Menorca 2014

Vakantieverslag Menorca Punta Prima 2014

Woensdag 20 augustus
Na lang wachten is het zover! We gaan met vakantie vandaag! We stoppen de laatste spullen in de koffers. Oma Anke komt ons nog een kus geven voor vertrek. Lone wordt verwend met snoepjes en kraaltjes voor in het vliegtuig. Dag lieve oma! Tot over twee weken!
Om 10.23 uur nemen we de intercity naar Schiphol. Voor het eerst gaan we met de O.V. Chipkaart. Bas loopt alvast met de koffers naar perron 5, ik haal met Lone nog twee Starbucks en een lollie. Als ik de koffie en Lone in de buggy heelhuids boven heb gekregen, vraag ik aan Bas: “Waar moet ik nou dat kaartje voor houden?” Hij kijkt me aan alsof ik een grapje maak. “Je bent toch door een poortje gekomen!!” Uh ja dat klopt.. En daar ga ik weer, naar beneden.
We zijn in een mum van tijd op Schiphol. Het inchecken verloopt soepeltjes. Er staat helemaal geen rij. Bij de douane ga je nu niet meer door een poortje, maar in een soort doorzichtige staande cabine. Daar moet je je armen omhoog doen en word je gescand. Wel geinig. Op het schermpje is precies te zien waar de “te checken punten” zijn. Bij mij de ijzeren knopjes op m’n broek. Lone vindt het maar een eng apparaat en begint te huilen.
We lopen nog wat winkeltjes in en uit en dan is het alweer tijd om naar de gate te gaan. Lone vindt de loopband wel interessant. Ik geloof dat ze wel tien keer heen en weer is geweest. En de elfde keer had er ook nog bijgekund. Ze is niet blij als Bas haar eraf vist en meeneemt de roltrap af naar de gate beneden, de boef.
Onze rij stoelen wordt omgeroepen. We mogen boarden. We zitten achter eenzelfde boefje van drie, met haar moeder en oma. Dat wordt even afzien de komende uren met twee van deze dames op rij, haha. Arkefly brengt ons veilig naar Mahon, de hoofdstad van Menorca. Onze bestemming voor de komende twee weekjes! Lekkerrr! We pakken de koffers van de band en lopen naar de uitgang. We melden ons bij de mevrouw van Arke. “U bent de enige die naar Insotel Punta Prima gaat, dus daar staat een busje voor u klaar voor vertrek.” Wat een giller! Onze eigen privébus! Hoppa!
De eerste indruk van Instotel resort Punta Prima is top. Het ziet er luxe en mooi verzorgd uit. Alle huisjes liggen op een heuvel. De heuvel kijkt uit over de zee en een mooie vuurtoren.
Er komt meteen een jongen aangelopen om de koffers van ons over te nemen. De mevrouw bij de receptie legt ins uit hoe het complex is opgebouwd en wat er allemaal te doen is. Er is een buffetruimte en twee restaurants, een entertainmentzaal een fitness en een spa. Het zwembad niet te vergeten. Verder is er overdag een animatieteam voor de kinderen. Je kunt ze zelfs naar de kidsclub brengen, waar ze dan worden vermaakt.Ongelofelijk.
Na de check in gaan we op zoek naar ons huisje. Hopelijk ligt die niet helemaal boven aan de heuvel. Gelukkig valt het mee. Het is niet al te ver lopen.
Het huisje is ook leuk! Niet al te groot, maar wel netjes en schoon. Een klein keukentje erin, een slaapkamer, badkamer en terras.
We laten de koffers even voor wat ze zijn. Gauw zwemkleding aan en hup naar het zwembad beneden. Aan de bar bestellen we wat te drinken en een wrap met kip. Aah dat biertje smaakt goed. Lone kiest een ijsje uit van de kaart. We hebben all inclusive verzorging, dus we kunnen eten en drinken wat we willen.
Bas en Lone jumpen het zwembad in. Heerlijk! De vakantie is nu echt begonnen!
Even later gaan we weer terug naar het huisje om ons op te frissen en de koffers uit te pakken. Lone kijkt ondertussen 101 Dalmatiërs op de Ipad. Als alles een plekje heeft gekregen, gaan we weer op pad. Dit maal naar het buffet. We gaan het gebouw in waar ook de animatie is ‘savonds. Daar is een trap en een lift naar beneden, naar het buffet.
We weten niet wat we zien hier, zoveel keuze! Allerlei soorten voor- hoofd- en nagerechten. Ook worden er verse pizza’s voor je neus bereid en er is een pasta bar. Verder ligt er heel veel vers fruit. Ik denk dat je elke dag wel iets anders kunt nemen als je wilt. Ook wordt er gezorgd dat er niemand iets tekort komt. Lege schalen zijn er niet. De bediening komt ondertussen vragen wat we willen drinken. Heerlijk hoor, wat een verwennerij.
Na het eten gaan we terug naar het huisje. Het was een superleuke, maar lange eerste dag. Hier gaan we ons wel vermaken de komende weekjes!

Donderdag
Lone is al vroeg wakker op de eerste echte dag. Mama is de pineut helaas. Om 7 uur zitten we al met de strijkkralen van oma te spelen en te Loomen. Ik weet niet meer precies hoe ik een bepaald armbandje moet maken, dus ik besluit om Youtube even aan te zetten. Na 5 minuten rommelen, weet ik de clue nog steeds niet, maar komt er wel een smsje binnen : “U heeft 80% van uw dagbundel verbruikt.” Shit!! Gauw uit dat filmpje. Als Bas uit bed komt, mag ik op zijn telefoon ’t filmpje afkijken. Hij heeft toch 500 MB…
Het is al weer tegen half tien als we naar het ontbijtbuffet lopen. We lopen via de entertainmentzaal, net als gisteren. We willen gaan zitten, maat dat mag niet van de bediening. We moeten naar zaal 3. Zijn er zoveel zalen dan? We dachten dat dit de enige was. Achteraf blijkt dat ze hier al aan het dekken zijn voor de lunch.
We kijken ons ogen uit als we door de zalen lopen. In elke zaal is een buffet. Zo groot is het hier. En druk! Als mieren lopen alle mensen door elkaar heen. Buiten staat zelfs een rij! Hebben wij dus een mooie sluiproute gevonden binnendoor. Eenmaal in zaal drie aangekomen, kunnen we namelijk meteen aanschuiven.
Het ontbijt is prima, ook super uitgebreid en voor ieder wat wils. Omdat er zoveel lekkers ligt, ga je vanzelf ook meer eten dan thuis. Nou, het is vakantie! Laten we ervan genieten.
Ik smokkel nog wat zakjes thee mee voor in het huisje. Dat is wel lekker voor in de vroege morgen.
Na het ontbijt lopen we richting het kinderzwembad, we moeten dan de heuvel op. Eerst lopen we nog naar de receptie om borg te betalen voor badhanddoeken – er zijn blijkbaar echt mensen die dit jatten – en dan kunnen we drie handdoeken halen, vlakbij het zwembad waar we vandaag heen gaan. Het zwembad waar we gisteren waren is beneden, meer richting de zee. We zagen daar al niet zoveel kindjes, maar wisten toen nog niet dat er twee baden zijn.
Er zijn er zelfs drie, want als we boven aankomen, zien we naast het kinderbad ook nog een groot gewoon zwembad. Tussenin is het Italiaans restaurant, waar we drinken kunnen halen en tussen de middag kunnen lunchen. Fantastisch!!
Het is eigenlijk verboden, maar er zijn helaas veel mensen die om zes uur hun bed uit zijn gegaan om de ligbedjes te bedekken met handdoeken. 80% van de bedjes is “bezet”, terwijl op de helft werkelijk mensen liggen. Gelukkig vinden we drie bedjes naast elkaar op een aardig plekje, anders hadden we gewoon een gereserveerd bedje genomen. Wat een rare gewoonte is dat toch.
Boot opgeblazen? Check! Zwembroek aan? Check! Ingesmeerd? Check! Lone jumpt het water in! Het badje is super: ondiep en groot. Perfect voor Lone. Naast het bad liggen nog twee speeltuintjes en een verdiepinkje eronder is de kids club.
We vermaken ons prima! Tussen de middag lunchen we in het Italiaans restaurant. Lone sliertjes (spaghetti zonder saus, I know, ’t is een rare eter), Bas een Insotel burger en ik een kipsalade. Limonade erbij, biertje erbij Het smaakt ons prima!
Naast het restaurant ligt dus ook nog een groot bad. Dit bad is leuk om keihard in te springen. “Papa!! Papa!! Kom!! We gaan naar het diepe bad!!” En daar gaan ze weer, mijn twee schatjes.
Tegen vijven gaan we weer richting het huisje. Genoeg zon voor dag 1. Na een verfrissende douche, begeven we ons naar het buffet. Eerst mag Lone kiezen bij het kinderbuffet – gaaf toch!!- wat ze wil eten. Heel verrassend, het worden weer sliertjes, haha. Daarnaast nog een paar stukjes brood, zelf gesmeerd met boter, tomaat en meloen. Toe nog een bolletje ijs met een klein taartje. Dat is echt veel voor haar doen. Moeten we thuis ook maar doen, eten in buffet vorm!
Bas en ik nemen als voorgerecht o.a. wat lekkere Franse kaasjes, serrano ham en tomaat met mozarella. Daarna heb ik eigenlijk al wel genoeg, maar er is zooooveel lekkers! Ok nog een stukje versgemaakte pizza dan met wat salade. Bas neemt bruscetta en wat kip. En allebei nog een taartje toe. Oh oh, als dat niet aankomen wordt! Ik bestel een tweede glas wijn, alleen de bediende heeft het niet helemaal begrepen, dus hij zet een hele fles voor mijn neus. Haha, dat is iets teveel van het goede, zelfs voor mij! Dus gaat mee naar de kamer. Eigenlijk mag dat niet denk ik, dus we moeten het stiekem doen. Bas ritst ergens een dop vandaan, en ik leg de fles onderin de buggy. Hups weg!

Menorca 2014

Na het eten lopen we de entertainmentzaal in. Een grote groep kindjes staat te dansen voor het podium. Er is een piratenshow aan de gang. Lone wil daar ook wel heen! Bas en ik gaan zitten en nemen een lekker cocktailtje. Lone danst voorzichtig mee, maar kijkt vooral om zich heen wat er allemaal gebeurt! Later doen ze allemaal de polonaise. Geweldig al die kleintjes.
Het is alweer laat, dus we gaan. Het was een heerlijk dagje. Nu lekker slapen.

Vrijdag
De bedden zijn knoerdhard. Als ik wakker word voel ik me net een plank, pfoeh. Dat is jammer. Maar goed, dan ben je er wel lekker vroeg uit. Vandaag zitten we om half elf al bij het zwembad. Alle bedden zijn alweer bijna bezet, zoals ook de bedjes naast ons. Een rij van 6 bedden. De gasten komen aankakken om twaalf uur. Maar dan nog gaan ze niet op alle bedden zitten. Het is zo aso! Maar goed.
Lone ziet een Engels meisje op een groene krokodil in het water. Ze vindt het wel wat. Zodra het meisje er even niet op zit, slaat Lone haar slag. Het wordt niet gewaardeerd. Gelijk springen er twee kinderen op haar af. “That is my crocet!!” Lone is niet de enige die niet kan delen, hihi. De ouders van de kindjes leggen uit dat Lone er even mee wil spelen. Dan mag het. Uiteindelijk spelen ze lekker met z’n allen. Ook krijgen we een gele waterslurf van een ander kindje dat vandaag weggaat. Lone vermaakt zich prima!

Na de lunch spelen we nog maar even verder, want we worden straks opgehaald door Willem en Maaike en de kids. Ze zijn toevallig ook op Menorca. Ze willen ons meenemen naar een leuk strandje in de buurt, naar de haven en naar de flat. Om vijf uur zijn ze er. Thuis zien we elkaar niet zo vaak, dus het is leuk om elkaar hier weer te zien!! Constantijn en Nina zijn ook al zo groot!
Ze nemen ons mee naar Algauvar, een leuk klein strandje met een hotel/restaurant erbij. Het is eigenlijk vlakbij Punta Prima. Hier nemen we gezellig een biertje en kletsen wat bij. Ze komen hier vaak. Ze zijn hier al drie weken en gaan zondag helaas weer naar huis. De kindjes krijgen een appelsap en een lollie. Ze kunnen even lekker het strandje op lopen. Maaike neemt ze mee naar een kleine grot aan de andere kant van het strand. Ze zwaaien.
Als we de drankjes op hebben, geeft Willem de eigenaar een hand en dan gaan we weer. Op naar de haven. Voor Bas is alles nieuw, ik ken dit gebied nog goed van vroeger. Het is alweer 12 jaar geleden dat ik hier voor het laatst was, nog met papa en mama. Dat is wel gek. Ook als we even later naar de flat rijden. Veel is nog hetzelfde. Ik heb toch zo’n vijf vakanties doorgebracht hier. Het uitzicht is nog steeds even mooi! Bas en ik gaan samen op de foto op het hoekje met het mooie uitzicht.

Menorca 2014
Menorca 2014

De kindjes zitten voor de tv met wat chipjes en de papa’s en mama’s lekker buiten met een glas wijn.
Wimpie praat natuurlijk weer honderduit, maar dat zijn we van hem gewend. Het gaat hard met de wijn, en ook met de tijd. Ze willen ons nog iets laten zien: het wijnhuis Binifadet. We rijden er heen. Het is super knus! Een restaurant met zelf geproduceerde wijn, midden tussen de wijnranken. Zeker de moeite waard!!
Ze zijn hier ook al vaak geweest, dus weten precies wat lekker is. Bas neemt rode wijn, Wim Chardonnay en Maaike en ik een fruitige witte: Merluzo. De smaak is inderdaad heerlijk. Lone, Tijn en Nina rennen door de hal. We moeten ze een beetje temmen, zo’n herrie komt er soms vanaf!
Dat was heel gezellig! Tijd om terug te gaan naar het hotel om nog even snel iets te eten. Ze brengen ons. Zelf moeten ze ook nog eten. We geven ze een dikke kus en wensen ze een goede terugreis.
Als we wat hebben gegeten, gaan we nog even naar de entertainmentzaal. Ze zijn aan het dansen op de muziek van de Lion King. Dat vindt Lone leuk. Alleen is ze er gauw klaar mee. Ze wil slapen. Dat doen we dan ook! Het was weer een gezellige dag!

Menorca 2014
Menorca 2014

Zaterdag
Lone slaapt lekker uit tot kwart over acht. Zij kijkt Ariel en drinkt een melkie en ik vouw even alle kleren die we de afgelopen dagen hebben laten slingeren.
Als Bas wakker is, kleden we ons aan voor het ontbijt. Het is dag drie en ik voel me nu al drie kilo zwaarder, dus ik neem me voor om iets te minderen met alles. Maar wat is dat moeilijk met al dat lekkers!
We willen vandaag eigenlijk bij het zwembad beneden liggen, maar omdat het hier weer vol ligt met handdoeken – ik heb nog niet de moed om ze er af te trekken – en omdat we onze handdoeken boven moeten omwisselen voor schone, gaan we toch maar boven liggen. We vinden een mooi plekje op een grasveldje, met parasol. Vlakbij het zwembad én de speeltuintjes. Beter. Lone loopt heen en weer tussen beiden. Op een gegeven moment wil ze naar de kindjes bij de kidsclub. Daar staat een goochelaar die figuurtjes van ballonnen maakt. Ze vindt het leuk en wil blijven. Bas schrijft haar in. Een kwartiertje later staat ze weer bij het hek, wel met een ballonnen hond. Leuk! We vermaken ons weer prima. Lone is soms wat onuitstaanbaar, maar ik denk dat het ook door slaaptekort komt.

Menorca 2014
Menorca 2014
Menorca 2014

Italiaan; Bas heeft penne gorgonzola, Lone penne zonder saus en kersen en ik een stokbroodje serranoham met tomaat. De bediening is heel aardig, ook voor kinderen en ze werken echt keihard. De mensen die je ’s morgens bij het ontbijt de tafels ziet afruimen, staan ’s avonds een cocktail voor je te maken. En je ziet geen enkel chagrijnig hoofd.
Nadat we nog een ijsje hebben gepakt, gaan we weer naar het zwembad terug. Bas zijn missie deze vakantie is om Lone zelf in het water te laten springen. Nou, dat durft ze al in het kleine bad! We gaan even later ook naar het grote bad, maar daar vindt ze het nog een beetje eng. Geeft niet, we hebben nog heel veel oefendagen te gaan!
Tegen vieren ziet ze dat er kindjes aan het kleuren zijn bij de kidsclub. Ze wil er weer heen, dus we schrijven haar weer in. Terwijl Bas en ik rustig een boekje liggen te lezen, kijken we ondertussen om een hoekje of Lone het naar haar zin heeft. Zo ziet het er wel uit! Maar als we gaar tegen zessen gaan ophalen en ze haar vader ziet, barst ze in tranen uit! “Papa, ik was je kwijt! Ik was kleuren voor jou en toen was je weg pap. En ik wil met jullie zwemmen en toen was jullie weg!!!” Hartverscheurend gewoon. Wij dachten dat ze het leuk vond.. “Dat doen we dus niet meer”, zeg ik tegen Bas. Dat arme wijffie. Ik voel me gewoon een slechte moeder.
Eenmaal thuis is ze weer opgelucht en krijgt Woefa een dikke knuffel.
We eten weer lekker bij het buffet: Bas zelfgemaakte pizza, ik canneloni en lone broodjes met boter en meloen. Ondertussen komt sneeuwwitje de eetzaal in om alle kindjes even aan te spreken en een handje te geven. Zij gaat vast optreden vanavond. Lone vindt het wel interessant, ze loopt sneeuwwitje achterna. En als ze met papa een toetje gaat halen, heeft ze beet! Sneeuwwitje komt haar een handje geven. Ze is helemaal onder de indruk.
Na het eten lopen we naar de boulevard om wat melk te kopen voor Lone. De melk van hier vindt ze vies en de melk uit het winkeltje op het park is twee keer zo duur als hier. Alles is daar twee keer zo duur. En daarnaast is het ook wel lekker om de benen even te strekken.
“Gaan we naar de disco?”, vraagt Lone. We besluiten om even te gaan dansen met sneeuwwitje. Als het optreden is afgelopen, moeten de ouders een boog maken met de handen tegen elkaar en alle kindjes lopen er in polonaise onderdoor. Heel schattig! Daarna gaan we gauw weg, wat het is alweer half tien. Heel laat voor een meisje van drie. Ze valt dan ook zonder veel protest in slaap.
Bas en ik blijven nog even op het balkon. Lezen en loomen.

Zondag
We beginnen de dag met Assepoester, kleuren en spelen met de kralen. We hebben strijkkralen gekregen van oma Anke voor op vakantie, alleen we hebben jammer genoeg geen strijkbout, dus telkens als Lone haar creatie af heeft, maken we er een foto van. Kan ook toch.
Na een licht ontbijtje – we zitten nog steeds vol- begeven we ons naar het zwembad.
Het is vandaag warm! We vinden gelukkig een plekje in de schaduw. Lone wil weer naar de kindjes. Zo vreselijk vond ze het blijkbaar dus niet gisteren… Bas brengt haar, schrijft haar in en komt terug.
Ik begin de dag met een roddelblad. “Jij gaat deze vakantie echt geen boek lezen Hoveling”, zegt Bas. Nou ik denk het wel hoor. Alleen een roddeltje is altijd even lekker verstand op nul. Het komt wel goed met dat boek.
We zijn van plan om morgen een autootje te huren. Aangezien alles op het park twee keer zo duur is als daarbuiten, lijkt het ons handig om even naar de car rental te lopen aan de boulevard. Hier kost een Ford Ka namelijk acht tientjes per dag. Dat moet toch voor minder kunnen.
We zetten Lone in de buggy en gaan op pad. Ze is meteen onder zeil. Heerlijk. Waar we weer even niet aan hebben gedacht, is dat het in Spanje altijd Siësta is tussen een en vier uur ’s middags. En hoe laat is het nu Bastiaan en Joyce? Juist, twee uur. Goed.. Vanavond maar weer terug dus. Een toeristenwinkeltje naast de car rental is wel open. Bas ziet een leuke zwembroek. Hij heeft er maar twee mee, dus eentje extra is geen overbodige luxe. Ik zie ook een heel leuk shirtje/ jurkje met sliertjes aan de onderkant voor de slapende Mien. Met een hagedis erop. Leuk! Kopen we. En nog een magneetje voor de verzameling thuis.
Nou ja, zijn we niet voor niks hierheen gekomen. En we hebben toch een lekkere wandeling gemaakt.
Eenmaal terug op het park, hebben we wel wat trek gekregen. Eigenlijk willen we het lunchbuffet proberen, alleen is het al gesloten. Dan toch maar naar de Italiaan boven. Bas neemt een clubsandwich en ik een salade. Lone fruit en spaghetti zonder saus, de ober weet het inmiddels al. Nog een overheerlijke sangria erbij en het is af. Oh nee, daarna nog een.
Na de lunch relaxen we lekker en spelen we samen in het zwembad met de bal en de speelgoedslurf die we eergisteren hebben gekregen.
Bas en Lone kunnen helemaal flink ravotten in het water. Hij gooit haar in de lucht, maakt koprollen en rent haar achteraan. Als Lone even moe is van alles, komt ze uit en zwembad en zegt: “Papa is vrolijk met mij, papa is lief!” Ook “papa is mijn vriend” en “prins papa” komen af en toe voorbij. Lief hè. Ze kunnen elkaar ook flink in de haren vliegen hoor! Maar vanmiddag gaat alles voorbeeldig <3
We komen laat terug van het zwembad. Het wordt zelfs een beetje haasten, want we moeten voor achten bij de car rental zijn. Gauw in bad, douchen een aankleden dus.
We redden het. Wat ik dacht klopt; de prijzen liggen hier ietsjes lager. 50€ voor een soortgelijke auto als die op het park €80 kost. Naaiers. Ik vraag een van de medewerkers of we voor morgen een auto met airco kunnen huren. Aangezien we maar een auto voor een dag willen, vertelt hij ons dat we morgen terug moeten komen om negen uur om te kijken wat er beschikbaar is. Okee.. Zijn we nu weer voor niks dus, haha. Goed, morgen om negen uur it is.
We hebben Lone belooft dat we na het eten nog even naar de disco zullen gaan. Zij is al klaar met eten en is buiten wat aan het spelen in de speeltuin en wacht tot Bas en ik klaar zijn. Op een gegeven moment zie ik haar uit het hekje van de speeltuin het grasveldje op lopen. Bas gaat erachter aan. Langs het veldje staan van die typisch Spaanse met stenen opgebouwde muurtjes waar je zo lekker van af kunt springen. De eerste keer gaat goed. Bas pakt zijn camera en maakt een filmpje. Lone springt de tweede keer en dan gaat het mis. Ze raakt met haar knie haar kin bij de landing. Bas schrikt zich rot als ze begint te gillen en hij een mond vol met bloed ziet… Zitten alle tandjes er nog wel in? Ze schreeuwt het uit. Hij komt naar binnen, waar ik mijn drankje aan het opdrinken ben. ” Mijn tandjes doen pijn!” Ik kijk in haar mond. Gelukkig zitten alle tandjes er nog in. Bas haalt ijs uit de keuken. Het blijkt dat ze met haar voortandjes in het tandvlees van haar ondertandjes heeft gesneden. Auww. Na een slokje water lijkt het bloeden gelukkig al veel minder. De disco wil ze niet meer. Dat doen we morgen weer.. Eenmaal in het huisje zoekt ze steun bij grote vriend Woefa. Tandjes poetsen doen we ook maar niet vandaag. Arm wijffie.

Maandag
Over achten worden we allemaal wakker. Oeps, om negen uur moeten we bij de car rental zijn dus we moeten een beetje opschieten. Bij het ontbijt nemen we wat extra broodjes mee voor op het strand. We zien ook steeds mensen met een picknickdoos lopen, maar die moet je dus een dag van tevoren reserveren, horen we. Tip voor de volgende keer.
Onderweg naar de car rental halen we nog een fles water en een parasol.
De dame van de carrental vraagt wat we voor haar kunnen doen. Ik zeg dat we voor 1 dag een auto willen. Ze kijkt niet alsof ze dat een goed idee vindt. Ze wijst naar de prijslijst. Naar de dure auto’s, vanaf €80. “We are looking for a car at that price” en ik wijs naar €50. Bas is het inmiddels zat. “Yesterday you offered cheap cars, we had to come back today. Now we are here and you don’t have cheap cars!!” Ik zeg Bas dat hij even moet bedaren. Ze hebben ons gisteren immers geen toezegging gedaan, maar ze zouden kijken wat er beschikbaar was. Bas loopt boos weg. “Wat een bullshit!” Tja, dat verstaan ze hier ook Bas. Omdat we toch een auto huren, wijs ik naar de wat duurdere. “We take this one.” De dame praat in het Spaans tegen haar collega. “I believe you are not happy so it’s better that you don’t rent here.” Ineens is de duurdere ook niet meer beschikbaar, zegt ze. Ik geloof er niks van. Ze willen ons gewoon weg hebben. Bedankt schat.
Er is geen andere car rental in de buurt, dus als we vandaag een auto willen dan er zit niets anders op dan een dure op het park zelf te huren. De goedkoopste is een Seat Ibiza. Ik zal de prijs maar niet noemen. De mevrouw vraagt om een creditcard. Bas geeft haar er een. Later zegt hij: “Heb jij met je pinpas betaald?” Ik zeg “nee, jij hebt toch je creditcard gegeven?” “Ja, maar die is opgezegd en geblokkeerd, het was toch alleen voor borg?” “Nee, ik neem aan voor de betaling, maar ze zei niet dat het niet lukte.” Haha, stel je voor, een gratis auto zou mooi zijn. We wachten het af (Helaas ontvingen we na thuiskomst toch de rekening!!).

Menorca 2014

Om tien uur zitten we eindelijk in de auto op weg naar Son Bou, een supermooi strand op een klein half uurtje afstand.
Twaalf jaar geleden ben ik hier ook met de familie Langenberg en m’n ouders geweest. Het blijft gek. Ook hier is niet veel veranderd sindsdien. We lopen een stukje weg van de drukte totdat we een mooi plekje zien. Bas zet de parasol op. Het turquois blauwe water vraagt om een duik. Lone vindt het leuk in de golven. Ze is het water niet uit te krijgen.
Het is een heerlijke dag. Na een paar uur spelen is Lone’s batterij leeg en valt ze in slaap in de tent. Kunnen Bas en ik even rustig lezen. Chill!
Tegen vieren gaan we. Ik vind het leuk om ook nog even naar Mahon te rijden en daar wat te drinken. We parkeren de auto en vinden een leuk pleintje. Een koud biertje gaat er wel in. Lone wil een cornetto. En later chocomel. “Proost!” Op de heerlijke vakantie met z’n drietjes!
Rond half zeven leveren we de auto weer in. We horen nog steeds niets over de geblokkeerde creditcard.
Snel douchen en badderen we en gaan op naar het diner. Het is weer heerlijk. Niets aan te merken op het eten hier. Morgen gaan we langs de receptie om een restaurant te reserveren voor ergens deze week. Dat zal ook best goed eten zijn.
Lone wil nog naar de disco. Het thema vandaag is “piraten”. Er staan er zeker vijf op het podium te dansen. Alle kindjes dansen mee, Lone ook op haar manier. Trots kijken Bas en ik hoe ze het doet. Even later rent ze naar ons toe . “Mag ik junkel kijken op de iPad?” (Junglebook). Ze is klaar met dansen. Als Bas en ik onze cocktail op hebben, gaan we naar het huisje. Lone kijkt nog even Jungle Book en dan gaat ze lekker slapen.

Menorca 2014

Dinsdag en woensdag zijn lekker chill aan het zwembad. Dinsdag boeken we bij de receptie ook een boottocht voor komende donderdag. We gaan dan de mooie stranden bekijken aan de andere kant van het eiland. Lunch en sangria inbegrepen. Ik ben om.
Op woensdag willen we eigenlijk het treintje nemen, dat om tien uur vanaf hier naar Binibequer vertrekt, een leuk vissersdorpje in de buurt. Om half tien bedenk ik me dat we niet genoeg cash hebben. Alle muntjes bij elkaar geschraapt komen we op tien euro en we moeten twaalf hebben. Er is een pinautomaat aan de boulevard van Punta Prima, maar dat wordt dan wel een sprint trekken. Eenmaal bij de automaat aangekomen, is deze buiten werking. Kwalitatief Uitermate Teleurstellend!!!! Waarom waarom waarom? Wij zijn ook echt van die nerds die dan op het laatste moment beseffen dat we te weinig cash hebben. Daar zijn we nu de dupe van. Eigen schuld, hadden we maar eerder moeten pinnen. Ik doe nog een poging om onze borg voor de handdoeken bij de receptie in bruikleen te krijgen, maar zelfs met m’n meest charmante lach krijg ik het niet voor elkaar. We gaan ’t niet redden.. Misschien wil de treinchauffeur ons op de terugweg laten betalen? Het laatste idee.. Daar komt de trein aan. Lone zit er inmiddels al in als Bas de situatie probeert uit te leggen. Ook deze man is meedogenloos. Helaas. We halen Lone weer van het treintje af. Ik vind het vooral zielig voor haar!
Gelukkig is ze het alweer snel vergeten. Bas en ik kibbelen nog door tot in het huisje. Wat een stommerds… Op een gegeven moment is Lone ons zat en zegt “Stil nou! Woefa slaapt!!” Ja laten we erover ophouden. Volgende keer beter. We besluiten weer lekker te gaan zwemmen. Daar is de dag ook top voor!

Donderdag
Om 6.50 uur hoor ik een raar geluid.
Het is.. Het is.. Oh shit de wekker. Over een uurtje worden we opgehaald door de bus, voor een dagje varen in Ciutadella. Dat ligt aan de andere kant van het eiland. Dus gauw even spullen pakken en ontbijten. “Voor het ontbijt hoeven we het niet te doen.” Zegt Bas ineens. Hij leest een foldertje door. “Dat begint pas om acht uur.” Wij weer met onze meesterlijke voorbereiding zoals altijd. Hadden we nog een half uurtje langer kunnen pitten.
Maar ok. Op tijd staan we klaar. De bus is er tegen achten. Hij is nog leeg. Lone en Bas gaan achterin zitten. Ik en de tassen iets meer voorin. We moeten blijkbaar nog meer mensen ophalen want de bus gaat niet meteen de hoofdweg op. De eerste stop is vlakbij ons. Twee hippie-achtige types stappen in en gaan schuin voor mij zitten. Het meisje heeft rood slordig zittend haar. Haar kleren zijn ook warrig. De jongen heeft donker haar, een hoed op en een gekleurde zwembroek met een hempje erop. Hij zit een beetje wijdbeens. Hij grijpt meteen naar z’n ding en pakt ‘m eens stevig vast. Ik denk nog, nou ja z’n zwembroek zal wel scheef zitten. Maar het blijft niet bij deze ene keer. Hij kan er niet afblijven. Telkens grijpt hij die hele zaak vast en schudt ‘m op en neer. En als ie niet aan zichzelf zit, frummelt die wat aan z’n vriendin. Zij zit ook met open gleuf op de stoel. Als we de vierde stop doen ga ik achterin bij Bas en Lone zitten. Liever misselijk achterin door het gehobbel dan hier voorin van die twee, bah.
Tegen tienen zijn we er. De bus telt in totaal zo’n tien mensen. Dat wordt een rustig tochtje! Heerlijk. Onze boot heeft nummer 3 en heet Fiësta. We stoppen vlakbij de haven. Er staan nog 3 bussen naast ons. Dat is ook nog wel te overzien qua drukte, denken we nog.
Als we aankomen, zien we onze boot liggen. Met nog twee boten ernaast. De boten zijn vol. Overvol. Ik snap niet dat waar er überhaupt nog bij passen. Onze Fiesta telt 173 man. En echt, zo enorm groot is de boot niet hoor. En wij maar denken dat het een rustig tochtje wordt. Not!
We vinden een plekje beneden waar we kunnen zitten. De boot vertrekt.

Menorca 2014
Menorca 2014
Menorca 2014

Het is wel heerlijk met de wind door de haren. Leuk ook om de vanaf zee de kust te bekijken. In het begin is het vrij veel rots, maar later varen we langs mooie strandjes en grotten. Na ruim een uur is de eerste stop. De boot legt aan aan een rots. Iedereen mag uitstappen. Wauw, het water is hier azuurblauw. Er liggen ook wat andere bootjes aangemeerd. We mogen ons hier twee uur vermaken, tot 13 uur, dan begint de lunch aan boord. Voorzichtig stappen we af en lopen we van de rots naar het strand. Dan zien we weer ineens dat we niet de enigen zijn. Het strand ligt bom en bomvol. En daar komt nog eens 173 man van de Fiesta bovenop. De mensen zullen blij met ons zijn. Er liggen een paar dames in hun nakie. Ze zien ons allemaal aan komen lopen en ze weten niet hoe gauw ze weg moeten komen, haha.
We vinden een plekje in de schaduw van een rots. Het is bijna lachwekkend, zo druk. Hadden we het mooi weer mis door te denken dat we rustige strandjes zouden gaan bezoeken die met de auto moeilijk te bereiken zijn. Het is wel een supermooi strand, eerlijk is eerlijk.
Tegen enen lopen we weer naar de boot. Bij binnenkomst krijgen we een bord versgemaakte paella. Lone ook. Ik zie ook een bak met pasta staan. Bas ook, hij vraagt of Lone daar een bordje van mag. “No only for the people who ordered upfront!”, schreeuwt de man zowat. Bas zegt dat het maar om een heel klein beetje gaat. Maar het gaat niet lukken. Ik zou niet eens weten wanneer we dat dan hadden moeten regelen. De mevrouw heeft er tijdens het reserveren geen woord over gerept dat we ook iets anders konden eten dan paella. Ik had er naar kunnen vragen.. Dat wel. Maar goed. Lone eet een paar happen paella, dat valt me mee. Als de lunch is afgelopen zien we dat de man nog een halve bak pasta over heeft. Beetje jammer.
We varen weer verder en de boot mindert af en toe vaart om wat mooie strandjes te bezichtigen. Lone valt op m’n schoot in slaap. Al die discobezoeken tot in de late uurtjes gaan haar niet in de koude kleren zitten.
Even later meren we weer aan voor een afstap. Dit strand is rustiger, maar minder mooi. Er ligt veel wier in het water, dat maakt het een beetje viezig, terwijl dat niet zo is natuurlijk. Er staat een man ananas, watermeloen en kokosnoot te verkopen uit z’n kruiwagen. Oh lekker ik heb zin in een kokosnoot! De man tikt er een voor ons door de helft met de achterkant van een hamer. We delen ‘m met z’n drietjes. Lekker!
Om half vier vertrekken we weer richting de haven. De jongens van de crew komen langs met een soort tuitfles met Menorcaanse gin met citrussap erdoor gemengd. De mensen die willen krijgen het in hun mond gegoten. Dat lusten we natuurlijk wel! En de tweede ronde ook hoor, kom maar door!
We zijn er. Op naar de bus die ons weer naar het hotel brengt. Ik heb het idee dat de terugweg sneller gaat dan heen. De piemelfriemel zit gelukkig achterin, daar hebben we heen last van.
Bij het hotel nemen Bas en Lone nog een verfrissende duik in het zwembad beneden.
Nadat we ons hebben gedoucht lopen we naar het buffet. En nog naar de disco. Maar niet voor lang. Na tien minuten wil Lone naar “het nieuwe huis”. En wij gaan met haar mee. Topdagje!

Menorca 2014
Menorca 2014

Vrijdag
Vandaag is superchill.. Ontbijtje, zwembadje, lunch bij de Italiaan, sangriaatje, boekje, tja.. Genieten!!!
Beetje saai maar wel lekkerrrr.
Oh ja! Lone springt zonder bandjes in het diepe! Cool hè!!

Menorca 2014
Menorca 2014

Zaterdag
Voor vandaag hebben we weer een auto gehuurd, via de site van Valls. Dezelfde car rental als waar het vorige week niet lukte. Ditmaal een kart (Aygo), zoals ik thuis ook heb (107 is hetzelfde). Bas durft zelf zijn gezicht niet meer te laten zien, dus ik haal de auto op, samen met Lone.
Via Willem heb ik gehoord dat Es Grau ook een leuk strand is om te bezoeken. Dus off we go. Het is maar 20 minuutjes van hier.
Inderdaad, Es Grau is zeker de moeite waard. We rijden het dorpje even door en dan zoeken we een plekje voor de auto. We moeten over een bruggetje naar het strand. Het water onder het bruggetje leidt naar het natuurreservaat wat hier naast ligt. Dat schijnt ook de moeite waard te zijn om te bekijken.
Het zand is niet zo mooi wit en zacht als op Son Bou, maar wel perfect om kastelen mee te bouwen. Lone en ik beginnen meteen. Al gauw hebben we onze eigen bakkerij met zandkoekjes en -taartjes. Het loopt als een tierelier. Papa zijn buik zit snel vol.
Dan gaan we zwemmen. Het water is ook hier prachtig helder. Nog een voordeel, het blijft heel lang ondiep. Super voor kinderen dus. We kunnen heel ver. Er liggen om die reden ook veel kleine bootjes voor anker hier. Het is makkelijk om erin en eruit te stappen met een paar tassen op je schouder zonder helemaal nat te worden.
Tussendoor doen we een drankje bij een restaurant aan het strand. Vanaf hier kijk je super mooi door de bomen het strand over. Lone vindt een Duits jongetje om mee te spelen. Ze verzamelen stenen. Een koffie en een cola gaan over in twee bier (het is immers vijf voor een!). Een chocomelk gaat over in een ijsje. Lekker genieten doen we!
Als we weer terug zijn op het strand en een broodje uit onze picknickdoos (van het hotel meegekregen, jaja gereserveed gisteren) hebben gegeten, kan Bas zijn draai niet meer vinden op het iet wat harde zand, dus hij stelt voor om te gaan waterfietsen. Dan nemen we er een met een glijbaan erop, dat vindt Lone leuk.
Als we eenmaal een stuk hebben gefietst en stoppen voor de eerste glijsessie, geeft mevrouw de pijp aan Maarten. Ze durft niet! Ze vindt het eng om het het -nu- diepe water te glijden. “Nee ik blijf op de boot papa”. Hoe vaak we het ook vragen en voordoen, ze gaat niet. Die boef die nooit ergens de angst van in ziet. Ze zat op haar tweede al los op de schommel, ze beklimt en beklautert alles, maakt niet uit hoe hoog. Maar dit gaat haar te ver. Dat moeten we dan respecteren. Ze vindt het gelukkig wel leuk om het ons te zien doen.
Als we de fiets bijna weer in moeten leveren en weer in het ondiepe zijn, klimt ze het trapje op en glijdt naar beneden. “Heb ik het toch gedaan hè mama!” zegt ze blij.
Tijdens ons drankje vanmiddag hadden we van een oud collega van Bas gehoord dat het ook leuk is om wat te drinken bij Cova d’en xoroi in Cala en Porter. We willen ook nog winkels kijken in Mahon, maar die zijn om dit tijdstip (vier uur) nog met siësta. Dus het lijkt ons leuk om naar de Cova te gaan. Het is niet ver weg.
Als we aan komen rijden, zien we bussen voor de deur staan. Wat zou dit zijn dan? Van de voorkant lijkt het niet heel bijzonder.
Daar komen we van terug zodra we binnen lopen. Het is dus een grot waarin een lounge club/ discotheek is gebouwd. Dit in combinatie met het mooiste uitzicht van het eiland, maakt het zeker de moeite waard om te bezoeken. De zon schittert over de zee, over de hele breedte van het uitzicht. Ik kan het niet anders omschrijven. Hopelijk zeggen de foto’s genoeg. Entree is €12,50, maar daar zit dan ook een drankje bij. Het is supercool. Via een trap naar beneden lopen we de grot in. Het is gelukkig goed afgeschermd voor de jonge bezoekers, want het is heel hoog en steil. Tafeltjes en stoeltjes staan overal in de inhammen van de grot. Zelfs een draairuimte voor een DJ. Bas zegt “Je moet hier niet lam zijn, want dan stoot je overal je kop.” Het is op sommige stukken vrij laag namelijk, haha.
We nemen een drankje en genieten van het uitzicht. Lone danst op de muziek en maakt bouwwerk van kleine stoeltjes. Wat zien we toch mooie plekken van deze wereld.
Tegen zessen rijden we richting Mahon. Niet alle winkels zijn open helaas. Het blijkt dat de meeste op zaterdag maar tot twee uur open zijn. We hadden geen idee. Wel is er een optocht met ruiters te paard dwars door de stad. Ik vind het wel gaaf om te zien, alleen Bas vindt ze stinken en wil verder, hihi. We lopen een paar winkels in en uit en eten een ijsje. Althans, Lone bestelt er een en papa en mama eten ‘m op.
Dan gaan we weer. Kijken of we het redden om voor acht uur de auto terug te brengen. Dan gaan ze dicht namelijk. We redden het net niet! Het is druk overal. Ik denk dat er een fiësta is op het eiland. Overal hangen vlaggen uit en lopen mensen. Jammer dus voor ons, dat wordt morgen om negen uur terugkomen.
We zijn laat dus gaan zonder te douchen door naar het buffet. Bas laat zijn eigen pizza samenstellen. Mjam wat is die lekker! Hoe vaak zal ik het nog zeggen? Het eten is hier zo lekker!
Net als de laatse dagen wil Lone wel naar de disco, maar als we er eenmaal zijn, wil ze naar het huisje. Jungle book kijken. Jungle book is hot! Hierdoor eet ze ook ineens heel veel bananen.
Bas en ik nemen onze cocktail gewoon mee naar huis tegenwoordig. Kan allemaal! Ook pakken we nog een bad/ douche om het Es Grau zout er af te spoelen. Dat was een beetje gaan plakken.

Menorca 2014
Menorca 2014
Menorca 2014
Menorca 2014
Menorca 2014

Zondag
Dat was weer een nachtje lekker planken. My God als we iets niet zullen missen dan is het dat vreselijke harde bed. M’n heupen voelen helemaal beurs. Ik zit rustig even m’n nagels te lakken als Bas zegt: “De auto moet over tien minuten terug hè?!” Chips! Helemaal vergeten. Dag nagels..
We zijn tien minuten later maar ze zeggen er niets van.
Lone en Bas zijn in de speeltuin tegenover de car rental aan het wachten. Lone op de schommel, Bas ernaast.
We willen morgen een stukje fietsen en omdat ze hier fietsen met kinderzitjes hebben, bedenkt Bas zich dat het misschien handig is om meteen een fiets mee te nemen. Voor het geval dat ze morgen op zijn. Dus dat doen we. Fiets was 8€ maar omdat de vrouw Bas heeft gezien is het nu €10 per dag. Ze zegt zelf dat het kinderzitje €2 kost, maar ik betwijfel het. Er hing namelijk juist op die fiets met zitje een kaartje van €8, maar goed…
We zetten de fiets bij het huisje en lopen naar het ontbijt. En daarna weer lekker chillen bij zwembad! Het is namelijk weer een prachtige dag. We hebben veel geluk met het weer deze vakantie. Elke dag zon. En als er eens een wolkje is, is ie ook gauw weer weg.
Dus zo komen we de dag wel weer door, al is het zwaar, pff! Hihi!
Lone gaat weer als een speer in het zwembad zonder bandjes. Ze kan nu zelfs al watertrappelend een paar seconden haar hoofd boven water houden!
’s Avonds gaan we voor het eerst in het Mediterraanse restaurant eten hier op het park. We hadden er van te voren veel van verwacht, maar eigenlijk valt het een beetje tegen. De koks van het buffet doen beter hun best! Als Bas een dessertwijntje wil bestellen, zegt de vrouw van de bediening dat dit niet bij all inclusive hoort, dus dat moeten we dan betalen. Ja hoor… Je kunt de duurtse drankjes aan de bar bestellen, maar een dessertwijntje moet je betalen. Beetje apart.
De disco is vandaag eerder afgelopen, omdat er een optreden komt. Ik ben even de naam van de groep kwijt, maar het is een man met drie achtergrond zangeressen. Ze dansen en zingen het dak eraf, alleen ze krijgen die stijve Engelsen en Duitsers niet van hun stoel af. Bas en ik swingen ten minste nog een beetje mee!
Als Lone het zat is, vertrekken we uit de gezelligheid 😉 Bas en ik kletsen nog ff na op het balkon met een cocktail.

Maandag
De laatste paar dagen van de vakantie zijn aangebroken, snif. Gelukkig hebben we vandaag nog een fikse fietstocht op het programma staan. Naar een idee van mijn lieve vriend. Het is hier namelijk nogal heuvelig.
Om tien uur zitten we op de fiets. Het is de bedoeling om naar Alcauvar te fietsen, naar het strandje waar we met Willem en Maaike een biertje hebben gedronken. Dus we hebben twee handdoeken onder Lone haar billen gelegd en verder wat water, eten, geld en zonnebrand in een klein tasje gedaan.

Menorca 2014
Menorca 2014

De eerste heuvel is gelijk 8%. In het begin gaat het nog wel, maar later trek ik het niet meer.. Ik moet het laatste stuk lopen. Bas redt het. Met een minder goede fiets én met Lone achterop. Wat een held.
De rest van de tocht is gelukkig goed te doen. In een keer vinden we het strandje. We zoeken een plekje in de schaduw. Het is zo knus hier. Een klein baaitje met wat vissersbootjes in het water. En een leuk terras aan het strandje. Daar doen we even en drankje. Het is de fietstocht meer dan waard!
Tegen tweeën fietsen we weer terug. Bas doet op het laatst de 8% heuvel nog een keer op mijn fiets. Hij was op de heenweg namelijk ‘de laatste van het segment’ en dat kan natuurlijk niet. Hij was nummer 78 en nadat hij nog een keer uphill is gegaan is hij nummer 36. Good busy!! Daar kan hij mee leven.
De fiets kan nog niet terug, want ze hebben siësta, dus we fietsen naar het zwembad bij het hotel. Nog een paar uur lekker genieten.We hebben veel lol in het zwembad. En Lone doet elke dag een stap verder qua zwemkunsten: ze kan nu al een paar slagen zwemmen zonder bandjes. Jaja, hier schrijft een trotse mama!
Aan het eind van de middag brengen Lone en ik de fiets terug naar de car rental en Bas brengt de andere fiets terug naar de verhuur in het hotel.
’s Avonds gooien we er nog maar een keer een zelfgemaakte pizza tegenaan, mjam. Nu kan het nog! Morgen de laatste hele dag alweer.
Na een klein bezoekje aan de disco gaan we naar het huisje. Lone is opperdepop.

Menorca 2014
Menorca 2014

Dinsdag
Vandaag de laatste hele dag. Ik word wakker met Lone naast me. Bas is naar haar bed verhuisd vanmorgen, nadat zij vannacht naast hem was komen liggen.
Ik begin alvast een beetje met vouwen. De koffers moeten weer worden ingepakt vandaag. Hoe meer er alvast gedaan is hoe beter. Dan snellen we ons naar het ontbijt om vervolgens volop in de olie bij het zwembad te gaan liggen. Ik dan. Lone in de factor 50 en Bas in de factor 30 met Baileys geur, hier gekocht.
Het is een heerlijke laatste hele dag. Net zoals de vorige 13 waren. We kijken goed om ons heen zodat we het ons goed beseffen. Morgen om deze tijd zitten we in het vliegtuig.
Na het diner -we hebben de ober een hand gegeven, hij gaat ons missen, lief hè- lopen we nog even naar de boulevard beneden. Er is daar een klein marktje. Ook zitten er twee Afrikaanse dames die de haartjes van kindjes invlechten. Dat lijkt me nou zo leuk staan bij Lone! Dus we lopen naar beneden.. Maar er is geen marktje en er zijn ook geen vlechtende vrouwen. Potverdikkie!! Dat is jammer.
Gelukkig zijn we niet voor niks hierheen gelopen want onze Bastiaan heeft een cache in de buurt gevonden die we met het gezin even gaan zoeken. We lopen door de straatjes van Punta Prima die we nog niet hadden gezien. Mooie huisjes aan de zee! Je zou er maar een hebben. Ik ben jaloers. Vlakbij schijnt de schat te liggen. Het wordt al schemerig, dus steeds lastiger om ‘m te vinden. Maar wie weet ‘m te liggen? Jawel!! Moi! Gnagna.
We lopen langzaam terug naar het hotel. Dag boulevard!
Eenmaal in het huisje vul ik alvast een koffer. De andere doe ik morgen wel. Nu slapen.

Woensdag
De dag van vertrek. We worden vanmiddag om kwart over een gehaald met de bus. Dat betekent dat we best nog wel even kunnen zwemmen. Als de laatste dingen in de koffer zitten, brengen we deze naar de receptie en geven de sleutel af. Dan snel nog even naar het zwembad voor een uurtje.
Iedereen aan het zwembad beneden is volop aan het genieten van de vakantie, terwijl wij zo weg gaan. Het voelt heel gek, alsof we er niet meer bij horen. Lone en Bas hebben daar gelukkig geen last van. Lone springt als vanouds zonder bandjes in de armen van papa en giert het uit! Er komen dames langs met verse meloen. Wat is het toch een verwenvakantie geweest! We zullen het enorm missen.
Om half een is het feest echt afgelopen. We lopen richting de toiletten. Bas zegt dat hier een douche is, maar die is niet te vinden. Boven is er wel eentje, bij het kinderzwembad, alleen dan moeten we weer helemaal naar boven lopen. Dus we besluiten om ons even af te spoelen onder de koude zwembaddouche, zo erg is dat niet.
Het is warm! Helemaal met kleding aan rond dit tijdstip. De bus komt zo. We geven de handdoeken af bij de receptie, pakken de koffers en dan lopen we naar buiten.
Er zitten nog een paar Nederlanders in de bus. De chauffeur rijdt echt als en gek. Bas, Lone en ik zitten achterin dus we worden er helemaal misselijk van. Ik snap ook niet waarom hij zo’n rare route neemt. We hadden er allang kunnen zijn. Blijkt dat we een enorm stuk zijn omgereden om nog een gezin uit een ander hotel op te halen. Pff ik hoop dat het nu niet lang meer duurt in die rotbus.
Op het vliegveld voelen we ons nog steeds niet helemaal top. Na het inchecken gaan we daarom snel wat eten. Daar knappen we gelukkig van op.
Als we kijken naar een cadeautje voor onze moeders, horen we ineens : “Heee Joyce!!” het is Jeantine, de moeder van Willem. We zitten in hetzelfde vliegtuig, wat een toeval! Leuk om haar weer eens te spreken.
Een half uur later dan gepland, mogen we boarden. We zitten in een enorm vliegtuig van Arke. Zo’n zelfde model hadden we ook toen we naar Curaçao gingen. TV’tje voor de snufferd, hoppa.
De vlucht verloopt prima. Enig minpuntje is dat er meer kinderen dan volwassenen meevliegen lijkt wel, ze schreeuwen allemaal als gekken! Lone zit natuurlijk als een volmaakte prinses achter de Ipad, hihi. Nee echt! Vliegen vindt ze totaal niet erg.
Als we de koffers en de buggy hebben, lopen we naar de trein. En dan is het echt definitief klaar. Hallo Nederland! We hebben je niet gemist! Maar toch fijn om weer veilig thuis te zijn.
Op naar de volgende geweldige vakantie.
Hou van jullie B&L <3

One thought on “Vakantieverslag Menorca Punta Prima 2014

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *