Een weekendje Kröv….
Aangezien Joyce het nog wel eens af laat weten om leuke dingen te schrijven voor de Gaillardsite zal ik me opwerpen voor een leuke anekdote voor een weekendje Duitsland van de Ros/Gaillard family…
Eigenlijk begint dit verhaal in februari van dit jaar. Nog op de wintersport appt Joyce of ik mee ga naar een concert van Justin Timberlake in de Ziggodome. Justin Timberlake die van N’sync en Like I love you and Sexyback… Tuurlijk Hoveling, lijkt me super. Aangezien ik net al 150 euro aan kaartjes had uitgegeven voor Robbie Williams en Marco B, kijkt Adse me met gefronste wenkbrauwen aan. In het kader van You only live once zeg ik Joyce dat ik mee ga.
Het concert zelf is in april. We staan redelijk vooraan aan de zijkant. Het concert begint. Wow wow wow wat een show en wat een Hottie!!! Als echte groupies vechten we voor goede plekken die Joyce na de pauze weet te bemachtigen. Wat een topavond. Ik ben zwaar onder de indruk. Een paar dagen later zitten we de high tea met de meisjes. Gekscherend filosoferen we of we niet nog een keer kunnen gaan. Ik kijk naar de tourlijst en zie dat we best nog wat plaatsen in Europa kunnen bezoeken. Scandinavië, London, Lissabon en Frankfurt. Hmmmm Frankfurt kan met de auto en kun je een heen en weertje doen. Why not… Joyce moet erover nadenken. Het is het Pinksterweekend. Kunnen we er dan met de family’s niet een heel weekendje weg van maken? De mannen zijn hiervoor wel te porren. Op zoek naar een park in de buurt van Frankfurt. Echt niet te vinden. Het meest in de buurt is een Landal park op 1,5 uur rijden afstand. Zullen we het doen? Oke we doen het. Binnen een half uur is Landal geregeld en zijn de kaartjes voor JT geregeld. Jeeeeeeeeee
Vrijdag 6 juni 2014
De dag van vertrek. Bepakt en bezakt en met 30 graden buiten komt de familie Gaillard ons om 11 uur oppikken. Het is door het Pinksterweekend best druk op de weg. Adse heeft TomTom live dus rijden we in een treintje naar het park. In Duitsland komen we in de file. Adse krijgt een alternatieve route door. We denken dat Joyce en Bas achter ons zitten en gaan na de file langzamer rijden. We zien ze maar niet. Zo ver zitten ze toch niet achter ons? Bas appt dat ze voor ons zitten en de afslag nemen. TomTom zegt dat we anders moeten maar helaas Bas en Joyce kunnen die afslag niet meer nemen. Wij rijden door en komen geen file meer tegen. We zien de meest prachtige uitzichten. Bas en Joyce treffen het minder. Die staan kont aan kont…

Het park ligt aan de Moezel op een berg komen we bij aankomst achter. Het uitzicht is er fenomenaal. We krijgen de sleutel van ons huisje en gaan op het terras zitten om te wachten op de familie Gaillard. Het is bloedheet en wat smaakt dan het beste na zo’n reis, juist een heerlijk koud biertje. Aan het terras grenst een prachtige speeltuin met mega trampoline en zand en water. Prima plekje.

Ze zijn er nog niet en bestellen maar een 2e biertje. Elin geven we een ijsje. Na een tijdje komen ze uitgepuft aan. Ze ploffen neer en doen gezellig met ons mee. Zin in boodschappen hebben we niet meer en we zitten inmiddels zo lang te pimpelen dat we net zo goed kunnen blijven zitten voor het avondeten. Er staat zoveel lekkers op de kaart dat we zo bijna elke avond wel kunnen eten. Op een gegeven moment komt de barvrouw met kraskaartjes aan. Je kunt prijzen winnen. Voor elk biertje 1 kraskaartje. Adse krast zich suf en wint een Jawohl! Deutsch Manschafts hoedje. Hij zet hem op en is er blij mee. Na het eten kopen we snel nog wat drankjes voor in het huisje. We gaan om het huisje te bekijken, uit te pakken en kindjes in bed te slingeren.

Het huisje is klein, maar fijn. Een leuk grasveld erom heen. Het is wel heel warm. Elin en Lone mogen samen op een kamer slapen. Bas en Joyce ook 😉 en Hugo mag gezellig bij ons op de kamer. We leggen de meisjes en de kleine man op bed. Hugo slaapt maar de meisjes moeten we uiteraard meerdere keren aanmanen om te stoppen met keten. We drinken nog wat en kruipen daarna ook ons mandje in.
Zaterdag 7 juni
De dag begint vroeg. Waar Hugo nog lekker uitslaapt is de rest van het huis vroeg wakker. Het is bloedheet buiten. Het zal een warme dag worden. Bas heeft zijn racefiets meegenomen en Adse overgehaald om ditzelfde te doen. Ze willen samen een tochtje doen. Daar gaan onze mannen. De helden….. Dit kan ik binnen een half uur corrigeren naar 1 held, want Adse komt met een hoofd als een boei alweer rechts omkeert. Tja, wat verwacht je als je niet getraind bent, maar goed geprobeerd Adse. Ik ben best een beetje trots.
Voor dit weekendje had ik een badje besteld waar alle kindjes lekker in konden spartelen. Ik blaas hem op en vul hem. Nieuw uit de verpakking, maar helaas 1 ring is lek. Ach ja, hij blijft staan. We vullen hem met water en de kindjes zijn niet te houden.

Adse gaat douchen en als hij klaar is gaan Joyce en ik boodschappen doen. Bas heeft zijn BBQ meegenomen dus we gaan lekker bbq-en met dit weer. Er zit een Lidl heel dicht in de buurt dus we rijden er heen. We laden onze kar vol met lekkere dingen voor de bbq en andere benodigdheden. Bij het betalen schrik in van de prijs in positieve zin. Zo’n kar vol, maar echt een koopje!
Thuis ruimen we de boodschappen op en gaan we lekker op een handdoekje in de zon liggen. Er moet nodig aan een kleurtje gewerkt worden. We hangen lekker en drinken en eten wat. Zelf probeer ik met Elin nog even het zwembad van het park uit. Er moet geoefend worden zonder bandjes. Na een half uurtje ben ik het zat en loop ik terug met Elin naar het huisje. De meiden zeuren om de speeltuin dus op naar het terras dan maar voor een drankje. Tenslotte ben je in de Moezelstreek. Joyce en ik tikken 2 kannetjes weg en Bas en Adse gaan voor de biertjes er moet tenslotte nog meer gewonnen worden. Helaas, hoeveel biertjes het ook zijn. Geen 2de hoedje….

Tijd om naar huis te gaan. Lekker worstjes op de BBQ en andere lekkere dingen. We laten het ons allemaal lekker slapen. Uiteraard met de nodige drankjes. De kindjes gaan slapen en we borrelen nog wat na. Een heerlijke dag.

Zondag 8 juni
Aangezien ik nu in de hardloopvibe zit wil ik een rondje hardlopen. Bas offert zich op en gaat met me mee. Ik had bij het terras een weggetje gezien die naar beneden liep. Ik zei nog “die is niet zo steil”. Dan lopen we naar beneden en kunnen we daarna omhoog. We beginnen met lopen en de bergaf is echt berg af. Djiez. Dat gaat natuurlijk super makkelijk, maar ja ook weer omhoog. Onderaan lopen 2 mensen. Ze lachen vriendelijk naar Bas en mij. Ik weet nu zeker dat ze dachten die zijn gek!! Omhoog is niet te doen. Na 500 meter heb ik mijn ademhaling al niet meer onder controle en ga ik gewoon lopen. Zo lopen we langzaam omhoog. Soms een stukje rennen en soms lopen. Aan het einde laat ik Bas even gaan. Die rent in 1 streep verder omhoog. Wederom wat een held. Ik loop nog een stukje en dan zet ik ook de hardlooppas weer in. Ren bijna door tot boven. Oke, dit was een beetje overmoedig…. 

Bas zeurt al een paar dagen om een reisje over de Moezel. Ik zie het met Hugo in de brandende zon tussen de bejaarden eigenlijk niet zo zitten, maar nadat ze wat info hebben verzameld bij de receptie en ook tochtjes van een uur hebben laat ik me overhalen. Iedereen ingesmeerd en daar gaan we richting het plaatsje Bernkastel-Kues waar vandaan de boten vertrekken. We zoeken een parkeerplaats maar dat is nog even een uitdaging. Zo druk…. Eenmaal geparkeerd lopen we naar de botenkade. De boot vertrekt binnen een kwartier. Dus we hoeven maar even in de brandende zon te wachten. Bas zijn kale bol begint te glimmen. Eenmaal op de boot pakt hij een servetje om hem op te poetsen. We zitten werkelijk waar echt tussen de bejaarden, maar dat mag de pret niet drukken. Lone vindt er allemaal niets aan en begint te draken. Onze kleine Pavarotti kan hier ook de bejaarden entertainen, gelukkig komt het na een tijdje goed. Ik snap je Lone hoor. Er is ook niets aan 😉 Een chagrijnige serveerster komt onze drankbestelling opnemen. Doe ons maar een koud biertje en 2 appelsap. Hugo zit in zijn wagentje en ziet alles met leder ogen aan. Zal hem een worst zijn. De drankjes laten lang op zich wachten en eenmaal aangekomen denk ik dat ik hem snel achterover moet tikken omdat ik het eindpunt al zie. Kennelijk had ik het verkeerd begrepen…. De boot legt aan en we varen daarna verder nog een half uur de andere kant op. Inmiddels hebben Joyce en ik een plekje op het voordek veroverd en zitten we heerlijk in een windje van het uitzicht te genieten, want waar is waar het is echt prachtig. Die prachtige wijnranken, oude kasteeltjes en alle andere leuke dingen die langs de oever te zien zijn. Na ons boottripje kopen we nog een ijsje en halen we naar de auto. Je kunt daar niet pinnen of chippen dus moeten echt al ons klein geld bij elkaar schrapen om de parkeerkosten te kunnen betalen.

Thuis flans ik snel een dinertje voor Joyce en mij in elkaar want tonight is the night!! JT here we come. We stappen rond 5 uur in de auto. Dan hebben 3 uur de tijd om in Frankfurt te komen. Dat is ruim de tijd. TomTom zegt al dat we er 1 uur en 45 min over gaan doen, oke prima. Het gaat heel voortvarend we rijden om half 7 Frankfurt binnen. Nog 10 minuten en dan zijn we er, maar dan….. Muur en muurvast. Niet voor en niet achteruit. We staan werkelijk waar een half  uur stil en schuiven cm voor cm op. We beginnen te zweten. Het concert begint om 20 uur en in Amsterdam was hij ook stipt op tijd. Het wordt half 8 en staan nagenoeg nog op dezelfde plek. De cd van JT hebben we inmiddels 3x gehoord. Oh dit gaat nooit goed komen. We kijken of we iets alternatiefs kunnen bedenken. We zien de tram en bedenken dat we kunnen parkeren en die pakken. Echter komt de tram voorbij en zit die bom en bom vol… Ook geen optie dus. We zien dat auto’s naar een parkeerplaats worden geloodst. Is dat dan wat. Laten we dat dan doen. Eenmaal daar staat ook die weg muurvast. Rechtdoor gaat weer sneller, toch maar rechtdoor dan? Joyce knijpt het naast me, ik probeer rustig te blijven. Het gaat richting 8 uur. We besluiten om maar gewoon ergens te parkeren en te gaan lopen. Ik sla direct linksaf een straat in achter een andere auto naar. We rijden nog wat en zien dan een mooie plek. Joyce piest zowat in haar broek en gaat in de bosjes achter een huisje zitten. Klaar lopen we het huisje voorbij en zien we een enorme zwerver zitten. Zijn onderkomen. Dus of de auto is straks leeg of weg ;-). We lopen zo hard al we kunnen richting het stadion. Het is al half 9…. Het zweet gutst werkelijk in onze nek, want het is ook nog eens 30 graden buiten. Bij de poort van het stadion laten we onze kaartjes zien. Dan denk je we zijn er bijna, maar helaas is het terrein rond het stadion immens groot. Joyce hoort muziek. Hij is al begonnen Il, zegt ze. Ik twijfel, nee volgens mij is het een voorprogramma. Hij kan toch niet begonnen zijn zonder ons en zonder al die mensen. Dichterbij gekomen horen we inderdaad dat het het voorprogramma is. Pfieuwwwww. We worden rustiger, nemen de tijd om even te plassen. En 2 halve liters bier te kopen. In statiegeld bekers van 4 euro per stuk. Jemig!!! Nou vooruit. We lopen naar onze plaatsen. 1ste ring en laten onze kaartjes zien. De bewaker schudt zijn hoofd en wijst naar de trap. Nog een verdieping hoger. Wat!! Shit nee!! We komen bij onze stoelen en zitten echt onwijs hoog. JT zal een stipje van een cm hoog zijn. BALEN ZEG!!! We puffen uit en drinken zwijgend ons biertje. Op de vloer beneden zien we de een na de ander afgevoerd worden naar de EHBO. Ze vallen bij bosjes neer van de hitte….
Om negen uur begint hij dan echt. Ooooh daar is hij!! Een stipje, maar het geluid is top!!! De show en de nummers zijn hetzelfde. We voelen ons een beetje toeschouwers van wat zich beneden afspeelt maar wow genieten hoor. In de rust gaat we onze bekers nog een keertje vullen. Nu met water. Wat een dorst. De 2e helft van de show is net zo goed en gelukkig komt dan ook de 2e ring van de stoel af. Heerlijk!!! Dan is het afgelopen en lopen we in een roes naar buiten. Het statiegeld kan ons gestolen worden. We gaan echt niet in die rij staan hoor. Ondanks het slechte zicht was dit wel weer heel gaaf hoor. De mensenmassa is mega. We horen zelfs nog 2 andere NL-gekken die er zijn. Op naar de auto. Gelukkig vinden we die weer terug en is die nog heel. Joyce piest nog even bij haar grote vriend. Ik durf het niet aan en stap in de auto. Weer ram vast om Frankfurt uit te komen. Jeetje dit gaat nachtwerk worden…. Eenmaal op de snel weg kunnen we goed doorrijden. Echt rustgevend is het niet. Geen snelweg is verlicht en ik ben moe. Absoluut geen pretje, maar goed de snelweg was peanuts in vergeleken het laatste stuk. 2 meiden alleen in de auto, midden in de nacht op Duitse bergwegen. Als we dit van te voren geweten hadden. Ik bedenk nog “als we nu toch eens pech zouden krijgen” ik spreek het maar niet uit in het kader van de goden verzoeken. We zouden er bijna moeten zijn, maar ik herken nog niets. TomTom zegt bestemming bereikt, maar het park is geen velden of wegen te bekennen. Waar zijn we nu dan weer? Ik rij verder en sta ongeveer op een berg met een stijgingspercentage van weet ik veel. Ik begin nu echt te zweten. Dit ga je niet menen. Joyce die houdt het ook niet. Dit is niet goed hoor Il. Gelukkig komen we ineens midden in het park uit. Af en toe begrijp je TomTom echt niet. Pfieuw we zijn er. Gelukkig heelhuids, want achteraf bleek Joyce de sleutel van Bas zijn auto in haar tas had. Ze hadden ons niet eens kunnen redden…. We appen onze moeders dat we thuis zijn. Aan de snelle reactie van hun midden in de nacht begrijpen we dat ze zich zorgen hebben gemaakt. Ik vertel nog maar niet van onze reis. Het was wel een ervaring, maar noooooooit meer!! We duiken direct ons bed in. Het is inmiddels 03.00 uur. Lekker dromen over JT Joycie!!
Maandag 9 juni
De dames mogen na hun nachtwerk van gisteren uitslapen. Adse neemt Hugo voor zijn rekening en Bas besluit te gaan zwemmen met de meisjes. Die komt echter al snel terug. Zwembad is dicht. Nog te vroeg.
Dan maar ontbijtje maken. Joyce en ik ontwaken ook langzaam. Vertellen onze ervaringen. Want jeetje het was wel een ervaring he Joycie 😉
Bas besluit nog een stukje te gaan fietsen en wij chillen nog bij het huisje. De meisjes scheuren op hun loopfiets heen en weer terwijl Hugo nog een tukje doet her en der. Bas komt thuis, compleet kapot. Goed gedaan hoor held!
Aangezien het zwemmen eerder niet was gelukt gaan we nu met z’n allen. Elin wil graag zonder bandjes dus laten we haar maar even haar gang gaan. Af en toe om en af en toe af. Hugo vindt alles leuk en goed dus plonst lekker mee.
Na het zwemmen pakken we in en gaan we richting huis. Het is nog een behoorlijk stukje tukken. Wij moeten tanken, maar zien geen enkel tankstation langs de Belgische snelweg. Dat is in Duitsland beter geregeld. We besluiten te Googlen en moeten de snelweg af. Gelukkig net op tijd benzine. Bas en Joyce rijden vast verder, want moeten nog boodschappen doen. Eenmaal thuis appen we dat we er zijn.
Het was top!!