu al? Ja nu al. Hup eruit! We gaan op vakantie en hebben en nachtje reizen voor de boeg in plaats van slapen. Om 12.50 u nemen we de trein naar Schiphol waar we een uur later aankomen.

Maandag 25 augustus

Na het inchecken is alles dicht achter de douane. Jammer dan kunnen we niet shoppen!
Al weet ik dat het alleen maar leuk is wat we gaan doen, ik kan het toch niet opbrengen om vrolijk te zijn! Sterker nog, ik ben vreselijk chagerijnig. Joyce zonder slaap is een ramp in de omgang. Sorry liefde. Maar je blijft geduldig.
In het vliegtuig kunnen we slapen gelukkig. De vlucht verloopt prima. Na zo’n 2,5 uur komen we aan op de luchthaven van Burgas in Bulgarije! We gaan naar Hotel Majestic in Sunny Beach . Het schijnt een luxe oord te zijn. En dat is het zeker! Onwaarschijnlijk mooi is het! Aan de boulevard aan zee. Geweldig. Bastiaan checkt in bij de balie. Een aardige medewerker biedt ons aan ons naar de kamer te brengen en onze koffers te dragen. Wat aardig. Die van mij weegt 24 kilo. Haha. Eenmaal in de kamer aangekomen blijft hij wachten. O ja! Hij wil natuurlijk een fooi! Stom! Maar uhh. Wij hebben nog geen lev’s gepind en euroâ??s hebben we ook opgemaakt volgens mij. Hmm. “you’ll get it later”, proberen we. Maar de man gooit er een Bulgaarse vloek uit en loopt weg. Nou dan krijgt hij het dus helemaal niet. Jammer voor hem.
We hebben een appartement met zeezicht gekregen. Kan niet beter! Het uitzicht is geweldig. Gauw pakken we onze koffers uit en trekken onze zwemkleding aan om naar het strand te gaan! Het is lekker weer namelijk. Eerst even pinnen ook.
We hebben de hele nacht niks gegeten dus we stoppen onderweg naar het strand eerst even bij een eettentje. Hmmm lekker een cheeseburger! Om half 10. Ach ja moet toch kunnen.
Eenmaal op het strand begint de vakantie echt! O wat heerlijk is het toch. Zo, nu kunnen we eindelijk een beetje slapen!
Na het strand frissen we ons even op en maken ons gereed voor het diner! Nou ik ben benieuwd! Wij zitten in de shift van 20.00 u, hihi. Er is er namelijk ook een eerder, vanaf 18.00 u.
Onze vaste plek voor de komende week is nog niet gereed, dus we worden naar een andere tafel begeleid. Het is een iets kleinere zaal aan de zijkant van de grote eetzaal, met een apart buffet. We bestellen eerst even een wijntje en dan kunnen we aanvallen! Nou het ziet er prachtig uit hoor, allemaal. Vooraf nemen we salade en daarna vlees met frietjes. En natuurlijk een toetje. Allerlei soorten taartjes en ijs. Jammie.

Na het eten lopen we nog even naar buiten voor een afzakkertje. Het hotel heeft een eigen bar met een lounge gedeelte erbij. Bas neemt een Marguerita en ik een Mohito. Het is happy hour dus we krijgen er ieder twee! Ah welja joh! Dan zullen we daarna wel lekker slapen!

Dinsdag 26 augustus

We mogen tot 10.00 aanschuiven bij het ontbijt, maar aangezien het dan een beetje druk is wordt om aanbevolen om voor half 10 binnen te zijn. Daarom gaat de wekker om 8.45u (NL tijd 7.45u!!!). Even gauw onder de douche en daar gaan we. Nu zitten we ergens anders. In de grotere zaal. Dit is onze vaste plek. Tafel 85. Althans, met het ontbijt mag je gaan zitten waar je wilt, maar 85 is toevallig vrij.
Qua eten weet je niet wat je ziet! Wat je maar kan bedenken is er: Gewoon brood, bolletjes, gefrituurd brood, croissantjes, crackers, yoghurt, fruit, gekookte eieren, gebakken eieren, gefrituurde eieren, engelse worstjes en bonen, pannenkoeken, allerlei soorten beleg natuurlijk, fruit, groenten, sapjes, toetjes, etc etc. Nou ik heb half nog niet alles opgenoemd. Geweldig. Wat ontbijt betreft halen wij ons geld er niet uit, dat niet. Bas eet yoghurt en bij mij houdt het na twee broodje met ham en kaas ook wel op. Maar toch.. geweldig.
Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer om onze badkleding aan te schieten, want we gaan weer lekker naar het strand! Het is super weer! En het hotel ligt eigenlijk aan het strand. Met 2 minuten lopen ben je er. Er staan al allemaal ligbedjes klaar op het strand en als je Majestic gast bent krijg je 2 bedjes en een parasol voor de helft van de prijs: omgerekend 4,50. Nou daâs voor niks toch? Er staat een lekker windje dus ik kan heerlijk de hele tijd in de zon. Wel verraderlijk dus goed smeren!
Om 13.00 u moeten we wel even terug naar het hotel want dan komt de hostess ons informeren over van alles en nog wat en natuurlijk over de excursies. Van mij hoeft het niet echt, ik doe het voor mijn liefde! Haha.
Nadat we een glaasje ranja hebben gekregen en alle klachten van onze mede vakantiegangers hebben aangehoord (ik zou weinig kunnen bedenken om over te klagen hier, maar goed) komen de excursies aan bod. Bastiaan wil er wel 3 doen, maar dat heb ik gelukkig gereduceerd tot 1: Uhm.. ik weet niet meer hoe die heetâ?¦ Haha in elk geval gaan we varen en het dorpje Sozopol bezoeken en als laatst naar Bourgas, de hoofdstad in de buurt. Donderdag gaat het gebeuren. Spannende shit! Hup! Terug naar het strand. Nog ff bakken!
Tegen half zes zijn we het wel zat en gaan we weer richting kamer. We mogen natuurlijk pas om 20.00 u eten, dus we hebben nog lekker even om te relaxen en te douchen enzo.
Lekker eten! Het ziet er weer allemaal toppie uit. Wij nemen er weer een flesje wijn bij. De Bulgaarse grand cru Khan Krum. Het is heel gek, deze wijn ruikt naar Muskat, dus mier zoet, maar het is een droge wijn. Lekker hoor! De toetjes hier zijn ook niet te versmaden! Mmmm! Dat wordt echt vet aankomen.

Na het eten doen we nog even een cocktailtje (4) in de lounge bar van Majestic. Heerlijk een beetje hangen en kletsen en zuipen. En het is nog niet eens koud. Super! De moeheid is er nog niet uit dus we houden het niet zo lang vol. Das wel jammer. Lui als we zijn Truste!

Woensdag 27 augustus

Vandaag gaan we na het ontbijt naar de Spa beneden. Bastiaan voor een aromatherapie massage en ik voor een gezichtsbehandeling. Heerlijk. Beiden hebben we de afspraak gemaakt om half 11. Maar helaas als we daar binnen stappen kan Bastiaan wel gelijk doorlopen, alleen mijn afspraak blijkt dubbel geboekt te zijn. Heel raar maar waar. Of ik een uurtje later ook kan. Tja dat is wel balen. Nu moet ik een uur wachten en als Bastiaan klaar is moet hij een uur wachten. Maar ja, toch maar gedaan. Ik heb in de tussentijd even bij het zwembad zitten lezen.
Achteraf was het het wachten meer dan waard. Het was heerlijk. Ik kreeg allerlei crèmepjes en maskertjes. Lekker dat gefrutsel aan mân gezicht. En Bas was ook helemaal ontspannen van de massage. Hij heeft in de tijd dat hij op mij heeft gewacht even een biertje op het terras gedronken. Ach ja, het is toch vakantie!
Uiteindelijk is het dus een uurtje of 13 voordat we naar het strand kunnen. Onderweg naar het strand komen we op het hotel terrein een kebabkraampje tegen. En we hebben inmiddels natuurlijk wel weer trek gekregen! Twee alstublieft.
Het enige nadeel van de behandeling is dat ik vandaag niet met mân gezicht in de zon mag.â?¦ of zal ik het stiekem toch doen? Hierdoor gaan eventuele wondjes toch sneller genezen zou je zeggen Achteraf heb ik gelukkig ook nergens last van.
Het is heet vandaag! Pfff. De wind is ver te zoeken. Dan maar een beetje pendelen tussen zon en schaduw! Biertje erbij. Haha. Niks te klagen hoor!

Na het dinerbuffet gaan we naar het centrum lopen. Althans, dat hopen we. Want we zeggen het al elke dag tegen elkaar. Nee nu gaan we echt! We lopen het hotel uit en lopen zomaar onze stam lounge cocktail bar voorbij. Zou het dan echtâ?¦ ja!….Nee toch niet. âZeg daar aan het strand zit ook zoân leuke lounge cocktailtent. Zullen we daarâ?¦ Okâ?!!! Ach hier is het ook happy hour en je ziet weer eens iets anders hé. Een Marguerita en een Pina colada graag! Het is hier echt superrelaxed! Aan het strand en best wel donker. Leuk muziekje erbij. Top!

Donderdag 28 augustus

Vandaag gaan we op excursie! Yes! Haha. De wekker gaat een uurtje vroeger want om 8.40u moeten we met de bus mee. Gauw even een broodje en een yoghurtje naar binnen proppen! We weten niet precies waar de bus ons komt halen dus Bas schiet in de stress omdat hij bang is we het niet halen. Haha. Al gauw zie ik gelukkig een bordje van de organisatie dus daar gaan we staan. Niet veel later komt de bus er al aan.
Onze juf is dit jaar een Bulgaarse vrouw die Nederlands spreekt. Heel grappig doet ze dat. Ze zegt ook woorden verkeerd, maar je begrijpt haar wel. Bijvoorbeeld “Dat heeft plekgevonden”. Haha. Geinig.
Omdat we vrij vroeg zijn (zegt onze juf) is er gelegenheid om een wijnfabriek te bezoeken. Iedereen stemt daar natuurlijk mee in. Alleen het is iet wat vroeg om te gaan proeven natuurlijk. Eenmaal daar blijkt dat er niet veel te proeven valt. Het is gewoon een klein winkeltje met een aantal flessen wijn en cognac die je kunt kopen. Wij denken dat we daar de hele dag dan mee moeten sjouwen, dus we kopen niks. Achteraf kan het ook in de bus blijven liggen. Maar goed. Jammer dan.

Op weg naar de tweede bestemming: de beroemde rivier Rapotamo. We gaan schildpadden zien en prachtige waterlelies! Wauw! Dat moet de anderhalf uur durende reis ernaar toe toch zeker wel waard zijn! We stappen uit de bus en lopen een stukje het bos in richting de rivier. Daar komt het bootje waar we in mogen. Met een privé kapitein. We stappen in. Nou kom maar op met die schildpadden en waterlelies! Bas pak je camera er maar bij!
Maarre na vijf minuten zijn er geen schildpadden en waterlelies te zien. En na 10 minuten ook niet. O gaan we nu al weer keren? Nou misschien op de terugweg. Nee hoor. Het riviertje had hetzelfde uitzicht als de overgang van een haven naar de Loosdrechtse plassen. Gewoon bomen en bruin water. Haha. Nou ja. Het is onze dag niet!

Met bonkend hart vervolgen we onze weg naar de 3e bestemming vandaag: het dorpje Sozopol . Daar gaan we ook de lunch genieten 😉
Sozopol is wel een leuk dorpje. Best wel toeristisch ook. Overal kraampjes met hebbedingetjes. Op een gegeven moment komen we bij een kerkje uit. Onze juf zegt dat we mee mogen gaan met haar het kerkje in, maar we mogen ook zelf het dorpje verkennen en wat gaan drinken ofzo. Om 13 uur moeten we dan weer verzamelen bij het kerkje buiten. Bas en ik lopen nog even mee naar binnen, maar we hebben het al gauw gezien. We besluiten even te gaan winkelen. We komen een winkeltje tegen met nepsokken. 3 paar voor 5 leva. Omgerekend a’2,50. Geen geld toch! Aangezien Bas een sokkentik (en een boxer tik, maar die komt nog) heeft, kan hij dit niet laten liggen.
We lopen nog een keer heen en weer en dan komen we een barretje tegen. Even zitten hoor! We hebben nog even de tijd voordat het 13 uur is. Wat nemen we? Een koud biertje hebben we toch wel verdiend, haha.

Verzamelen bij de juf voor het eten! Nou er gaat toch wel wat in. We lopen achter haar aan een smal straatje door. In het excursie boek stond dat we aan de haven gaan eten, dus we zijn benieuwd. Eenmaal daar zien we wel een paar bootjes en een watertje, maar een echte haven? Mwa. Het restaurant ziet er leuk uit. We zitten in het bovengedeelte met de hele klas. Het zijn allemaal best een beetje sufferds. We hebben nog met geen een een woord gewisseld. Ook raar eigenlijk. Waar is de juf? Eet ze niet mee? Nee. Dat belooft niet veel goeds, want vorig jaar op Rhodos at onze toenmalige juf ook niet mee. Achteraf was dat begrijpelijk.
De eerste gang komt eraan. Een bordje koolsla met een halve tomaat. Gelukkig staat er olie en azijn op tafel. Kunnen we zelf nog een dressinkje creëren.
We hebben de laatste sliert sla nog niet binnen en de tweede gang komt er aan: aardappelsoep met hele stukjes aardappel. Jongens dit hadden jullie toch niet hoeven doen!
Gang twee moet met dezelfde vaart naar binnen als gang een, want kijk eens wat is dat voor een specialiteit! Kipfilet met een papje en aardappelpuree. Ze zijn hier wel dol op aardappelen. Laten we het zo zeggen. De puree was lekker. Zelfs Bas heeft de kip laten staan. Dat wil toch wel wat zeggen. Haha. Ho kijk uit achter je! Daar komt het ijs al aan! Ach wat lekker! Vanille ijs met harde stukjes! Hoort dat? Nee?
Nou het is kwart over een en we hebben 4 gangen binnen. Toch knap.. Bas en ik besluiten onze tafelgenoten te verlaten en naar buiten te gaan. De “haven” in. Een biertje drinken om die gorigheid van daarnet weg te spoelen.
We mogen weer instappen in de bus. Maak me gek. We gaan nu naar de laatste bestemming: Burgas. Daar mogen we een uurtje winkelen. Het is niet zo ver weg gelukkig. Het is best een lelijke stad. Allemaal beton uit de tijd van het communisme. En alles is best viezig en onverzorgd. Bah. Bas en ik lopen de winkelstraat in. Ik als verslaafd winkelster word hier nu niet echt warm of koud van. Bas al helemaal niet. Er zijn wel aardig wat winkels enzo, maar het is HET gewoon niet. Neeâ?¦ jammer. We lopen wat winkeltjes in en uit en passen hier en daar wat, maar nee. Gaan we? Haha.
Eigenlijk (en dat vindt Bas ook) is deze excursie de minst leuke van alle excursies die we tot nu toe hebben gedaan. Daarom wil Bas mij dit volgend jaar niet weer aan doen of wel schat? O toch wel. Volgend jaar beter.

Rond half 6 zijn we weer terug bij ons hotelli. We hebben eigenlijk nog wel ff zin om in de zon te liggen, dus dat doen we. Bij het zwembad dit keer. Na een kwartiertje moeten we van stoel veranderen omdat de zon achter het hotel verdwijnt. Iets naar achteren. Weer een kwartiertje later was ie echt weg. Wij dus ook.
Vanavond weer lekker eten en daarna (je zal het geloven of niet) eindelijk eens een keer naar het centrum met de luie lichamen van ons! We gaan met de taxi. Onze hostess vertelde van de week dat de taxiâs die bij het hotel staan te vertrouwen zijn dus daar gaan wij dan ook blindelings van uit. De chauffeur begint een leuk verhaaltje over zijn werk en vraagt of we al in Bourgas zijn geweest en hoeveel dat kostte. Dat bedrag vond hij veel te veel en als we er nog een keer heen wilden zou hij ons wel brengen. Nee we waren echt opgelicht zei hij. Die gladde aal. Totdat we bij het centrum aankomen en moeten afrekenen. Toen kwam het woord oplichterij niet meer in zijn woordenboek voor. 20 Leva mogen we maar liefst neertellen! Dat is een tientje in euroâs voor een ritje van 3 minuten. Je zou denken: Dan hadden jullie toch ook kunnen lopen? Uhm ja, dat had gekund. Maar daar gaat het niet om hé! We voelen ons zwaar genaaid!
Het centrum maakt het weer goed. Een waar shopwalhalla voor elke vrouw en zelfs voor de man! Overal best wel goede nepmerken. Van portemonnee tot broek. Ik blijf bij de eerste winkel al een kwartier hangen dus Bas gaat het zwaar krijgen. Jahaa we lopen wel door !!!
Het is hier rete druk. Overal barretjes met dansende halfnaakte vrouwen en restaurants en casinoâs. Mensen met krokoldilletjes, slangen en aapjes waarmee je op de foto mag! Dat vinden we wel zielig.
Langs de boulevard lopen we weer terug naar het hotel. Er zijn hier ook nog allemaal winkeltjes en standjes met allerlei kleren en dingen. Op een gegeven moment komen we een leuk winkeltje tegen met vooral veel Björn Borg. Ook hebben ze Ralfph Lauren en Paul Smith. Bas ziet een paar leuke dingen: een vest en twee poloâs. de kwaliteit ziet er prima uit dus die nemen we. Ik zie ook een leuk Björn Borg vest. Grijs met zilver gestikt. Leuk! Even passen! Ik pak er een en trek m aan, maar krijg de rits niet dicht! Die blijft hangen! Ik trek en even aan en jawel hoor. Krak! Rits stuk. En nu?! Bas probeert de mevrouw af te leiden met allerlei vragen terwijl ik dat ding over mân hoofd uit trek. Shit shit shit! Ik besluit gewoon tegen die vrouw te zeggen dat het vest al stuk was! “Look! Broken! Can I try another one”? Wat erg hé! Ze kijkt wel een beetje raar maar geeft me een nieuwe. Deze rits doet het wel. Ik kan het nu ook niet meer malen om âm niet te kopen. Dus die nemen we ook. Pfff gelukkig goed afgelopen! Haha.
Een paar kraampjes verder komen we ook Björn Borg boxers tegen in alle soorten en maten! Niet van echt te onderscheiden. Daar kan Bas natuurlik niet zomaar voorbij lopen hé, dat snap je. Koop maar weer dan 😉

Zo na zoân dag hebben we toch we een cocktailtje verdiend nietwaar? Ach ja vooruit! Wel 2 ook. Want het is hier eeuwig happy hour.

Vrijdag 29 augustus

Zo vandaag gaan we vroeg naar het strand, want we moeten natuurlijk wel poepie bruin zijn als we weer terug gaan. En gisteren hebben we een hele bakdag gemist! Er staat ook niets anders op het programma vandaag. Heerlijk! Tussen de middag een cheeseburgertje en een paar uurtjes later een biertje. Boekje erbij, muziekje erbij! Kan niet beter!
’s Avonds bij het buffet valt ons oog op de chocoladetaart die al klaar staat bij de toetjes. Mmm die gaan we nemen zometeen als we klaar zijn. Nou niet dus want dat dacht de rest van Majestic ook. Haha. De taart was binnen no time opperdepop. Maar goed. Er wordt dan dus ook geen nieuwe chocoladetaart neergezet, maar zoân vieze kokostaart ofzo. Getver. Maar gelukkig liggen er ook andere lekkere dingen.
Eigenlijk willen we vandaag weer naar het centrum, maar we redden het weer niet verder dan het cocktailtentje waar we woensdag ook zijn geweest. Dit keer gaan we aan de straatkant zitten. Dan kunnen we lekker mensen kijken. We bestellen een sex on the beach en een margeruita voor Bas natuurlijk. Ondertussen komen er twee Nederlanders achter ons zitten. Na 10 minuten krijgen zij hun bestelling wel en wij niet. Nou dan maar even vragen. Blijkt dat onze cocktails al een kwartier op de bar warm hebben staan worden. Twee lauwe sex on the beach en een marguerita waarvan het zoutrandje al in het glas is gedreven. Het ziet er allemaal gewoon niet uit! Bijna niet weg te krijgen. Bah. Bas proeft de tequila bijna niet, dus hij vraagt of hij er nog een beetje bij mag hebben. Dat kan. Maar eigenlijk is de cocktail gewoon verpest. Als we met pijn en moeite de boel ophebben na een poosje, krijg ik het idee om zonder te betalen weg te lopen. Echt waar, zo vies was het. Helaas ziet de serveerster ons opstaan en komt naar ons toe gesneld met haar chagrijnige kop. Ik heb geen gepast geld en zij heeft niet gepast geld terug, en ik weiger om ook maar een cent fooi te geven, dus uiteindelijk betalen we 50 leva minder. Het gaat om het principe hé, hehe.
Zullen we dan nog maar een echte cocktail gaan halen aan onze eigen bar? Jaaaah!! Joyce een Pina Colada en Bas een echte marguerita. Kijk dit zijn pas echt cocktails!

Naast ons zit een jongen met twee meisjes die hij volgens mij net heeft ontmoet. Eigenlijk kletst hij tegen iedereen. Hij praat wel aardig Engels. Natuurlijk begint hij ook tegen ons te lullen over van alles en nog wat. De meiden zien kans om tussendoor te vertrekken. Mooi is dat. Hihi. Maar we komen er achter dat hij uit Denemarken komt en dat hij met zijn ouders hier is, maar die liggen al te slapen. En hij heeft het maar steeds over een “aftershock”. Dat is zo’n geweldig drankje waar je helemaal dronken van wordt en zus en zo. Dus ik zeg tegen hem dat Bas er wel een met hem wil drinken. Haha. Nou hij stribbelde even tegen, maar daar gaan ze uiteindelijk hoor.
Het drankje wordt in de brand gestoken, dan moeten de mannen het opdrinken en daarna het glas ondersteboven neerzetten. Vervolgens met een rietje de walm onder het glas vandaan zuigen. Bas blaast. Zo jammer. Maar ik kan je verzekeren. Hij heeft morgen wel een aspirientje nodig hoor 😉

Zaterdag 30 augustus

Om kwart voor negen weer de wekker. Helemaal als je je beseft dat het eigenlijk een uur vroeger is, is dit helemaal een hel op een vakantiedag. Vooral na gisteren. Vooral voor Bas! Maar gelukkig heeft hij zijn vrienden de Panadols! Haha.
Na het ontbijt gaan we weer naar de Spa! Op uitnodiging van lieve Baffie. Hij neemt zelf weer dezelfde massage als eerder deze week en ik krijg een gezichts- en haarmasker in het Turkse bad. Naakt dat wel. Nou ja in een papieren string. En het wordt gedaan door een man! In het begin wel wennen dus maar zeer zeker zeer heerlijk ontspannend. Super! Tnx Baby!
Hierna weer lekker naar het strand. Het is weer heet vandaag. Heter dan de vorige dagen. Omdat ook de wind ontbreekt.
Rond enen nemen we allebei een lekkere kipkebab op het strand met een biertje. Wat is het hier toch vervelend! Eindelijk wordt het na vijven wat koeler. Er steekt een windje op en Bas leest lekker de Viva en ik ga nog even zonnen.
Opeens gaat de zon achter een wolk en begint het toch wel heel hard te waaien! We zien ook iedereen van het strand af snellen! Er komt me toch een donkere lucht aan en een stormachtige wind raast over het strand. Nou dan gaan wij ook maar. Bij het hotel waaien de ligbedden het zwembad in! Eigenlijk valt het achteraf wel mee. Een hele grote storm is er niet geweest, maar het was toch wel even spannend!
Vanavond gaan we eten bij het restaurant van het hotel in plaats van bij het buffet. We hebben om half 8 gereserveerd en lopen het restaurant binnen. We worden al opgewacht en we kunnen binnen plaatsnemen. Nou dat ziet er best chique uit. En lekker dingen op de kaart ook! Hele andere dingen dan gisteren op de kaart stonden toen we gingen reserveren.. wat gek. Zitten we wel in het goede? Bas we zitten verkeerd!! Even de ober vragen. Verkeerd dus. Sorry! Haha wat een flater weer. We moesten het restaurant hiernaast hebben, maar het lijkt allemaal zo op elkaar. Dat is misschien ook wel de strategie. Gelukkig komen we er op tijd achter. Dit restaurant is wel wat anders! Wel lekker hoor, maar het verschilt niet heel veel van het eten wat we ook bij het buffet krijgen.

Na het eten gaan we met de taxi weer richting centrum. Dit keer voor de normale prijs. 15 leva in plaats van 20. Het is weer lekker bruisend hier. Langzaamaan lopen we over de boulevard weer terug naar het hotel. Dit keer kopen we niks meer. Gewoon lekker struinen.

Zondag 31 augustus

Laatse daggie alweer.. Getverdegetver, wat gaat vakantie toch altijd snel. Laten we nog even lekker genieten vandaag. Ondanks de storm van gisteren, brandt de zon aan de hemel. Het is heerlijk warm!!! We zijn vroeg op het strand. Bastiaan heeft zijn GPS apparaatje meegenomen, want hier in de buurt ligt een cache . Hij is vastbesloten deze te vinden. Rond 10.00 u gaat hij op zoek naar de schat. Deze ligt uiteindelijk helemaal aan de andere kant van de boulevard, dus tegen enen komt Bas weer teruggelopen. Hij heeft hem gevonden! Goed hé. Nu heeft hij rust verdiend, hihi. Ineens hoor ik “Auw Beppie ik ben gestoken” Wat denk je! Een heel groot zwart beest heeft hem in zijn been geprikt! Heel pijnlijk! Ik trek de angel eruit en Bas gaat het even afspoelen in de zee. Een poosje later zit er een enorm plakkaat op zijn been. Niet te geloven wat een rot beest!
Even later gaan we weg.. verbrand!!!! Vreselijk. Op het laatst kwam er een fris windje dus dan blijf je lekker in het zonnetje liggen. Zelfs Bas de hele tijd.  Haha. We komen de kamer binnen en we voelen het allebei. Auwww. Smeren, smeren, smeren. Maar het helpt niet zo. O wat handig van ons. De laatste avond en wij hebben ons laten verbranden. En nu pakken… blehh.
Bij het buffet zien we weer de chocolade taart staan. Die gaan we nu vast pakken! Nee joh dat kan je niet maken! Waarom niet?! Haha dus voordat we gaan eten staat het toetje al op tafel. Maar wij hebben m in ieder geval alvast! En maar goed ook want zodra we er aan toe zijn is de taart zelf alweer op! Dit was ons laatste buffetje, snif.

We zijn niet echt meer in de vakantiestemming dus we maken na het eten nog een paar foto’ss van het hotel en gaan daarna naar boven. Om 6.10u komt de bus ons halen.

Dag Majestic en Sunny Beach! Het was helemaal top!

Vaak gaan vakanties snel, heel snel. Zo was het ook het geval bij mijn vakantie in Bize . De anderhalve week is weer echt voorbij gevlogen.

Heerlijk uit eten geweest bij restaurant l’appaloosa in Bize zelf en nog een keer bij restaurant Lo Cagarol in Aigne. Verder voornamelijk bezig geweest om zo min mogelijk te doen. Lekker lezen, beetje achter de pc rommelen, van de zon genieten en mijn middagslaapje niet te vergeten. Op de eerste twee dagen na hebben we alleen maar een strak blauwe lucht gehad. Rond de 28 graden was het goed vertoeven.

Anko en moedertje bedankt voor de leuke anderhalve week. Kan er weer even tegenaan.

Groet, Bastiaan.