Over sommige gebeurtenissen schrijf je liever niet. Dat komt omdat je ze eigenlijk helemaal niet mee wil maken. Dat geldt vanzelfsprekend ook voor ongelukken. Ik ben afgelopen dinsdagochtend door ijs op de weg de macht over het stuur verloren en mijn auto is total loss. Het feit dat ik dit zonder moeite kan schrijven moet betekenen dat ik een engel op mijn schouder had. Het was mijn tijd nog niet! Het had namelijk ook heel anders af kunnen lopen. Ik lig niet in het ziekenhuis met letsel of nog erger tussen zes plankjes. Ik zal het verhaal van m’n ongeluk hier vertellen.
Afgelopen dinsdagochtend vertrek ik vroeger dan normaal naar mijn werk. Ik sta maar liefst een uur eerder op om 05:15 uur. Bij de KvK zijn we constant bezig met aanpassingen en verbeteringen. Dit moet af en toe gebeuren op het moment dat er geen gebruikers aanwezig zijn zodat je ongestoord je gang kan gaan. Voordat er mensen op het systeem aanloggen ben je dan klaar. Ik vertrek rond 05:35 uur van huis. De dag ervoor werd er voor het eerst in de geschiedenis een sneeuwalarm afgegeven door de ANWB. Vandaag is dat niet het geval. In Hilversum blijkt alles netjes gepekeld. Ik merk niets van de gladheid en aangezien het nog zo vroeg is hoor ik er op de radio ook niets van.
Onderweg valt het me ook niet op dat het glad is. Ik rijd zonder problemen tot aan de afslag op de A27 “Veemarkt de Bilt”. Daar gaat het helemaal mis. Ik rijd op de linkerbaan. Ik ga niemand inhalen, neem geen bocht en verander niet van baan. Van het ene op het andere moment gaat mijn auto rechtsaf. Er is geen sturen meer aan en ik begin te draaien. Dit gebeurt allemaal met een snelheid van 120 KM per uur. Onderweg raak ik een vrachtwagen, althans dat hoor ik later want dit is me totaal ontgaan en verderop ook nog een Opel. Uiteindelijk kom ik tot stilstand op de vangrail helemaal rechts.De airbacks gaan uit en heel snel vult de auto zich met rook. Ik stap snel uit en neem afstand. Ik ga gelijk 112 bellen, op de een of andere manier was ik nog goed bij de tijd. Als ze vragen bij welke hectomerpaal ik sta kom ik erachter dat door de klap mijn bril kwijt is. Deze vind ik later geheel in tact achterin de auto. Daarna bel ik ook nog mijn werk om te zeggen dat ik later ben.
Dan komt er iemand aanlopen van de Opel die ik geraakt heb. Gelukkig heeft hij niets. Hij was de bijrijder. Vervolgens loop ik naar de bestuurder van de Opel. Hij zit nog in de auto. Samen wachten we op de bergers in zijn auto. Hij is ook ontzettend geschrokken. Joyce voelt nattigheid als ze op het nieuws hoort dat er op de A12 een ongeluk gebeurd is. Dat ben ik dan wel niet maar krijg wel een smsje en een belletje wat ik niet opneem. Aangezien ik zelf ook nog niet helemaal weet wat er gaat gebeuren sms ik terug dat er niets is. Later begrijpt ze dat ik beter alles kan uitleggen als ik zelf ook weet wat er gaat gebeuren en daar komt bij, ik heb helemaal niets!!!
Op het moment dat de bergers aankomen en de boel inspecteren gebeuren er op precies hetzelfde punt nog een aantal ongelukken. De ene na de andere auto glijdt weg en er is veel blikschade. Er staan een stuk of 10 auto’s op de vluchtstrook achter elkaar op hetzelfde punt. Gelukkig is niemand ernstig gewond. De man die na mij van de weg gleed gebeurde precies hetzelfde. Hij kwam op de linkerbaan aanrijden en in één keer ging de auto naar rechts en sturen was onmogelijk. Dat gaf mij toch een meer gerust gevoel. Zo van “het ligt niet aan mij”. Een schrale troost… maar toch.
Als alle auto’s zijn weggehaald vertrekken we naar het bedrijf wat ons van de weg gehaald heeft. Daar vullen we de papieren in en er wordt een taxi gebeld zodat ik naar huis kan. Dan bel ik Joyce ook op om het nieuws te bregen. Die is boos natuurlijk dat ze het niet gelijk hoorde maar heel blij dat ik nog niets mankeer.
Gisteren hoorde ik dat de auto inderdaad total loss verklaard is en ik ben net naar het schadebedrijf gereden om al mijn spullen eruit te halen. Procedures met verzekeringen zijn allemaal in gang gezet. Het zal nog wel even duren voordat dit helemaal afgerond is.
Al met al ben ik echt blij dat er met mij helemaal niets is. Al meerdere mensen hebben gezegd: “Jij hebt zo’n geluk gehad”. Nou ik kan niet anders dan het daar volkomen mee eens zijn!!!
Groet, Bastiaan