Begin augustus zijn we voor twee weken naar Kroatië geweest met Mike, Tamara en Evi. Hieronder volgt een kort verslag met highlights die zijn aangekleed met wat foto’s van onze reis.

Eerste bestemming: Senj

Ons eerste verblijf in Kroatië is centraal gelegen in het land aan de Adriatische kust. We hebben bewust voor de badplaats Senj gekozen, omdat het aan zee ligt en bovendien in de buurt is van het nationaal park Plitvicemeren. Het bezoeken van de Plitvicemeren is voor ons een van de redenen geweest om in Kroatië op vakantie te gaan.

Senj ligt op bijna 1400 kilometer van Hilversum en daarom besluiten we de reis in drieën op te knippen. Na een overnachting in het Duitse Nürnberg en daarna in het Sloveense Ljubljana, komen we aan bij ons huisje. Het ligt – hoe kan het ook weer anders – hoog op een berg met een traditionele kronkelweg die ons ernaar toe leidt. Joyce is in haar nopjes met de weg want een vangrail is niet te bekennen en uiteraard zijn er nog wel eens tegenliggers op de slingerweg. Genieten als bijrijder.

Het huisje waar we slapen in simpel. Het zwembad is klein en koud, de waterdruk valt nog wel eens weg en daarnaast is het niet echt schoon. We zijn er ontevreden over en al helemaal niet als je denkt wat ze ervoor vragen. Maar ach, er valt niets meer aan te doen en de zon schijnt.

Bezoek Plitvicemeren Nationaal Park

Een van de hoogtepunten van onze vakantie is een bezoek aan Plitvicemeren Nationaal Park. Zeg je Kroatië dan zeg je Plitvicemeren. Het is een van de meest iconische natuurlijke bezienswaardigheden in het land en behoort tot de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Het Plitvicemeren Nationaal Park is gelegen in het binnenland van Kroatië en het is voor ons nog wel een stukje rijden naar het natuurschoon. Op een belachelijk uur ergens midden in de nacht vertrekken we vanaf ons huisje om de wandeling rond 07:00 uur te kunnen starten. Dan heb je niet zoveel last van de drukte met als bijkomend voordeel dat het nog niet zo warm is.

Het park bestaat uit een schat aan watervallen en meren met kristalhelder water. Door de vele hoogteverschillen is het vanaf elke kant weer anders en verbazen we ons telkens over de schoonheid. De moeite waard.

Wandeling en boottocht

Zwemmen is niet toegestaan in het park, maar er varen wel diverse bootjes waarmee je over het water kunt. Het park bestaat uit verschillende wandelroutes variërend van 3,5 tot ruim 18 kilometer. Wij kiezen de meest voor de hand liggende route waarbij ook een boottocht inbegrepen zit. Het is allemaal zo mooi. We schieten er lustig op los met onze telefoons. Aan beelden geen gebrek.

Voordat het echt heet wordt, verlaten we het park. We zijn wel toe aan lunch en nadat we de auto hebben gehaald, pakken we ergens in een dorpje een terras om te eten. Wat een heerlijke dag.

Raften op Mrežnica

Deze vakantie is iets actiever dan onze vorige vakanties. We willen echt dingen zien en doen in Kroatië. Onder de vele tips die we kregen, stond meerdere malen een boottocht over de Mrežnica-rivier. In mijn beleving zouden we met z’n zevenen in een boot gaan, maar bij aankomst splitsen we op in tweetallen. Tamara is de gelukkige, zij mag bij de instructeur in de raft.

Nadat we de boten naar de rivier getild hebben, begint de lol. Het water is fris, eigenlijk gewoon ijskoud. Brrr. Naast ons gezelschap telt de groep nog meerdere tweetallen.

Het is fantastisch om zo door de natuur te varen, af en toe eens een waterval naar beneden te duiken met je raft en de boot te laten glijden door de stroomversnellingen.

Uit de boot voor een stukje canyoning

Er zijn twee delen die noemenswaardig zijn aan deze tocht. Ten eerste het stuk canyoning wat we voor onze kiezen krijgen. Lone en ik hebben dat een aantal jaar terug in Spanje al eens gedaan, wij vinden dat wel cool. Of de rest deze verrassing ook zo op prijs stelt, vragen we ons af.

We leggen de boten aan de zijkant en de instructeur vraagt of we willen springen. We staan op dat moment op een rots met vier meter onder ons ijskoud water. Lizzy is vastberaden en wil springen. Ze pakt mijn hand en we jumpen zonder aarzeling vier meter naar beneden het verfrissende water in. Wat een schok gaat er door het lichaam. Zwemvest aan en helm op, maar dat maakt niet uit. Het is vooral de kou die het hem doet. Voor Lone is het eigenlijk geen vraag en zij springt natuurlijk ook, net als Mike.

Als ik wat ben bijgekomen en Lizzy is ook oké, ga ik er vanuit dat Joyce achter Tamara en Evi aangaat. Zij pakken verstandig de afdaling langs de rotswand en voorkomen op deze manier een nat pak. Ik zie Joyce echter nergens. Als ik aan Lone vraag waar mama is, zegt ze doodleuk dat ze ook gesprongen is. Ik kan mijn oren en ogen niet geloven als ik niet veel later Joyce naar adem happend achter Lone aan zie zwemmen. Dit had ik nooit verwacht. Klasse Joyce.

Lizzy uit de raft

Het tweede noemenswaardige punt van onze tocht is Lizzy die uit de boot is gevallen. We hebben de meest gekke waterversnellingen, watervallen en jumps gehad onderweg en het gaat mis op een relatief makkelijk deel, de rapids.

We varen door wat stroomversnellingen en de boot moet dan zijn weg zoeken. Omdat ik achterin zit en moet sturen, ben ik constant bezig om de meest optimale snelle weg te vinden, maar dat mislukt bijna op het einde van onze boottocht.

We komen in zo’n versnelling terecht en de boot slaat stil. Er zit geen beweging meer in. Uit alle macht probeer ik hem weer op gang te krijgen, maar voor ik het weet slaat hij om en ligt Lizzy uit de boot. Het is ondiep en niet heel gevaarlijk, maar dat neemt niet weg dat we schrikken. Lizzy ligt onder de boot, ziet niets en is door de val een beetje in paniek. In mijn hoop haar snel te kunnen redden en geruststellen, jump ik achter haar aan, maar het is hier dus niet zo diep. Als gevolg hiervan loop ik schrammen en krassen op aan benen en armen door de rotsen in het water.

Eenmaal bij Lizzy heb ik haar snel onder de boot vandaan en onze bikkel is vrij vlot weer rustig. Geschrokken, maar ze willen gelukkig nog wel verder. De rest klapt voor haar omdat ze de jongste is en zo stoer. Dat vindt ze mooi hoor onze Liz.

Dagje Krk

Voordat we naar onze tweede bestemming rijden, pakken we nog een dagje Krk mee. Vanuit ons huisje kijken we erop uit, maar er zit een groot stuk zee tussen.

Krk is een prachtig eiland gelegen aan de noordelijke kust van Kroatië. Het is het op een na grootste eiland in de Adriatische Zee en trekt jaarlijks veel toeristen vanwege de fraaie natuur en de bezienswaardigheden.

We lopen door de schilderachtige straatjes, drinken een veel te dure ijskoffie en ploffen vervolgens op het terras om te lunchen. Het eiland is velen malen toeristischer dan Senj. Na de lunch pakken we nog wat uurtjes zandstrand mee. In Senj liggen voornamelijk keien en kiezels.

Bestemming twee: Umag

Na een weekje verlaten we ons huisje in Senj om door te rijden naar Umag. Deze charmante stad en badplaats ligt aan de noordwestelijke kust van Kroatië. Net als Senj, ligt Umag aan de Adriatische Zee. We verblijven op een heel groot resort, formaat HUGE!

Het park beschikt over een camping, stacaravans die te huur zijn, en een hotel. Wij nemen onze intrek in een van de velen appartementen op het park met de naam Amfora Plava Laguna. Op het park verhuren ze waterfietsen, jetski’s en boten op verschillende plekken aan zee. Het park beschikt verder over een variëteit aan restaurants, bakkers, bars en ijssalons. Het is eigenlijk een dorp op zich, maar het voelt nooit echt druk aan. We staan bij de bakker niet in een lange rij, de strandjes zien niet zwart van de mensen en ook de restaurants hebben altijd wel plek als wij aankomen.

Umag: minder actie, wel prachtig

Alle actie deze vakantie hebben we wel gehad rond Senj. Op Amfora Plava Laguna gaan we chillen en relaxen. Boekje lezen, langs het water liggen en misschien heel af en toe een beetje wegdommelen. Heerlijk. Het park leent zich hier uitstekend voor.

We gaan tweemaal richting de gezellige haven waar de dames lekker shoppen en ik ontspannen naar mensen kijk onder het genot van een biertje. We eten bij fijne tentjes met heerlijk eten. Verder eten we bij elk restaurant op Amfora Plava Laguna.

Jetski

We huren tijdens ons verblijf in Umag twee waterfietsen en de dames spelen een uur op zo’n Wipe out waterpark. Om toch nog iets van actie in de tent te hebben, opper ik om een jetski te huren. Nou dat vinden de dames wel wat. Tien minuten met Lizzy en daarna tien met Lone. Joyce maant me om voorzichtig te doen met onze girls, tuurlijk schat… je kent me. De man van de verhuur legt langs de kant van het water aan me uit dat er 100 meter rond de gele grote boei in zee gevaren mag worden. Kom je erbuiten, dan valt de jetski uit. Oké, check!

Slakkengang en vol gas

Met Lizzy voor me, vaar ik op het gemak weg. Eenmaal uit de haven, trek ik het gas langzaam een stukje open, maar de jetski doet weinig. Alsof hij flink afgeknepen wordt. Wat ik ook doe, er is geen snelheid te maken en we tuffen langzaam de open zee tegemoet. Op het moment dat ik denk ‘Is dit het nou? Joyce hoeft zich geen enkele zorg te maken.’, klapt het gas open en vliegen Lizzy en ik over het water.

Het klopt inderdaad wat de jongeman me uitgelegd heeft, zodra je binnen 100 meter van de boei komt, schiet het ding in gang. Wat hij niet zei, of wat ik wellicht niet goed begreep, is dat de jetski buiten de 100 meter ring het wel doet, maar amper vaart heeft. Wat een power zit erin zeg zodra hij eenmaal op gang is. We denken tijdens het stuiteren over het water even terug naar de sneeuwscooter in Lapland. Die ging ook af en toe met een noodgang.

Na tien minuten schateren, stuiteren en genieten, kom ik terug bij de kant om Lone op te halen. Ik leg uit hoe het zal gaan en dat we straks echt wel harder gaan. Lone vindt het net als Lizzy fantastisch en vraagt telkens of we even hard kunnen. Ze mag zelf ook kort gas geven en dat vindt ze prachtig. Beetje sturen en knallen over het water, zo mooi. Hoewel het maar kort is, voelt het weer echt aan als avontuur. Super om dit met de girls te doen.

Fietsen in Kroatië

Het kon niet missen natuurlijk: de Canyon Aeroad stond achter de auto op het fietsenrek bij vertrek in Nederland. In Senj en Umag heb ik heerlijke rondjes gefietst.

In Senj stond voornamelijk veel wind en kenmerkte de route zich vaak met flink wat hoogtemeters. We zitten dichtbij de kust en richting het binnenland loopt het direct omhoog. Een rit in Senj komt bijna niet onder de 1000 hoogtemeters, maar op zich mag ik er ook weer veel dalen dus dat scheelt wel.

Vanaf de laatste rotonde moest ik nog 6,5 kilometer naar ons huisje, maar dat ging voornamelijk bergop. Die favoriete weg van Joyce kenmerkt zich door steile stukken van ruim boven de 10 procent.

In Umag kom ik veel meer fietsers tegen. Ik maak een lusje in Slovenië en kan me meten met Pogacar op een klim. Geinig om te zien wat hij in 2018 al kon. De ritten hier zijn wat gemoedelijker qua hoogtemeters en de gemiddelde snelheid schiet hierdoor gelijk omhoog.

Uiteindelijk fiets ik 450 kilometer met bijna 9000 hoogtemeters bij elkaar in Kroatië.

Mike, Tamara, Evi, Joyce, Lone en Lizzy dank voor deze mooie vakantie. Het was bijzonder om eens een ander land te verkennen.