Wat gezellig. Dit weekend komt Flip weer logeren. De vrijdag na school begint gelijk goed want mijn lieve vriendin Britt komt spelen. We gaan met Flip schommelen en nemen hem mee als we met de poppen gaan spelen. Mijn kleine zusje Lizzy past perfect in de koffer van Flip. Hier maken we een leuke foto van.
Na deze drukke dag is Flip toe aan rust en ik ook. We pakken de iPad en spelen een spelletje Mario. Flip is er opvallend goed in. Doet hij zeker ook bij de andere klasgenoten als hij daar gaat logeren;-)
Na het eten ga ik samen met mijn andere knuffel Woefa en Flip lekker naar bed om een slaapje te doen. Weltrusten.
Zaterdag gaan we samen iets lekkers maken voor in de klas. Met wat hulp van papa bakken we een mooi vlechtbrood met kaneel en rozijnen. Flip helpt goed mee. Hij weegt netjes alle ingrediënten en hij leest het recept voor.
Professioneel als we zijn hebben Flip en ik allebei een koksmuts op. Na al het kneden, wegen en bakken komt er een prachtig brood uit de oven. Deze neem ik maandag mee voor in de klas om uit te delen.
Flip wat leuk dat je weer een weekendje bij ons was. Veel plezier bij je volgende logeeradressen.
Ons laatste tripje dateert uit oktober 2014. We bezochten de gave stad Krakau en het indrukwekkende Auschwitz. Vorig jaar deden we niets. Er was de mooie bruiloft van Adse en Ilona en Jochem werd voor de eerste keer vader van Hidde. Robbie en ik volgden begin 2016. Nova en Lizzy zijn naast Hidde ook nieuwe wereldburgers.
Het spaargeld liep op. Er ontstond een stuwmeer van vermogen. DAT MOET OP!!!! Hhahaha. Om wat geld af te romen bedachten we een mooi diner in Maastricht bij de twee sterren tent Beluga. Dit stond voor afgelopen weekend op de planning. We gingen geld stuk slaan met de hoofdletter S en genieten met de hoofdletter G!!!
Zaterdagochtend vertrekken we gescheiden van elkaar naar Limburg. Adse en Robbie pakken het moment om rustig aan te doen en te relaxen met wat rodelen in Valkenburg. Ze hebben een lekker dagje. Dan andere club heeft een racefiets… Daar wil je dan graag op rijden op en af die Limburgse heuvels. We laden de fietsen in en na 2,5 uur zijn we in Epen. We zorgen voor een goede bodem in de vorm van lunch. Eitjes en tosti’s moeten er voor zorgen dat we lekker kunnen trappen.
Jochem heeft uiteraard een mooie route voor ons in petto. Wat zouden we zijn zonder deze half mens, half GPS;-). Het fietsen is prachtig. Niets is vlak, dat is na de eerste kilometers al wel duidelijk. De omgeving is zo adembenemend. Echt genieten dus. We maken een afwisselende ronde richting het Drielandenpunt. Na 30 kilometer zijn we terug bij de auto. Ronnie en Bijl hangen de fiets in de wilgen en gaan in een café zitten. Gakkie en ik pakken nog 20 kilometer extra richting de Gulperberg. Een stevige klim maar ik had hem niet willen missen. We stappen na deze koers in de auto om ons zestal compleet te maken.
Opfrissen in het Zenden hotel en voor een klein borreltje en borrelhapje de kroeg in. We hebben nog even de tijd want we hebben pas om 19:30 uur bij Beluga gereserveerd. We leggen een kleine bodem want we weten niet of we voldoende te eten krijgen straks. Keurig op tijd zijn we aanwezig bij de Beluga. Het is de brug bij de Maas over en we zijn er. We worden naar onze tafel begeleid en beginnen met een mooi glas champagne. Er zijn drie keuzes. We kiezen gerechten van de kaart, À la carte dus. Er is een jubileum menu ter ere van het 15 jarig bestaan of we gaan voor het zeven gangen menu. We kiezen na enig overleg voor het duurste menu, dat is die van zeven gangen met bijpassende wijn. Na wat smaakvolle amuses beginnen we bij de eerste gang. We zijn allemaal onder de indruk van de opmaak en de smaak. De gerechten zijn klein maar allemaal echte kunst stukjes. Work of art! We smullen er van. Er wordt ook flink wijn geschonken. Als het op is worden we gewoon bijgeschonken, dit gaat in een vrij rap tempo. Na alle mooie gangen is het tijd om een koffie te drinken. We worden min of meer gedwongen om richting de bar te gaan. Dat was wel opvallend. Dat doen we dan ook maar niet voordat we de beloofde rondleiding hebben gehad in de keuken. We spreken met personeel. Ze hebben een mooie bijzondere job. Na de koffie nemen we nog wat cocktails tot ons. Elke cocktail wordt afzonderlijk gemaakt en neemt ruim 5 minuten in beslag maar dan heb je ook wat. Dan rond 01:00 uur is het tijd om af te rekenen. De pinpas er door… ogen dicht en op “Ok” klikken. We hebben het afromen zeer serieus genomen deze avond. Haha. Ik persoonlijk heb heel goed gegeten. De gerechten waren mooi, lekker en bijzonder. De wijnen waren goed en ook hier heb ik van genoten.
We willen het niet, nee we willen het echt niet… we gaan het ook niet doen… nee nee!!! Maar we doen het uiteraard toch. De stad Maastricht, de kroegen en gezellige pleinen werken als een magneet op onze benevelde geesten. Als voorgeprogrammeerde zombies lopen we naar het uitgaansgedeelte van Maastricht. Een “paar” biertjes verder en ook een paar kroegen verder gaan we naar huis. Rond 04:00 uur liggen we in ons mandje.
De volgende ochtend bespreken we buiten in de frisse lucht op het terras de avond. Vergezeld door een vullend ontbijtje vertelt ieder zijn ervaring. De wijn ging te hard. Aparte setting met die dance muziek. Niet echt originaliteit in de gerechten zijn zo een paar van de opmerkingen die voorbij komen. We kijken nogmaals wat nu het onderscheid maakt tussen 1, 2 of 3 Michelinsterren.
Eén ster Een uitstekende keuken in zijn categorie (Une très bonne table dans sa catégorie). De ster wijst op een goed rustpunt op uw route. Maar vergelijk niet de ster van een luxueus bedrijf met hoge prijzen met die van een klein restaurant dat ook een verzorgde keuken tegen redelijke prijzen biedt. Twee sterren Een verfijnde keuken die een omweg waard is (Table excellente, mérite un détour). Bijzondere specialiteiten en wijnen. Verwacht geen lage prijzen. Drie sterren Een uitzonderlijke keuken die een reis waard is (Une des meilleures tables, vaut le voyage). Het eten is altijd erg lekker en soms buitengewoon, er worden beroemde wijnen geserveerd, de bediening is onberispelijk, het interieur is stijlvol en de prijzen zijn overeenkomstig.
Iedereen heeft een mooie avond en dag gehad dus wat dat betreft helemaal geslaagd. Na het ontbijt lopen we nog een rondje, halen een frisse neus en gaan op huis aan.
Thanks mannen. Was fijn om weer even samen te zijn op deze bijzondere manier. Laten we kijken of we IJsland voor 2017 op de kalender kunnen zetten.
Het was de bedoeling om een zes maanden verslagje te maken, maar de tijd vliegt zo hard dat het nu een ‘ruim zeven maanden’ verslagje is geworden. En het gaat over onze lieve Lizzy.
Lizzy, we noemen haar ook wel “ons cadeautje” of “LPG” (van Lizzy Pip Gaillard, uitgesproken in het Engels) of “Hakoe” (haar eerste brabbeltje) of “Bollie”, is geboren op 26 februari 2016.
Bollie, omdat ze zo lekker veel rolletjes heeft. Ze is inmiddels ruim in gewicht verdubbeld en weegt ongeveer 9500 gram. Al vanaf haar geboorte houdt ze van lekker drinken. En inmiddels ook eten. Een boterhammetje, fruit, rijstwafels, soepstengels, een gekookt eitje, avocado, noem het maar op en ze lust het. Alles wordt op die kleine zachte dijtjes geplakt. Op dit moment is het bijna afgelopen met de borstvoeding en dan krijgt ze alleen de fles. Dat vindt mama heel jammer, maar het is niet anders.
Lizzy is niet alleen een bollie, ze is ook nog eens lang. Bij de laatste meting was ze 72 centimer. Bovenaan de curve! Ze is ook een heel vrolijk meisje. Ze lacht vaak en huilt weinig. Zet haar in de wipstoel, op de bank of in de box met een speeltje, en het is goed. Ze brabbelt wat af. In papa zijn armen vliegen in de lucht is superleuk! Of ‘dames paard’ op schoot. Ze giert het dan uit. Alleen als ze moe is, honger heeft, of ziek is, laat ze van zich horen. En terecht. Lizzy is in haar korte leventje al twee keer ziek geweest; een keer had ze oorontsteking en de andere keer de zesde ziekte. Heel zielig, maar ze is nu gelukkig weer helemaal beter! Op maandag en dinsdag gaat Lizzy, net als haar grote zus Lone vroeger, naar de rode kabouters. Ze vindt het gezellig om te spelen op de mat met de andere babies. Haar beste vriendin is baby Merel. Ze zijn tegelijk begonnen.
Op woensdag en donderdag passen de oma’s natuurlijk op. Dat is groot feest. Samen met Lone maken ze er altijd een gezellige dag van! Ook gaat ze op woensdag mee kijken naar de zwemles van Lone. Ze wil later ook graag haar zwemdiploma halen, want water vindt ze maar wat interessant! Lizzy heeft sinds de zomervakantie tandjes. Twee onder en er is er nu ook een boven aan het doorkomen. Ze heeft er niet veel last van gehad tot nu toe. Samen met papa, mama en Lone is Lizzy al een paar keer op vakantie geweest; naar Centerparcs Meerdal in America en op campervakantie in Frankrijk. Wat hebben we genoten met z’n allen! De mooiste en verste reis van haar leven staat nog op het programma; in december gaat ze met diezelfde club mensen naar Kaap Verdië!
Lizzy is wel eens het doelwit van wat kleine plagerijen van haar grote zus. Onder de voetjes kietelen, een klein zetje hier en daar, iets te hard knuffelen. Wacht maar Lone, todat Lizzy terug kan plagen! Ze probeert het nu al een beetje door dingen van Lone af te pakken.
Verder zijn Lizzy en Lone heel gek op elkaar hoor. Veel knuffels en kusjes hebben de twee elkaar al gegeven en vele zullen er nog volgen!
Lieve, vrolijke, mooie, relaxte Lizzy! Papa en mama noemen jou niet voor niets ons cadeautje. Je bent na heel lang wachten bij ons gekomen en je was het wachten dubbeldwars waard. Ook al ben je nog maar zeven maanden, je hoort al helemaal bij ons gezin en we willen je voor geen goud missen! Blijf zoals je bent, zonnestraaltje. Mama
Zaterdagochtend vertrekken we gescheiden van elkaar naar Limburg. 
