Dertien jaar geleden waren Joyce en ik, een jaar voor de geboorte van Lone, voor het laatst in ons geliefde Lapland. We zijn nog wel eens in zuid Finland geweest waar Lone drie werd, maar dat had wat ons betreft niet dezelfde vibe als het hoge noorden. ‘Zodra de kinderen oud genoeg zijn om dit te kunnen onthouden en bewust de reis meemaken, gaan we nog eens’ zeiden we tegen elkaar.

Lizzy jarig op de dag van vertrek

Zondag 26 februari op de dag dat Lizzy haar 7^e verjaardag viert, is het zo ver. Na twee jaar sparen, breekt eindelijk de dag van vertrek aan en rijden we belachelijk vroeg naar het vliegveld want onze vlucht gaat al om 05:50 uur. Als we allemaal een beetje van de gebroken nacht zijn bijgekomen, geven we Lizzy haar cadeautje bij de gate. Eindelijk heeft ze een Apple Pencil te pakken. Lone heeft heel lief voor haar zusje ook nog wat mooie cadeautjes ingepakt. Jarig zijn op Schiphol en later in Lapland is toch wel bijzonder voor onze kleine kabouter.

De vlucht naar Kuusamo verloopt prima en datzelfde geldt voor de busreis naar Iso Syöte. Met wat korte slaapjes komen we aan op onze bestemming, pakken de koffers uit de bus en nemen intrek in Fjell Top bungalow T8B. Recht tegenover de ingang van het hotel.

Sneeuwscooterintroductie

Veel tijd om de koffers uit te pakken hebben we niet, want er staat ons een uur later al een sneeuwscooterintroductie te wachten. We trekken warme dikke kleding aan en lopen naar de receptie. De Nederlandse gids neemt ons mee naar benden om thermopakken, een helm, echte sneeuwlaarzen en goede wanten aan te meten. Deze spullen mogen we deze week gebruiken voor excursies als het echt koud is.

Lone kruipt bij mij achterop en Lizzy bij Joyce. We maken een flinke tocht door de prachtige natuur. Ik rijd achter Joyce aan en die gaat rustig vooruit. Soms laat ik bewust een gat vallen en schreeuw tegen Lone ‘houd je stevig vast’. Samen razen we dan met 50 km/uur over de sneeuw en zijn we binnen mum van tijd weer bij mama en Lizzy. Onderweg stoppen we af en toe om te genieten van het uitzicht. Lone en Lizzy pakken dit moment om lekker door het witte landschap te rollen en soms tot boven de knie weg te zakken in de verse sneeuw.

Op de terugweg moeten we de heuvel waar het hotel aan ligt weer omhoog en dat levert veel lol op. De sneeuwscooters gaan met alle gemak omhoog en Lone heeft achterop bij mij veel schik. Ze giert het af en toe uit van plezier. Lizzy vindt het natuurlijk ook mooi en Joyce en ik genieten zo van de pret van onze dames. Dit wordt een mooi weekje, zoveel is duidelijk.

Sleeën en boodschappen doen

De dag erna doen we lekker rustig aan en gaan we na het ontbijt zwemmen. Het hotel is na de brand van 2018 prachtig opnieuw gebouwd met een ontspannende spa. Joyce en ik chillen in het bubbelbad en Lone en Lizzy stuiteren door het zwembad. Als we afgedroogd en aangekleed zijn, pakken we de slee om vol gas naar beneden te gaan. Het leek mij wel leuk om dezelfde route te pakken die we ook mee de sneeuwscooter hadden gedaan, maar in de praktijk duurt die best lang. We komen dan ook niet helemaal fris en zonder geklaag van de dames beneden. De omgeving is ouderwets schitterend en het is om ons heen muisstil. Het blijft onwerkelijk om zo door het besneeuwde landschap te wandelen.

Na een overheerlijke lunch beneden aan de skipiste, kunnen we er weer tegenaan. De dames zijn de wandeltocht vergeten en we stappen met onze boodschappen die we net gedaan hebben, terug in het busje die de berg weer op gaat.

Een van onze mede busreizigers wijst ons op het pad wat parallel aan de autoweg loopt. Dat is voor wandelaars en fietsers en dus uitermate geschikt om te sleeën. Weet wat geleerd, al wisten Joyce en ik dit ook wel, maar was na 13 jaar niet meer actief in het geheugen.

Op naar nog meer pret met de huskies

Deze week hebben we nog een tof avontuur op de planning staan want we gaan sleeën met huskies. We hebben er al een tijdje naar uitgekeken en dit is wel het hoogtepunt voor ons en de kinderen. Je laten voortrekken door zes husky’s in het witte winterparadijs van Finland. Wow!

We gaan met de sneeuwscooter richting de huskyfarm. Na een korte uitleg gaan Joyce en Lizzy samen op een slee en ga ik met Lone genieten van deze ervaring. De honden blaffen want ze willen hun energie kwijt en ons voortrekken door de sneeuw.

De huskysafari rond Iso Syote is werkelijk grandioos – een unieke manier om de ongerepte wildernis te verkennen en te genieten van de bijzondere interactie met deze prachtige dieren. Terwijl de husky’s je door met sneeuw bedekte bossen en uitgestrekte vlaktes trekken, voel je de opwinding en het enthousiasme van de dieren, en hun energie werkt aanstekelijk.

Lone en Lizzy zijn direct verliefd op de dieren en willen na afloop knuffelen en bij ze zitten. Als we afscheid moeten nemen, zijn ze een beetje verdrietig. Je krijgt toch een band met de dieren na een schitterend rondje door de sneeuw.

Onthaasten in Fins Lapland

De rest van de week genieten we van de natuur en sleeën we dagelijks naar beneden richting het dal. We hebben de grootste lol, zeker als er iemand uit de bocht schiet.

Het is niet eens een hele lange wandeling, maar wij doen er op ons gemak zo een uur over. In de winkels doen we dan een boodschapje of pakken de lunch mee in een van de restaurantjes onderaan de piste.

Verder vermaken we ons in het zwembad bij het hotel. Er is een ruime sauna, een heerlijk warm bubbelbad en ook een ijskoud dompelbad waar Lone nogal schik in heeft. Erin, eruit, erin en weer eruit. Ze probeert vaak Lizzy over te halen, al ziet die een frisse duik niet altijd zitten.

We nemen de dames ook mee in de sauna die zich in ons huisje bevindt. Want hoe cool is het als je na een kwartier opwarmen, mag afkoelen in de sneeuw die voor de deur ligt. Ze vinden het prachtig en hebben de grootste lol.

Het Noorderlicht – Aurora Polaris

Gedurende al onze bezoeken aan Finland, hebben Joyce en ik nooit het geluk gehad om het Noorderlicht te zien. En eerlijk gezegd, hadden we er dit jaar ook geen rekening mee gehouden.

Tijdens ons verblijf dit jaar hadden we vanzelfsprekend koude maar ook regelmatig heldere nachten in het prachtige Lapland. Tot tweemaal toe liepen we na het diner vanuit het hotel naar ons hutje en werden we getrakteerd op een van de meest spectaculaire natuurfenomenen ter wereld – het betoverende Aurora Polaris. Het ontstaan in de hemel is een fraai schouwspel. Heel langzaam zie je de stroken ontstaan omdat ze beginnen op te lichten. De lucht begint vervolgens te gloeien en de betoverende lange linten in de hemel kleuren groen, paars en blauw. De kinderen kijken vol verwondering omhoog en wij zijn ook onder de indruk. Het gekke is dat het op de foto’s nog feller is dan in het echt. Hier is geen Photoshop voor nodig. Het Noorderlicht miste nog, maar kunnen we nu van onze bucketlist afstrepen.

Wat een week!

Het is al ruim vier maanden geleden dat we in Lapland waren als dit blog online komt, maar wat hebben we het er nog vaak over. Dit gaat mee in ons geheugen voor de rest van ons leven. Lapland was te gek en eigenlijk willen we er nog wel een keer heen. Eerst maar even sparen dan 😉

Joyce, Lone en Lizzy: dank dat we dit met z’n vieren konden doen. Dikke kus van die man die zo hard uit de bocht vloog.