Vrijdag 6 september
Het is september, eindelijk! De hele wereld is al met vakantie geweest, de files zijn allang weer volop aan de gang, de herfst doet zijn intrede (nee das niet waar, het wordt 29 graden vandaag), maarrrr wij gaan met vakantie! Joehoe! We gaan met de familie Ros twee weken naar Pedreguer, Spanje!
We gaan pas rond enen de lucht in vanmiddag, dus we hoeven niet vroeg uit bed. Gisteren is het meeste al ingepakt, dat scheelt ook.  De laatste dingen gooien we de koffer in en ondertussen eten we een broodje. Om negen uur vertrekken we richting Rotterdam Airport. Wij laten de auto daar twee weken staan, kost niet zoveel. De Rosjes hebben het nog beter bekeken, die worden lekker gebracht. Alleen heerst er een klein beetje stress in huize Ros, ze hebben namelijk teveel gewicht in de koffers en alles moet mee! Ilona appt ons of wij aan onze max zitten. Bas appt terug dat we niet aan de max zitten, maar dat we geen ruimte meer hebben in de koffers. Geen antwoord. O jee, als dat maar goed komt!
Wij zijn inmiddels al op de airport en hebben al wat boekjes gekocht. Daar komen ze aan hoor! Ze hebben kilo’s bij moeten kopen. Later blijkt dat we elkaar verkeerd hebben begrepen, want eigenlijk had dat dus niet gehoeven. Het gaat om het totaalgewicht van ons allemaal. Niet hoeveel er in welke koffer zit. Nou ja… te laat.
We checken in. Gelukkig is er na enig aandringen een stoeltje vrij voor Hugo, dan kan de Maxi Cosi daar mooi op staan en hoeft hij niet de hele vlucht op schoot. We zitten helaas niet met de twee gezinnen bij elkaar, maar voor die twee uurtjes is dat wel te overzien.
We doen nog even lekker een bakkie en een broodje bij het restaurant voordat we inchecken. Tegelijkertijd krijgt Hugo te eten en kunnen de dametjes buiten op het terras vliegtuigen spotten. Het is heerlijk warm buiten. We gaan hopelijk ook twee weken warmte tegemoet. Onze weer appjes zeggen daarentegen dat het morgen en overmorgen bewolkt wordt in Pedreguer. We wachten het af!

Het vliegtuig gaat een half uur later dan verwacht de lucht in vanwege een onweersbui boven Frankrijk. Dat horen we pas als we er al inzitten. Lekker dan. Transvertragia doet zijn naam weer eer aan. Om half twee vertrekken we eindelijk. Onze kleine Hugo heeft tijdens de start besloten om zijn drie dagen ingehouden darminhoud maar eens de wijde wereld in te laten. Dit tot grote vreugde van Ilona, die hem met een hydrofiel onder zijn billen onder bedwang probeert te houden. Zodra de riemen los mogen, spurt ze dan ook met hem naar de wc. Hihi! Goeie timing Huug!
De vlucht verloopt prima. Elin en Lone rennen van de voorkant van het vliegtuig naar de achterkant en vermaken zich goed. De uurtjes vliegen letterlijk voorbij.

Rond half vier landen we op airport Valencia. De Spaanse zon lacht ons tegemoet! Heerlijk! De koffers hebben we zo, alleen Lone’s buggy laat even op zich wachten. De bagagemeneer vergeet ‘m  samen met drie andere op de band te leggen. Maar gelukkig komt hij er op tijd achter.
We rijden met een pendelbusje naar Centauro, onze autoverhuurder. De Rosjes krijgen een C Max en wij een Fiat 500L. Hier en daar wel wat deukjes die we moeten registreren, maar wel top om in zo’n auto te rijden de komende twee weken! We gaan op weg naar Casa Nina, ons huis.
Ruim een uur later komen we aan in Pedreguer. We worden opgewacht door Mo, de beheerder van de casa. Ze geeft ons een rondleiding. Wauw, wat is hier mooi! Op de begane grond bevinden zich de woonkamer, de keuken en het terras. Een trap naar beneden zijn de vier slaapkamers waarvan een met badkamer. Verder is er nog een losse badkamer. Vanaf de beneden verdieping loop je zo naar het zwembad. Dit kan trouwens ook via het buiten terras met een trapje naar beneden. Ook is er nog een aparte patio met een BBQ. Hier gaan wij ons de komende weken wel vermaken!

Adse en ik doen even snel boodschappen voor vandaag en morgenochtend bij de dichtstbijzijnde Masymas. Ondertussen nemen Lone, Elin en Bas een klein duikje en Ilona geeft Hugo te eten.
Vanavond doen we een simpel dinertje; pizza uit de oven. De meisjes gaan daarna lekker naar bed en wij vullen nog even de kasten met onze spulletjes. Let the Holiday begin!

Zaterdag 7 september
De eerste nacht in het Spaanse Pedreguer zit erop. Altijd even wennen in een ander bed. Het is helaas niet zulk mooi weer vandaag. We doen rustig aan, pakken nog even de laatste spulletjes uit en gaan even lekker ontbijten. We hebben nog niet alle boodschappen in huis gehaald gisteren. Dat kunnen we dan ook mooi even nu doen. Met z’n allen springen we in de auto richting de grote Masymas. Twee grote karren vol en bijna 300 euro lichter lopen we weer naar buiten. Zo, eens kijken hoeveel dagen we hiermee gaan doen. Voornamelijk hebben we voldoende snaai en alcohol in huis, de rest is bijzaak 😉
De dag verloopt niet zo lekker qua weer, zoals de appjes in NL al aangaven. Toch gaan we demonstratief bij het zwembad zitten. Zwemmen zelf is wel een beetje te koud! Gelukkig hebben we nog twee weken voor de boeg om in de zon te liggen. 

We hebben een apart terras met een BBQ, dus dat gaan we doen vanavond. Adse is de BBQ meister. We beginnen met een hamburger wat eigenlijk geen hamburger is, misschien iets van kip ofzo? Verder staat er een biefstukje op het menu. Deze is heel lekker mals! Verder nog een lekker broodje en een salade di Joyce voor de vitamientjes. Als toetje krijgen we banana a la Bas; banaan van de BBQ gevuld met chocolade en amaretto, mjam! De meisjes rennen achter elkaar aan in en om het huis. Lone noemt Elin steeds Evi. Ze denkt dat iedereen Evi heet. Over een paar dagen zal het wel goed komen, hihi. Na een lekker koffietje houden we het gezien voor vandaag. We gaan bidden voor een zonnetje morgen, want daarvoor zijn we toch wel hiernaartoe gekomen!

Zondag 8 september
Goodmorning sunshine! Zo willen we het graag elke dag! Om tien uur liggen we dan ook strak en plat bij het zwembad. Klaar voor een dagje waterpret. Ilona heeft een opblaasbootje meegenomen. De dames passen daar net saampjes in. Het ziet er schattig uit zo. Al meppen ze elkaar er soms ook bijna uit, hihi.
We vermaken ons prima met een biertje en een chippie in de hand. Boekje lezen. Af en toe even een baantje trekken voor de verkoeling of, zoals ik, het water in geknald worden door vriendlief. Dat was overigens wel Elin’s hoogtepunt van de dag. Heeft Bas er toch nog iemand blij mee gemaakt! Grrr!

Voor het diner vertrekken we naar Denia, kijken of we een leuk tapasrestaurant kunnen vinden. We parkeren in de haven. Op een gegeven moment vinden we er een, op een knus pleintje, niet te dicht bij de weg zodat Elin en Lone lekker kunnen ronddartelen. We bestellen lekkere tapas, ham met meloen, inktvisringen, stokbrood met aioli natuurlijk, gamba’s in olie,  worstjes, jamm! We zitten aan een leuk pleintje  met een soort waterput in het midden. De kleine dames vinden het nogal leuk om daar rondjes omheen te rennen en maken daarbij nogal wat geluid. Een stel wat oudere dames die daar vlakbij rustig aan een tafeltje zitten, vinden het wat minder. Je kunt ook aan ze zien dat het geen kinderliefhebsters zijn. “Kom Lone, Elin, niet meer bij de put spelen!” Als we la quinta hebben betaald, lopen  we nog even langs een gelateria voor een lekker ijsje. Die past er nog wel bij.

Even later lopen we over de boulevard en dan komen we een boetiek tegen. Bas zei een tijdje geleden dat hij het leuk vindt als ik eens een hoed op zou doen, en hier hebben ze best leuke. Ik pas er een paar. Het wordt er een met een strik achterop, heel schattig. Elin krijgt er ook een, een witte met gekleurde kraaltjes, ook super lief! En Ilona koopt een mooi wit jurkje.
We lopen terug naar de auto en rijden terug naar de casa. Onderweg zien we best leuke winkelstraten. Goede tip voor als het iets minder mooi weer is.
Het is al laat dus de Lone en Elin gaan als een speer naar bed. Bas en ik gaan ook. Hugo krijgt nog wat drinken en dan gaat ook het licht bij familie Ros uit.

Maandag 9 september
Vandaag is het echt bewolkt. En het ziet ernaar uit dat het zo blijft. Dan is het niet zo leuk om bij het huis te blijven hangen de hele dag. Daarom gaan Bas, Lone en ik naar Valencia. Manon heeft voor de vakantie een boekje  over deze mooie stad gebracht en allerlei tips gegeven, dus dit nemen we mee, top! De Rosjes zien het – terecht –  niet zo zitten om een stedentip te doen met Hugo, dus zij gaan vandaag naar de dolfijnen kijken bij Mundomar, vlakbij Benidorm. Hieronder beschrijf ik eerst onze dag Valencia en dan volgt er een exclusief verslag van Ilona van Gelder over hun belevenis!
Na het ontbijt vertrekken we. Het is inderdaad wel ruim een uur rijden. Lone valt lekker in slaap, want ze lag er erg laat in gisteren en was vanmorgen om zeven uur weer wakker. Het centrum van Valencia met de auto is iets enger dan het centrum van Amsterdam! Er zijn vier baans rotondes, maar dan zonder baanscheiding. Je moet dus maar gokken of je nog ongeveer op het goede stuk weg rijdt en dan ook nog opletten wat de Tomtom zegt. Iedereen doet maar wat lijkt het wel. We rijden richting de parkeergarage die Manon heeft geadviseerd, alleen kunnen we die niet helemaal vinden. Dus de eerste de beste in de buurt dan maar. Zo, even op adem komen!

We zetten Lone in de buggy en gaan op pad. Eerst even een bakkie bij de Starbucks om ons te oriënteren: waar zijn we precies en wat we willen zien? We besluiten een deel van een wandelroute te doen uit het boekje, door het historische deel van Valencia. Let’s go!
We beginnen de tocht met een drankje: bij Horchateria Santa Catalina drinken we een horchata. Het schijnt dat je dat moet hebben gedronken als je hier bent. Nou… moet… hihi. Het smaakt als koude vloeibare marsepein. Het drankje bestaat dan ook uit amandelen, suiker en water. Ik vind het niet zo lekker, Lone trekt ook haar kleine neusje op. Bas lust het wel. Die drinkt die van ons allebei op. Het is wel heel mooi hier binnen met de beschilderde muren. Zeker een bezoekje waard.
We lopen verder en komen dan aan bij het smalste huisje van de stad, het is 108 cm breed en 5 verdiepingen hoog. De “deur” is een frisdrankautomaat geworden. Het is dus niet meer in gebruik, maar huis ernaast heeft waarschijnlijk de muur opengebroken en dit erbij getrokken. Kan me niet voorstellen dat hier ooit mensen in hebben kunnen wonen. Wel leuk om gezien te hebben!
We lopen verder van plein naar plein en zien mooie gebouwen en kerken. Ook willen we stoppen en tapas eten bij een restaurantje uit het boekje, alleen die is nog niet open. Aan het begin van de route zagen we ook een leuk restaurant waar je zelf je pinxtos kan pakken. Dan gaan we daar lekker heen. Eerst even stoppen bij de fontein op Plaza de la Virgen. Hier kan Lone mooi even pootje baden. Ze is het geslenter met ons een beetje zat geworden. Je kan haar niet blijer maken met water.
Via het startpunt van de route ‘Plaza de la Reina’, lopen we naar het restaurant dat we hadden gezien; Sagardi. Hmm de pinxtos zien er echt top uit! Wij zouden onszelf niet zijn als we er niet een lekker Cavaatje bij zouden nemen. Lekkah!
Als de stokjes zijn geteld en we hebben afgerekend, lopen we met een ijsje in de hand via het plein Ayuntamiento richting het winkelgebied. De siësta zal hopelijk afgelopen zijn. We beginnen bij de Havaiana shop. Ik wilde al een tijdje een paar donkerblauwe hebben. Ik twijfel of ik ze met een steentje erop neem of gewone. Het scheelt een tientje, dus dan toch maar de gewone. In de volgende straat vinden we een Apple store. Hier scoren we een bumper voor m’n iPhone. Dat is wel nodig, hij is al een aantal keer op de grond gekukeld deze vakantie. Lone heeft het inmiddels weer opgegeven en ligt te pitten in de buggy. Volgende shop: Cortes Ingles. We lopen alleen de verkeerde binnen, dit is een of andere vestiging met alleen boeken. Op naar de volgende. Oh, leuke kleren! Deze winkel ken ik niet. Even naar binnen hier. Een leuk setje later lopen we weer naar buiten. Bas heeft veel geduld met me vandaag. Hij hobbelt achter me aan, winkel in winkel uit. Ok nu zien we de ‘echte’ Cortes Ingles. We kopen niks. De kleding is niet heel leuk. Ik zie wel een mooie blauwe tas van Guess, alleen is ie jammer genoeg iets boven budget.
Het loopt al tegen vijven en het is ook nog wel een uur rijden naar Pedreguer, dus we gaan op zoek naar de auto. We scoren nog even iets te drinken voor onderweg en dan kunnen we vertrekken. Het was een fijne dag in Valencia! Een aanrader voor een weekend weg!
Eenmaal thuis zijn Adse en Ilona en de kids er ook al. Ze hebben nog even boodschappen gedaan. We gaan vanavond weer lekker barbecueën. Wat een topdagje!

En nu jij van G!
Dagje Mundomar!
We kijken naar buiten en het is gewoon weer prutweer. Wat moeten we nou?!? Bas, Joyce en Lone besluiten om naar Valencia te rijden. Dat zien wij niet zitten met Hugo en ook omdat we geen buggy voor Elin hebben meegenomen. Dus we besluiten naar de dolfijntjes van Mundomar te gaan in good old Benidorm.
Snel flessen water inpakken en wat lekkers en vooral niet te vergeten de kortingsbonnen die we vonden in onze Casa.
We willen via de tolweg, lekker snel, maar het lukt ons niet om erop te komen, dus rijden we het eerste stuk door kleine dorpjes. Ook leuk. Eindelijk zien we de afslag naar de tol en rijden er gauw op. Dan zijn we er wat sneller. Hoe dichter we bij Benidorm komen zien we de wolkenkrabbers en torens al verrijzen. Mijn hemel. Wist niet dat het zo erg was. Ook wel weer een mooi en apart gezicht. We komen aan bij de dolfijntjes en de parkeerplaats is nagenoeg leeg. Zo rustig lijkt het wel. We betalen bij de kassa. Korting valt toch wel een beetje tegen, maar hee het is vakantie. Benidorm doet zijn naam wel eer aan, want we lopen in de volle zon!!! Gelukkig had ik nog een klein tubetje zonnebrand in de tas waarmee we net Hugo en Elin een likje kunnen geven.

Het is niet alleen een dolfinarium, maar we lopen ook langs vogels, aapjes, flamingo’s, schildpadden en nog wat andere beestjes. We hebben bij de kassa een mooi programma gekregen, waardoor we precies weten hoe laat alle shows beginnen. We zien nog net een stukje van de zeeleeuwen show. Elin kijkt haar ogen uit. Na de zeeleeuwen kun je op de foto met ringstaartaapjes. Dat wil Elin wel, maar het blijkt dat ouders niet mee mogen. Adse loopt nog een stukje mee en ik kijk voor een raam. Elin wordt op een bankje gezet en de aapjes springen op haar schoot. Je raadt het al….. Brullen natuurlijk. Nou dat zal een leuke foto worden….
Daarna lopen we naar de pinguïns. God wat stinken die beesten. Ze worden gevoerd, maar ze zijn lui en springen dus niet echt wild achter de visjes die toegegooid worden aan. Jammer maar helaas. Het grote evenement is dan de dolfijnenshow. En echt daar kan het Harderwijkse Dolfinarium nog een puntje aan zuigen. Wat een enorm gave show. De dolfijnen springen de lucht in en doen hun kunstjes. Ook de trainers maken er een mooie show van. Adse heeft ondertussen een lekker broodje tonijn voor ons gescoord. Elin die wil er niets van, dus straks maar een ijsje. Na de show kun je met de dolfijnen op de foto. Lijkt me leuk, maar Adse vindt het onzin. Maar goed ook, want het is echt aanlopen, snel door je knieën, kijken, klik en weer 12 euro armer.
We hebben zo alles wel gezien en lopen langzaam weer terug. We verbazen ons werkelijk over het volk wat er rond loopt. Komen (vrij) gezette Engelse dames in alleen een bikini tegen, achter buggy’s die omvallen omdat ze gevuld zijn met van alles en nog wat, behalve kinderen… Elin rent nog wat rond in de speeltuin en Hugo krijgt ook nog een slokje in de tunnel of Senses. Als we daar toch niet rustig van wordt. Ik zit te voeden tussen de enorme bamboestokken en wierookgeuren. Net op dat moment ook een klein regenbuitje, maar we merken er niets van in onze rustgevende tunnel. Als we naar buiten lopen moeten we natuurlijk eerst nog even door de souvenirshop. Niets leuks dus lopen door naar de foto van Elin met de aapjes. Bij het zien van de foto bescheuren we ons. Nou die kopen we dus niet. Adse zet het nog even op de video. Hebben we toch nog een beeld van deze briljante foto.

We hebben nog wel tijd voordat we naar huis rijden, dus besluiten we nog wat verder Benidorm in te gaan en even op het strand te kijken. We parkeren de auto en terwijl Adse even 2 San Miquels koopt sta ik op de stoep te wachten. Het toppunt van Benidorm komt voorbij…. Een kerel achter een rollator met een T-shirt en hoed met de tekst “ I Love Benidorm”. Yes, we zijn echt in het bejaardenoord. Zelfs op het strand hebben ze een soort van rolstoelen met rupsbanden staan, zodat ze daar zo de zee in gereden kunnen worden!!
We drinken onze biertjes op terwijl Elin nog wat in de zee en over andermans handdoeken rent. Nog een kleine wandeling over de de boulevard en gaan weer naar huis. Bas appt dat ze half 7 thuis zijn. We halen nog even snel de boodschappen en zijn ook rond die tijd thuis. Een heerlijke dag.

Dinsdag 10 september
Het is redelijk weer vandaag. Wel naar dat je ‘s morgens het terras meteen op loopt om te kijken hoeveel wolken er aan de hemel staan. Dat is toch niet op en top het vakantiegevoel!
Weer of geen weer, Bas begint de dag vandaag met hardlopen. Lone en ik beginnen rustig met een tekenfilm. En een boterham met pindakaas. Even later sluiten Elin en Ilona ook gezellig aan.
Na het ontbijt trekt de hemel toch open gelukkig. Tijd voor een dagje zwembad dus! Heerlijk! We oefenen de zwem- en springkunsten van onze meisjes. Ze doen het prima! Als zij na een paar uurtjes op bed liggen en Hugo ook even lekker ligt te dutten, nemen wij een lekker broodje tonijn met een Corona. En daarna zo snel mogelijk weer plat voordat óf de zon weg gaat óf een van de kindjes besluit vroegtijdig wakker te worden. Ik begin voor de tweede keer aan Vijftig tinten deel 2. Was er vorig jaar op Sardinië mee gestopt en nooit meer begonnen.
Vanavond eten we spaghetti di Mama Joyce, met gehakt, rode saus, paprika, courgette, en knoflook. De uitjes gaan apart, want die eet van G. niet. Adse is blij dat hij ze eindelijk eens krijgt!
Na het eten mogen de meisjes nog even ronddartelen en dan gaan ze naar bed. Ilona leest nog een mooi verhaal voor en dan: Oogjes dicht en snaveltjes toe!
Tijd voor de volwassenen. We (Bas, Iloon en ik) gaan een potje Rummikubben. Adse verlaagt zich niet tot ons niveau, dus hij gaat een boekje lezen. Uiteraard win ik, twee keer. Hehe. Om het niveau nog ietsjes te laten zakken, sluiten we de avond af met een aflevering GTST. Dit gaat Bas ook te ver, dus Iloon en ik gaan er eens even lekker voor zitten. Toch fijn, dan hoeven we thuis geen 10 afleveringen in te halen. Truste voor straks!

Woensdag 11 september
OMG het regent. En niet zo zachtjes ook. Om heel chago van te worden. Zon waar ben je? Please! Geen haast vandaag dus… na het ontbijt doen we een uitgebreide nagellaksessie. Lone krijgt roze nagels, Elin om en om roze met goud en ikzelf alleen goud. Zo, wij zijn opgedirkt! Wat gaan we doen?
We besluiten in ieder geval om niet de rest van de dag te zwelgen in zelfmedelijden op het terras vanwege de regen. Hup, we gaan op pad. Het schijnt dat Pedreguer best een leuk centrumpje heeft met leuke restaurantjes en winkeltjes. We pakken de auto en rijden er naartoe. Het is een volgebouwd dorpje met smalle weggetjes. Typisch Spaans. Alleen loopt er hier geen hond! Adse wil het nog wel een kans geven en parkeert de auto. Na even zoeken vinden wij ook een plekje. Het “centrum”  bestaat uit een café en een pleintje met een paar winkels eromheen. Echt niet heel interessant. Nu we er toch zijn nemen we even een bakkie.
Misschien is het echte centrum dan verderop, bedenken we. We stappen weer in de auto maar tevergeefs… het is hier gewoon echt niet gezellig. We hadden afgesproken dat wanneer we het niet zouden kunnen vinden, we door zouden rijden naar Denia. En dat doen we dan ook. 

 
Denia is een stuk gezelliger. We komen aan in een leuke winkelstraat. Daar word je toch weer een beetje blij van, ondanks dat het miezert. We hebben inmiddels wel een beetje trek gekregen. In de straat zijn een paar restaurantjes open. We nemen plaats. De Rossen – van Gelder bestellen pizza, wij hamburger.
Omdat het zo meteen siësta is, loop ik nog even gauw een paar winkels in. Ze gaan inderdaad dicht zodra we zitten te eten. Eentje blijft er nog open, met leuke tassen, sieraden en accessoires. Kunnen we daar na het eten mooi nog even in lopen om een kleinigheidje voor de meisjes te kopen. 

Het smaakt ons allen prima. Na het eten gaan Lone en Elin nog even op zo’n bewegend speelbeest. We maken er een paar leuke foto’s  van. Op het laatst zet Ilona Hugo er ook nog even op. Ahh lief!
Dan lopen we verder naar de accessoire winkel. Je ziet hier door de bomen het bos niet meer, zoveel ligt en hangt er overal. Elin mag een armbandje uitkiezen. Ze kan niet kiezen. Ilona wordt er een beetje ongeduldig van. Uiteindelijk kiest Elin twee leuke gedraaide armbandjes. Lone mag er ook twee kiezen, anders wordt het straks ruzie, hihi. Ook zij kan niet kiezen. “uhhhh deze, nee deze…. Nee deze”. Lone kiest dezelfde als Elin, maar dan een andere kleur. Hup, de winkel uit voordat ze zich weer bedenken. En we moeten ook weg, want deze winkel gaat ook dicht in verband met de siësta. We lopen de winkeltjes die nog open zijn in en uit. Er is ook een Hugo Boss winkel. Adse houdt Hugo omhoog bij het logo en Bas maakt een paar kiekjes, want wij hebben natuurlijk een kleine “Hugo Ros” bij ons. Hugo kijkt vrolijk de lens in alsof hij trots is op ‘zijn’ merk! Poepie.

Omdat alle winkels nu tot vijf uur dicht zijn, gaan we even wat drinken. Aan het einde van de straat zien we een leuk pleintje met een fontein in het midden en veel roze bouganville. Heel leuk, in het centrum gewoon. En je kunt de meisje niet blijer maken met water natuurlijk. ze rennen rondjes om de fontein en stoppen hun voetjes in het water. Dat vinden wij een beetje eng, want we hebben geen reserve kleren mee, dus dat mag niet. We bestellen wat te drinken. Als de mevrouw terug komt met de drankjes en de rekening, worden we nog blijer: €7,50!!! In het centrum van Denia! Een wijntje is maar €1,50. Hier gaan we vaker heen!
Tegen vijven zien we de luiken van de winkels weer open gaan, en we lopen die richting op. Er is nog een leuk kinderwinkeltje. Ilona ziet een leuk jurkje voor de winter voor Elin, alleen vindt Elin ‘m niet leuk. Teleurgesteld laat Ilona ‘m hangen. Ik koop voor Lone een vestje en een broekje.
Hé, wat zien we daar! Een ijswinkel! Mjammie. Een ijsje gaat er altijd wel in! Ze hebben hier pure chocolade ijs. Daar ben ik wel benieuwd naar. Het is heel machtig maar wel lekker.
Dan zien we een winkel die geen “Zara” heet, maar wel het merk verkoopt. We zien hele leuke hoodies voor de dames. Blauw met roze. Omdat het zo fris is vandaag, koop ik deze voor Lone. Ze krijgt ‘m meteen aan. Elin krijgt ‘m ook.

We hebben het wel gezien hier voor vandaag, dus we lopen terug naar de auto. Bas gaat nog even langs de fietsverhuur, daar zijn we toch in de buurt. Hij wil voor een paar dagen een fiets huren, onze sportieveling. Als hij bij de winkel binnen is, bel ik mijn oma om haar te feliciteren. Ze is namelijk vandaag 89 geworden!
Bas komt terug. De fiets is geregeld, morgen kunnen we ‘m ophalen.
Onderweg naar onze casa, stoppen we nog even bij de supermarkt. We gaan vanavond lekkere hapjes eten. Onze eigen tapas aan huis. Buen provecho! Morgen hopelijk mooi weer want daar zijn we toch wel een beetje voor gekomen!

Donderdag 12 september
Het zit ons helaas weer niet mee, want de dag begint weer bewolkt. We gaan, eigenwijs als we zijn, toch bij het zwembad liggen. Nee hoor, het wordt weer wolken weg kijken vandaag. Toch maken we het gezellig als we lekker met Elin en Lone spelletjes doen in het water. Even later halen  Bas, Lone en ik de fiets op, zoals gisteren afgesproken. Ik breng hem met de auto naar Denia en hij fietst terug.
Als hij bij de casa is aangekomen, besluiten we om niet te gaan zitten kniezen, maar om ergens heen te rijden en dan lekker te gaan lunchen. We hebben via een  Facebook vriendin de tip gekregen om naar Javea te gaan. Daar schijnt een restaurant te zijn met een geweldig uitzicht over de zee: Restaurante Cabo la Nao. Daar gaan we heen! Adse en Illie blijven bij het huis, in de hoop dat de wolkjes wegtrekken.
Ruim een half uurtje rijden later komen we aan op de plaats van bestemming. We zijn de wolken vooruit gereden. Ze komen straks wel naar ons toe denk ik, maar nu is het hier nog heerlijk zonnig!  We moeten een stukje omhoog lopen. Lone wil zelf trede voor trede lopen, dus het duurt even voordat we uiteindelijk boven zijn.
De tipgever heeft niets teveel gezegd. We lopen het terras van het restaurant op en wauw… echt! Wat een view! Te gek! We kiezen een tafeltje uit voor ons drietjes.
Voor Lone hebben we genoeg speeltjes meegenomen. Zijn vermaakt zich prima. Alles op het menu lijkt ons lekker. We besluiten om ieder twee voorgerechten te nemen. Kunnen we nog een beetje uitwisselen. Lone eet wel met ons mee.

Het smaakt allemaal geweldig. Alsof we ons in een sterrenrestaurant bevinden. Als toetje nemen we tiramisu en chocolademousse. Allebei ook top. Lone vindt de tiramisu ook wel lekker, haha. Klein hapje mag wel!
We hebben een paar uurtjes heerlijk van het eten en het uitzicht genoten. Echt een aanrader voor de mensen die nog eens hier in de buurt op vakantie zijn!

Nu we hier toch zijn, en het zonnetje ook, is het misschien wel een idee om even naar het strand te lopen. Alleen ‘even’ is een beetje onderschat; we moeten met een lange trap naar beneden en dan ook nog een stuk over de keien. We zijn er nu toch dus we doen het gewoon. Bas tilt Lone het laatste stuk. We komen bij een leuk strandje aan, maar wel met een ruige zee. Echt zwemmen wordt het niet dus, maar in de branding zitten is ook lekker. Het is ook geen probleem dat we onze zwemkleding niet bij ons hebben. Het is namelijk een naaktstrand…oeps. Haha! Nou goed, iedereen is naakt, dus waarom niet!

Als de zon echt weg is, gaan we weer naar de auto op weg naar huis. Kleertjes aan! Trapje weer op, goed voor de bilspieren! 

Bij thuiskomst heeft masterchef Ros een kippetje op de barbecue voor ons allen bereid. Patatjes uit de oven erbij, salade di Mama Joyce en smullen maar!

Vrijdag 13 september
Je kunt op vrijdag de dertiende natuurlijk niet verwachten dat er zon is. En die is er ook niet. We beginnen er een beetje moedeloos van te worden. Bas stapt op zijn gehuurde fiets. Het weer houdt hem niet tegen om een mooi rondje door de omgeving te maken.  Als hij terug komt, zegt ie dat het overal waar hij heeft gefietst mooi weer was en toen  hij Pedreguer in reed het begon te regenen. We zijn ook omgeven door bergen, daar blijven die wolken lekker boven hangen.
We pakken de Ipad erbij en kijken waar er mooie strandjes zijn in de buurt. In de top 10 mooiste stranden van de omgeving staat Playa de la Granadella. Het is de kant op van Javea, waar we gisteren hebben geluncht. Nadat Iloon en ik boodschappen hebben gedaan voor de komende dagen, pakken alles bij elkaar en stappen in de auto.
Javea is net zo bewolkt als Pedreguer en de playa bestaat uit keien. Dit is toch geen top 10 strand!? Als de zon schijnt misschien, dan is alles mooi. Gelukkig zit er aan het strand wel een restaurant. Kunnen we daar even lunchen en Ilona kan Hugo voeden. Dan gaan we daarna op zoek naar wat anders.
Adse neemt paella en de rest tapas. Hugo is het er niet allemaal mee eens en is heel verdrietig. Ilona gaat een rondje met hem lopen. Ondertussen komt het eten. Het is prima. Behalve een bordje met gefrituurde visjes met graat, die laat ik even aan me voorbijgaan, getsie.
Als de meisjes nog een ijsje hebben gehad, gaan we weer op pad. We hebben besloten om naar Denia te rijden. Daar zijn de stranden sowieso van zand en misschien hebben we wel geluk en komt het zonnetje nog tevoorschijn.
De Tomtom leidt ons via allerlei binnendoor weggetjes naar Denia. Sommige zijn zo smal, dat we voor tegenliggers allerlei fratsen moeten uithalen om elkaar niet te raken. Wat een avontuur weer, oh oh.
Je raadt het nooit! In Denia is het zonnig! YES! We zoeken een stuk strand op met een strandtentje erbij. We willen natuurlijk op stand liggen, dus niet met ons gat op een handdoek, maar op bedjes. En dat hebben we geweten want we mogen er 24 euri voor afrekenen voor de twee uur dat we er nog op zullen liggen! Maar goed, niet zeuren en plat!
De dames hebben een vriendinnetje gemaakt. Een Russisch meisje. Het meisje heeft namelijk emmertjes en schepjes. En die zijn is in een mum van tijd overgenomen door Elin en Lone. We leggen ze even uit dat het de bedoeling is om samen te spelen. Dat kunnen ze gelukkig ook.
Het meisje heeft echt een oerlelijke moeder. Ze heeft een appelfiguur en overal haar waar je het juist niet wilt zien zeg maar. Bas vindt haar gewoon een soort attractie. Hij kan niet stoppen met kijken! Haha. Ze is wel heel lief voor haar dochter.
Tot 19 uur genieten we van het zonnetje op het strand. Dan wordt het een beetje fris en gaan we op huis aan. Lekker douchen en dan een pizzaatje eten uit de oven.

Zaterdag 14- en zondag 15 september
Kijk! Hier zijn we voor gekomen! Een mooi zonnig weekend staat ons te wachten! Heerlijk genieten bij het zwembad of ‘horizontalen’ zoals Bas het noemt!
Hugo krijgt zijn eerste zwemles, het is nu warm genoeg. Ilona zet hem in zijn zwemband en daar gaat ie. Brrrr, toch wel een beetje koud! Maar hij gedraagt zich als een echte vent en ondergaat het zonder een krimp te geven! Goed gedaan Hugo!
Tegen de middag moeten Bas en ik er even uit om z’n fiets terug te brengen naar Denia. Op de terugweg stoppen we even voor wat boodschapjes en een stukje vlees voor op de BBQ. Maar daarna snellen we ons weer terug naar het zwembad om lekker te chillen: Boekje lezen, muziekje luisteren, waterspelletjes doen met de girls! En dat natuurlijk onder het genot van een Corona of een Mahou of een Sant Miguel (of allemaal). En we drinken natuurlijk ook water hoor. Als lunch eten we broodje tonijn en gebakken eitjes. En een lekker stukje meloen erbij voor de vitaminen.
Naast het zwembad kun je met een trapje naar beneden om rond het huis te lopen, maar er staat ook nog een terrasje met een schommelstoel erop. Dat is de favoriet van onze kleinste vakantievriend. Regelmatig gaan we in de namiddag even schommelen. Soms valt hij in slaap, soms kijkt hij met een tevreden glimlach om zich heen. Elin en Lone duwen de schommel. Of ze komen er lekker bij zitten. Lekker hoor, met een mooi uitzicht over de bergen van Pedreguer. Alleen op zondag is het iets minder genieten, want ome Bas besloot om even een bommetje te doen! Plons!! Zo over de schommelaars heen! Hugo schrikt zich rot en begint hard te huilen! Ahhh! Ome Bas had niet in de gaten dat het zooo hard ging! Gelukkig duurt de schrik niet lang en kunnen we weer verder schommelen. Zo meteen maar onder een lekkere warme douche!
Het waait een beetje op zaterdag, dus we besluiten om spaghetti te maken. Dan kunnen we zondag  gezellig BBQ-en onder de veranda.

Maandag 16 september
 Het is een beetje sluierig bij Casa Nina dus we gaan naar het strand van Denia. Een stukje verderop dan waar we een paar dagen geleden lagen. We komen terecht bij hotel LA. Er liggen daar voornamelijk 65 plussers lekker te chillen. Nou, dat is nu dus voorbij want family Ros Gaillard neemt plaats. Binnen een mum van tijd ligt het strand bezaaid met schepjes en emmers, tenten, tassen, buggies, roddelbladen, snaai en onszelf natuurlijk. Je ziet die oudjes gniffelen.
Voor ons ligt een rijke Zwitserse dame die iets te vaak in de zon heeft gelegen. Het vel hangt er letterlijk bij. Maar ze vindt zichzelf prachtig. Om het uur trekt ze een nieuwe bikini aan. Verder is ze wel heel vriendelijk. En ze is dol op Hugo.
We lunchen ook bij het hotel. Het eten is heerlijk, we hebben lekkere jamon Iberic en sandwiches. Alleen de bediening is slecht. We moeten erg lang wachten op drankjes en de rekening. Jammer voor ze, geen fooi dan.
De hele middag maken we nog pret op het strand. Voordat we het weten is het half zeven. We moeten nog boodschappen doen en willen ook uit eten vanavond, dus dat wordt vaart maken.
Twee uur later rijden we op weg naar de pizzeria die Bas is tegen gekomen tijdens het fietsen. Als we daar aan komen, ziet het er wel heel uitgestorven uit. Gesloten dus.  Dat is balen, hadden we net zo’n zin in pizza! Op de weg hierheen zagen we nog een restaurant dat wel open is. We besluiten om daar dan heen te rijden.
Het is hier vrij druk zelfs. Een Japans mannetje is de enige in de bediening. Er loopt een witte kat zonder staart, dat is een raar gezicht! Ook zit er een man te eten die alleen kan praten als hij een apparaatje tegen zijn keel zet. Het klinkt een beetje griezelig. Adse noemt hem Daft Punk, haha. Verder zit er een Nederlandse man alleen te eten. Tenminste, als hij daar de tijd voor heeft tussen het roken door. De een na de andere steekt ie op.
Het eten is prima en goedkoop. Voor-, hoofd-, en nagerecht inclusief drankjes voor nog geen 20€ per persoon.
Tegen half elf hebben we alles op. Het is ook hoog tijd voor de kindjes om te gaan slapen. Lone is stierlijk vervelend door de moeheid.
Daft gaat ook en komt ons nog even gedag zeggen. “Hello, bye” zegt hij vrolijk met zijn robotstem. Het was zijn bedoeling om Lone en Elin te laten lachen, maar ze kijken hem een beetje geschrokken aan. Hopelijk krijgen de dames geen nachtmerries!
Nu snel naar de casa. Truste!
 
Dinsdag 17 september
Vandaag  blijven we weer een dagje bij het zwembad hangen, heerlijk. Adse en Ilona doen een poging balletje overgooien in het water, alleen Adse kent zijn eigen krachten niet en whoops! Daar gaat de bal over de railing, zo het weiland in bij onze buurboer. Hopelijk is ie thuis en ziet ie ‘m nog op tijd liggen. Anders zijn we ‘m kwijt. Even later doet Bas de kwallebak het nog dunnetjes over. Tijdens een watergevecht trekt hij mijn bikinibroek uit en gooit ‘m zo weg! Ook over de railing. Gelukkig kunnen we die nog wel pakken, maar ik moet wel in m’n nakie het zwembad uit lopen! Maar ik pak ‘m wel een keer terug. Ik vergeet niks!
Vanavond zijn we van plan om tapas te eten in het restaurant waar we van de week ook zijn geweest voor een drankje; Ca Rafa heet het. Op het pleintje met de fontein. We hadden daar de kaart toen bekeken en de prijsjes waren prima! Tegen zevenen parkeren we de auto’s in een van de smalle leuke Spaanse straatjes. Er zijn nog weinig mensen bij het restaurant, dus we kunnen kiezen waar we gaan zitten; op het plein natuurlijk. Elin en Lone rennen al weer rondjes om de fontein en ze worden toegelachen door twee Nederlanders die ook aan een tafeltje zitten. Ze zijn ook zo energiek! Springen, rennen, lachen, lawaai maken! Soms moeten we ze echt even tot de orde roepen. Gelukkig vinden deze mensen het niet erg.

Omdat de prijzen hier zo gunstig zijn, kunnen we van alles wat bestellen. Als de eerste tapas op tafel komen zien we meteen dat dit echt Spaans is. En het is echt heel lekker en best veel allemaal. Goede keus!
Op een gegeven moment komt Lone in haar blote billen (!!!) aangerend. “Mama ik moet poepen!” OMG en dat midden op het inmiddels volle plein. Ahum. Ik leg haar uit dat het niet de bedoeling is dat ze haar broek uittrekt vóórdat we in de wc zijn. We lopen er maar gauw naartoe, voordat er nog ergere dingen gebeuren.
Ilona heeft er een beetje spijt van dat ze het jurkje dat ze van de week voor Elin had gezien niet heeft gekocht, dus we lopen er even heen. Net voor onze snufferd gaan de luiken naar beneden. Nee hè!
Nou, dan is ie dus echt niet voor ons bestemd helaas. 

Eenmaal weer terug bij het restaurant hebben  de heren al afgerekend, en gaan we weer op naar huis. Kunnen de meisjes en de kleine man naar bed. Doen we daarna nog een afzakkertje op het terras. Dat was een gezellige en lekkere avond.

Woensdag 18 september
We willen deze vakantie nog wel een keer naar het strand en dan kunnen we het beste vandaag gaan. Morgen is namelijk de laatste hele dag hier en dan is het handiger om bij het huis te blijven en alvast wat dingetjes op te ruimen enzo.
Dus hop, in de auto. Hotel LA was ons de vorige keer wel bevallen, dus daar gaan we weer heen.
Door de wind vanaf zee is er best veel wier de branding in gespoeld, precies waar wij zitten. dat wordt even omlopen als we een duik willen nemen vandaag.
Vrouwtje rimpel is er ook weer. Ze zegt ons vriendelijk gedag en probeert een praatje te maken met Elin. Elin wil alleen niks van haar weten. Ze vindt de mevrouw een beetje eng denk ik. Ze kruipt langzaam achter Ilona’s been, hihi!
Toch vermaken we ons verder weer prima vandaag. Adse en Bas gaan een stukje langs het strand lopen met hun dochters en Hugo ligt lekker te chillen in zijn tentje. Tijdens de lunch kijken de dames naar de schildpadden die zwemmen in een vijvertje bij het hotel. Lone gooit een patatje in het water. De schildpadden zijn niet zo snel, maar uiteindelijk pakt er een het patatje. Ze heeft de grootste lol.
We hebben met elkaar afgesproken dat we op tijd van het strand gaan, omdat we vanavond gaan winkelen in Portal de la Marina; een heel groot overdenkt winkelwalhalla. Die kunnen we toch niet ongezien voorbij laten gaan deze vakantie. Dus tegen vieren pakken we onze spulletjes in en nemen we afscheid van het strand en de zee. Toch raar altijd… het besef dat we snel naar huis gaan begint toe te nemen. Bah.
Portal de la Marina is echt enorm, wat een winkels! Leuk! We lopen allemaal wat in de rondte. Ik heb net iets leuks in m’n handen om te gaan passen als Bas me roept. Eenmaal bij hem aangekomen, zie ik wat er is gebeurd; Lone heeft midden in een snoepwinkel een plas gedaan. En niet zo’n kleintje ook. De vloer is letterlijk zeiknat. Ik zeg tegen de verkoopster wat er gebeurd is en ze geeft me een velletje keukenrol. Haha! Daar ga ik het nooit mee redden. Als ze er bij komt staan heeft ze in de gaten dat er een dweil aan te pas moet komen. ze kijkt niet vrolijk. Ik begrijp het, maar goed. Het meiske is net zindelijk en dan gaat het wel eens mis. We doen haar voor de zekerheid maar een luier om. 

We lopen winkel in winkel uit. Elin krijgt mooie paarse ballerina’s, ze is er heel blij mee! Bas koopt een stoere trui bij Jack en Jones. Ik zie een leuke zonnebril. Maar best prijzig natuurlijk. Eerst even eten als ik ‘m dan nog steeds heel graag wil hebben dan gaan we terug.
Elin en Lone hebben het geduld niet om met ons in en uit de winkels te lopen. Gelukkig staan er veel auto’s busjes en draaimolentjes waar je een muntje in kunt gooien. Aan de heren is ook gedacht; er staan mooie massage stoelen in de hal met een Eurosport scherm voor de snufferd. Bas en Adse maken er geen gebruik van, maar een aantal andere heren –  en Elin en Lone – nemen lekker plaats. Weg rust.
Op de tweede verdieping zijn – naast nog meer winkels – ook een aantal eetgelegenheden. We zien er een waar ze pinxtos verkopen. Ze zien er lekker uit achter de vitrine. Hier gaan we zitten. Naast degene achter de vitrine, komt de serveerster ook langs met warme pinxtos. Lekker hoor! We nemen er een fles Cava bij. Genieten toch?
Naast het restaurant zit een H&M. Normaal ben ik er niet zo van om in het buitenland te kopen bij winkels die je in NL ook hebt, maar deze H&M ziet er heel netjes en overzichtelijk uit, in tegenstelling tot die in Hilversum. Iloon en ik lopen even naar binnen. En een half uur later weer naar buiten met een paar truitjes, broeken, rokken en schoenen voor onszelf Lone en Hugo. Zo dat geeft toch wel weer een voldaan gevoel, hehe.
Family Ros gaat vast naar de casa en wij lopen snel nog even naar de Sunglasshut. Ik wil die bril toch wel hebben, we zijn nu toch met geld aan het smijten. Als ik wil pinnen gaat het alleen mis; er is geen verbinding mogelijk. En de pinautomaat in de hal is ook buiten werking. Niet voor mij bestemd dus, net als het truitje voor Elin die Ilona graag wilde hebben.  Niets aan te doen. Op naar de casa dan ook!

Donderdag 19 september
De laatste dag is aangebroken! Bahbah.. Ilona zegt dat ze er nog een weekje aan vast gaat plakken, hihi. Zij kan het doen! Ze heeft nog verlof. Niet al te lang meer overigens. Over twee weken begint helaas het werkleven weer voor haar..
We moeten veel zuipen vandaag want er is nog veel bier en wijn. Dus dan beginnen we maar vroeg; al voordat we een gebakken eitje eten met de lunch, is het eerste biertje al binnen.  Wel lekker verfrissend ook, want het is heet vandaag!
Tussen het chillen door moeten we de realiteit ook onder ogen zien, want we gaan morgen al weer naar huis. Snik! De koffers staan weer naast de kast en ik ben al wat kleren aan het vouwen.
Elin en Lone hebben een nieuw spelletje: foto’s maken met de onderwatercamera. Elin kan het wel aardig! Ze maakt een paar leuke pica’s! Lone houdt voor elke foto haar vinger voor de lens, dus daar kunnen we de helft van weggooien, haha!

We genieten de rest van de dag nog lekker met z’n allen in en om het zwembad. Bas en ik zitten Adse en Ilona een beetje te jennen want we willen graag weten wie ze – als ze ooit gaan trouwen – zouden vragen als getuigen. Ilona gaat er nog wel serieus op in en laat een paar namen de revue passeren, maar Adse zegt lekker niks. En gelijk heeft hij natuurlijk. Haha!
Tegen het einde van de middag gaan we dan toch maar weer serieus verder met pakken. Morgenochtend hebben we daar geen tijd meer voor, want we vertrekken vroeg. Nu hebben we helemaal het gevoel dat het erop zit.

We sluiten de mooie vakantie af met een lekker stukje zalm van de BBQ, gegaard door BBQ meister Adse. Hij neemt zelf een stuk vlees want hij is niet zo dol op zalm. Dan proosten op de soms wat bewolkte en natte, maar toch heerlijke vakantie die we hebben gehad!
Nadat we een kopje koffie met daarnaast de laatste amaretto hebben opgedronken, gaan we weer verder met pakken en opruimen. De laatste nacht breekt aan het Casa Nina.

Vrijdag 20 september.
De dag van vertrek begint vroeg. We moeten om 5.30 uur op. Ik heb het gevoel dat ik geen minuut heb geslapen. Ik had de koffie gisterenavond moeten overslaan denk ik. In de gang kom ik Ilona tegen, ook zij heeft slecht geslapen. Misschien is het ook wel een beetje reisstress. Er moet nog veel gebeuren voordat we in het vliegtuig zitten. Als de laatste koffer dicht is, slepen de mannen deze vast naar de auto’s. De kindjes volgen daarna. Ondertussen doen we nog een laatste check of we niets zijn vergeten. Ok. De laatste vuilniszakken moeten nog weggegooid en dan kunnen we. Dag mooi huis! Bedankt voor de twee weken plezier! Om 6.30 uur rijden we op weg naar Valencia airport. Voordat we daar aankomen, leveren we de auto’s in bij Car del Mar. Alles is prima. Met een busje worden we naar de vertrekhal gebracht. Het gaat allemaal hartstikke soepel eigenlijk! Ook het inchecken. Al denken de mensen achter ons in de rij daar anders over, hihi. Het duurt namelijk even voordat er 4 volwassenen en 3 kindjes met 4 koffers, een Bugaboo, een Maxicosi en een buggy zijn ingecheckt. Ach ja… Hugo heeft gelukkig ook een eigen stoel. Dat is fijn!
Als we door de douane zijn, is er niet zo veel meer.  Een giftshop en een Starbucks, that’s it. Maar de laatste vinden wij natuurlijk helemaal niet vervelend! Dus we nemen ff een lekker bakkie met een broodje.
Al gauw kunnen we boarden. Ons vakantieavontuur is weer ten einde. Ongelofelijk hoe snel het altijd gaat. De vlucht verloopt prima. Hugo houdt z’n poep gelukkig ook binnen dit keer, hihi.
In Nederland is het koud! Brrrr! Hier gaan onze wegen echt scheiden. Family Ros wordt opgehaald door de vader van Adse. En wij hebben de auto hier staan. We geven elkaar een dikke knuffel.
Tnx guys! Het was weer gezellig! We zullen jullie missen!