Vakantie Spanje 2022

Je kijkt er maanden naar uit en vervolgens vliegen je twee weken vakantie in een zucht voorbij. Volgens mij heb ik dat bij elke reis, maar dat terzijde. Begin februari van dit jaar boekten we onze zomervakantie naar Spanje in het kleine vissersdorpje Moraira. Ons verblijf in Villa Palmera is goed bevallen.

Goed eten: ja graag!

Hoewel dit blog niet een verslag van dag tot dag gaat weergeven, som ik een aantal highlights van de vakantie op en daar mag het lekkere eten niet bij ontbreken.

In Spanje kun je heerlijk eten en wij hebben een aantal fijne tentjes bezocht. Op de tweede dag gingen we bij ons in de buurt naar Algas op aanraden van meerdere mensen. Schitterend uitzicht, divers eten en ook vegetarische opties. Later zijn we nog eens terug geweest voor het ontbijt.

Over mooie uitzichten gesproken, in de tweede week zaten we bij El Chamizo en paar strandjes verderop vanuit Villa Palmera gezien. Joyce en ik bestelden een uiterst smaakvolle paella wat we eerder die week ook al eens aten. Hmmmm!

Toen we in 2013 bij Pedreguer verbleven, reden we al eens naar Jávea om een bezoek te brengen aan Cabo la Nao. Ook hierbij geldt: het uitzicht is fantastisch. Dat deden we dit jaar dus weer om het verveelde gelukkig niet. Los genietos.

De bediening in Spanje laat nog wel eens te wensen over. Dit komt mede door het beperkte Engels, maar ligt denk ik ook aan het personeel. Het duurde nog wel eens totdat we een bestelling konden doen of dat we het juiste op tafel kregen.

Zwempark Aqualandia

Een onbezorgd dagje op een waterpark. Geen gekkigheid, alleen wat (hoge) glijbanen. Met die gedachten reden we naar Benidorm om met de kinderen te plonsen in Aqualandia. Een groot waterpark met de meest uiteenlopende attracties.

Er zijn van deze dag geen foto’s of video’s omdat de telefoons in een kluisje gingen en dat is maar goed ook. Je mocht ook geen telefoon of camera meenemen in de glijbanen, dus op zich logisch dat we niets hebben vastgelegd.

Het begint bij binnenkomst met de meest hoge en extreme glijbaan van allemaal. Hebben we die vast gehad. De naam alleen al boezemt al angst in: Verti-Go! Lone en ik pakken de rode met een hoogte van 34 meter en Mike en Evi gaan voor de groene die een vijftal meter minder hoog is. Het concept is simpel: je stapt in de cabine, kruist je handen over je schouders en je kruist ook je benen. De cabine sluit en de zwembadmedewerker telt af. Bij een drukt hij/zij op de knop en de bodem van de cabine schiet onder je vandaan. Wat volgt is een soort vrije val naar beneden, want de glijbaan loopt zoals de naam al doet vermoeden het eerste stuk verticaal naar beneden. Op het moment dat je door hebt wat er gaande is, schiet je met een noodgang het zwembad in wat je weer enorm afremt. Snelheden van wel 100 km/uur zijn hier niet vreemd. Heel erg vet, maar om eerlijk te zijn staan we niet te trappelen om nog eens te gaan.

De rest van de dag proberen we zoveel mogelijk glijbanen uit. Wat een toffe attracties hebben ze hier allemaal. Voor sommige glijbanen staan hele lange rijen en die vermijden we dan ook behalve voor de Zig-Zag. Daar staan we denk ik een uur voor in de zon te wachten.

Als afsluiter waag ik me nogmaals aan de Verti-Go al pak ik ditmaal wel de groene. Op het moment dat ik in de cabine stap, denk ik ‘waarom doe ik dit eigenlijk’ en tien seconden later loop ik met een beurs achterwerk van al het stuiteren terug.

Een mooie dag in Benidorm, behalve voor Lizzy want helaas zet de oorpijn van voor de vakantie nou net die dag door. Arm schaapje.

Werd er nog gefietst?

Stomme vraag waar het antwoord op te raden valt. Ik nam mijn Canyon Aeroad mee op reis richting Spanje omdat ik ondertussen weet dat je heerlijk kunt fietsen in die omgeving. Vorig jaar ontdekte ik dat bijvoorbeeld tijdens de fietsreis van Alicante naar Valencia.

Het asfalt is geweldig en de routes oneindig. Vooraf had ik zelf wat rondjes gemaakt en van anderen ontvangen en ik wilde in ieder geval Coll de Rates een keer doen. Naast deze bekende klim reed ik ook Puerto de Bèrnia, Puerto de Sa Creueta en speciaal voor Tom Dumoulin de Puig de la Llorença.

Gedurende de vakantie trapte ik ruim 455 kilometer weg en reed tijdens deze afstand dik 7500 hoogtemeters.

Wat deden we verder?

De rest van de tijd hebben we ons vermaakt bij het zwembad. Villa Palmera heeft een groot en schoon zwembad met aan de zijkant bedjes. Evi, Lone & Lizzy deden bijna elke dag wel een plons, zelfs als we bij het strand waren geweest. Wij lagen dan te relaxen met een boekje, Sudoku of deden af en toe een oogje dicht.

Naast het zwembad zijn we een aantal keer naar het strand geweest, hebben we een waterfiets gehuurd en werd er door de dames flink gewinkeld. ‘Wanneer gaan we nou shoppen?’ hoorden we regelmatig. Het vakantiegeld moest echt op. Tassen, boekjes en andere frutsels gingen we meer terug naar Nederland.

Het vakantiefeest is voorbij en de dames zijn vandaag weer begonnen op school. Lone zit in haar laatste jaar van de basisschool en Lizzy zit in groep drie. Joyce en ik zijn ook weer aan de slag. Over een paar weken gaan we samen naar Toscane voor een rondreis. #zinin

Dank voor de fantastische vakantie Mike, Tamara, Evi, Joyce, Lone & Lizzy.

Terugblik 2017 – een bijzonder jaar

Nog een paar dagen te gaan en dat wandelen we zo 2018 binnen. Het jaar 2017 zit er bijna op. Dat betekent tijd voor een terugblik.

Het jaar begon werkelijk waar prachtig voor ons. Op zes uur vliegen van Amsterdam verbleven we de feestdagen op Boa Vista. Dit eiland maakt deel uit van de Kaapverdische eilanden. Aangename temperaturen, lekker eten en meer dan voldoende te drinken. We werden heerlijk in de watten gelegd. Vorig jaar om deze tijd zaten we dus daar te genieten. Joyce en ik hebben het er de laatste tijd met regelmaat over. Het was een vakantie om nooit te vergeten.

De zomer gingen we met Mike, Tamara en Evi naar het Spaanse eiland Mallorca. Joyce is wat verlaat maar nog wel bezig met een leuk verslag. Twee weken goed vermaakt in de zon, bij het zwembad, op de fiets en lekker bij zee. In afwachting van het typwerk van Joyce (hint).

Naast deze mooie vakantie hebben Joyce en ik ons 15 jarig jubileum gevierd. Een mooi diner met wijnarrangement werd ons voorgeschoteld in Apeldoorn bij de Echoput. We sliepen vervolgens luxe boven het restaurant.

 

Na de zomer is Lone gestart in groep drie. Leren rekenen en schrijven. Lone vindt het af en toe best moeilijk en doet thuis ook goed haar best om te studeren. Ze schrijft zelf veel en rekent op mijn laptop. Op school is ze weg van juf Lisa. Haar lieve juf helpt haar graag en begrijpt het als Lone het niet direct snapt. Er is verdriet bij Lone als juf Lisa ziek is of als ze de trein heeft gemist. Op het Mirakel zit ze ondertussen in groep Rood. Dat is de groep helemaal op zolder. Lekker spelen en ravotten met Britt en Julie in de tuin doet Lone het liefst. Lone is als een vis in het water. Dit jaar heeft ze zowel haar A als B diploma behaald. Onze zeemeermin mag zonder bandjes in het zwembad jumpen.

Lizzy gaat ook elke maandag en dinsdag trouw naar de opvang. Spelen met Merel en de tweeling Cas en Anouk. Ze is daar ondertussen bijna de grootste en zal na haar verjaardag naar de reuzen gaan. Een hele stap voor onze kleine Lizzy. Al is ze al helemaal zo klein niet meer. Er komen steeds meer woordjes. “Papa kijt” betekent Papa kijk. “Mama waar ben je?” “None, None, None” betekent uiteraard Lone. Ze kan het ook heerlijk uitschateren van het lachen. Lizzy kan net als Lone heerlijk verzonken zijn de in de iPad. Filmpjes kijken en spelletjes spelen. Ze kan er uren mee zoet zijn. Lizzy heeft, net als Lone en haar Woefa, een knuffel waar ze dol op is. Eigenlijk zijn het er meer. Een muis en een haas voor in bed en een kleine speelgoedmuis op batterijen om mee te spelen.

Op sportief gebied hele mooie dingen gedaan en meegemaakt. Begin dit jaar kwam ik aan aanraking met de mannen achter de wielerwebsite Het is Koers. Het is klein begonnen. Ik was namens Het is Koers aanwezig bij een Zwift event. Dit event was bij de Futurumshop in Amsterdam en werd mede georganiseerd door Tacx. Zoals ik dat wel vaker doe typte ik op dit blog een enthousiast stukje. Dit stuk werd ook op Het is Koers geplaatst en zo maakte ik mijn debuut op dit fenomeen. Vervolgens ging ik ritjes organiseren en begeleiden op Zwift. Dit was voor mij ontzettend bijzonder. De eerste keer maakte Joyce foto’s van me boven op de Kickr trainer. Het was even wennen om de virtuele groep bij elkaar te houden maar in de loop der tijd ben ik er handig in geworden. 

Aangesloten bij Het is Koers ging er een wereld voor me open. Ik mocht kleding en andere fiets gerelateerde spullen testen. Zo reed ik volledig in stijl de winter door. Ik mocht van het Franse Gasp mooie kleding testen. Mijn fiets kreeg een ovaal blad en werden er Corima wielen op gemonteerd. Er werd veel getest, te veel op allemaal op te noemen. Wat zeker noemenswaardig is, en waar ik heel fier op ben is de serie met Maurits Lammertink. Maurits fietst voor Team Katusha en ging afgelopen jaar voor het eerst naar de Tour. Ik mocht door middel van korte vragen op Whatsapp zijn debuut volgen. Het resulteerde in een aantal mooie stukken. Een unieke inkijk in het leven van een profrenner tijdens de Tour.

Zelf ben ik lekker bezig gebleven op, hoe kan het ook anders, de fiets. Veel kilometers op Zwift in de winter maar ook lekker buiten. Voor drie maanden reed ik op een Cervélo C5. Deze testfiets ging mee naar Mallorca, ik reed er het Markermeer mee om en ook werd The Ride Ardennes ermee verreden. De teller staat nu op 6610 kilometer. Met nog een paar dagen te gaan komt daar vast niet heel veel meer bij.

Met de VVHGL mannen beleefden we een memorabel weekend in Duitsland. Voor ons 20 jarig jubileum trokken we naar Berlijn. Lekker eten, biertjes drinken en cultuur snuiven. Het was een geweldig weekend. 

Joyce kreeg eind 2016 te horen dat haar baan bij Fox zou komen te vervallen. Treurig nieuws, balen voor Joyce. Heel lang bleef ze niet bij pakken neerzitten. Als een bezetene ging ze aan de slag met haar webshop voor tweedehands kinderkleding. Met trots kon ze na de zomer tweedehandjes.com presenteren en officieel openen. Het loopt nog niet storm maar de basis is gereed. Een aantal verkopers hebben het vertrouwen in Joyce gesteld en zakken met kleding opgestuurd. Op het moment van schrijven is nog lang niet alles op de foto gezet en online te zien. Toch staan er al ruim 1600 artikelen op de website. Trots op Joyce. Hoe ze zichzelf alles eigen heeft gemaakt is bewonderenswaardig. 

Op de valreep van 2017 kregen we Bibi. Dit jonge hondje is een Jack Russell en is van Lone. Alvast voor haar 7e verjaardag.

Wij wensen iedereen hele fijne feestdagen en een top 2018. Dat het een liefdevol, succesvol en bruisend jaar mag worden.

Cheers.