Wat is de tijd voorbijgevlogen. Iedere dag van het jaar hebben we nu een keer samen meegemaakt. Onze ‘Mini’ is 1
geworden. Sinds onze blog over haar halfjarig bestaan, heeft zij aardig wat sprongen gemaakt!

Vanaf maand zes is Lone gewoon doorgegegaan met reizen. Afgelopen zomer is zij namelijk naar Griekenland
geweest, samen met grote vriendin Elin. De papa’s en de mama’s mochten gelukkig ook mee. Deze vakantie was
heerlijk, maar kende voor Lone ook wat minder leuke kanten. Ze heeft namelijk de waterpokken gehad. En haar
twee onderste tanden kwamen tegelijkertijd ook nog door.
Inmiddels heeft Lone al 4 boventanden en 3 ondertanden.

Toen ze net een week thuis was van Griekenland, ging ze alweer met oma en mama op pad naar Ibiza. Het kon niet
op voor mevrouw. Nog even een weekje lekker gechild

In november is Lone met papa en mama een lang weekend naar Berlijn geweest. Het was hier heel koud, maar
Lone zat lekker dik ingepakt in de kinderwagen. Ze vond het heel leuk om door Berlijn te touren!

Lone houdt van lekker eten. Begonnen we in Oostende nog voorzichtig met het eerste fruithapje, nu eet ze al
gewoon met de pot mee! En brood, veel brood, dat vindt ze heerlijk! Een koekje tussendoor is natuurlijk ook een
verwennerij. Of een banaan uit het vuistje. Haar lievelingsdrankjes zijn melk en Roosvicee.

De laatste maanden is Lone ook vaak in het zwembad te vinden. Ze maakt op vrijdagochtend het Nijntje bad in
Bussum onveilig. Als vriendin Elin klaar is met haar zwemles, komt ze er ook nog even gezellig bij. Vriendinnetje
Evi is ook al eens mee geweest. Lone vindt het geweldig om in het water te spartelen, maar ze gaat met een grote
boog om de speelgoed-eendjes heen. Die zijn eng!

Vanaf ongeveer 7 maanden is Lone begonnen met tijgeren door het huis, stukje voor stukje. Het ging steeds
sneller. Na een poosje kon ze rechtop zitten zonder hulp. Toen kwam het echte kruipen, met de knietjes. Nu staat
en loopt ze langs de tafel en achter haar loopwagentje alsof het niets is.

Lone kan flink ondeugend zijn. Papa en mama kunnen wel tien keer zeggen dat iets niet mag. Ze doet het toch, met
een grote glimlach. Streng zijn is daarom erg moeilijk.

We hebben een mooie ‘mamafiets’ gekocht zodat we gezellig met z’n drietjes op pad kunnen. We hebben al aardig
wat tochtjes gemaakt. Soms wordt Lone moe van het hobbelen en valt ze in slaap. Daarom hebben we van de
Kerstman een zogenaamde slaapsteun gekregen. Dan kan ze tijdens het fietsen comfortabel een dutje doen.

De oren van Lone zijn gevoelig. Een beetje zwemwater erin en hup, oorontsteking. De eerste keer was toen ze
een maand of 10 was. Ze was niet haar vrolijke zelf, maar we wisten niet zo snel wat er aan de hand was. Toen de
koorst steeds erger werd, gingen we langs de dokter. Ze kreeg een antibiotica kuur. Deze hielp eerst wel, maar later
kwam het weer terug. Op Kerstavond hebben we zelfs nog bij de huisartenpost gezeten! De dokter kreeg een big
smile van mevrouw Gaillard. Vals alarm. De oorstontsteking was op de terugweg.

Lone kent al een paar woordjes. De hond van oma Anke heet “Woef” en ze kan hem al (soms wat hardhandig)
“aaaaaien”. “Papa”en “mama” lukt ook redelijk. Of “mapa”. “Hoeraaaa” als we hierperdepiep zeggen.
En “mmmm” als ze iets lekker vindt.
Verder heeft ze bepaalde terugkerende kreten als en “iehee” (=alsjeblieft) en “haboe” (=?).

Op haar eerste verjaardag wordt Lone flink in de watten gelegd door papa, mama en al haar visite! Ze geniet van
alle aandacht, de slingers en balonnen, de mooie cadeaus, haar eerste stuk taart en haar eerste trekdrop!

Op naar het volgende half jaar met deze kleine grote dame! Kijken wat ze dan allemaal al kan!