Woensdag 20 januari 2010

Vanaf oktober 2009 maakt Bastiaan mij al nieuwsgierig over dit cadeau. Dan weet hij namelijk zelf al wat hij gaat geven. Het is heel speciaal, zegt ie.
Op Kerstavond mag ik eindelijk weten wat het is; althans, dat gaat ook niet makkelijk hoor. Mijn lieve vriend heeft namelijk een puzzel laten maken van de afbeelding van het cadeau en heeft dit in 10 verschillende doosjes ingepakt. Dit laat hij mij verspreid over de hele avond uitpakken. Het laatste pakje krijg ik – natuurlijk – aan het einde van de avond.
Als ik alle puzzelstukjes bij elkaar heb, komt de afbeelding tevoorschijn; het is een vuurtoren. Tja… nu weet ik nog niks. Wat moet je met een vuurtoren?

Op woensdagmiddag 20 januari gaan wij met de auto onderweg naar Harlingen, Friesland. Hier staat namelijk de beroemde vuurtoren van Harlingen! Wie weet dat nou niet! Het is een vuurtoren die niet meer als zodanig in werking is, maar nu dienst doet als soort van hotel. En hier gaan wij een nachtje in slapen! Dat is het dus, mijn kerstcadeau! De vuurtoren is 365 dagen per jaar volgeboekt en je moet een jaar van tevoren reserveren!!! Bastiaan had in oktober de mazzel dat er net iemand had afgezegd voor vandaag. Dus wij hebben mazzel!

Rond vijven komen we aan bij de toren. Er komt een mevrouw die ons de sleutel overhandigt en ons een fijn verblijf wenst. Een stuk of 70 treden later staan we op de “eerste” verdieping, de badkamer. Lekker met een rainshower en een verwarmde douchemuur. Een paar treden verder omhoog komen we in de woon/slaapkamer met een bedbank, een keukentje en een eethoekje. Allemaal in de rondte ingericht natuurlijk. Nog een trapje hoger kom je in het bovenste gedeelte van de toren, met een radio waar je echt de schippers met elkaar hoort praten via de scheepsradio. Wauw wat is dit te gek zeg! Wat een uitzicht! Je kijk zowat over heel Friesland heen! Wat een origineel cadeau heb ik weer gekregen schat!!
We trekken een lekkere fles champie open en ploffen op de bedbank. Er staan een paar leuke DVD’s op de plank hier, dus das leuk om ff te kijken.
‘s Avonds eten we in Harlingen centrum, bij restaurant De Gastronoom, een best wel chique tent eigenlijk. We zijn de enige gasten, dus we hebben de hele bediening voor onszelf. Het eten is echt heerlijk! Allemaal aparte gerechten en amuses, echt een aanrader om hier te gaan eten als je eens in Harlingen bent.
Voldaan keren we weer terug naar “onze”vuurtoren. Het is wel raar slapen op een rond bed!

‘s Morgens staat er een ontbijtje voor de deur, letterlijk. Een tas vol met lekkere broodjes en beleg, een gekookt eitje en verse jus. We hebben zelf een cooker om koffie en thee te zetten. Heerlijk!
Het is zo jammer dat de tijd zo snel gaat. We moeten al weer gaan. We maken nog gauw even een paar foto’s van het uitzicht, en nemen daarna afscheid van de mooie vuurtoren.

We blijven nog even hangen in Harlingen want mijn vriend heeft natuurlijk -onvermijdelijk- een cache uitgeprint. Het is echt koud buiten!! Het voelt aan als -10 ºC! Onderweg koop ik een warme muts. Als we halverwege onze tocht zijn, voel ik ineens iets vallen op mijn hoofd, zo lijkt het. “Bas! Heeft er soms een vogel op  m’n hoofd gescheten? Kijk es!?” “Nee joh, doe niet zo gek!”, zegt ie. Ondertussen voel ik met m’n vingers door m’n haar. “Nou kijk dan!!!!” Mijn handen zitten vol groene drap! Gatverdamme!!! Ook al is het zoooo vies, we krijgen er gewoon de slappe lach van. En ze zeggen dat het geluk brengt als en een vogel op je kop kakt, dus ach. Bas veegt het meeste eruit met een zakdoekje. Haha, heb ik dat!
Na -al zeg ik het zelf- lang te hebben gelopen, vinden we gelukkig de cache. We lopen terug en drinken nog wat.
Het was gezellig lief! Dank je wel voor dit gave originele cadeau!
HVJ,
Joyce