Donderdag 24 november

Vandaag gaan we voor vier dagen met z’n drietjes op pad naar Berlijn. Met de trein! De spullen zijn gisteravond al gepakt, dus als we wakker worden, kleden we ons aan, ontbijten wat en vertrekken naar het station. Ideaal, we stappen hier in en straks in Berlijn weer uit, zonder overstap.
Als we bijna op het station zijn, zien we ineens Ine aan komen lopen. Ik denk nog, dat is toevallig, maar dat is het niet. Ine en Dick komen ons namelijk uitzwaaien! Is dat niet lief!? Ine haalt een cappucino voor ons bij het nieuwe ‘Starbucks Hilversum’ terwijl wij vast naar het perron lopen. We hoeven maar even te wachten totdat de trein er aan komt. We hebben wagon 10. Geen idee, waar zit wagon 10! Mensen lopen in en uit. Wij staan ongeveer bij wagon 6, dus we moeten nog een eindje naar achteren lopen. Rennen meer eigenlijk…. Oeps! “U moet nu echt instappen”, zegt de conductrice. We springen naar binnen bij wagon 8. We zwaaien naar Ine en Dick. “Veel plezier!!” “Doei!!! Tot snel!!”
We proberen van binnenuit naar wagon 10 te lopen, maar de Bugaboo is net iets te breed. De conductrice adviseert om in Amersfoort uit te stappen en dan weer in te stappen in 10. Zo gezegd zo gedaan. We hebben een eigen coupé voor ons drietjes! Helemaal top! Hier kunnen we de komende zes uur wel volhouden.

De reis gaat prima en heel snel. We spelen en kletsen wat met z’n drieën en Lone slaapt zelfs twee keer. Om 15.20 uur arriveren we op de Hauptbahnhof in Berlijn.
Het is even zoeken hoe we nu verder moeten. We kopen in ieder geval vast 2 metrokaarten. Lone is gratis.
We hebben de S bahn die wij moeten hebben eindelijk gevonden. Gelukkig zijn er liften hier, anders zou het lastig worden met Lone in de wagen en onze koffer.
Het is nog een klein half uurtje naar ons hotel. Het begint al een beetje te schemeren. We wilden eigenlijk vandaag naar East side gallery gaan, maar als het donker is, is daar weinig van te zien. Na een overstap op een station zonder lift (#$@&^!!!%@#&^), komen we uit op de plaats van bestemming. Het is nu echt al helemaal donker en pas 17.00 uur! Dan doen we East side gallery morgen. Ook goed. Als we zijn uitgepakt en nadat we Lone eten hebben gegeven uit een potje (getverdemme wat is dat een vieze smaakloze drap, ze lust het dan ook niet), zoeken we een restaurantje in de buurt. Na wat heen en weer gelopen te hebben, komen we uit bij een Italiaan. Hier zitten aardig wat mensen, dus het zal wel goed eten zijn. En dat klopt. Bastiaan neemt een lekkere schnitzel met gorgonzolasaus en ik een ander vleesje met (hele hete) pepersaus. Biertje en wijntje erbij, broodje nog voor Lone. Prima hoor. Als toetje neemt Bastiaan nog een huisgemaakte tiramisu, heel leuk opgemaakt ook.

Op weg naar het hotel valt Lone in slaap, dus we nemen nog een afzakkertje in het hotel. We zullen lekker slapen straks. We zitten niet aan de straatkant, dus last van lawaai zullen we niet hebben vannacht…. Alleen een klein detail; onze kamer zit wel aan de kant van het metrospoor. Zo’n tien meter ervandaan. Dus. Need I say more?

Vrijdag 25 november

Het was redelijke nacht met z’n drietjes op 1 kamer langs het spoor. We weten precies hoe de dienstregeling van de U-bahn in elkaar zit. De laatste rit is om 1 uur en ze gaan weer rijden om 4 uur.
Na een lekker ontbijtje en wat caffeïne gaan we eerst naar de East Side Gallery. We stappen op de metro. Als het goed is hoeven we maar 1 keer over te stappen. De overstap is alleen niet zo makkelijk te vinden. We moeten van U-bahn naar S-bahn. En dat is niet in hetzelfde station, komen we achter. We vragen het even. Het is niet logisch… Maar we vinden het uiteindelijk.

De East Side Gallery is heel indrukwekkend om te zien. Het is het langste stuk muur dat nog overeind staat, en is door vele kunstenaars beschilderd. Mooi, maar onvoorstelbaar dat familie en vrienden gewoon van elkaar werden gescheiden door deze muur. Dat maakt het gevoel zo dubbel.
Hier vandaan gaan we – met een tussenstop bij de Starbucks – naar Checkpoint Charly. Toen de muur nog stond, moesten buitenlanders zich bij deze controlepost melden als ze van West-Berlijn naar Oost-Berlijn wilden gaan. Er is niet veel over van Checkpoint Charlie, behalve veel foto’s en het nagebouwde wachthuisje. Op de grond is een scheidingslijn tussen oost en west gemaakt, daar waar de muur heeft gestaan.

Zo, tijd voor iets luchtigers, en tegelijkertijd ook iets waar Duitsland om bekend staat: de kerstmarkt! Lone is ondertussen lekker in slaap gevallen in de wandelwagen. Het is koud en we hebben haar lekker warm ingepakt in de voetenzak met haar dikke winterjas aan, sjaal om en muts op. Soms ben ik wel eens jaloers op haar; lekker worden geduwd de hele dag en af en toe even een dutje doen. Heerlijk! Wat ook heerlijk is, is een glühweintje drinken met m’n andere moppie: Proost lief!!

Wat is het gezellig en knus op de kerstmarkt. Overal zijn kraampjes met eten, drinken en kerstfrutsels. Op de achtergrond staat een bandje te zingen en iedereen is vrolijk. Hier krijg je echt het kerstgevoel! We lopen rustig de hele markt af en kopen wat leuke dingetjes voor Lone voor thuis onder de boom.

Als we uitgefrutseld zijn op de markt, staan de volgende bezichtigingen op het programma; Unter den Linden met aansluitend de Brandenburger Tor. We hoeven de metro niet te nemen gelukkig, want we zijn al op loopafstand. Misschien valt Lone dan ook even in slaap. Dat had je gedacht mama!
Unter den Linden is een lange laan met in het midden verlichte – je raadt het al –  Linden bomen. Heel mooi. Aan het einde staat de Brandenburger Tor, de stadspoort van Berlijn. Het begint al een beetje te schemeren, maar we kunnen er nog een paar mooie foto’s van maken!

Het begint wel heel koud te worden, dus we willen wel even ergens naar binnen. Alleen Lone is het helemaal zat, ze gaat totaal uit haar dak. Ze wil niet meer zitten in de Bugaboo. Ze MOET er even uit gehaald worden, want ze stopt niet met krijsen. Maar het is zo koud! Toch maar eruit en bij papa op z’n arm. Even ergens gaan zitten en dan weer naar buiten om vervolgens weer ergens wat te gaan eten is geen optie denken we, dus we besluiten om maar meteen te gaan eten, ook al is het wat vroeg. Dan kunnen we daarna terug naar het hotel, zodat ze kan kruipen en spelen. Het valt ons sowieso al mee dat ze het zo lang volhoudt in de wagen, onze topper!
We gaan, op advies van Ine en Dick, eten bij een restaurant dat de voormalige mensa is van een Universiteit hier. Het is nog rustig natuurlijk, maar het eten smaakt er niet minder om. En we (lees: Lone) krijgen de volle aandacht van de bediening.
Zo, nu lekker naar het hotel. Even uitrusten van deze drukke dag. En lekker slapen!

Zaterdag 26 november

Vandaag is het shopdag!! Nadat Lone nog even een ochtenddutje heeft gedaan, vertrekken we richting Kürfürtsendam, de grootste winkelstraat van Berlijn. Hier MOET je zijn geweest natuurlijk. We beginnen aan het begin en lopen langzaam naar de KaDeWe aan het einde. Het is druk! Niet te geloven. Veel winkels kennen we al. We stoppen bij de Desigual winkel. Bas scoort een paar leuk gekleurde shirts en ik een. Jeetje wat is het warm in de winkel. Gauw weer naar buiten. Verderop zien we eindelijke de KaDeWe (Kaufhaus  Des Westerns); Het dure merken warenhuis van Berlijn. Omdat we hier toch niets kunnen kopen vanwege de prijs, vind ik er niet zo heel veel aan. En het is druk. En ik heb dorst! Haha. Helemaal boven in het Kaufhaus is een restaurant. Als we eindelijk na 20 minuten wachten (ik overdrijf) de lift in en uit gaan, is het restaurant ook vol! Behalve een paar barkrukken. Alleen voor Lone is het ietwat lastig om te blijven zitten op een barkruk. Het lijkt hier wel gratis!!! We besluiten om het liftje weer naar beneden te pakken en buiten in de winkelstraat een cafeetje te zoeken. Uiteindelijk komen we tercht in een restaurant, maar we mogen ook alleen wat drinken. En Lone krijgt een fruithapje. Ze is zo beweeglijk dat we maar weer gaan lopen. Boefje. We lopen naar de kerstmarkt die ook hier wordt gehouden. Bas eet een broodje echte Duitse Bratwurst met saus. Dat is mij nog even te vet, maar gelukkig hebben ze ook andere broodjes.

Het is weer een hele leuke kerstmarkt met de allerlekkerste en leukste frutsels, net als die van gisteren. Ik koop een kerstbal in de vorm van een sneeuwpophoofd, voor thuis, als herinnering aan dit leuke weekend. Ondertussen is Lone overheerlijk in slaap gevallen lekker warm onder haar dekbedje. We gaan nog even een overdekt winkelcentrum in. We maken er even gebruik van dat Lone slaapt, want nu kunnen we rustig zitten bij een koffiecafé. Dat shoppen gaat je toch niet in de koude kleren zitten, haha! Wij worden ook een jaartje ouder!

Als we later weer buiten zijn, kopen we nog een magneet van Berlijn in een souvenirwinkel. In de  winkel staat een auto waar je in kunt gaan zitten. Het lijkt dan net of je door de Muur heen rijdt. Alleen ik snap ‘m niet helemaal, dus ik zet alleen de auto met daarin Bas en Lone achter het stuur op de foto. Foutje, maar toch leuk.
We lopen nog een paar winkels in en uit en sluiten vervolgens de dag in deze shopdag af met een kopje Starbucks. Heerlijk. Ik koop twee mokken voor de verzameling. Lone zit gezellig bij papa op schoot en vindt het prachtig om te kijken naar de mensen om haar heen.

Heel slecht, ik weet het, maar we gaan op deze laatste dag Maccen op de hotelkamer. We hebben de fut niet meer om naar een restaurant te gaan en willen lekker hangen. En Lone kan dan spelen op de grond. Heerlijk…

Zondag 27 november

Rond twaalf uur gaat onze trein terug naar Hilversum, dus we kunnen rustig aan doen. Rustig ontbijten en daarna inpakken. Als we zijn uitgecheckt, hebben we nog de tijd om een Berlijnse cache te doen! Joepie! Haha! Gelukkig hebben we ‘m snel gevonden.
De trein vertrekt stipt op tijd. Het is nog even rennen naar de juiste coupé, maar het gaat allemaal goed. We zitten nu in de ‘gewone’ coupé, dus niet in een voor ons zelf. En dat is jammer, want Lone is zoooooooo druk. Ze wil aandacht van alle mensen om haar heen. Ze  lacht en brabbelt en klimt op de stoel, trekt aan de haren van de passagier voor ons. Allemaal doet ze het. En slapen? Ho maar!! Maar daarom wel huilen! Op een gegeven moment wordt ze zo moe van zichzelf dat ze toch tegen papa aan in slaap valt… Een half uurtje… Pfoehhh wat een reis. Maar wat hebben we genoten met z’n drieën. Het was top! Tnx lieffies!