Voordat Dan Brown zijn boek De Da Vinci Code schreef had hij al een ander boek geschreven. In mijn ogen is dat boek, Het Bernini Mystery een beter boek. Velen malen spannender nog dan de Da Vince Code. Op het moment van lezen vroeg ik mij al af hoe het zou zijn om hier de verfilming van te zien.
In mei 2009 gaat de film dan ook komen. Met Ron Howard weer als regisseur en wederom met Tom Hanks in de hoofdrol moet dit weer een kaskraker gaan worden. De film heet Angels and Demons wat ook de orginele Engelse titel is van het boek.
Voor de nieuwsgierigen (net als ik) zal ik hieronder een trailer zetten.
De gebeurtenissen volgen elkaar sneller op dan ik kan bloggen. Geen tijd ook eigenlijk. Nu een paar daagjes vrij dus even wat zaken van de maand december op een rijtje zetten.
Na mijn mooie schuiver op de A27 moest ik natuurlijk ook weer een nieuwe auto hebben. Gelukkig had mijn buurman nog een zelfde model staan en ook exact dezelfde kleur. Halverwege deze maand alles netjes af kunnen ronden en ik ben weer de trotse eigenaar van een Peugeot 206.
Zaterdag 20 december hadden we een bedrijfsuitje van de KvK in Den Haag bij de Uithof . We konden kiezen uit verschillende activiteiten. Wij kozen voor skieen en Slip en Slide Curling . Ik had me opgegeven voor een skiles samen met Joyce maar dit was voor mij nogal saai. Ik ben vrij gaan skieen en Joyce heeft de les keurig gevolgd. Aan het einde werden er netjes bochtjes gedraaid en kon Joyce ook remmen. Dit heb ik bijna twee jaar geleden in Lapland niet voor elkaar gekregen!!! Als diner kregen we verschillende stamppotten. Niet al te laat reden we rozig terug naar Hilversum.
Dan gezellig naar die kerstdagen. Zoals eerder geschreven zaten we kerstavond in Soulkitchen. Lekker gegeten en via Felix 2 zijn we in de nieuwe Hilversumse club Rex beland. Het deed me sterk denken aan de Chemistry waar wij vroeger nogal eens kwamen. Ik vond het niet geweldig maar moet eerlijk zeggen dat ik nog niet alles gezien heb. De Musk vind ik dan veel leuker en heeft meer sfeer. Desalwelteplus kwam ik toch pas om 04:30 uur mijn bedje in met een piepklein slokje te veel op. Bij het ontwaken op eerste kerstdag had ik hier ook behoorlijk last van. Mijn vriend Advil moest er aan te pas komen om het leed enigzins draaglijk te maken. Om vijf uur werden we al weer in Huizen verwacht bij Natas en Jeroen voor het geweldige diner dat mijn moeder had voorbereid. Ook dit jaar was het weer top. Zo ontzettend lekker gegeten. Bij elk gerecht een bijpassende wijn. Het leek wel een Michelin ster restaurant.
Tweede kerstdag natuurlijk ook niet helemaal fris begonnen maar toch beter dan de eerste. Deze avond gaan we eten bij brasserie Docks . Een sfeervolle tent aan de Havenstraat in Hilversum. Het gaat er iets rustiger aan toe dan de voorgaande dagen maar ook hier is het erg gezellig. Heerlijke gerechten en een goede wijn passeren de revue deze avond. De derde kerstdag al mag je dit eigenlijk niet zo noemen gaan we op pad met de Vrienden van het goede leven. Haarlem is vanavond de stad waar wij eens een kijkje gaan nemen. We slapen in hotel Carillon midden in de stad aan de Grote markt. Eerst maar eens een potje bowlen. Aangekomen met de trein op Haarlem station nemen we decadent de taxi naar Bison Bowling . Overall winner is Tim die tijdens één potje meer dan 150 gooit. Zo decadent als we kwamen gaan we ook weer met de taxi terug. Na een paar biertjes in een kroeg tegenover ons hotel gaan we een hapje eten bij Wilma & Albert . Een steakhouse waar we een paar lekkere biertjes drinken en een lekker stukje vlees happen. We vervolgen onze weg naar diverse cafés en gaan ook nog op zoek naar de rode lampjes. Tevergeefs vinden we ze niet;-) In het hotel aangekomen proberen we een pringles machine te demonteren en zuigt Jochem nog even netjes de gang. Opnieuw volgt een brakke ochtend. We waaien uit op Zandvoort en zien Ajax winnen van Ado. Weer een geslaagde avond kunnen we wel stellen. Mannen op naar volgend jaar, ik hoop een weekend in de sneeuw… wie weet.
Ik wens iedereen alvast de beste wensen voor 2009, maak er een mooi jaar van.
Afgelopen weekend na een dramatisch verloren wedstrijd tegen AH waarin ik negatieve zin een rol speelde hebben we Sinterklaas gevierd bij Anke in Kortenhoef. Een hele gezellige avond met weer veel te veel kado’s en een heerlijke gourmet. We hebben een prachtig fotoboek van New York gekregen geprint via Hema. Nu het meubel achter het bed ook voor 95% klaar is hebben we ook een mooie zwarte dekbedovertrekset gekregen, kleding en nog heel veel andere mooie dingen.
Nu de goedheiligman met z’n stoomboot het land weer verlaten heeft wordt het tijd voor kerst. Op de radio word je al doodgegooid met kerstliedjes en dus voor mij een mooi moment om de site weer in het kerstjasje te hijsen. Tevens de sneeuwvlokken die not done zijn ook weer van stal gehaald!
Het gaat nog even duren maar er komt een vervolg de Terminator films. Terminator Salvation zoals het vierde deel gaat heten zal in Nederland te zien zijn volgend jaar juni. De grote vraag is natuurlijk of ze Arnold Sarzenegger zo gek krijgen om ook in dit deel mee te doen. Wat al wel bekend is dat John Conner gespeeld gaat worden door Christian Bale die in Batman the Dark Knight de rol van Batman op zich nam.Nog een half jaar wachten maar ik kijk er naar uit met of zonder Arnie Hieronder vast de trailer:
{flv}Terminator Salvation – Official Trailer 3 [HD]{/flv}
Over sommige gebeurtenissen schrijf je liever niet. Dat komt omdat je ze eigenlijk helemaal niet mee wil maken. Dat geldt vanzelfsprekend ook voor ongelukken. Ik ben afgelopen dinsdagochtend door ijs op de weg de macht over het stuur verloren en mijn auto is total loss. Het feit dat ik dit zonder moeite kan schrijven moet betekenen dat ik een engel op mijn schouder had. Het was mijn tijd nog niet! Het had namelijk ook heel anders af kunnen lopen. Ik lig niet in het ziekenhuis met letsel of nog erger tussen zes plankjes. Ik zal het verhaal van m’n ongeluk hier vertellen.
Afgelopen dinsdagochtend vertrek ik vroeger dan normaal naar mijn werk. Ik sta maar liefst een uur eerder op om 05:15 uur. Bij de KvK zijn we constant bezig met aanpassingen en verbeteringen. Dit moet af en toe gebeuren op het moment dat er geen gebruikers aanwezig zijn zodat je ongestoord je gang kan gaan. Voordat er mensen op het systeem aanloggen ben je dan klaar. Ik vertrek rond 05:35 uur van huis. De dag ervoor werd er voor het eerst in de geschiedenis een sneeuwalarm afgegeven door de ANWB. Vandaag is dat niet het geval. In Hilversum blijkt alles netjes gepekeld. Ik merk niets van de gladheid en aangezien het nog zo vroeg is hoor ik er op de radio ook niets van.
Onderweg valt het me ook niet op dat het glad is. Ik rijd zonder problemen tot aan de afslag op de A27 “Veemarkt de Bilt”. Daar gaat het helemaal mis. Ik rijd op de linkerbaan. Ik ga niemand inhalen, neem geen bocht en verander niet van baan. Van het ene op het andere moment gaat mijn auto rechtsaf. Er is geen sturen meer aan en ik begin te draaien. Dit gebeurt allemaal met een snelheid van 120 KM per uur. Onderweg raak ik een vrachtwagen, althans dat hoor ik later want dit is me totaal ontgaan en verderop ook nog een Opel. Uiteindelijk kom ik tot stilstand op de vangrail helemaal rechts.De airbacks gaan uit en heel snel vult de auto zich met rook. Ik stap snel uit en neem afstand. Ik ga gelijk 112 bellen, op de een of andere manier was ik nog goed bij de tijd. Als ze vragen bij welke hectomerpaal ik sta kom ik erachter dat door de klap mijn bril kwijt is. Deze vind ik later geheel in tact achterin de auto. Daarna bel ik ook nog mijn werk om te zeggen dat ik later ben.
Dan komt er iemand aanlopen van de Opel die ik geraakt heb. Gelukkig heeft hij niets. Hij was de bijrijder. Vervolgens loop ik naar de bestuurder van de Opel. Hij zit nog in de auto. Samen wachten we op de bergers in zijn auto. Hij is ook ontzettend geschrokken. Joyce voelt nattigheid als ze op het nieuws hoort dat er op de A12 een ongeluk gebeurd is. Dat ben ik dan wel niet maar krijg wel een smsje en een belletje wat ik niet opneem. Aangezien ik zelf ook nog niet helemaal weet wat er gaat gebeuren sms ik terug dat er niets is. Later begrijpt ze dat ik beter alles kan uitleggen als ik zelf ook weet wat er gaat gebeuren en daar komt bij, ik heb helemaal niets!!!
Op het moment dat de bergers aankomen en de boel inspecteren gebeuren er op precies hetzelfde punt nog een aantal ongelukken. De ene na de andere auto glijdt weg en er is veel blikschade. Er staan een stuk of 10 auto’s op de vluchtstrook achter elkaar op hetzelfde punt. Gelukkig is niemand ernstig gewond. De man die na mij van de weg gleed gebeurde precies hetzelfde. Hij kwam op de linkerbaan aanrijden en in één keer ging de auto naar rechts en sturen was onmogelijk. Dat gaf mij toch een meer gerust gevoel. Zo van “het ligt niet aan mij”. Een schrale troost… maar toch.
Als alle auto’s zijn weggehaald vertrekken we naar het bedrijf wat ons van de weg gehaald heeft. Daar vullen we de papieren in en er wordt een taxi gebeld zodat ik naar huis kan. Dan bel ik Joyce ook op om het nieuws te bregen. Die is boos natuurlijk dat ze het niet gelijk hoorde maar heel blij dat ik nog niets mankeer.
Gisteren hoorde ik dat de auto inderdaad total loss verklaard is en ik ben net naar het schadebedrijf gereden om al mijn spullen eruit te halen. Procedures met verzekeringen zijn allemaal in gang gezet. Het zal nog wel even duren voordat dit helemaal afgerond is.
Al met al ben ik echt blij dat er met mij helemaal niets is. Al meerdere mensen hebben gezegd: “Jij hebt zo’n geluk gehad”. Nou ik kan niet anders dan het daar volkomen mee eens zijn!!!
Wat gaat de tijd toch snel. Je hoort er iedereen over maar als ik er eens over nadenk dan is dat ook echt zo. Ik zal een paar voorbeelden noemen.
We wonen al weer ruim een jaar op de Monseigneur van de Weteringstraat bijvoorbeeld. Dat betekent ook dat we het Noordse Bosje al meer dan een jaar niet van binnen gezien hebben. We denken nog regelmatig terug aan ons "kleine" appartement in het centrum van Hilversum.
Begin november was het al weer vijf jaar geleden dat de vader van Joyce overleed. Het zijn allemaal gebeurtenissen die ik me zo voor de geest kan halen maar toch al vijf jaar terug gebeurd zijn. Mijn vader heeft al weer ruim twaalf jaar geleden het tijdelijke verblijf op aarde geruild met het eeuwige. Twaalf jaar, gewoon voorbij gevlogen.
Joyce en ik zijn al weer zes jaar samen. Ook deze geweldige zes jaar gingen erg snel. Time flies when you're having fun!
Een voorbeeld van laatst is New York. Begin 2008 alles in werking gezet voor oktober 2008. Dat zijn tien maanden!!! We hebben een hele hoop leuke dingen gedaan in 2008. Barcelona, Praag, Mechelen, Joyce naar Ibiza, ik naar Frankrijk, Bulgarije en ook naar New York. Je leeft zo naar alles toe maar voor je het weet is al het leuks voorbij. Het jaar 2008 loopt bijna op zijn einde. De kerstdagen zijn al weer volgepland en we kijken vooruit naar 2009.
Elke dag is er één om nooit te vergeten, geniet bewust van wat je dagelijks doet!!
Ik wil al een tijdje een mooie reis maken buiten Europa. Aangezien Joyce niet echt een liefhebber is van vliegen heb ik gevraagd over mijn moeder mee wil. In eerste instantie wilde we graag naar Sri Lanka maar op diverse sites werd dit afgeraden. Als alternatief zag ik Maleisië wel zitten.
Ik heb net de rondreis geboekt bij Djoser voor 23 dagen. Naast veel flora en fauna waar deze reis bekend om staat verblijven we aan het einde van de reis op een Expeditie Robinson eiland met de naam Pulau Tiga.We bezoeken diverse nationale parken en verblijven bij de Bidayuh stam. Ik heb er echt ontzettend veel zin in en kijk uit naar dit mooie avontuur wat ons te wachten staat. Ik hoop mooi zo veel mooie verhalen en foto’s terug te komen dat ik Joyce kan overtuigen zo’n reis ook een keer te maken.Ik zal bij “Lees meer” de gehele reisbeschrijving van de site van Djoser zetten.
Groet, Bastiaan
Kuching
Dag 1 Amsterdam – Kuala Lumpur Dag 2 Aankomst Kuala Lumpur, vlucht naar Kuching
Vroeg in de ochtend arriveer je in Kuala Lumpur, waar je overstapt op de korte vlucht naar Kuching op Sarawak. De reisbegeleider wacht je op in Kuching en brengt je van het vliegveld naar het hotel. Je hebt dan de tijd om zelf de stad in te gaan. Maak een wandeling langs het waterfront of charter een van de vele bootjes. Statig zijn de historische huizen uit de Brooke-dynastie.
Of trek een paar uur uit voor het Sarawak Museum, een van de beste musea van Azië. Een schitterende, veelzijdige collectie toont de Dayakcultuur en je krijgt een beeld van de rijke flora en fauna van Sarawak. Populair zijn de vele restaurantjes op de Jalan Gambier, die tot ’s avonds laat open zijn en waar je in de gezellige drukte heel goedkoop kunt eten. Kuching betekent trouwens kat en dit dier zie je in allerlei vormen en op tal van plaatsen uitgebeeld.
Bako National Park
Dag 3 Kuching – Semonggoh – Bako nationaal park Dag 4 Bako NP Dag 5 Bako NP – Kuching
Vanuit Kuching reizen we per bus en boot in ongeveer twee uur naar het nationale park Bako. Onderweg maken we een stop bij Semonggoh, het oudste orang-oetanreservaat van Sarawak. In dit reservaat worden verweesde baby-apen en volwassen dieren, die vaak als huisdier zijn gehouden, voorbereid om terug te keren in de natuur.
Bako bestaat uit zo’n 27 km² tropisch regenwoud langs de prachtige kust met stranden, baaien en steile kliffen De bijzonder gevarieerde flora zorgt ook voor een enorme verscheidenheid aan dieren. Er zijn zeldzame soorten neushoornvogels te vinden, maar ook wilde zwijnen, makaken en neusapen. Een netwerk van gemarkeerde wandelroutes biedt volop gelegenheid om de jungle in te gaan. Voor Bako geldt, net als voor de andere parken: in de vroege ochtend en tegen het vallen van de avond is de kans het grootst dat je dieren in het wild kunt waarnemen. De kans blijft echter klein in de dichtbegroeide jungle. Na twee overnachtingen in de eenvoudige parkhuisjes in Bako reizen we terug naar Kuching.
Longhouse en Similajau
Dag 6 Kuching – boot naar Sibu Dag 7 Sibu – boot naar Kapit – Iban longhouse Dag 8 Iban – Sibu – Similajau nationaal park Dag 9 Similajau NP – Miri
Alweer vroeg vertrekken we met de snelle express boot naar Sibu. Deze totaal 5 uur durende tocht over de Chinese zee en de laatste 2 uur over de Batang Rajang rivier, de grootste rivier van Borneo, is een hele belevenis. Na een overnachting in Sibu, vertrekken we de volgende ochtend met de snelle Express boot naar Kapit. Deze toch op de Rajangrivier, de belangrijkste verkeersader van Sarawak, duurt zo’n 2,5 uur. Met een busje rijden we dan nog een uur naar het Rumah Bundong longhouse van de Iban.
De Iban-stam is de belangrijkste stam van Sarawak en was vroeger berucht als volk van koppensnellers. In hun longhouse zijn de zwarte schedels van vroegere slachtoffers vaak nog te zien. De traditionele longhouse, een gebouw op palen aan de rivier, telt vele ‘appartementen’ voor verschillende families. Aan het hoofd van de hechte gemeenschap staat de ‘tuai rumah’. We verblijven hier één nacht en ’s avonds is er alle tijd om met behulp van een lokale gids/tolk van gedachten te wisselen met de Iban en van de traditionele dans en muziek te genieten, dit alles onder het genot van een onmisbaar glaasje ‘tuak’, de lokale rijstwijn.
Je komt van alles te weten over de rituelen, folklore en religie die in hoge mate de rijstbouw bepalen, het belangrijkste middel van bestaan. De Iban laten je tijdens een wandeling ook graag kennismaken met hun primitieve maar ingenieuze jachttechnieken en tonen hun geweldige kennis van bomen, planten en dieren die ze onder meer als medicijn of voedsel gebruiken. We slapen gezamenlijk in een zeer eenvoudig gastenverblijf. Vanzelfsprekend is het comfort naar onze maatstaven beperkt, maar dat valt in het niet bij de bijzondere ervaring van dit verblijf.
Via Sibu rijden we door het prachtige landschap naar het nationaal park Similajau, dat nog niet zo lang geleden is opengesteld voor toeristen. Nog vrij onbekend dus, maar absoluut een topper, met een van de mooiste stranden van Sarawak. Wie het rustig aan wil doen, kan lekker aan het strand liggen of varen naar Golden Beach. Actieve wandelaars kunnen kiezen uit verschillende uitgezette routes. We overnachten in Miri, een moderne en welvarende stad waar we even kunnen genieten van het drukke leven in een grotere plaats.
Gunung Mulu National Park
Dag 10 Miri, vlucht naar Gunung Mulu nationaal park Dag 11 Gunung Mulu NP, boottocht naar Wind Cave en Clearwater Cave Dag 12 Gunung Mulu NP, vlucht (via Miri) naar Kota Kinabalu
In Miri stappen we in een klein vliegtuigje naar het beroemde en grootse nationaal park Gunung Mulu, een schitterend natuurgebied diep in de binnenlanden van Sarawak. In dit park ligt het grootste grottenstelsel ter wereld maar het is ook geliefd om zijn diversiteit aan tropische gewassen, waaronder een grote variëteit aan vleesetende bekerplanten.
’s Middags kun je een wandeling maken door de jungle naar Deer Cave en Lang Cave. Als je de fantastische druipsteenformaties ziet en de miljoenen vleermuizen, die tegen het einde van de middag de grot uitvliegen op zoek naar voedsel, begrijp je waarom dit grottenstelsel wereldberoemd is.
De volgende dag varen we na het ontbijt over de Melinaurivier naar de Clearwater Cave, die zich uitstrekt over een lengte van maar liefst 51 kilometer. Onderweg stoppen we bij de Wind Cave en je kunt hier duidelijk voelen hoe deze grot aan zijn naam komt. De Clearwater Spring is een geschikte plek om te picknicken en te zwemmen.
Op de terugweg brengen we een bezoekje aan een Penan-nederzetting bij Batu Bungan. ’s Avonds kun je genieten van de rust en stilte in een ‘lodge’ aan de rivier. Via Miri vlieg je de volgende middag weer naar de bewoonde wereld. In de moderne stad Kota Kinabalu in Sabah kun je, als afwisseling op de natuur, winkelen in een van de shopping malls, flaneren langs het water of rondstruinen op de Filippinomarkt, waar je onder andere typisch Filippijns handwerk kunt kopen. Kota Kinabalu is een stad voor culinaire liefhebbers; houd je van Spaans, Koreaans, Filippijns of Japans eten, dan kun je hier je hart ophalen. Maar ook het lokale eten op de markten is niet te versmaden.
Sepilok en Kinabatanganrivier
Dag 13 Kota Kinabalu – vlucht naar Sandakan – Sepilok Dag 14 Sepilok – Kinabatanganrivier Dag 15 Kinabatanganrivier
Vanaf Kota Kinabalu vliegen we naar Sandakan, de vroegere hoofdstad van Sabah, tegenwoordig een handelsstad waar producten uit het binnenland, zoals rotan, rubber en palmolie, worden ingescheept voor de export. Vanuit hier rijden we naar Sepilok, waar een van ’s werelds drie rehabilitatiecentra voor orang-oetans ligt. De dieren worden hier getraind om weer in het wild in de jungle te kunnen leven. Het is een unieke ervaring om de apen te zien wandelen door de jungle of slingeren aan de lianen bij een van de voederplatforms. We overnachten in Sepilok zodat we de volgende morgen tijdens de voedertijd aanwezig kunnen zijn.
Bij de Kinabatanganrivier overnachten we in een ‘lodge’ aan de oever. Je kunt hier ’s middags een boottocht maken om een bijzondere apensoort te bekijken; de neusaap, die vooral in dit gebied voorkomt. Hun enorme rode neus inspireerde eertijds tot de bijnaam ‘Hollanders’. Verder kun je lopend of per boot genieten van de prachtige natuur van dit gebied, met de mooiste bloemen en bijzondere vogelsoorten, zoals de neushoornvogels en slangehalsvogels. Ook is er gelegenheid om een (facultatieve) excursie naar het Oxbowmeer te maken.
Kinabalu nationaal park
Dag 16 Kinabatanganrivier – Kinabalu nationaal park Dag 17 Kinabalu NP Dag 18 Kinabalu NP
Vanuit de Kinabatanganrivier rijden we met de bus naar Kinabalu nationaal park, met het 4105 meter hoge bergmassief Mount Kinabalu. In het park komen meer dan 1000 plantensoorten voor; van de gigantische rafflesia tot tal van wonderlijk gevormde orchideeënsoorten. In het informatie centrum wordt een presentatie over het park vertoond; hiermee krijg je een indruk van het natuurschoon en kun je je voorbereiden op de inspannende tocht naar de bergtop. We verblijven in een accommodatie buiten het park.
De volgende ochtend kan je het park op je gemak gaan verkennen, eventueel met een lokale gids. Er zijn vele verschillende wandelmogelijkheden inclusief een beklimming naar de top van Mount Kinabalu. Degenen die deze beklimming willen maken worden ’s ochtends vroeg met een busje naar het beginpunt, het Power Station, gebracht. Je overbrugt de eerste dag zo’n 1500 meter hoogte om op circa 3300 meter in een eenvoudig resthouse te overnachten.
De volgende dag ga je héél vroeg uit de veren om naar de top te klimmen, waar je (hopelijk) wordt beloond met een schitterende zonsopgang en een ver reikend uitzicht. Moe maar voldaan zit je vijf uur later aan het ontbijt in het resthouse waar je overnacht hebt. Daarna daal je verder af naar nationaal park Kinabalu. Met name het laatste stuk van de beklimming is zwaar, maar met een goede conditie en een flinke dosis doorzettingsvermogen kun je de tocht zeker volbrengen.
De beklimming van Mount Kinabalu is facultatief; de kosten bedragen € 195,-. Je dient je hiervoor minimaal 2 maanden voor vertrek voor aan te melden in verband met het kleine aantal overnachtingsplekken dat beschikbaar is, en de grote vraag hiernaar. Bedenk van te voren dus wel goed of je conditie goed genoeg is voor zo’n beklimming daar het echt een zeer pittige tocht is. Maar ook zeker de moeite waard zal zijn!
Pulau Tiga
Dag 19 Kinabalu NP – Kota Kinabalu – Pulau Tiga Dag 20 Pulau Tiga Dag 21 Pulau Tiga Dag 22 Kota Kinabalu – Kuala Lumpur – Amsterdam Dag 23 Aankomst Amsterdam
De volgende dag rijden we via Kota Kinabalu naar Kuala Penyu. Vanuit daar nemen we de boot naar het ‘Survivor Island’ Pulau Tiga. Dit onbewoonde eiland ligt ongeveer 10 kilometer van de kust en heeft slechts één resort. Het nationale park Pulau Tiga biedt diverse wandelpaden die zeker de moeite waard zijn om te ontdekken. Midden op het eiland bevinden zich moddervulkanen waardoor geometrische activiteit de modder uit de grond opborrelt. Men zegt dat deze modder herstellende elementen voor de huid bevat. Neem dus een modderbad met als afsluiting een verfrissende duik in zee!
Vanuit je eenvoudige chalet is het niet ver lopen naar de zee. Na een enerverende reis bestaan hier mogelijkheden om te zwemmen, snorkelen, duiken, wandelen en uiteraard te genieten van de zon. Aan het begin van de avond vertrekt het vliegtuig naar Kuala Lumpur, waar je overstapt op het toestel naar Amsterdam.
Vorige maand vraagt Desiree aan mij of ik meedoe aan de Maple Leaf Cross . Ik denk bij mezelf… de Maple Leaf Cross… wat is dat dan weer? Na even de website te hebben bekeken en mijn hardloop maatje Ronnie te hebben overgehaald schrijven we ons op de laatste dag in. Deze loop is een eerbetoon aan onze Canadese bevrijders en wordt dit jaar voor de 61e keer gehouden.
Afgelopen zondag 2 november was het dan zo ver. De 9 KM prestatieloop staat op het programma. Ronald en ik weten allebei eigenlijk niet wat we moeten verwachten bij zo’n “Crossloop”. Al gauw blijkt na wat opmerkingen van de omroeper te hebben aangehoord dat het een zware barre tocht gaat worden door de bossen bij Anna’s Hoeve. We horen de beste man spreken over heuvels, mul zand en doe rustig aan! Nou dat belooft wat. Als we de website iets beter gelezen hadden dan hadden we dit bij voorbaat al kunnen weten… maar goed. We verschijnen in onze geheel nieuwe outfit de dag ervoor gekocht bij Decathlon aan de start om 14:00 uur. We zijn klaar om drie rondjes van drie kilometer te verslinden!!!
De omroeper heeft helemaal gelijk. Zo’n cross heeft veel weg van een stormbaan in het leger. Vooral de heuvels in het parcours zijn killing. Daar ga je echt op stuk. Het eind van de cross is top want we zetten allebei een goede tijd neer.
Ronald:
Ronde 1: 16:53
Ronde 2: 32:30
Finish:47:40
Gemiddeld:11,4 KM/UUR
Bastiaan:
Ronde 1: 17:03
Ronde 2: 34:06
Finish: 50:51
Gemiddeld:10,7 KM/UUR
We vonden deze loop zeer geslaagd en willen volgend jaar weer meedoen en dan natuurlijk onze tijd verbeteren. Hieronder volgen nog twee video’s van onze finish:
Ik zit momenteel met een washandje met ijsklontjes op de bank mijn blauw rode oog te koelen. Afgelopen zaterdag tijdens de uitwedstrijd tegen Zuidvogels 9 in Huizen een klein ongeluk gehad. Een hoge diepe bal op de rechtsbuiten van de tegenstander probeerde ik weg te koppen. Naast de bal heb ik ook het achterhoofd van de tegenstander geraakt. Op het moment dat ik op de grond lag en er een koude spons op mijn gezicht kwam wist ik al dat dit een blauw oog zou worden! Het was eerst wat dik maar zondag werd het ook nog rood en blauw. Maar goed, we hebben met 1-2 gewonnen dus dat is ook wat waard. Ik zal nog wel een week of twee met deze prachtige kleuren door het leven moeten….
Hieronder vast de trailer:
