Notice: Functie _load_textdomain_just_in_time werd verkeerd aangeroepen. Vertaling laden voor het specia domein werd te vroeg geactiveerd. Dit is meestal een aanwijzing dat er wat code in de plugin of het thema te vroeg tegenkomt. Vertalingen moeten worden geladen bij de init actie of later. Lees Foutopsporing in WordPress voor meer informatie. (Dit bericht is toegevoegd in versie 6.7.0.) in /customers/0/c/8/gaillardonline.nl/httpd.www/wp-includes/functions.php on line 6114
gaillardonline - Pagina 10 van 26 - Het weblog van Bastiaan Gaillard
09:00 uur opgehaald door de taxi. Brengt ons naar de huskyfarm Rami’s Huskies. Thermopakken en snowboots aan. 30 KM safari met zalm op het vuur als lunch. Voor Robbie soep. Huskietocht naar Pallas-Ylläs National Park. http://www.ramishuskies.fi/en Contact: Sari
Vrijdag 10-02-2012
10:00 uur aanwezig in het centrum van Levi bij Perhesafari’s. Thermopakken en snowboots aan. Uitleg sneeuwscooter. Vanaf daar vertrekken we naar het Hukkakumpu meer. Op dit meer gaan we een gat zagen in het ijs en proberen visjes te vangen. Na deze break vervolgen we onze weg richting het Joutsenranta meer. Tocht is in totaal 70 km en duurt de hele dag. Ook hier is de lunch geregeld. http://perhesafarit.fi/home.html Contact: Marja-Liisa
Zaterdag 11-02-2012
11:00 uur uit het huisje
Met taxibusje (nog niet geregeld) naar vliegveld Kittila (16KM).
Vlucht FINNAIR – AY 842 van Kittila naar Helsinki Vertrek: 13:35 Aankomst: 15:00
Vlucht FINNAIR – AY 559 van Helsinki naar Amsterdam Vertrek: 16:40 Aankomst: 18:10
De dag van vertrek! Is er eindelijk een warme, zomerse dag in Nederland, gaan wij weg! Gelukkig gaan we ook naar een land waar het lekker warm en zomers is. En dan niet maar een dagje, zoals hier. Wat een vreselijke zomer kent Nederland in 2011. De natste sinds een jaar of 100. Maar genoeg daarover! Wij gaan naar Kefaloniaaaaaaaa!
Een tas van 22 kilo, een koffer van 33 kilo, twee stuks handbagage, een buggy en een Maxicosi. En dat allemaal in de trein. Samen met Bastiaan, Joyce en Lone. Lone’s eerste rit in de trein overigens. En dat gaat redelijk wel.
We spreken af in hal 3, bali 27. Daar staan ze op ons te wachten. Wie? Wie? Wie? Onze vakantiepartners van dit jaar; Adse, Ilona en Elin! Dat is gezellig!!
Het begint al goed bij de incheckbalie. De steward is niet al te meegaand. Ik moet een kilo uit m’n koffer halen, anders mag deze niet mee. Daar sta je dan, met een rij mensen achter je, die zich natuurlijk rot irriteren. Hadden we maar een andere rij gekozen, hoor ik ze denken. Nou, boek eruit, stuk kaas (nee, ik kan niet zonder) eruit, en dan vindt meneer het goed.
We lopen naar de douane en komen er vlekkeloos doorheen. Nu kan er niets meer misgaan! Achter de douane begint de vakantie pas echt. Als we klaar zijn met de nodige inkopen – twee luchtjes, Rennies, 10 tijdschriften en wat boeken – gaan we ff lekker bij de Burger King zitten om wat te eten. Elin kijkt ondertussen vliegtuigen en Lone drinkt haar eerste smoothie.
Na een tijdje mogen we boarden. Nog even alle luiers verschonen, en we kunnen! Nu gaan we het meemaken hoor, met de dames in het vliegtuig. Voor Elin is het de tweede keer vliegen, voor Lone de eerste keer. De mama’s vinden het best spannend!
Het gaat allemaal redelijk goed. Lone krijgt bij het opstijgen een fles melk. En dat gaat wonder boven wonder goed, ze valt daarna meteen in slaap. Zolang Elin maar iets in haar mond heeft en af en toe even kan lopen, gaat het ook prima. Ook heeft Ilona een tasje met leuke cadeautjes voor haar meegenomen, waarvan ze er telkens eentje mag uitpakken. Aan het einde van de vlucht worden de beide dames het wel een beetje zat, maar al met al hebben ze het prima gedaan.
Eenmaal aangekomen op Kefalonia moeten we een poosje wachten totdat we alle koffers bij elkaar hebben en totdat de huurauto’s beschikbaar zijn. Hierdoor missen we op een haar na de boot die we moeten nemen om naar onze villa te komen. Dat betekent een uur wachten, shit. Gelukkig is er tegenover de haven een aantal restaurantjes, zodat we de maagjes even kunnen vullen met een broodje gyros. Tijdens het wachten komen we erachter dat onze buren voor de komende twee weken hier ook staan; een man met drie vrouwen, dat heeft hij goed voor elkaar. Allemaal zijn ze van middelbare leeftijd. We hoeven er dus niet op te rekenen dat we tot midden in de nacht wakker liggen van de herrie naast ons 😉
Eindelijk komt de boot eraan en kunnen we verder. Eenmaal aan de overkant rijden we achter de autoverhuurders aan richting onze Vatsa Villa. Zij wonen toevallig in de buurt bij ons, vertelden ze ons op het vliegveld. Een kleine 20 minuten later stoppen we bij hun huis en is het nog maar een klein stukje naar de onze; “Hunderd fifty meters to the right is your house.” “Ok thanks!”. We rijden verder, maar de weg wordt steeds slechter. En slechter en slechter. Met drie auto’s achter elkaar (de derde is die van de buren) rijden we in de wildernis. “Ik weet het niet meer hoor Bas, we zitten niet goed!” We stoppen en overleggen even met onze vakantiepartners achter ons. Zij denken ook dat we verkeerd zitten en dat we een eind terug moeten zijn. Dat wordt keren dus. Onze buurman laat tijdens het keren wat lang op zich wachten. Achteraf begrijpen we dat hij tegen een hek is aangereden. Oeps..
Uiteindelijk is ons huis dus 25 meter verder dan dat van de verhuurders, in plaats van 150. Schatten is niet hun sterkste punt. Maar goed, we zijn er!!
De villa is mooi en groot! Een hele grote woonkamer met keuken, drie slaapkamers met elk een badkamer, een mooi terras en een zwembad. Hier gaan wij het de komende twee weken wel uithouden! Top!
Als we alle koffers naar binnen hebben gesleept, de slaapzakjes hebben gevonden en een laatste fles hebben gegeven, brengen we de kleinste dames met gierende banden naar bed! Wat zijn ze lang op geweest vandaag! Niet veel later gaan de ouders ook hoor. Tot morgen!
Zondag 4 september
Toen we gisterenavond hier aankwamen was het natuurlijk hartstikke donker, dus onze monden vallen open als we ‘s morgens naar buiten lopen. Wat een uitzicht!!! Wat een geweldig mooie omgeving en het huis is nog mooier nu we het bij daglicht zien. Wat een luxe dat we hier mogen verblijven.
We hebben nog niets in huis dus we besluiten om eerst even inkopen te gaan doen. Gisteravond zijn we langs een Carrefour gereden en we denken dat we die wel weer kunnen vinden. Een uur en drie karren vol later, lopen we weer naar buiten. Zo, daar redden we het de komende dagen wel mee.
Na het ontbijt gaan we lekker luieren en genieten aan het zwembad. Eerst hebben we nog even crisis, want Ilona is haar tas kwijt. Overal kijken we. We zouden ‘m toch niet in de winkel hebben laten liggen? Uiteindelijk blijkt dat Bas Ilona’s tas voor de mijne heeft aangezien en heeft meegenomen naar boven. Mannen hè, die zien dat niet…
Elin is een echt watterrat. Ze is het water niet uit te slaan. Dat kan ook niet anders met al dat speelgoed dat haar moeder heeft meegenomen. We noemen haar ook wel Ilona Smit. Ze houdt namelijk van Jan Smit en ze lijkt op Bart Smit. Overal komt speelgoed vandaan, ook tot groot plezier van Lone. Lone moet wel even wennen in het zwembad. Ze is namelijk alleen maar warm badwater gewend. Dan is dit toch wel een stukkie kouder! Maar als ze eenmaal door is, en in de zwemband zit, schatert ze van plezier.
Onze villa ligt vlakbij een strandje, Vatsa Beach, en we besluiten om daar even heen te lopen om te kijken hoe het eruit ziet. Tijdens de bergafwaartse wandeling, horen we onderaan een auto met gierende banden optrekken. We ruiken het rubber gewoon. En ja hoor, wie komt daar aan; de buurman! Het is niet echt een rijwonder die man. Als hij er aan komt, moeten we aan de kant!
Het is niet zo’n heel groot strand, maar het ziet er wel gezellig uit met een strandtentje erbij. We drinken er even gezellig een biertje. Die ik steeds over m’n glas heen giet…Niet meer gewend hè, die alcohol.
Als we weer terug zijn, frissen we ons even op en gaan we weer terug naar de strandtent. Ze hebben wel een goede kaart dus waarom niet. We nemen brood met tzaziki, bruchetta, inktvisringen, t-bone steak, porkchops en tonijn. En een korst brood voor Lone. Elin eet met papa en mama mee.
Thuis leggen we de dames op bed, die zijn nog steeds moe van de reis en de nieuwe omgeving. We proberen of ze met z’n tweetjes op 1 kamer kunnen, die naast de onze. Daar zit airco in en dan hoeven ze niet bij de papa’s en mama’s op de kamer te liggen. Dan kan iedereen rustig slapen. Hopelijk dan.
Maandag 5 september
Bas maakt zijn eerste harlooptocht in Kefalonia. 13,5 kilometer door een heuvelig landschap in 80 minuten! En dat om 7 uur in de morgen. Wij hebben allemaal diep respect voor hem!
De rest van het gezelschap heeft een super luie dag voor de boeg vandaag. Heerlijk bij het zwembad, boekje lezen en een beetje zwemmen met de dames, die trouwens prima hebben geslapen met z’n tweetjes op 1 kamer. Dat blijft dus lekker zo de komende tijd.
Elin durft al los het zwembad in te springen! Eerst een beetje twijfelachtig van: “Je vangt me toch wel hè?” Maar later gaat ze als een speer!
Tussen de middag eten we lekker een tosti met de zelf meegebrachte kaas, en een broodje worst. Adse zijn slippers zijn stuk, dus hij gaat ‘s middags even de auto in richting Xi beach, een wat groter strand in de buurt. Daar hebben ze vast wel een winkeltje met dat soort dingen. En inderdaad, hij komt thuis met een mooi paar slippers en een duikbril. Deze laatste is helaas niet goed, want hij loopt meteen vol met water. Maar morgen gaan we een dagje naar Xi Beach, dus dan kunnen we ‘m hopelijk ruilen.
Adse is de rust zelve. Geef hem een boek, een vaas water, een paar snoepjes, chipjes, nootjes, koekjes en wat ijs en je hebt geen kind aan hem. Je kunt ook gerust over hem roddelen, want hij hoort het toch niet. Geintje hè, Ads! We luf joe hoor!
‘s Avonds eten we een lekker ongezonde vette pizza. En een wijntje. En een biertje. En later doen we een gezellig potje Yahtzee. Heerlijk hoor, echt vakantie!
Dinsdag 6 september
Na het ontbijt vertrekken we naar Xi Beach. Het is maar een minuut of 20 met de auto.
Het zand van Xi Beach is rood. Of tenminste, niet knalrood, maar roder dan normaal zand. Er wordt gezegd dat het een helende werking heeft als je je ermee insmeert.
De zee is rustig en mooi helder. Top om met de kleine dames in te gaan. En dan doen we dan ook, nadat we alles hebben uitgestald.
Lone gaat voor het eerst van haar leven in de zee. Dat moet op de foto! Ze vindt het leuk! Ze stopt natuurlijk meteen het zoute water in haar mond, die viezerd. Elin spettert als vanouds in de zee met haar zwembandjes om. Ze vindt alles even prachtig. Ook vindt ze het heerlijk om te spelen in het zand met de Nijntje zandvormpjes en het emmertje.
We proberen of de dames tussendoor even een dutje willen doen, zodat we zelf ook even kunnen liggen. Elin doet het goed, maar bij Lone gaat het het minder makkelijk. Uiteindelijk slapen ze allebei. Niet zo heel lang, maar goed.
We hebben de luxe dat we de lunch op het strand kunnen bestellen en laten bezorgen. Biertje erbij! Proost!
Verderop is een berg die met zijn voet in de zee staat. Hier komt klei vanaf waar je je mee kunt insmeren. Dat heeft een zuiverende werking op de huid, zegt men. Ilona en ik moeten dat natuurlijk even aan den lijve ondervinden. Het is niet echt klei dat je kunt kneden, maar je kunt het van de rots afwrijven en dan op jezelf doen. We zijn helemaal grijs en we voelen het trekken op onze huid! Nou, als herboren hoor!
Adse heeft met moeite zijn duikbril kunnen ruilen en waagt een nieuwe poging in zee. Maar helaas, ook deze loopt vol. Weer ruilen dus. Ditmaal neemt hij een ander model bril en deze doet het wel! Drie maal is scheepsrecht.
Om een uur of drie kunnen we Lone niet meer in toom houden en is het tijd om te gaan. Dan kunnen we haar in bed leggen en nog even lekker bij het zwembad liggen en spelen met Elin.
Vanavond bestaat het diner uit spaghetti met fijngeprakte voorgebakken hamburger. Gehakt konden we namelijk niet vinden in de supermarkt, hihi. Het smaakt er niet minder om. Helemaal omdat het is gemaakt door Adse. Toppertje hoor. Later nog even een gezellig potje rummikub met een wijntje erbij en de dag is weer compleet. Wel jammer dat Ilona wint.
Woensdag 7 september
Bas is weer vroeg uit de veren om een stukje te gaan lopen. Ik ook, want Mini Gaillard weigert om na haar vroege fles nog een uurtje te gaan slapen. Beetje jammer, maar dan spelen we maar een beetje in bed. Al is ze niet al te vrolijk. En ze heeft ook een paar rare blaasjes op haar rug. Dat is geen zonneuitslag. Dit lijken wel waterpokken. Nee hè… We houden het in de gaten.
Als we hebben ontbeten, gaan we lekker aan het zwembad liggen. Met zijn allen weer superrelaxed, beetje zwemmen, beetje lezen. Al voel ik me niet helemaal lekker. Beetje misselijk. Gaat lekker vandaag!
Elin gaat weer als een speer in het zwembad vandaag. Ze springt het water in en eruit, erin en eruit! Ze heeft nu helemaal geen hulp meer nodig. Oppassen dus dat ze er niet in springt als we er niet bij zijn! Ilona bekijkt de rare blaasjes van Lone en denkt ook dat het waterpokken zijn. Daarom is ze natuurlijk ook zo hangerig en huilerig. Zo is ze normaal niet, arm wijffie. En wat ook ‘fijn’ is, Elin gaat het waarschijnlijk ook krijgen over een paar weken, want ze stoppen alles van elkaar in hun mond en geven elkaar kusjes. Sorry alvast namens Lone!
De zonsondergang is hier werkelijk prachtig! Daar kunnen ze bij Cafe del Mar nog een puntje aan zuigen. En dat gewoon vanaf het terras!
We zouden eigenlijk uiteten gaan vandaag, maar omdat ik nog steeds niet helemaal lekker ben, gaan de heren eten halen bij een taverna in de buurt. Mixed grill, spies, brood en lekkere Griekse salade. Daar lust ik toch ook wel een beetje van.
Donderdag 8 september
Lone is weer vroeg wakker en het aantal blaasjes heeft zich verdubbeld. Vanavond even kijken in Lixouri of daar een apotheek is. Daar gaan we toch ook een hapje eten.
Onze drank, ijs-, koek-, en snoepvoorraad is drastisch geslonken, dus we moeten echt even naar de supermarkt. O ja en misschien is wat beleg handig en misschien nog wat fruit ofzo 😉
Na weer een lekker dagje zwemmen gaan we na het douchen met de auto naar Lixouri. We zijn een beetje te vroeg, want de winkeltjes zijn nog niet allemaal open, het begint te komen. Apotheken hebben ze gelukkig wel. Alleen kennen ze geen menthol poeder. Dat is niet zo mooi voor Lone, die inmiddels van ome Adse de naam “Pokkie” heeft gekregen. Tja, en wat moeten we nu dan?
We eten aan de haven. Het Griekse eten is wel heerlijk trouwens. Na de vakantie moeten we allemaal wel weer op rantsoen, want het is wel vet! We hebben feta, loempia’s, gehaktballetjes, champignons voor en als hoofd hebben Bas en ik een vleesvariatie, Ilona heeft iets met lam en Adse stoofvlees. Elin zou een kipburger krijgen, alleen die komt niet. Gelukkig heeft ze ook genoeg aan een paar hapjes van papa en mama. Ilona en ik gaan na het eten nog even terug naar een apotheek die eerder dicht was. Helaas is ie nog steeds dicht. Als we terug zijn horen we dat de burger van Elin achteraf toch nog werd gebracht. Dat was natuurlijk te laat. De bon was in het Grieks dus we zullen ook nooit weten of we ‘m hebben betaald.
Thuis sluiten we de dag weer af met een potje Rummikub. Weer verloren!
Vrijdag 9 september
Vrijdagochtend begint Bas de dag weer met een loopje. Als ik beneden kom, zitten Adse en Ilona samen verslagen op de bank. Elin is ziek en heeft koorts, lopen spoken vannacht. Ze ligt nu weer te slapen. Arm meissie! Even kijken hoe ze is als ze wakker wordt, misschien gaat het wat beter.
Lone krijgt ook meer en meer last van de pokjes. Dat gaat lekker hier..
Als Elin wakker is, gaat het gelukkig toch wel aardig en we kunnen wel naar een strandje in de buurt rijden. Kunnen we altijd weer terug als het niet gaat. We gaan ook nog even langs die apotheek in Lixouri, die gisteren dicht was, om te vragen of ze hier wel wat hebben voor Lone. En dat hebben ze gelukkig. Iets wat je in Nederland alleen op doktersrecept kunt krijgen, lees ik later op internet.
De weg naar Petani beach is vreselijk. We moeten eerst over een berg om er te komen. En de weg is niet geweldig. Maar wat ik het engste vind, is om in een oude Daewoo Matiz met drie mensen een steile helling op te rijden en een bocht te maken zonder omheining. Als we eenmaal op het strand zijn, moet ik eerst even bijkomen…
Het strand is wel de moeite waard. Een mooie baai. De golven zijn jammer genoeg wel hoog en de zee is ruig. Dus we kunnen niet de zee in met de dametjes.
Na de lunch gaan we weer. Er is nog een strandje in de buurt die we willen zien; Aghia Eleni. Ik vind het eigenlijk wel eng om weer die weg op te gaan, maar doe toch een poging. Maar de weg naar dit strandje is nog enger en slechter dan de vorige, dus ik durf niet meer. We keren om. Adse en Ilona gaan wel verder, de bikkels. Het duurt toch niet lang voordat ze ook weer bij onze villa zijn. Het was niet echt een strand, maar wel mooi blauw helder water. Hun airco is ook nog stuk, dat is niet zo mooi met dit warme weer. Morgen maar even bellen met het verhuurbedrijf.
Ondanks dat ze lief speelt, is Elin nog steeds een beetje koortsig. Zij gaat nog even lekker slapen bij papa en mama op de kamer.
Als we gaan douchen gaat Lone helemaal uit haar dak van de jeuk, zo zielig. We smeren haar in met de zalf die we hebben gekocht. Dat helpt wel een beetje. Ook heeft ze veel dorst.
Vanavond eten we gebakken piepers met sla en souflaki. Na deze spannende dag en twee zieke kindjes, zijn we het allemaal wel zat en gaan we vroeg naar bed.
Zaterdag 10 september
Vandaag weer een dagje bij het zwembad. Lone moet de hele dag vermaakt worden. Zodra je haar even neerlegt, gaat ze huilen. Ze is echt niet zichzelf. Dus we zijn de hele dag aan het spelen en troosten en knuffelen. Elin is gelukkig weer koorstvrij.
Ondertussen komen er twee mensen om het zwembad schoon te maken en krijgen we nieuwe handdoeken en beddengoed.
‘s Avonds gaan we lekker uiteten bij taverna Remetzo om de hoek en daar genieten we ook van de supermooie zonsondergang! Elin vermaakt zich hier ook prima, ze loopt de keuken in en de keuken uit.
Zondag 11 septmember
Vandaag blijven we eerst bij het huis, omdat de auto van Adse en Ilona wordt omgeruild voor een nieuwe, vanwege de kapotte airco. Dat is ook prima, want dan kunnen de meisjes eerst even slapen in hun eigen bedje, aangezien dat op het strand nogal moeilijk gaat. Zodra ze zijn uitgeslapen en de nieuwe auto er is, gaan we naar een strandje voor het restaurant waar we gisteren hebben gegeten. Er staat een aardig windje, maar dat maakt het ook wel even lekker fris.
Je kunt het beste met schoenen aan het water in, er liggen nogal veel stenen. Adse spot met zijn duikbril allemaal kleine visjes om ons heen in het water! Brrr wat een eng idee! Ilona wordt ook nog eens door iets in haar enkel geprikt. Gelukkig valt het achteraf mee, geen open wonden 😉
We leggen het speelkleed neer, dan kunnen de meisjes spelen. Al gauw komen we erachter dat Lone het zand veel interessanter vindt dan het speelgoed op het kleed. Helaas ontkomen we er gewoon niet aan dat ze een paar happen neemt, getverdemme. Dat heeft ze niet van mama hoor.
Al met al hebben we hier een heerlijke middag, onder het genot van een Mythos (Grieks biertje). Of twee. Of drie?
Thuis plonsen we nog ff lekker het zwembad in. Wat een luxe toch… heerlijk.
Vanavond eten we thuis weer lekker pizza.
Maandag 12 september
Vandaag staan we vroeg op, want we moeten een eindje rijden. We gaan namelijk naar Myrtos, hét bounty-strand van Kefalonia. Dat moet je gezien hebben. We moeten weer door de bergen, maar de wegen zijn niet onverhard, dus ik denk dat ik dat wel durf….
Na anderhalf uur haarspeldbochtjes naar boven en weer naar beneden, zijn we er eindelijk. En niet voor niets. Het is werkelijk prachtig. Helderblauw water en wit zand. Ook wel met stenen, dus je moet wel wat aan je voeten doen, maar evengoed, prachtig.
De dametjes vinden het hier ook lekker. Ze vermaken zich prima op het strand of in het water.
Tegen een uur of vier zijn ze er wel weer klaar mee en dan aan we weer terug.
Als we met z’n allen thuis nog even een plons in het zwembad doen, zie ik ineens dat Lone twee witte streepjes in haar mond heeft; haar ondertanden zijn door! Dat verklaart dubbel haar gejammer van de laatste dagen! De waterpokken én doorkomende tanden! De lieverd. Gelukkig is het nu achter de rug en hopen we heel erg dat Elin het niet krijgt voordat we vertrekken.
Dinsdag 13 september
Today is ladies day! De mannen gaan cachen, ergens in het oosten van het eiland, dus de dames hebben het rijk alleen bij het zwembad. Als ik met Lone aan het zwemmen ben, krijgt ze enorm de slappe lach. Ze moest niezen en ik doe haar na. Ze komt niet meer bij! Geweldig. Ilona zet het op de film.
Nadat we lekker met de meisjes hebben gespeeld en ze vervolgens lekker in bedje hebben gelegd, ploffen we neer op een ligstoel in het zonnetje. Drankje erbij, boekje erbij, wat kan ons nog gebeuren. Heerlijk.
“Piep!” Groepchat. “We hebben ze gevonden en zijn al op de boot terug!” “Nu al??” “Ja. Wij vinden het ook gezellig” Haha, oeps. Onze ladies day verandert zomaar in een ladies morning. Nou ja, wel zo gezellig als ze weer thuis zijn hoor!
Even later zijn ze er. Ze hebben ook boodschappen gedaan, de toppers. Adse heeft ook weer een paar nieuwe slippers gescoord. Die nieuwe van vorige week zijn namelijk alweer stuk. Wat hij ermee doet, Joost mag het weten. Ditmaal zijn het slippers zonder zo’n ding tussen de tenen, maar met een band over de voet. Heel charmant, volgens Ilona. Maar misschien overleven deze langer.
We krijgen een lekker broodje hamburger als lunch van huiskok Adse. Lekkah. Toch fijn dat ze al terug zijn. Anders hadden we dat toch mooi zelf moeten maken 😉
Elke dag oefenen we met Elin hoe wij heten.
“Wie is dat Elin?” Iloon wijst haar vinger naar Adse.
“Mammaaaaa!” schreeuwt ze uit.
“Nee, ik ben papa.”zegt Adse. “Dat is mama, ik ben papa.”
“Papaaa!!”
“Goed zo”
“En wie ben ik? “Mama!”
“Ja heel goed”
“Wie wie is dat Elin?” Il wijst naar Bas.
“Heeeeeejjjjjjj!!!!”
“Nee, dat is Bas”
“Basss”
“Goed!!!!”
“En dat?”
“Bibi!!”, zegt ze met een big smile en kijkt naar Lone.
“Ja dat is de baby, maar ze heet Lone, L-o-n-e” zegt Il.
“Nono!”
“Ja heel goed Elin schatje!”
“En dat is…….”
“Deesss!”
Haha, geweldig. Elin is zo’n poepie. Straks weer oefenen. Eerst moet ze even Lone de fles geven
Adse is twee keer de klos vandaag, want hij gaat ook het avondmaal bereiden. Gevulde pasta met gehakt (wederom geprakte hamburgers) en groenten. Daaroverheen geraspte kaas. Heerlijk hoor, die Adse kan wel koken. Na het eten doen we nog een potje Rummikub. Met goede afloop! Ik win!!!
Woensdag 14 september
Het plan is om vandaag naar Platia Ammos te gaan, een strandje bij ons in de buurt. Het begint goed, de wegen zijn goed begaanbaar. Af en toe een klein haarspeldbochtje, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Het laatste stuk is alleen jammer. Weer onverhard. Ik durf niet. Adse en Ilona gaan voor om te kijken of het eventueel wel te doen is, dan appen ze als ze beneden zijn. Alleen komen we er achter dat het bereik van de telefoons nul komma nul is. Dus Bas besluit om naar beneden te lopen en hen te vertellen dat we terug gaan. Ik durf toch niet
Een poosje later komen ze met z’n drieën weer omhoog. Ilona haalt me over om toch mee te gaan, de weg is niet smal en we komen niemand tegen. En het strand is heel mooi, niet om te gaan liggen, maar wel om even te gaan kijken. Okeeeee, ik probeer het wel dan.
Het valt inderdaad mee gelukkig. En Ilona had niets teveel gezegd. Het strand is prachtig. Super mooi blauw en helder. Het enige is dat we, om daar te komen, een tweehonderd meter steile trap af moeten. Haha. Tweede belemmering. Ben ik nou zo’n scheiterd of…
Bas, Adse, Ilona en Elin gaan naar beneden. Lone en ik blijven boven. Wij kijken wel vanaf hier. Na een minuut of 10 kijken we even naar beneden en zien we ze lopen, hele kleine poppetjes lijken het wel vanaf hier!
Een tijdje later komen ze met de tong op de knieën weer boven. Pfff dat zal wel niet meegevallen zijn inderdaad. Adse gaat meteen in de auto zitten met de airco aan, haha.
Volgende bestemming; Xi beach! Nog even lekker chillen op het strand. En hoe, we laten ons lekker bedienen op het strand. We nemen eerst een biertje, dan kunnen we even rustig de lunchkaart bekijken. Elin krijgt een bandje om haar pols. Dan mag ze de verdere dag onbeperkt spelen met van alles en nog wat in de zee; een watertrampoline, een wip, een klimkussen etc. Ze vindt het geweldig en is het water niet meer uit de slaan . Lone speelt lekker op het kleed en wij proberen te voorkomen dat ze weer een hap zand neemt. En dat is moeilijk, geloof me. Even later krijgen we lekker lunch op het strand. Het toppunt van genieten.
Als de dames er genoeg van hebben en weigeren te slapen, besluiten we om terug te gaan naar de villa. Kunnen ze even lekker naar bed. En wij kunnen nog even bij het zwembad vertoefen. Het eindigt allemaal in een watergevecht! De vrouwen winnen natuurlijk.
Vanavond gaan we weer eten bij Remezo, dat was de vorige keer goed bevallen. Bas en Ilona willen verse vis eten. Ze mogen ‘m zelf uitkiezen in de keuken. Adse en ik nemen mousaka. Als Lone klaar is met haar speelgoed, wat ik al duizend keer van de grond heb opgeraapt, gooit ze glas water over haar zelf en mij heen. Dat is de zoveelste keer deze vakantie en ik leer er gewoon niet van. Ik moet ‘m namelijk buiten haar bereik zetten, anders gaat het mis. Nu dus weer. We zijn zeiknat. Het papieren tafelkleed ook, dat ze vervolgens uit elkaar scheurt. Elin rent in het rond met twee andere meisjes. Ze wil niet aan tafel zitten. De dames giechelen wat af. Keuken in, keuken uit, en hup daar gaan ze weer. Pats! Daar gaat Elin op de grond! Huilen! Och lieffie toch. Achteraf valt het gelukkig mee. Ondertussen heeft Lone honger en begint keihard te krijsen. Als ik haar melk wil pakken uit de tas die aan de buggy hangt, valt de hele buggy om. Wat een chaos!! Ondertussen probeert Bas om Lone stil te krijgen door met haar door het restaurant wandelen. Tevergeefs. Ze blijft gillen net zolang totdat de speen in haar mond zit. Ppfffff. Even rust.
Na een tijdje komt de eigenaar van het restaurant naar ons toe gelopen. “Maybe you heard them say something, because they were Dutch as well. Do you know why those people walked away?” Er zijn twee mensen het restaurant uitgelopen. We kunnen het eigenlijk niet bedenken. De bediening is goed, wij zijn hier zelfs al voor de tweede keer. Het eten is lekker. “No, why should they, we don’t understand” “Maybe because of Pavarotti?”, vraagt hij. Ik begrijp niet meteen wat hij bedoelt, dus zeg “No….of course not.” Er stond toch helemaal geen muziek op? Als hij weg is concluderen we dat hij de krijsende Lone ‘Pavarotti’ noemt. Oooh shit… zou het? Zouden die mensen zijn weggelopen door onze Lone en de bijbehorende chaos?!! Oeps… Ik schaam me dood. Maar we hebben wel erg gelachen. Wij alleen.
Donderdag 15 september
Vandaag blijven we weer een dagje ‘thuis’. Lekker beetje lezen, af en toe een watergevechtje. Ja soms zijn we geen haar volwassener dan onze kids. ‘s Middags lekker broodje Griekse knakworst met mayo en ketchup. Weer een beetje lezen. Spelen met de kindjes natuurlijk. Elin heeft een nieuwe hobby. Steentjes van het ene bakje in het andere bakje gooien. En het liefst wil ze dat iemand (ome Bas) haar daarbij helpt. Ze kunnen er uren zoet mee zijn! Tot groot plezier van iedereen natuurlijk!
Vanavond gaan we weer eten in Lixouri, bij de haven. Als we zijn gearriveerd, gaan we eerst even een souvenirwinkeltje in. We moeten namelijk wel een magneetje scoren voor thuis. En weet je wat ze hier ook hebben? Slippers!! Adse is zijn nieuwe stappers met band over de voet al weer een beetje zat en hier hangen gewone ‘tussen-de-tenen’ slippers. Nep Havaianas. Tegen beter weten in koopt hij ze. Zouden ze de rest van de vakantie overleven?
We gaan eten in een tentje naast degene waar vorige week waren. Onze buren zitten hier toevallig ook. De serveerster is heel lief. Vooral voor de dames. Ze vertelt over haar neefjes thuis en dat ze ze mist. Ze woont op Kos. We vragen ons af waarom ze niet gewoon bij een restaurant op Kos gaat werken, maar goed.
Elin en Lone maken het ons en de rest van de gasten weer niet makkelijk. Elin wil niet meer zitten, maar lopen. Aangezien we in de haven zitten, moeten we haar de hele tijd in de gaten houden. Straks valt ze in het water en dat moet niet! Lone gooit voor de verandering een glas wijn om, in plaats van water. En de blokkentoren heb ik ook al weer een keer of tien opgeraapt. Misschien is ze even zoet met een stukje brood bij papa op schoot. Elin wil intussen wel weer even zitten. Ook bij ome Bas op schoot. Elin is dol op ome Bas. Gezellig de twee dames naast elkaar, haha. Elin ziet zijn Iphone en roept: “Boe!” Elin wil ‘Koe doet Boe’ doen. Een spelletje. Als je dan op een dier drukt, hoor je het bijbehorende geluid dat dat dier maakt. Ze vindt het geweldig. De overige gasten zien het allemaal aan en lachen, of ergeren zich. De laatsten lopen dus ook weer weg, net als gisteren. Gelukkig is de serveerster weg en als ze terugkomt heeft ze niet in de gaten dat er een tafeltje leeg is. Volgens mij. Het kwam echt weer door ons hoor. Bas is even klaar met de dames en zet ze even bij Adse. Elin klimt op z’n schouder terwijl hij Lone rechtop probeert te houden. Hij schiet in de lach zo van “Wat doen jullie me aan!” Haha wat een chaos weer. We gaan! We lopen nog even het centrum in en eten een ijsje en gaan daarna weer terug naar de villa. Dames naar bed doen!
Vrijdag 16 september
De een na laatste dag vandaag. Maar de laatste hele dag. Wat is de tijd voorbij gevlogen! Niet normaal! Maar goed, we hebben dus nog een hele dag. Laten we er van genieten. Lekker vertoeven we bij het zwembad vandaag. We beseffen ons heel goed dat het de laatste dag is, dus we genieten er nog meer van dan anders. Van de zon, het water, van elkaar, van het broodje tonijn dat Ilona lekker klaarmaakt voor de lunch, van het biertje ‘s middags, van onze lieve spelende kids, van het zoveelste watergevecht. En natuurlijk van het uitzicht, van het huis en van de omgeving. Deze dag vliegt natuurijk voorbij. Altijd als je dat niet wilt. Voor we het weten is het zes uur. Tijd om te douchen, tijd om te beginnen met pakken. Bah. ‘s Avonds eten we een pizza’tje en doen we nog een spelletje. En we zeggen de Griekse avonden gedag. De volgende keer dat het avond is liggen we in ons eigen bed. Bah.
Zaterdag 17 september
We hebben gisteren al zo goed als alles ingepakt, dus we kunnen nog een half dagje genieten. Om drie uur moeten we de villa verlaten. Dan wordt het schoongemaakt voor de volgende bewoners. Raar idee, dat er nieuwe bewoners in ‘ons huis’ komen.
Ondanks dat we nog een halve dag hebben, is iedereen wel een beetje sombertjes. En ik heb reisstress, dat maakt het er ook niet fijner op, haha. Heb ik altijd, heel irritant. In het zwembad in het zonnetje praten we nog even na met z’n allen over hoe we hebben genoten. Tegen enen is het toch echt afgelopen en gaan we douchen en de laatste spulletjes inpakken.
Bas is weer blij dat hij de enorme koffer van Lone en mij weer naar beneden mag slepen op het heetste moment van de dag. Hij kan bijna nog een keer onder de douche. Hihi. Nou, iedereen is klaar en de schoonmaker is ook al gearriveerd, dus het wordt tijd om afscheid te nemen… Dag huis, bedankt voor de mooie tijd!
We gaan nog even naar Argostoli omdat we pas later vliegen. Kunnen we daar nog even een hapje eten. We nemen niet de boot, maar rijden om het meer heen, door de bergen. Onderweg komen we nog even een bergbrandje tegen, waar we gewoon langs kunnen rijden! Doodeng, gewoon tussen de vallende brokken door. Maar aan de andere kant gelukkig, want anders hadden we weer terug gemoeten.
We kiezen een restaurantje langs het water in Argostoli. Lone krijgt een broodje, Elin spaghetti en Adse, Ilona en Bas eten een lekker gyrosje nu het nog kan. Ik heb reisstress, dus ik eet pas weer als we straks met beide voeten op de grond veilig in NL staan. Op een paar stukjes griekse salade na. Ja ik weet het, ik spoor niet. Maar er zijn een paar hele grote vissen die dol zijn op Griekse salade. En het is mooi om het ze te zien verslinden. Na het eten halen we nog een ijsje en daarna rijden we naar het vliegveld. Het is klein en daardoor heel druk. Bas en Adse brengen de auto’s weg, dan kunnen Ilona, ik en de meisjes inchecken. Als we de paspoorten zouden hebben. En die van ons heeft Bas. Handig. Gelukkig komen de mannen er snel aan.
We wachten buiten tot we mogen boarden. Dat kan allemaal hier. De meisjes gedragen zich tot nu toe prima! Hopelijk blijft het zo, we hebben nog een aardige reis voor de boeg. Tussenlanding op Corfu ook, bleh.
Gelukkig vertrekt het vliegtuig op tijd. Binnen een half uur staan we op Corfu. We moeten helaas het vliegtuig verlaten. Ze moeten tanken en schoonmaken. Shit, Lone sliep net, nadat ze eerst totaal uit haar plaat was gegaan…. En Elin was ook net rustig. Dit is niet ideaal.
Gelukkig hoeven we niet lang te wachten voordat we het vliegtuig weer in mogen. Ditmaal rechtstreeks naar huis. Deze vlucht gaat prima. De dametjes slapen lekker gelukkig.
Nadat we veilig geland zijn en de koffers hebben gevonden, is het tijd om afscheid te nemen. Wij worden opgehaald door Dick en Family Ros door de broer van Ilona. Wel gek ineens dat we elkaar moeten missen. Aan alles komt een einde helaas.
Lieve Adse, Ilona en Elin, we hebben een SUPERTOP vakantie met jullie gehad!
Afgelopen zondag was het dan zo ver. Dit jaar geen Dam tot Damloop en zeven heuvelenloop. Alleen maar getraind voor de halve marathon.
Na de vakantie in Kefalonia geen druppel alcohol meer gedronken, gezond gegeten en een paar kilo afgevallen. Je kan wel zeggen dat ik echt helemaal klaar was voor 21 kilometer. Ik heb er veel voor gedaan en ook veel voor gelaten.
Om 11:37 uur pak ik de trein in Hilversum en voor 12:00 uur stap ik uit bij Amsterdam Zuid. Volg iedereen met hardloopschoenen aan luidt dan het motto. Het is maar een kort stukje lopen. Aangekomen bij Sporthallen Zuid moet ik lang in de rij staan voor mijn startnummer. Ik ben blij dat ik op tijd ben. Niet zo handig geregeld vind ik. De rij staat tot achterin de sporthal als ik mijn nummer gehaald heb. Of iedereen het op tijd redt vraag ik me af.
Mijn trainingspak gaat buiten uit, startnummer wordt opgespeld. Als ik mijn spullen heb ingeleverd geniet ik in alle rust van de zon. Uit de wind is het echt heerlijk en helemaal niet koud. Zelfs in korte broek en hardloopshirt is het niet fris. Ik wandel naar de start. Wat een drukte zeg. Het is allemaal wat aan de smalle kant. Eenmaal in het startvak is er weer ruimte. Voor mezelf had ik een bepaald schema in gedachten. Vorig jaar was ik namelijk iets te snel gestart en dat wilde ik dit jaar anders doen. Op vijf kilometer rond de 28:30. Na tien kilometer ongeveer 57 minuten en na 15 kilometer wilde ik op 1:25 zitten. In gedachten heb ik mijn voorgenomen dat als ik langzaam start ik het tempo op kan voeren. 35 minuten heb ik over voor de laatste zes kilometer. Dit moet dan makkelijk lukken, denk ik vooraf.
De start is wat vreemd. Geen grote boog waar je onder door moet zodat je weet wanneer je je stopwatch in moet drukken. Geen duidelijke markering zodat je je bewust bent wanneer je kan en moet gaan hardlopen. Heel geconcentreerd ben ik vanaf de start bezig met mijn tijd. Rustig en langzaam beginnen. Het schema dat ik vooraf in mijn hoofd heb zitten komt redelijk uit de verf. De eerste tien kilometer loop ik makkelijk weg zonder problemen. Ik begin de eerste vijf iets trager dan gepland maar kan dat met gemak goed maken in de tweede vijf kilometer. Tot en met kilometer 15 gaat het eigenlijk precies volgens plan. Maar dan wijk ik van het plan af. Althans, mijn lichaam wil niet meer meewerken aan het plan. Wederom gaat het na kilometer 15 moeilijk. Ik heb het zwaar en probeer in eerste instantie wat snelheid te minderen maar dat helpt niet. Een paar keer probeer ik aan te zetten maar het is telkens van korte duur. Rond kilometer 18 bekijk ik de tijd en trek mijn conclusie. Deze halve marathon ga ik mijn PR niet verbeteren. Ik laat het voor wat het is en loop de laatste kilometers rustig uit in een bedroevend tempo.
Na de finish als ik uit de mooie entourage van het Olympisch stadion gewandeld ben staan Joyce, Lone, Dick, Anke en m’n moeder mij op te wachten. Ze hebben al aan mijn gezicht bij de finish gezien dat het geen record geworden is en dat ik teleurgesteld ben. Ze zijn evengoed allemaal trots op me. Ik hang Lone mijn medaille om en we lopen verder. Droge kleren aan, ingeleverde spullen ophalen en met gierende banden naar huis. Ik kom volgend jaar terug want ik MOET en ZAL onder die twee uur komen. Helaas zijn er geen foto’s gemaakt door Joyce. Heel handig heb ik de batterij van de camera opgeladen maar ben vergeten om de opgeladen batterij terug in de camera te doen.
0 – 5 kilometer28:52 (10,4 gemiddeld)
05 – 10 kilometer 57:10 (10,5 gemiddeld cumulatief) 10,6 gemiddeld in kilometer 05 t/m 10
10 – 15 kilometer 1:24:37 (10,6 gemiddeld cumulatief) 10,9 gemiddeld in kilometer 10 t/m 15
15 – 21kilometer 2:05:27 (10,1 gemiddeld cumulatief) 8,8 gemiddeld over de laatste 6 kilometer
Vandaag bestaat mijn website gaillardonline.nl vijf jaar. Het begon allemaal als een geintje om een eigen website te hebben. Wat online rommelen met Joomla, bloggen en foto’s uploaden was het idee. Nu vijf jaar later staan er toch aardig wat leuke blogs online al zeg ik het zelf. Mooie reisverhalen van Cuba, Maleisië en Lapland bijvoorbeeld. Weekendjes weg naar New York, Praag en Barcelona werden met foto’s op de site gezet en veel gelezen. De zwangerschap van Joyce werd ook via de site aan het grote publiek bekend gemaakt. Later volgende foto’s van Lone die in januari van dit jaar geboren werd.
In vijf jaar tijd schreven Joyce en ik 160 blogs in totaal. Dat zijn er dus 32 gemiddeld per jaar.
Hieronder zal ik de top vijf van artikelen plaatsen met de meeste hits in de afgelopen vijf jaar:
Op dit moment genieten we lekker van twee weken vakantie op het Griekse eiland Kefalonia. Als we terug zijn dan zal Joyce weer een mooi verslagje maken.
Afgelopen vrijdag 29 juli was onze lieve kleine Lone al weer een half jaar oud. Niet voor te stellen hoe snel het allemaal gegaan is. Ze kan zich inmiddels al helemaal omrollen en ze slaapt het liefst op haar buik. Voor het slapen gaan, leest papa regelmatig een verhaaltje voor uit het grote Konijnenboek! En wat is ze een lekkere slaapkop. Vanaf negen uur ’s avonds tot zeven uur ’s ochtends houdt ze gemakkelijk vol. In het weekend gaat Lone graag met papa onder de douche of in bad. In bad slaat ze hard op het water en probeert al het schuim in haar mond te stoppen.
Een fruithapje lust Lone ook graag; mango, peer, banaan, appel, meloen, het gaat er allemaal in! Eerst trekt mevrouw even een raar gezicht, maar even later smult ze ervan. Verder vindt ze het ook heel leuk om in de box heen en weer te slaan met haar speelgoed of om er op te sabbelen. De Nijntje muziekmobiel doet het ook goed.
Lone schatert als papa met haar vliegt in lucht, dat vindt ze prachtig!
Op woensdag en donderdag is het feest, want sinds mama weer aan het werk is, brengt Lone de dag door met een van de oma’s. Op woensdag bij oma Anke en op donderdag komt oma Ine bij ons thuis. Er wordt veel gebabbeld en gewandeld! Op het kinderdagverblijf vindt Lone het ook heel gezellig. Zo gezellig dat ze bijna niet wil slapen. Ze wil alles meemaken wat er om haar heen gebeurt. Soms komt Lone thuis met een andere broek aan. Dat poepen heeft ze van papa.
Lone is in haar eerste halve levensjaar al twee keer naar het buitenland geweest; naar Brugge en naar Oostende.
Na 6 maanden hebben we ook weer een bezoekje aan het consultatiebureau gebracht. Gelukkig geen prikjes deze keer. De vorige keer deed dat erg veel pijn! Lone haar lengte is 65,2 CM en ze weegt 6195 gram. Dat is ruim drie centimeter meer dan vorige keer en ze is ook weer 600 gram aangekomen. Lone is en blijft een kleintje en zit onder het gemiddelde, maar we hoeven ons geen zorgen te maken. Ze is een sterk en alert meisje. Klein maar fijn.
Vorige week is ze ziek geweest. Koorts, huilen en dreinen, heel zielig! We vermoeden dat de tandjes doorkomen, omdat ze alles wat ze ziet in haar mond stopt. Gelukkig is ze weer beter, want we zien graag dat lachende bekkie! Iedereen is dol op haar!
De eerste lach op foto vastgelegd
Lone zit heerlijk in bad met veel badschuim.
Knus bij oma op schoot.
Ben ik niet hip met m’n jurk?
Mooie romper voor Vaderdag aan papa gegeven.
M’n outfit voor mijn allereerste Koninginnedag!
Papa leest regelmatig voor uit het konijnenboek.
Op m’n rug liggen is verleden tijd. Draaien en rollen in bed is veel leuker!
Ondeugende blik in mijn ogen…
Met m’n buurmeisje Evi kan ik leuk spelen. Later leuk in de speeltuin voor de deur.
Op kraambezoek bij Doris.
Met mama in de Vintage wijnbar.
Eerste foto’s van de kinderopvang. Mama heeft ze gelijk besteld want ze zijn goed gelukt.
Al enige maanden maakten we Ine en Anke nieuwsgierig met betrekking tot het gezamelijke kado voor hun verjaardag. Het leek Joyce en mij leuk om een etentje te organiseren bij ons thuis. Niet dat Joyce dan een aantal gangen zou gaan koken, maar dat we een kok aan huis zouden regelen.
Na wat onderzoek op internet kwamen we uit bij de kok Thi-Yong Chen van de site http://kokaanhuis.net. Ons oog viel op het smulmenu in combinatie met een wijn arrangement. Na wat op en neer mailen kwamen wij tot het volgende menu waar ik een menu kaartje van gemaakt heb:
Hoe leuk is het dan om de presentatie van de verrassing zo lang mogelijk uit te stellen… ja dat is prachtig.
We hebben Ine, Anke en Dick verzocht om zich netjes aan te kleden. Gelijk denken ze aan een dinnershow of misschien een voorstelling in Carré. Steeds moeten we hun suggesties lachend ontkennen. Ze hebben geen idee!
Op 2 juli is het zover. Om 17:30 uur haal ik Anke op in Kortenhoef en we rijden door naar Hilversum waar ik m’n moeder en Dick ophaal. Onderweg in de auto belt Joyce om te zeggen dat we niet bij ons achter kunnen parkeren. Thi en zijn vrouw Lenie hebben daar namelijk al geparkeerd met een auto waar overduidelijk KOK AAN HUIS op staat. Dus nee… dat is geen goed plan. We hebben vooraf bedacht dat we eerst naar de wijnbar gaan, om de moeders nog even in het ongewisse te laten en zodat de kok het voorgerecht kan bereiden. Zo gezegd zo gedaan, ik zet de gasten bij de Biersteeg uit de auto en parkeer zelf bij ons achter.
Thuis heeft Joyce de tafel gedekt, het ziet er prachtig uit allemaal. Ik maak kennis met Thi en Lenie. Joyce, Lone en ik lopen ook naar de wijnbar en doen om de nieuwsgierigheid nog meer op te krikken een gezellig drankje. Natuurlijk kunnen we ze nog niet veel vertellen. Nadat het drankje op is lopen we weer richting huis. De moeders vermoeden nog helemaal niets. We hebben ze wijsgemaakt dat we thuis op de taxi moeten wachten die ons naar onze bestemming moet brengen en dat we Lone nog even naar de buurtjes moeten brengen, die gaan oppassen. Hahahah, helemaal niets van waar natuurlijk. Thuis aangekomen staat de voorpui open en de hele voortuin staat vol met spullen. Mooi om de verbaasde gezichten te zien! We vertellen wat de bedoeling is en ze vinden het fantastisch uiteraard!
Thi doet zijn verhaal en vertelt de dames dat zij een mini kook workshop krijgen vanwege hun verjaardag. Zij gaan samen het dessert maken: tiramisu. Na een korte uitleg gaan ze lekker aan de gang met de mixer, Italiaanse amaretto koekjes en vanillesuiker. Na ongeveer een half uurtje is het klaar en gaat het voor het beste resultaat de koelkast in. Hierna gaan we aan tafel zitten en begint het genieten van het diner.
Het voorgerecht is heerlijk en bovenal geen kleine porties. We smullen van de eerste gang van het smulmenu. Het is ook prachtig opgemaakt op de borden. Iedereen geniet van de eendenborst, de carpaccio en de tonijn met een lekker wit wijntje erbij. Hierna kunnen we even even lucht maken met de spoom. Het hoofdgerecht is ook klasse. Het smaakt voortreffelijk allemaal, de parelhoender, de zeewolf en de entrecote. Het is veel, zelfs voor Dick. Hij moet op een gegeven moment ook passen, anders kan het toetje er niet meer bij. Het dessert is eveneens niet te versmaden, vooral de door onze moeders gemaakte tiramisu is natuurlijk top! Het dessert wordt op ons eigen servies geserveerd, zodat Thi en Lenie niet op ons hoeven te wachten, want hun taak zit erop. Wel over nagedacht!
We hebben geweldig gegeten en de wijnen pasten er perfect bij. We nemen afscheid van Thi en Lenie en tafelen nog gezellig na. Na afloop worden onze gasten keurig met taxichauffeur Fred naar huis gebracht en is de avond compleet. Het was een geslaagde verrassing voor onze moedertjes.
Met Kerst krijgen we een heel vreemd cadeautje onder de boom: een gekookt ei met daarop een vraagteken.
Na enig beraad komen we erachter dat het betekent dat we met Pasen een weekendje weg gaan, alleen is het nog niet duidelijk waarheen. Ine kan namelijk nog niets boeken omdat van 1 iemand de persoongegevens nog niet bekend zijn; van onze Mini natuurlijk!
Anderhalve maand later zijn de gegevens wel bekend en kan er geboekt worden. Helaas komen we er dan achter dat we al wat anders hebben het Paasweekend. Gelukkig is dit voor niemand een probleem en kunnen we het weekend verschuiven naar Pinksteren. En, wat is de bestemming nu geworden?? Oostende! In België welteverstaan. Er zijn namelijk mensen die denken dat deze plaats in Zeeland ligt, maar zij waarschijnlijk in de war met Oost-Souburg, Oostburg, Oostdijk, Oosterland, of Oostkapelle. Geeft niks hoor.
Op 10 juni is het dan zover. Ine en Dick gaan eerder weg, om de boel alvast te verkennen. Bas, Lone, m’n moeder en ik vertrekken later, omdat er nog gewerkt moet worden. Waarschijnlijk heeft heel Nederland het idee om met Pinksteren naar het zuiden te gaan, want we doen er dus 4,5 uur over om er te komen. Maar gelukkig vermaken we ons onderweg met o.a. de Toppers, kinderliedjes en de radio.
De lange rit was wel de moeite waard. Wat hebben we een top appartement voor de komende dagen! Twee mooie slaapkamers, een grote moderne woonkamer en een superdeluxe keuken. Er staat BBQ in de tuin en even verderop ook een jacuzzi waar we zondag gebruik van mogen maken!
Ine is al aan het koken. We eten zalmpasta met spekjes, een van Ine’s specialiteiten.
Lone gaat lekker naar bedje, die is de halve reis wakker geweest. Mijn moeder is ineens wat aan de stille kant, en dat is raar, want normaal gesproken tettert ze de oren van je kop. Ze is niet lekker. Pijn in de maag en buik en misselijk. Dit hadden Bas en ik vorige week ook, met overgeven en alles erop en eraan. Hopelijk is het van korte duur en hebben we haar niet aangestoken, want het is geen pretje.
Ine, Dick, Bas en ik gaan ondertussen eten. Annie gaat even liggen bij Lone, want ze heeft geen honger. Helaas is het wel hetzelfde wat Bas en ik hadden. Arme Annie. Ze heeft deze nacht een innige relatie met de wc pot.
De volgende morgen gaat het al een stuk beter gelukkig. Nog wel wat last van de buik, maar we kunnen wel op pad. Als we uit bed zijn, komen we Dick tegen in de woonkamer. Hij is de inventaris aan het opnemen; een opdracht van de eigenaresse van het huis. Het zijn drie pagina’s vol die gecheckt en geteld moeten worden! Van boek tot eierlepeltje, van vaas tot glas. Dit gaat wel wat ver. Dick is niet blij.
Ine is jarig vandaag! Bas en ik hebben nu geen cadeautje, want we hebben een verrassing voor de moeders gepland op 2 juli. Om het toch feestelijk te maken, veranderen we het ontbijt in een Champagne ontbijt met verse broodjes, een nogal-heel-zacht-op-inductie-gekookt eitje, verse jus, lekker beleg en Champagne dus niet te vergeten! Ine krijgt ook nog een lekker parfummetje van mijn moeder en een weekendje weg van Dick. Top!
Als Lone ook heeft gedronken, kunnen we vertrekken. We lopen naar de tram naar het centrum.
Het is ongeveer tien minuutjes. Het centrum is gezellig! Veel winkels, leuk! We lopen winkel in, winkel uit, tot verdriet van de heren. Ook lopen van van wc naar wc, want m’n moeder is toch nog niet helemaal beter. Als we eenmaal pilletjes hebben gehaald bij de apotheek, is het echt over. Alleen de eetlust is nog wat minder. Het zou daarom zonde zijn om te gaan uiteten vanavond, dat was namelijk het plan, voor Ine’s verjaardag. Maar nu gaan we barbequen bij het appartement. Ook super lekker!
Het is een leuke dag. We kopen een lekker broodje bij een traiteur en tussen het winkelen door bezoeken we een terrasje of restaurantje om wat te drinken en om Lone de fles te geven. Uiteindelijk hebben we niet zoveel gekocht. Voor Lone een leuk zomerpakje, wat fruit en vlees dan natuurlijk voor de BBQ en voor morgen. We hebben wel leuke schoenen gezien, misschien gaan we daar morgen nog even voor terug.
Lone heeft natuurlijk geen moment geslapen in de wagen, dus als we weer bij het appartement zijn, gaat ze lekker slapen. Bastiaan steekt de BBQ aan. Het is helaas te koud om buiten te eten. Maar het smaakt er niet minder om. Van het fruit dat we vanmiddag hebben gekocht, heb ik een hapje van gemaakt voor Lone. Ze is nu bijna vijf maanden, dus toch wel toe aan iets anders dan melk. Ze heeft natuurlijk nog geen idee hoe ze van een lepel moet eten, maar wat ze binnen krijgt vindt ze lekker. Het wordt wel een kliederboel natuurlijk, maar dat hoort erbij! Het is geweldig om te zien! Dat moet natuurlijk op de foto! Als ze weer lekker in haar mandje ligt, doen we nog een ouderwets gezellig potje Rummikub! Dick heeft geen zin, die gaat de krant lezen. Eerst wint m’n moeder twee potjes en daarna Ine. Bas en ik winnen niet. Ik HAAT het. We sluiten de dag af met een rood wijntje van Dick. Dat maakt alles weer goed.
Het is vandaag 1e Pinksterdag. Bas begint de dag met een stukje harlopen. Daarna doet hij ook nog een cache. Als iedereen is gewassen en aangekleed en als we hebben ontbeten gaan we richting de boulevard van Oostende. De meeste winkels zijn ook gewoon open, gezellig. We komen langs een hele aparte schoenenwinkel waar ze voornamelijk plastic schoenen hebben, heel grappig. Ine past hele leuke rode. Helaas zijn ze te klein en is er geen andere maat meer. Jammer.
De boulevard is leuk, maar niet zo groot. En het weer is er ook niet zo naar om lang te blijven. Alhoewel sommige mensen gewoon in de zee aan het zwemmen zijn! Brrr!
Dick heeft voor vertek een lijstje gemaakt met Ierse pubs in Oostende, dus daar moeten we er zeker een van bezoeken natuurlijk! Even een Guinness scoren. Gelukkig hebben ze ook een magnetron voor Lone’s melk, dus dat komt mooi uit.
Ook gaan we nog even langs de winkel waar ik gisteren leuke tijgerschoenen heb gezien. Ik kan natuurlijk Belgie niet verlaten zonder dat ik iets heb gekocht voor mezelf!
We gaan niet al te laat terug naar het appartement, want we hebben vandaag de jacuzzi tot onze beschikking. Dus we schieten onze badkleding aan en gaan! Lone vindt het ook leuk met al die bubbels, ze kijkt er heel geïnspireerd naar. Ook wil ze steeds een slokje van het water nemen, maar dat mag niet. Het water wordt schoongehouden met speciale tabletten die niet goed zijn voor kleine babietjes.
Na een tijdje ga ik er uit met Lone en Bas volgt ook. De oma’s en opa blijven nog even lekker zitten onder het genot van een drankje! Als Lone in bedje ligt, begin ik alvast met de voorbereidingen van het diner van vandaag. We eten een biefstukje, gebakken aardappeltjes en groenten. Lekkah!
Na het eten doen we nog een paar potjes Rummikub. Daarna maken we een begin met het inpakken van onze spullen. Bah wat gaat zo’n weekend toch snel.
2e Pinksterdag, alweer de dag van vertrek helaas. Om 10 uur moeten we het appartement uit zijn, dus we mogen vroeg uit de veren. Maar we redden het allemaal prima. Ine geeft de eigenaresse nog een paar tips over de uitgebreide inventarisatie die toch wel veel tijd in beslag heeft genomen. Misschien kan dat toch wat minder in de toekomst.
Verder was alles helemaal top; het huis, de omgeving, het gezelschap. Voor het eerst met Lone erbij natuurlijk. We hebben genoten!
Door alle drukte thuis nog geen tijd gehad en genomen om een stukje over de Drie Dorpenloop van vorige week zondag te schrijven.
Afgelopen april heb ik de City Run in Hilversum moeten missen vanwege onze fantastische fietstrip door Engeland en Schotland. Dit viel in het weekend dat we terug kwamen en was achteraf gezien een goede keuze om niet mee te lopen. Samen met Ronnie wel ingeschreven voor de Drie Dorpenloop. Helaas kon Ronnie niet meelopen vanwege problemen aan zijn knie. Dit jaar kwam ik in Kortenhoef aan met chip op mijn schoen, vorig jaar nog zo handig vergeten.
Het weer was goed op de wind na. Ik start met Lydeke die maar liefst de halve marathon voor haar rekening neemt dit jaar. Ze moet me na twee kilometer laten gaan wat logisch is, zij mag er negen meer lopen. Vorig jaar liep ik 1:04:23 en vooraf denk ik niet dat ik deze tijd ga kloppen. Onderweg gaat het allemaal prima en de kilomters gaan vlot voorbij. Tot kilomter negen loop ik dan ook richting de tijd van vorig jaar maar dan begin ik tijd te verliezen. Minder getraind dan vorig jaar dus er is wel een verklaring voor. Uiteindelijk finisch ik in 1:06:42. Ruim twee minuten trager maar alsnog wel netjes. 10,8 gemiddeld. Aan de finish staat Joyce met Lone samen met Tamara en Mike. Vorig jaar met deze loop wisten we net een dag dat Joyce zwanger was dus het is wel grappig dat ze er nu met ons lieve kleine meissie staat.
Dit jaar helaas geen Dam tot Damloop omdat ik me weer ingeschreven heb voor de halve marathon van Amsterdam. Vorig jaar was het net te veel om een maand later na de Damloop ook nog eens de halve marathon te doen.
Volgend jaar weer een kans om mijn tijd te verbeteren bij de Drie Dorpenloop…. of misschien dan wel de halve marathon doen daar…???
Als je net terug bent van je vakantie is het altijd een goed plan om vast de volgende te boeken. Dan heb je iets om naar uit te kijken.
In september gaan we met Adse, Ilona en Elin naar Vatsa Villas op het Griekse eiland Kefalonia. Deze luxe villa is van alle gemakken voorzien voor twee weekjes ontspanning. De eerste keer vliegen met Lone, ben benieuwd hoe dit zal gaan!
Het is nog ruim drie maanden wachten dus we moeten nog even geduld hebben.
