Het is alweer 29 januari 2013. Twee jaar geleden is Lone geboren. Twee jaar oud is onze prinses vandaag geworden. Een jaar geleden sinds we de laatste blog over haar schreven. Er is in de tussentijd weer veel gebeurd!
Lone heeft ook in haar tweede levensjaar weer leuke reizen gemaakt! In mei is ze met de twee oma’s en opa Dick, papa en mama een weekje naar Frankrijk geweest. En in augustus met papa en mama twee weken naar Sardinië. Wat was het gezellig en leuk! In Frankwijk begon Lone heel voorzichtig met haar eerste stapjes. Wat waren we trots toen ze het ineens deed! Hup los!!
Inmiddels loopt ze als een kievit. Ze heeft de smaak helemaal te pakken. En lopen niet alleen, ze gaat zonder angst alleen van de glijbaan. Of op de schommel. Ze klimt zonder pardon de trap op, of op de barkruk. Of ineens zit ze op tafel. Dat mag dan wel niet en dat weet mevrouw wel. Maar dat ondeugende zit er nog steeds wel een beetje in. Misschien is het zelfs wel wat erger geworden! Het is een temperamentvolle dame. Ze laat het goed merken als ze het ergens niet mee eens is. Het speelgoed vliegt in dan de rondte. Als Lone het echt te bont maakt, dan moet ze naar de gang om even af te koelen en na te denken over wat ze heeft gedaan. Even later mag ze weer naar binnen en dan geeft ze papa en mama een aai en een kus.
Nu het wat kouder is buiten en ze niet elke dag kan schommelen en glijden van de glijbaan, heeft Lone een nieuwe hobbyy gevonden: televisie. Eerst was het Teletubbies voor en Teletubbies na: “Papa, mama!! Lala Po! Nou Nou kijken!!”. Sinds kort is – tot groot verdriet van papa en mama – Bumba “the bomb” !! Gelukkig wisselt ze het een beetje af met Donald Duck en Mickey Mouse. En niet te vergeten met Woezel en Pip. De oma’s moeten er op woensdag en donderdag ook aan geloven. Gelukkig wordt het weer bijna buitenspeel weer.
Het afgelopen jaar is Lone jaar nog twee keer naar het consultatiebureau geweest. Eigenlijk zou het maar één keer hoeven zijn, maar de arts vindt tijdens het eerste bezoek dat Lone te licht is voor haar leeftijd. Daarom moet ze twee maanden later terugkomen. Gelukkig is haar gewicht dan wel goed. Ze zal nooit een dikkertje worden, maar dat is niet erg. Thuis staat ze ook elke week op de weegschaal dus ze wordt goed in de gaten gehouden. Op dit moment weegt ze 10.5 kilo en is ze 84 cm lang.
Lone eet nog steeds graag brood. Op brood eet ze dan pindakaas, smeerworst, smeerkaas, hagelslag, pasta of speculoos. Verder vindt ze tussendoor tomaatjes, frambozen, besjes, kaas, mandarijnen, aardbeien, pijnboompitten, rozijntjes en koekjes (koeka’s) heel lekker. Avond eten gaat wel iets beter, maar het blijft de lastigste maaltijd van de dag. Soep gaat er wel in en kipkerrie met rijst. Soms andijvie of broccoli of pasta. Meestal blijft het bij een paar hapjes en dan is het klaar. Als Lone naar het idee van papa en mama genoeg op heeft, krijgt ze een toetje. Een koeientoetje. Die gaat dan wel helemaal op. Raar hè.
Lone speelt met van alles. Soms rijdt ze met haar roze prinsessenwagen of loopt ze achter de buggy. Ze bouwt met de blokken of lego. Soms belt ze zogenaamd met de oma’s of met Elin. Kleuren vindt ze ook leuk en kleien en vingerverven. Verder kan ze goed overweg met de Iphone en weet ze feilloos de appjes met de spelletjes en de diertjes te vinden. Ze is ook dol op al haar knuffels, die sleept ze ook de hele dag door het huis. Wat we ook niet mogen vergeten: lopen met mama’s laarzen aan! Dan is ze net klein duimpje.
Lone kan nog niet heel goed praten, maar ze heeft al wel veel losse woordjes en kleine zinnetjes zodat papa en mama wel begrijpen wat ze bedoelt. Hier komen er een paar:
“Papa/mama kijk!!” Als ze trots is op iets wat ze zelf heeft gedaan of gemaakt.
“Oohh nee!!!” Als ze iets doet wat niet mag of als er iets om valt.
“Nee net!!!” Als ze iets niet voor elkaar krijgt en boos is.
Verder nog een kleine greep uit haar vocabulaire: Toeta (toetje), tee (thee), abbelief (alsjeblieft), sout (stout), passe doen (plasje doen), poepah (poep), saapuh (slapen), Lone auwwww (..), eissuh (eitje), ijsssjuh (ijsje), dinkuh (drinken), lopuh (lopen), koeka (zowel vogel als koekje). En natuurlijk woefa (hond). Papa en mama krijgen het niet voor elkaar om Lone duidelijk te maken dat Woefa niet bestaat en dat ze ‘hond’ moet zeggen. “Het is een hond Lone. Wat is dit? “Woefa!!” “ Nee, hond!””Woefa! Nee mama, Woefa!”
Van de kerstman heeft Lone een potje om op te plassen gekregen. Twee weken geleden gebeurde het! Lone gaf aan dat ze moest plassen, papa trok haar luier uit en zetten haar op de pot en….. JA!! Ze plaste!
Wat waren papa en mama trots op haar! Wauw! Ze sprongen door de kamer van blijdschap! Lone is blijkbaar zo geschrokken van alle ophef dat ze sindsdien niet meer op het potje heeft geplast.
Ook op de kinderopvang heeft Lone een grote stap gemaakt. Ze is overgegaan van de rode kabouters naar de rode reuzen! Niet meer tussen de “beeebiees”, nee Lone is een grote meid geworden! Ze zit nu in de groep van twee tot vier jarigen. Toen papa en mama met Lone gingen kijken bij haar nieuwe groep, was mama wel even bang dat Lone misschien wel onder de voet gelopen zou kunnen worden door de soms letterlijke reusjes. Maar niets is minder waar. Lone bijt goed van zich af. ’s Morgens als mama haar komt brengen is het afscheid nemen soms wat moeilijk (voor allebei), maar even later gaat het al gauw goed. Lone vermaakt zich prima met haar ‘oud kabouter’ genootjes Pien en Jacky. En als die echte grote reuzen te dicht in de buurt komen, krijgen ze gewoon een snauw of een duw. “Nee net!!!”
Lone: lieve, temperamentvolle, vrolijke, driftige, ongeduldige, kleine, schattige, blonde knuffelkont.
Wat zijn papa en mama trots op jou! Blijf zoals je bent. We houden van je voor altijd!
Daa daa!